,,Drýpur af hússins upsum erlent regn, ókunnir vindar kveina þar við dyr“ !

 

 

Það brestur í mörgu þessa dagana sem var talið nokkuð heilt fyrir skömmu. Enginn veit hvað verður, en íslensk stjórnvöld virðast samt býsna lengi hafa verið með allt niðrum sig í alþjóðamálum !

 

Virðing okkar sem sjálfstæðrar þjóðar hefur beðið mikinn hnekki í augum þjóða-samfélagsins og sú staða sem við höfðum í því samhengi var önnur og líklega heldur skárri fyrir um það bil hálfri öld, þó lengi hafi syrt nokkuð mikið í sjálfstæðisálinn hjá okkur !

 

Það er nefnilega hægt því miður að standa þannig að málum, og með svo skammarlegum skriðdýrshætti í erlendri þjónustu, að sæmilega sjálfstæð og þjóðleg staða geti skaddast svo mikið fyrir vikið, að hún verði varla endurheimt með sómasamlegum hætti !

 

Það er því óvíst að sum sendiráð verði opnuð svo glatt aftur og viðskiptatap af þeim völdum á komandi árum verður fyrst og fremst tap okkar Íslendinga og okkar þjóðarbús. Fróðlegt verður að sjá hvernig kemur til með að verða unnið úr málum á næstu árum, til að bæta þann skaða sem unninn hefur verið á þjóðarhagsmunum litla Íslands í viðskiptalegu tilliti. Það er nefnilega pólitísk flokksheimska og þjóðarógæfa að skapa sér óvini þar sem engir óvinir voru fyrir !

 

Undirlægjuvilji íslenskra stjórnvalda virðist svo takmarkalaus gagnvart útlendum valdboðum að þess eru líklega fá dæmi. Maður minnist þess varla, að Ísland hafi átt neinn utanríkisráðherra til fleiri ára. Þeir hafa allir virtst vera að starfa fyrir útlenda sértrúarsöfnuði, svo sem Nató, ESB eða önnur ráðsmennsku-batterí, sem helst vilja gína yfir hvers manns koppi !

 

Slíkar valdaeiningar, fullar af erlendum yfirgangi, hafa lengi svikið sig inn á íslensk stjórnvöld og pólitísk öfl hérlendis og virðast hafa fengið allt íslenska stjórnkerfið til fylgilags við sig með óhreinum hætti út yfir gröf og dauða. Það sést heldur ekki lengur neinn vottur af þjóðlegri reisn í landinu, aðeins hundsleg undirgefni og takmarkalaus sleikjuháttur við erlenda yfirboðara !

 

Sjálfstæð afstaða lands og þjóðar hefur þannig verið máð út í flestum tilfellum, allt frá 1945, enda voru næstu árin þar á eftir beinlínis notuð með fullri hörku yfirgangs og áróðurs til að þvo íslenskan anda úr þjóðinni og gera hana að hlýðinni og sinnulausri undirlægjuhjörð. Það vita allir hverjir þjónuðu þar frá upphafi af mestri auðmýkt og gera enn og hafa líklega alltaf fengið sín hagsmunatengdu laun fyrir !

 

Framtíð Íslands er því miður ekki sérlega björt. Margar hættur geta steðjað að okkur Íslendingum í ótryggum heimi, einkum þar sem íslensk stjórnvöld virðast nú helst vilja höggva mann og annan og það án þess að hafa nokkra getu til þess. Litluputtalöndin Noregur, Danmörk, Svíþjóð, Finnland og Eistland og jafnvel fleiri slík, eru komin í algeran stríðsham og ætla sér víst að skipta Rússlandi upp í sirka 50 ríki sem hvert fyrir sig á að vera sæmilega viðráðanlegt fyrir nýju nýlendupólitíkina sem á víst að ná að Beringssundi ef ekki lengra !

 

Hvernig á að fara að þeirri sigursókn er hinsvegar enn óljóst mál. En íslenskar valdavalkyrjur eins og Rúna blöff og Togga töff, Mette hin danska, Kaja Kallas og Ursula von der Leyen telja sig líklega luma á einhverjum stórsnjöllum leyni-ráðum, sem hljóta þá að sópa öllu kjarnorku-vopnabúri Rússa úr vegi fyrir nýlendu-sókninni miklu og eins öllum hinum hefðbundna vopnabúnaði þeirra. Norrænt kvennavald er sko ekki neitt til að spauga með, skyldu menn ætla !

 

En því miður ! Veruleiki er eitt og draumórar annað. Þó forustulið þessara þjóða hati Rússa eins og hatað verður, og fái vafalaust sinn daglega heilaþvott varðandi það hatur á fundum hjá Nató og ESB, dugir það ekki til. Og þó kvenlægur blóðþorsti valdamanna kunni hugsanlega að vera meiri en sá karllægi, breytir það engu. Rússar munu halda velli og þeir verða ekki sigraðir nema þá í gjör-eyðingarstríði þar sem allir munu tapa og deyja. Skyldi það vera takmark vestur-evrópskra valdamanna, enn sem forðum, - kannski einhverskonar útfærsla á Final Solution gagnvart Rússum ?

Blóðsköttuð og friðarlaus framtíð !

 

 

Ef Vestur-Evrópa heldur áfram að moka fé í umboðslaus stjórnvöld í Úkraínu til stríðsrekstrar, sýna ríki þar að virðing þeirra fyrir lýðræði og réttkjörnum þjóðarfulltrúum er ekkert nema fals. Og þegar tekið er mið af því að það eru einmitt þessi ríki sem viðhalda stríðinu í Úkraínu með fjáraustri sínum, þá er ekkert réttlæti í því að úkraínska þjóðin greiði ein þann blóðskatt sem styrjöldin þar heimtar !

 

Það eru miklu frekar Bretar, Frakkar og Þjóðverjar sem eiga að greiða þann skatt, og svo kannski ýmis smáríki sem virðast orðin stríðsóð, svo sem Finnland, Danmörk, Svíþjóð, Noregur, Belgía og Holland og nokkur fleiri slík. Þessi ríki hafa haldið þessu stríði úti með tilstyrk árásar-bandalagsins Nató og glórulausra fyrr-verandi stjórnvalda í Bandaríkjunum. Þessi ríki ættu því að kynnast þeirri ábyrgð stríðsrekstrar sem þau virðast hafa tekið á sig og héðan af ætti sú ábyrgð að vera alveg milliliðalaus !

 

Það liggur fyrir að þessi ríki eru herþjónustuskyld Natóríki og þykjast þar með alltaf vera að berjast fyrir frelsi og friði þó hvorugu sé til að dreifa. Hernaðarbandalög eru sannarlega ekki friðflytjendur. Slíkar andstyggðir lifa og nærast á stríðsástandi. Skuldadagar þessara ríkja ættu því að koma yfir þau og engin ástæða er til að harma slíkt. Þau eiga nefnilega ekki að komast upp með það, að knýja aðrar þjóðir út í stríð og blóðsúthellingar !

 

Þessi Vestur-Evrópuríki, gömlu nýlendu-níðingaríkin, eru með blóðugustu ríkjum jarðar sögulega séð og ferill þeirra, einkum í Afríku og Asíu, er svívirðilegri en orð fá lýst. Tilraun þeirra til að gera Úkraínu að nýrri arðránsnýlendu á vegum ESB og annarra vestrænna auðvaldsafla er og hlýtur að vera dæmd til að mistakast. Nýlendusókn þeirra í austur byggir á sama ágangsgrunni og Hitlersherjanna 1941 og mun stranda á sama viðnámsafli !

 

Umrædd baktjaldaríki skugga-aflanna og óhreinleikans, ættu beint á eigin vegum að stunda sín stríð, ef út í það fer, og þau ættu sjálf að greiða sinn blóðskatt með blóði eigin þegna. Það er í raun það eina réttlæti sem hæfir slíkum stríðs-æsingaöflum, hvar sem þau heimta manndráp og skattgjöld í blóði á þessari heillum horfnu jörð !

 

Græðgisfull stefna þessara arðránsríkja hefur um ótalda áratugi verið mörkuð tilræðum við heimsfriðinn með ýmsum hætti. Þeim á ekki að líðast slík breytni gagnvart umheiminum. Þar þurfa ný og mannvænlegri viðhorf að koma til. Sem betur fer virðast nú vera komnir verulegir brestir í samstöðu yfirgangsins, og það jafnvel úr þeirri átt sem fæstir áttu þeirra von !

 

Það er samt alveg með ólíkindum, að Bandaríkin skuli nú loks vera farin að sjá þar maðkinn í mysunni og hvernig þau hafa verið fjárhagslega misnotuð og arðrænd um langt skeið af innri pólitík Vestur-Evrópu, af bæði Nató og ESB. Er þá meira en mikið sagt, eftir það sem á undan er gengið !

 

Megi hin nýja greining bandarískra stjórnvalda á stöðu heimsmálanna, verða þeim og veröld allri að vegferð til lausna, svo framhald stríðsæsinga Nató og ESB leiði ekki til allsherjar kjarnorku-styrjaldar og endaloka mannkynsins !

Er frönsk siðmenning að verða liðin tíð ?

 

 

 

Sú var tíðin að franska þjóðin þótti afskaplega siðmenntuð. Franska var töluð lengi vel við konungshirðir Evrópu allt austur í Rússland, og flest þótti gott sem franskt var og margt apað eftir því sem þar þótti viðeigandi. En ekki var þar nú allt heilbrigt sem undir bjó og í raun var siðspilling ákaflega mikil og ekki síst hjá aðlinum, hástéttarhyski þess tíma !

 

Og í rauninni var það svo, að þar tók jafnan við hver spillingardýfan af annarri og svo virðist enn vera. Það er reyndar svo komið, að siðmenningarstaða Frakklands virðist vera orðið talsvert mikið vafamál í margra augum svo ekki sé meira sagt, og kemur þar sitthvað til. Frakkar eru líklega eina þjóð Evrópu sem hefur afkristnast þó ekki hafi það verið til langs tíma, en tæpast hefur það tiltæki leitt af sér neina blessun yfir franskt þjóðlíf !

 

Varla er hið yfirgengilega og ógeðslega glæpa og nauðgunarmál Dominique Pelicot gengið yfir, þegar annað ekki síður svívirðilegt óþverramál skekur franskan siðmenningargrundvöll, en það er mál læknisins Joel Le Scouarecs. Þar virðist sem ótrúlega yfirgripsmikill glæpaferill sé að koma í ljós, sem á sér langa forsögu. Er líka svo að sjá, sem margir hafi vitað af glæpaferlinum og gert sitt til að hylma yfir hann. Kerfisleg spilling virðist hafa lagt þar sitt til í svívirðuna. Og þarna er ekki hvað síst um börn að ræða sem fórnarlömb og allt niður í hvítvoðunga !

 

Maður á bágt með að trúa því að svona mannskepnur sem þarna um ræðir, geti verið til hjá siðuðum menningarþjóðum, og þar að auki jafnvel verið starfandi sem læknar, en viðkomandi brotamaður hefur lengi verið þekktur skurðlæknir. Josef Mengele hefur oftast verið talinn einn mesti óþverri sem til hefur verið sem læknir, en þarna er líklega afhjúpaður læknir sem virðist síst skárri. Fyrir nokkrum árum komst upp um austurrískan mann sem lék dóttur sína þannig, með áralangri fangelsun og kynferðislegri kúgun, að milljónum manna um heim allan ofbauð gjörsamlega !

 

Það er ekki hægt að greina mikla siðmenningu í kringum svona botnlausan viðbjóð, og samt eiga í hlut menn af viðurkenndum menningarþjóðum, sem hrækja með glæpum sínum á allt sem þjóðlíf þeirra ætti að standa fyrir. Hvað veldur svo algjöru mennskufalli ? Erum við farin að ganga stórlega aftur á bak í mannfélagslegri þróun og er einhver takmarkalaus villimennska og skepnu-skapur að taka við ?

 

Nú hafa tveir franskir menn orðið uppvísir að fáheyrðum glæpum og gengið fram af mannkyninu með yfirgengilegri ómennsku sinni og níðingshætti. Að svona hlutir skuli geta átt sér stað árum saman og fórnarlömbin skuli geta verið í hundraða-tali þegar afhjúpun glæpanna á sér loks stað, er með öllu óskiljanlegt. Mörgum verður illt af tilhugsuninni einni um að svona skrímsli séu til. Hvað skyldi koma næst ? Allt er þegar þrennt er, kvað stundum eiga sér stað !

 

Mun kannski þriðja ómennskumálið í Frakklandi verða dregið fram í dagsljósið, til að auka enn frekar á efasemdir þær sem virðast víða hafa vaknað meðal manna um ætlað siðmenningarstig frönsku þjóðarinnar, á þessum síðustu og verstu tímum ? Það myndi margur telja að litli stórkarlinn í Frakklandi ætti að huga að einhverju öðru en stríðsbrölti erlendis, þegar hans eigin þjóð virðist vera að glata grundvelli sínum og stöðu sem siðmenntuð þjóð !

Vinstri aðall má ekki verða til í villusporum íhaldsgræðginnar !

 

 

 

Í umræðu liðinna daga hefur borið nokkuð á því að hægrisinnuð öfl hafi verið að reyna að koma höggi á fólk sem hefur komist í auknar valdastöður í samfélaginu og þar af leiðandi hækkað í tekjum og í sumum tilfellum verulega. Sum dæmin virðast því miður þannig, að þau beri vitni um vinstri græðgi, en eins og allflestir eiga að vita er græðgin yfirleitt alin og leidd á legg í gegnum hægrisinnaða sérgæsku og svo hefur alltaf verið !

 

Gömlu aðalsklíkurnar voru alla tíð andstæðan við almenn lífskjör fólks, og það hyski sem forréttinda og sérgæsku-söfnuðum tilheyrði flaut alltaf ofan á og naut þar fríðinda á kostnað samfélags-heildarinnar. Oftast í skjóli konungsvalds og yfirstéttar hagsmuna. Í þeirri ómennsku felst arfleifð íhaldsins !

 

Sú saga er svo ljót og viðbjóðsleg, að það er endalaust hægt að undrast, að fólk sem telur sig tilheyra svokölluðum menntuðum upplýsingartíma, skuli geta tekið sér lífsstöðu með þeim ógeðslegu viðhorfum sem þar hafa alltaf ráðið. En mannseðlið er eigingjarnt og spillt og sérgæðingsandinn kemur býsna snemma fram í einstaklingum og markar þá sinni ómannlegu meinsemd. Í íslensku samfélagi er sá andi því miður langt frá því að vera í einhverri útrýmingarhættu, enda sýnir græðgin í samfélaginu það ljóslega að við erum langt frá því að vera á góðri leið !

 

En kerfisleg græðgisskil í íslenskri þjóðfélagsbyggingu hafa fyrst og fremst, og svo til eingöngu, verið útfærð og uppsett af hægrisinnuðu embættis-mannavaldi íhalds og einræðis, meðan það sat yfir hvers manns kjörum. Svo þegar einhver manneskja hlýtur embætti í kerfinu, í krafti almannavalds, sem áður stóð þeim einum til boða sem voru í hinum réttlínumálaða, helbláa hagsmunabandalags lit, fer sjáanlega hrollur um stormsveitir hins gamla stýringarkerfis íhalds og yfirstéttarhroka !

 

Þá þykir sérgæskumafíunni greinilega allt að því óbærilegt, að þau sérúthönnuðu vildarkjör sem voru frá öndverðu ætluð hennar útvöldu liðsmönnum, standi öðrum til boða og verst að sjálfsögðu þegar um andskota hennar er að ræða. Þannig er nú sagan á bak við það, þegar ætlað gull sérgæskusinna hafnar í einhverjum mæli hjá óverðugum og þarf ekki fleiri orð um það að hafa, svo augljós sem forsagan er í þeim efnum !

 

Hitt er svo annað mál, að ásköpuð græðgiskjör frá einkavaldstíma íhaldsins ættu ekki að fá að vera í því hrópandi ósamræmi við almenn kjör sem þau eru. Þar þyrftu breytingar að koma til og þær breytingar þurfa að skila sér í gegnum vinstra vald. Það er eina leiðin til að ná fram fullu og eðlilegu samræmi í slíkum málum, svo að réttlæti og heilbrigð samsvörun jafnaðar verði til staðar !

 

Vinstrisinnað forustulið má ekki telja það sjálfsagt að það detti bara inn í hálaunakjör sem íhaldið skapaði fyrir sína alikálfa og þannig eigi það bara að vera. Þar verður sanngjörn niðurstaða að gilda og falla saman við eðlilega réttlætiskennd í fólksins þágu. Gamli Sósíalista-flokkurinn tók fast á slíkum málum og gætti sín alltaf á því stefnulega að ekki gerðist neitt til að byggja upp nýjan aðal og farið væri þannig í ólýðræðisleg drulluspor fyrri ráðamanna !

 

Uppskrúfað ríkiskerfi, sem sett var á stofn af íhaldsburgeisum frá fyrri tíð á alræðistímum þeirra, er ekki eitthvað sem vinstrisinnað félagshyggjufólk á að kok-gleypa sem eðlileg lífskjör þegar það kemst til valda. Sú arfleifð er eitruð og óheilbrigð. Hún er spillt og sérgæskufull, hún er sú sjálfstæðisstefna sem sögð er svo íslensk og sönn samkvæmt áróðri sér-gæskuaflanna, en er í raun óþjóðleg, ólýðræðisleg og umfram allt yfirmáta eltibandarísk í ómannlegri græðgi sinni og yfirgangshneigð !

 

Að ánetjast valdi peningapúkans, hins djöfullega Mammons, og hinum sálar-drepandi viðhorfum græðginnar og ofurselja samfélag okkar allt þeim viðbjóði, er í raun sjálft íhaldið í hnotskurn !

Lækkandi lífskjör og farsældarfall !

 

 

Líklegt er að lífskjör fólks um alla Vestur-Evrópu muni rýrna talsvert í ýmsum efnum á næstu árum vegna þeirrar stöðu sem upp er komin. Það er fyrirsjáanlegt að stefna á að auknum vígbúnaði og það mun sannarlega kosta sitt. Ef framlög ríkja heimshlutans til hernaðarþarfa hækka almennt úr 2% í 5% til að byrja með, erum við að tala um verulega fjármuni !

 

Slík kostnaðaraukning stríðsvæðingar mun að sjálfsögðu koma niður á samfélagslegri velferð með ýmsum hætti. Það eiga þannig öll ríki Vestur-Evrópu að stefna að því að verða grá fyrir járnum, samkvæmt yfirlýsingum herskárra leiðtoga, sem flestir hafa raunar sýnt sig afar slaka sem slíka. Og lafhægt er fyrir lufsur af slíku tagi að afsaka alla óstjórn og allan skort á góðum lífskjörum, með því að það þurfi miklu meiri framlög til varnarmála en áður og þjóðirnar verði að sætta sig við skert velmegunarskilyrði, þar sem þær þurfi að geta varið sig. Sú afsökun mun óspart verða notuð til að verja fjármagni til annars en almenningsþarfa !

 

Og svo fer framlagið náttúrulega úr 5% í 7% og áfram, því hvenær geta menn verið öruggir ? Og lengi verður þannig hægt að halda þjóðum í ótta og ugg við að þær þurfi stöðugt meira og meira sér til varnar. Þannig myndast vítahringur for-heimskunnar, svo engin dómgreind kemst lengur að. Og vígbúnaðarkapphlaup endar yfirleitt með styrjöld, staðbundinni eða ótakmarkaðri !

 

Vopnabúr Vestur-Evrópu eru nú hálftóm eða meira, eftir allar vopnasendingarnar til Úkraínu og hvað skyldi nú hafa orðið af öllum þeim vopnum sem fóru þangað og hvaða gagn gerðu þau þar, annað en að viðhalda blóðugu stríði samkvæmt kröfu Vestur-veldanna, ESB og Nató ? Það eru sumir mjög fyrir það, að græða með því að láta öðrum blæða, og fasistastjórnin í Kiyv hefur sannarlega látið Úkraínu-mönnum blæða samkvæmt fyrirmælum vestan að. En Rússar eru ósigraðir enn og verða það líklega áfram, enda vita þeir að þeir þurfa stöðugt að vera á verði gegn þeim sem svífast einskis og svíkja alla gerða samninga !

 

Litlu ríkin í Vestur-Evrópu, sem hafa eðlilega mjög lítið vægi í hinu stóra hernaðarlega samhengi, eru að vanda herskáust og hvetja mest til ögrandi aðgerða. Jafnvel Danmörk er farin að hegða sér eins og þegar Kristján IV stökk fram í 30 ára stríðinu í fullum herklæðum forðum daga. En ekki hafði kóngurinn sá nú mikið annað en skömm upp úr því flandri og hefði betur setið heima í makindum eins og Dönum er tamast !

 

Og athyglisvert er að Rússar komu hvergi nærri 30 ára stríðinu og samt varð stríð, mitt í hinni friðsælu Vestur-Evrópu – sem var náttúrulega aldrei friðsæl ! Þá gátu Vestur-Evrópuríkin sem sagt staðið í stríði árum saman og það án þess að hægt væri að kenna Rússum um það ? Já, það vantaði ekkert upp á það. Þá var þessi hluti Evrópu nánast einn vígvöllur í áratugi. Svo tóku við stríð Lúðvíks XIV í aðra áratugi !

 

Sagan kennir okkur að það var sjaldnast neitt í gangi í þessum stórlega ofmetna heimshluta annað en stríð. Það þurfti ekki Rússa til og reyndar er það hræðslan við Rússa sem heldur þessu ósamstæða liði Vestur-Evrópu þjóðanna saman og lítið annað. Annars væru þjóðir þar, samkvæmt fyrri venju, áreiðanlega að troða illsakir hver við aðra. Það má því segja að tilvist Rússa hafi þannig fyrst og fremst tryggt innbyrðis frið í Vestur-Evrópu lengi vel. Svo til einhvers gagns virðast þeir þá vera, grey skammirnar !

 

Vestrænar fréttastofur eru iðnar við að tala um allsherjar innrás Rússa í Úkraínu. Sú túlkun er beinsleikt upp úr gefinni línu ,, a full scale invasion,“ og eiginlega látið í það skína að allur rússneski heraflinn sé þannig að berjast í Úkraínu. En það er langur vegur frá því. Rússar hafa ekki beitt sér þar af neinni fyllstu hörku. Það er enginn Stalingrad stormur þar í gangi. Þeir mala þetta hægt og bítandi og meta stöðuna frá degi til dags. Þeim liggur ekkert á, því tíminn hefur unnið með þeim og þeir vita það vafalaust !

 

Stóraukin herþjónustuskylda í ríkjum Vestur-Evrópu mun líka koma til með að draga niður velferðarstöðu, þegar tug-þúsundir manna eiga að standa tilbúnir dags daglega til að mæta ,,hugsanlegri“ árás. Slíkt getur nú farið taugalega með stöðugri liðssveitir en þar er völ á. Nútíma stríð er ekkert nema hryllingur og minnsta mál að murka líftóruna úr milljónum manna á augnabliki. Og það er eins og sumir vilji fá þau Ragnarök fram !

 

Að hverju er eiginlega stefnt með herskárri heimtingu um meiri og meiri víg-búnað, þar sem mesta gargið kemur frá smáþjóðum sem hafa í raun ekkert að segja og ættu að eiga allt sitt undir friði, en virðast þó æsa mest til ófarnaðarstefnu á komandi árum ? Aðeins Færeyingar virðast halda þar sinni dómgreind, enda eru þeir í hvívetna virðingarverð þjóð og sannarlega okkar bestu vinir, þó við eigum tæpast þá vináttu skilið eins og við alla jafna högum okkur, bæði við þá og aðra !

 

Ísland er nefnilega hreint ekki barnanna best í herskáu smáþjóðaklíkunni. Hér hefur tíðkast í áratugi, að þeir sem vilja kenna sig mest við sjálfstæði hafa alltaf setið á svikráðum við það sama sjálfstæði. Og ekki síst vegna þess, eru forustusauðir okkar, nánast undan-tekningarlaust, eins og stöðugt fleiri eru farnir að átta sig á, meðal verstu fíflanna í ófriðarkór glóru-leysingjanna !

 

 

Postuli sérhagsmunanna !

 

 

Nú þarf íhaldið að kjósa sér nýjan formann og nú bítast tvær konur um embættið, því enginn karl treystir sér í þann slag við núverandi aðstæður, aldrei þessu vant. En það vantaði postulann fyrir sérgæskuhjörðina þó enginn Páll eða Pétur væri í boði, og nú á að velja leiðtogann um komandi helgi. Á lands-fundi verður hann svo krýndur og karaður, af til þess kjörinni samkundu !

 

Og sem fyrr segir, verður þá forustusæti íhaldsins komið í kvenmannshendur, því það þykir líklega tímabært á þessum kvennavaldstímum. En áður hefur staða þessi alltaf verið setin af körlum. Sumum þótti löngum sem konur ættu dálítið erfitt með að komast áfram í þessu eitilharða hagsmunabandalagi sér-gæðanna, en þrátt fyrir það er nú svo komið, að í þessa vanheilögu postulastöðu verður nú valin kona, hvernig sem það kemur svo til með að skila sér !

 

Þessi niðurstaða tekur nú líklega mið af því að nútíminn hefur sýnt það ljóslega, að sérgæskuhneigðir kvenna eru síður en svo minni en hjá körlum. Ef einhver munur er þar á, eru þær líklega jafnvel meiri núorðið hjá konum. Þær geta alveg slegið körlunum við í græðgi og frekju, ekki síst þegar peningar eru annarsvegar, og það segir náttúrulega íhaldi nútímans að það sé alveg hættulaust að hafa konu við flokksstýrið og því sé lafhægt að velja umræddan sérhagsmunapostula úr þeirra hópi !

 

Íhaldið hefur alltaf haft sterka stöðu í þessu landi, vegna þess að þar er sér-gæðingum boðið upp á þá eiginhags-munagæslu sem höfðar frekast til þeirra. Það er varðgæsla forréttinda og sjálfstæðis þeirra sem vilja níðast á öðrum í skjóli slíkrar aðstöðu !

 

Margir ganga nefnilega í þetta samfélags-eitraða hagsmunabandalag vegna þess að þar telja þeir sérhagsmunum sínum best borgið í skjóli samtryggingar og sérgæsku. Eigingirnin drottnar nefnilega yfir vötnum Valhallar allar stundir. Það segir sig sjálft, að hugsjónir koma þar ekkert við sögu og hafa aldrei gert !

 

Hugtakið jafnaðarmenn byggist á sjónar-miðum félagshyggju, en skiljanlega hlýtur þá andstæðan einhversstaðar að vera til. Og andstæðan er auðvitað íhaldið. Það eru þeir sem því tilheyra sem kalla má ójafnaðarmenn samfélagsins. Í Íslendinga-sögunum og Sturlungu kemur fram hverjir spilltu alltaf friðsamlegu lífi fólks. Það voru ójafnaðarmennirnir, og enn eru þeir iðnir við að ota sínum tota, skapa ófrið og mismunun hvar sem þeir fara !

 

Og nú er valkyrja að komast til valda í Valhöll. Það verður auðvitað allt að vera upp á heiðna og harðvítuga siði í kringum Valhöll, þar sem einherjar íhaldsins berjast um fjárráðin í samfélaginu og beita þar öllum svikabrögðum. Og víst er þar söfnuðurinn aðeins sjálfum sér líkur. Það skiptir því, frá þjóðhagslegu sjónar-miði séð, nákvæmlega engu máli hvor frambjóðandinn verður kosinn !

 

Sú útvalda mun vafalítið þjóna sínu hlutverki eins og ætlast er til innan hagsmunabandalagsins, en þó mun sú konan sem kosin verður, líklega ekki koma til með að sitja lengi sem formaður. Það mun annar valdhafi bíða færis, ef að líkum lætur. En víst er, að sem postuli sérhagsmunanna verður konan sem kosin verður bókfærð í Valhöll eftir lands-fundinn sem arftaki Bjarna, hvort sem í hlut mun eiga Guðrún Hafsteins eða Áslaug Arna !

Fulltrúar bandarískrar spillingar taka vestur-evrópska spillingu í gegn !

 

 

 

 

 

Spilling á sér jafnan margvíslegar birtingarmyndir. Eins og vitað er, hefur Vestur-Evrópa síðasta mannsaldurinn, gengið að mestu fyrir bandarísku vélarafli í pólitík, viðskiptum og nánast öllu því sem skiptir máli í þjóðfélagslegu tilliti. Samskiptin hafa samt verið mjög einhliða. Það hefur bara komið boðskapur að vestan og menn hafa beygt sig og bukkað fyrir öllu, því annars myndi stóri bangsi í austri kannski koma og gleypa allt og alla !

 

Hræðslan við Rússa og sjálftendrað hatrið á þeim, sem er líklega einn versti sálarsjúkdómur ríkja í Vestur-Evrópu og hefur lengi verið, varpaði þeim þannig öllum í opinn faðminn á Bandaríkjunum upp úr 1945 og sú mikla kærleiks sameining leiddi til stofnunar Nató á sínum tíma, sem er líklega versta fyrirbæri nútímans sem til er, gegn friði og eðlilegum samskiptum í Evrópu !

 

Það ber nefnilega ekki allt upp á sama daginn. Það sem einu sinni þótti skynsamlegt þarf ekki að þykja það til stöðugrar frambúðar, því tímar breytast og jafnframt breytist allt með þeim. Það er ný og gömul saga í fortíð og nútíð og verður það áreiðanlega líka í framtíð !

 

Þó Rússland hafi bjargað Evrópuríkjunum frá Napóleon og Hitler öðrum ríkjum fremur, hefur það aldrei verið metið sem skyldi eða að verðleikum. Hroki Vestur-Evrópu er allt of mikill til þess. Í rauninni er Evrópu engin sérstök heimsálfa, hún er bara skagi vestur úr Asíu. Vægi þessara ríkja, í hinu stóra samhengi, hlýtur áreiðanlega að minnka verulega á komandi árum !

 

Enda eru nú brestirnir farnir að segja til sín. Sú staða virðist sýnilega þegar komin upp, að bandaríska auðvaldið vilji eitt og vestur-evrópska auðvaldið annað. Fyrir nokkrum árum, líklega 2019, sagði Sergei Lavrov utanríkisráðherra Rússlands í ræðu, að Evrópusambandið líktist í raun engu meira en Sovétríkjunum sálugu !

 

Nýrússneska auðvaldið gat alveg tjáð sig með þeim hætti, enda eru sumir valdamenn Rússlands í dag trúlega meðal þeirra tækifærissinna sem rændu ríkis-eigur Sovétríkjanna um 1990 sér til botnlausrar auðgunar, og komu þeim á kné !

 

Það gerðist eiginlega, kannski á vissan hátt með hliðstæðum hætti og hjá fasistunum sem rændu Úkraínu 2014, með tilstyrk Bandaríkjanna. Auðvald er í rauninni alls staðar á svipuðu róli og gengur fyrir kennisetningunni – að ná sér í pening og ná sér í meiri og meiri pening. En yfirlýsing Lavrovs þótti ekki spakleg á sínum tíma og líklega hefur hún þótt koma úr hörðustu átt. !

 

En nú hefur J. D. Vance nýkjörinn varaforseti Bandaríkjanna tekið í sama streng og Lavrov og það virðist vera samkvæmt þeirri Trump-línu sem nú gildir líklega í bandarískum stjórnmálum. Vance messaði yfir vestur-evrópskum valda-mönnum nýlega og á að hafa sagt þeim hressilega til syndanna, þeirra synda sem eru þó, og hafa að öllum líkindum lengi verið, bandarískar að miklu leyti !

 

En svona geta hlutirnir gerst og nýir siðir koma með nýjum herrum. Nú virðast nefnilega Bandaríkjamenn loksins vera farnir að átta sig á því, að stór hluti heimsins hefur snúist gegn þeim, og ýmis stór ljón eru á vegi þeirra til hins nýja mikilleika. Bandaríkin eru að loka sig inni í spillingarhít Vestur-Evrópu og þau sjá að það gengur ekki lengur !

 

Gamla kúgunaraðferðin, mútur, hótanir, stríð og stöðugar loftárásir og eyðilegging heilla landa, hefur þjappað heiminum saman sem aldrei fyrr, gegn öllum slíkum yfirgangi, af þeirra hálfu. Sú stöðuga stríðsógn er hætt að virka með þeim hætti sem hún gerði framan af !

 

Bandaríkin virðast nú farin að sjá, að heimsvaldastefna þeirra er búin að setja þá út í horn. Einpóluð valdastefna þeirra er úrelt og óvinsæl. Heimurinn kallar eftir fjölpólastefnu, þar sem hvert ríki geti fengið að njóta sín á eigin forsendum og ekkert eitt ríki fái að drottna og deila !

 

Þessvegna er Brics í augum svo margra það sem koma skal. Stór og vaxandi ríki sætta sig ekki lengur við neinskonar yfirdrottnun, hvorki Bandaríkjanna né nokkurs annars erlends valds. Það á við um Brasilíu, Rússland, Indland, Kína, Suður Afríku og fleiri ríki. Þessvegna varð Brics til !

 

Rússland er nú sagt á fullu að hervæðast og mun brátt framleiða meir af vopnum en öll Vestur-Evrópa. Hagvöxtur Rússlands árið 2024 var 4.3%. Efnahags-stríðið gegn Rússlandi hefur algerlega misheppnast, en þess í stað farið mjög illa með mörg ríki Vestur-Evrópu. Það sem í raun ógnar Evrópu kemur innanfrá eins og stöðugt fleiri eru farnir að sjá. Margir telja orðið grunnt á nasisma hjá ýmsum í ESB hreiðrinu og kemur það í sjálfu sér ekki svo mjög á óvart !

 

Úkraínustríðið hefur um skeið verið skilgreint af rússneskum yfirvöldum sem stríð við Vesturlönd og fyrir því eru drjúg rök. Og þó sérstakur yfirlýstur íslenskur varnarmála sérfræðingur, útskrifaður í innanbúðar Natófræðum, telji Rússlands-her örmagna engu síður en Úkraínuher, mun það mat þessa mikla sérfræðings öllu frekar byggt á eigin óskhyggju en raunsönnum veruleika !

 

Vopnageymslur í Vestur-Evrópu eru nánast tómar, eftir gífurlega vopnaflutninga til Úkraínu, en þau vopn hafa samt ekki skilað úkraínskum herafla neinum teljandi sigrum. Þau hafa að mestu lent í rússnesku hakkavélinni og Kievstjórnin æpir stöðugt á meiri vopn að vestan !

 

Stríðið sem átti að lama Rússland er tapað, en ennþá lemur ESB báðum höfðum sínum við feigðarsteininn og neitar að viðurkenna staðreyndir. Bandaríkin eru hinsvegar undir nýrri forustu og raunsærri vegna þess. Þau sjá að tími hins óbreytta Natóvalds er liðinn og áskoranir yfir-standandi tíma fyrir þau ganga út á allt önnur mál sem eru miklu meira aðkallandi !

 

Bandarísk stjórnvöld vilja því ekki lengur bera ábyrgð á evrópski spillingu né fjármagna hana. Þau segja nú við leiðtoga-væflurnar, jafnt í Bretlandi, Frakklandi sem Þýskalandi: ,,Sjáið þið bara um þetta, þetta er ykkar mál !“

 

Svo allt bendir til þess - að ef haukagengi ESB vill hefja vígbúnaðarkapphlaup, verði sú hervæðing ekki sett í gang undir bandarísku forræði, því stjórnvöld í Washington virðast alfarið hafna slíkum hugmyndum. Og sú afstaða kallar sýnilega á grát og gnístran tanna í Brussel.!

 

Bandaríska spillingin er nefnilega eitt og Vestur-Evrópu spillingin er annað. Þarna er búið eða verið að skilja á milli. Veislutíminn er líklega að baki. Hann endaði við lok Kalda stríðsins. Þá voru líka allir komnir með drullu !

 

Sérhagsmunir Vestur-Evrópu og ESB valdsins í Brussel er eitt og sérhagsmunir Washington valdsins er annað. Trump virðist hafa talað sitt varðandi það, hvað sem öðru líður. Ameríka verður varla mikil aftur með Vestur-Evrópu á framfæri sínu. Það er allt of dýr pakki !

 

Skilaboðin að vestan munu því verulega breytt, en þau eru samt líklega nokkuð afdráttarlaus og skýr. Þau segja vafalítið eitthvað á þessa leið við haukahræðurnar í Brussel: ,,Þið verðið að sjá um ykkar spillingu, við höfum nóg með okkar !“

 

 

Þjóðlíf undir nöturlegum nýlendustimpli !

 

 

 

 

Ofbeldisverknaðir í íslensku samfélagi eru verulega hrollvekjandi ábendingar um það að við séum ekki á góðri leið. Það er orðið svo mikið um slíkt, að skilaboðin sem það sendir þjóðinni eru vægast sagt skelfileg. Kerfið virðist standa ráðþrota gagnvart ömurlegu ásigkomulagi margra ein-staklinga meðal borgara landsins, ekki síst á höfuðborgarsvæðinu. Þar virðast ekki vera nein úrræði fyrir hendi til að mæta þeim harða veruleika sem verður samt að mæta. Það virðist ný Sturlungaöld ofbeldis horfa við íslenskri þjóð !

 

Við höfum sem þjóð orðið fyrir manntjóni og erum að verða fyrir manntjóni, vegna þess að við erum með í höndum okkar fullt af andlega veiku fólki sem þarf að hjálpa og ætti raunar ekki að ganga laust. Kerfið virðist ekki kunna nein svör við þeim vanda. Fólk í slíku ástandi hefur jafnvel verið vistað af hálfu yfirvalda í fjölbýlishúsum úti í bæ. Sérsveitin hefur svo kannski verið send á það þegar upp úr hefur soðið og hegðun farið í það horf sem búast mátti við. Og þá getur og hefur líka orðið manntjón !

 

Það er ótalmargt að í innviðamálum kerfisins. Það vantar stórlega hjálpar og heimilisúrræði fyrir andlega veikt fólk í samfélaginu, því virðist bara vera hent út á götuna og peningar virðast hvergi til þegar slíkur vandi er annarsvegar. En á sama tíma er milljörðum úr okkar ríkisfjárhirslu varið í hernaðarbrölt erlendis og aðstoð við fólk annarra þjóða sem er á hrakhólum vegna stríðsreksturs !

 

Þar eru um að ræða mál sem við berum enga ábyrgð á og höfum ekki valdið að neinu leyti. Íslenska örþjóðin getur ekki tekið að sér að vera samviska heimsins og síst af öllu gagnvart annarra glæpum. En meðan samt er verið að hjálpa annarra þjóða fólki í stórum stíl og ausið fjármagni í þá hluti, er fólkinu okkar, íslensku fólki, fólki sem á bágt og er veikt, úthýst með öllu og engin úrræði í boði fyrir það í hinu svokallaða íslenska velferðarkerfi !

 

Það vantar fjármagn í svo til alla okkar innviði. Nánast alls staðar hefur verið illa staðið að því að halda þeim við. Peningarnir hafa annaðhvort ekki verið til - og ef þeir hafa verið til - hafa þeir verið settir í eitthvað annað sem þótt hefur meira knýjandi. Erlend heimtufrekja hefur gengið fyrir. Pólitíkin hefur verið spillt og ábyrgðarlaus um langa hríð og svokallað hrun virðist ekki hafa bætt þar um að neinu leyti. Vinnubrögð eru að flestra mati jafn glórulaus og þau voru fyrir hrun - innan þings sem utan - og það í öllum flokkum, og enginn virðist þar öðrum skárri !

 

Svo er það höfuð spursmálið : Erum við sjálfstæð þjóð eða erum við það ekki ? Ef við værum sjálfstæð þjóð myndum við vera frjáls að því að nota þjóðarfjármuni okkar í að styrkja innviði okkar og viðhalda hér því þjóðfélagi sem fyrri kynslóðir höfðu byggt upp með miklum dugnaði og súrum sveita. Okkar erfiði og okkar þjóðarfé ætti því að skila sér til góðs fyrir okkar fólk !

 

En þar sem við erum í veruleikanum ekki sjálfstæð þjóð og yfirráðin yfir ríkiskassanum eru líklega meira eða minna, annaðhvort í Brussel eða í Washington, fara fjármunir okkar annað en þeir ættu að fara. Við höfum komið okkur í þá stöðu sem Færeyingar munu seint eða aldrei koma sér í, og þessvegna eru innviðir samfélagskerfisins að grotna niður hjá okkur. Við erum með öðrum orðum nákvæmlega í þeirri arðránsstöðu sem fyrri nýlendur heimsins fundu sig oftast í, eigin hag til sárustu bölvunar !

 

Það er svo sem ekkert nýtt að þjóðir fái ekki notið ávaxta af erfiði sínu. En í okkar tilfelli eru það meintar vinaþjóðir okkar sem kúga, hrella og arðræna. Við erum í flestum efnum að öllu leyti fórnarlömb þeirra. Það má jafnvel ekki tala þar um misræmið milli orða og gerða. Okkur er beinlínis sagt og fyrirskipað, að við eigum og séum skyldug til að vera slík fórnarlömb og ekki nóg með það, heldur að við eigum skilyrðislaust að líta á það sem mikinn heiður fyrir okkar þjóð ?

 

Og á meðan slíku fer fram, gera þessar ætluðu vinaþjóðir okkar allt sem þær geta til að sparka okkur aftur inn í torfkofana, með því að arðræna okkur eins og þeim er frekast unnt, með aðstoð þeirra afla hérlendis sem alltaf hafa verið reiðubúin að veita þeim ótakmarkaða þjónustu. Þó er þar talað um sjálf-stæðisstefnu, en það er bara blekking og yfirvarp. Í þeim falska framgangi felst enn sem fyrr hættulegasta ógnunin við velferð íslensku þjóðarinnar !

 

Við þurfum að hugsa um fólkið okkar, þjóðsystkini okkar, fyrst og fremst. Það er okkar frumskylda. Margir rata í ógæfu og misstíga sig á lífsleiðinni. Í samfélagi þar sem manndómur og manngæði eiga að vera til staðar, ber að taka utan um slíkt fólk og hlynna að því. En við erum ekki að gera það með þeim hætti sem sómi er að !

 

Það ætti að vera hverjum ærukærum Íslendingi sárt að þurfa að horfa upp á þær blekkingalausnir sem í þeim efnum virðast helst viðhafðar. Það virðist enginn staður til fyrir andlega veikt íslenskt fólk sem sannarlega þarfnast hjálpar og það er skammarlegt mál. Þessvegna verðum við fyrir manntjóni, eins og hryggilegt dæmi austan af fjörðum hefur nýlega sýnt og sannað !

 

Að senda milljarðaupphæðir út úr landinu til að aðstoða við stríðsrekstur, vopnakaup og aukna ofbeldisframvindu erlendis er algerlega óíslenskt athæfi. Við svíkjum með því mannlegar skyldur okkar hér heima, sem er ekkert nema bölvun fyrir land og þjóð. Fyrsta skylda okkar og frumskylda er og á að vera bundin tryggðaböndum við okkar eigið fólk, íslensku þjóðina. Þar að auki höfum við engin efni á því að hegða okkur með ómennskuhætti stríðsæsinga og eigum ekki sem friðelskandi fólk að gera það !

 

Styrkjamálið til flokkanna !

 

 

 

Flokkur fólksins virðist alveg hafa fallið á þessu máli. Hann hefur þá látið spillt kerfi múta sér. Gunnfáninn hefur þá verið látinn dragast niður í skítinn. Nú fagna vafalaust skuggavaldhafar hinna pólitísku aflanna, sem öll eru meira og minna spillt, yfir þeim ávinningi sem þeir sjá fyrir sér. Þeir fagna yfir því að skjöldur sem var í þeirra augum hættulega hreinn, er orðinn óhreinn !

 

Svona er þá farið að því að fella það og skíta það út sem þarf að vera og verður sjálfs sín vegna að vera hreint. Afl sem kemur frá fólkinu, afl sem er helgað því hlutverki og því verkefni að gera góða hluti fyrir fólkið í landinu, verður að standa heiðarlega að málum. Nú hefur það sjáanlega verið platað með peningalegu tillagi, án réttrar, lagalegrar forsendu, og fyrir vikið - skilið eftir í skítnum !

 

Þannig virðist bara sem kerfislegur fulltrúi hafi verið látinn segja ósköp elskulega : ,,Þið megið halda peningunum !“ og óhreinindunum er þannig líklega ætlað að festast við og fylgja því afli sem áður var talið hreint, uns það aðlagast fullkomlega því sem fyrir er og skítur sig út til endanlegar skammar. Og fulltrúar skuggaaflanna í hinum flokkunum, í spillingarmafíu kerfis og kvótamála, geta þá jafnframt sigri hrósandi sagt og auðvitað á bak við tjöldin, við forustulið Flokks fólksins: ,,Verið þið velkomin í hópinn, þið eruð þá bara eins og við !“

 

Já, svona er þá farið að því ! Svona hefur þá stjórnmálaafli eldhússdags formannsins verið snúið á hvolf og nánast í fyrstu atlögu. Fjárhagsstaðan skal þannig vera undirbyggð með ólöglega fengnu framlagi frá ríkinu, peningum þjóðarinnar, og því skal ekki staðið rétt að málum, eins og vera ber. Hreinn málstaður er þar með skaddaður til frambúðar, enda þá ekki lengur til staðar sem slíkur !

 

Það er greinilega mjög erfitt fyrir pólitískt afl að vera utan spillingar á Íslandi. Þó sumir strekki kannski stöðugt við að halda því upp úr skítnum, reyna sýnilega ýmis önnur öfl að toga það niður í hann. Það segir sína sögu og því nær sem menn komast kjötkötlunum, því meira er auðvitað að varast. En vissu menn það ekki fyrir, af hverju láta þeir fara svona með sig ? Það sjá fáir ljósið þegar þeir hafa samlagast skít og skaðlegum hlutum !

 

Og í öllum tilfellum eru mútugreiðslur eða sambærileg hagræðingarviðskipti eins og það kann kannski að vera kallað, alltaf hluti af neglingardæminu. Slíkt er nokkuð sem enginn ætti að koma nálægt, ef hann vill halda höfði með ærlegum og réttum hætti. Spillingin er lúmsk og ef hún nær í litlafingur á einhverjum, er spilið tapað. Og það er sýnilega augljóst mál, að það er meira en erfitt að standa með stöðugum anda og vera kannski sá eini – hreini, í íslenskri veruleika pólitík, eins og hún horfir við í dag !

 

,,Útilokunarstjórnmál ?“

 

 

 

 

Oddviti sjálfstæðismanna í Reykjavík talar um útilokunarstjórnmál vegna þess að ekki sé vilji hjá sumum öðrum flokkum til samstarfs við sjálfstæðismenn um myndun meirihluta í borgarstjórn. Það er auðheyrt að blessuð manneskjan er svekkt yfir því að vera þannig, að eigin mati, sniðgengin. En af hverju í ósköpunum eiga trúverðug vinstri öfl að ganga til samstarfs við sjálfstæðisflokkinn – íhaldið í landinu ?

 

Þjónusta af slíku tagi við aðaland-stæðinginn er pólitískur dauðadómur. Það hefur yfirleitt verið þannig og reynst þannig og þannig er eðlilegt að það sé. Örlög Vg og útkoma í síðustu alþingis-kosningum sýndu með skýrum hætti hvernig almenningur lítur á slíka undirlægju þjónustu. Félagshyggja á einfaldlega ekki samleið með sérhags-munaöflum. Almannahagsmunir eiga það ekki heldur !

 

Það er því ekkert um að tala. Meðan íhaldið hélt Reykjavíkurbæ og síðar borg í heljargreipum sérgæskunnar og hyglingar-kerfisins sem henni fylgdi, var ekki talað um útilokunarstjórnmál af fulltrúum þess, vegna þess að þá voru öll völd í helbláum höndum. Þá var hægt að kreista og kúga og fara sínu fram og fólk var svo bælt að það þorði ekki að rísa upp gegn yfirklíkunni !

 

Þegar sú staða var hinsvegar komin upp, að íhaldið hafði misst völd sín og allan meirihluta, sáu menn þar á bæ að nauðsynlegt væri að fá einhvern af hinum til að koma þar til liðs. En það verður aldrei af slíku, nema með því að einhver svíki það sem hann á að standa fyrir. Og hlutverk Júdasar hefur aldrei, eins og dæmin sanna, verið eftirsóknarvert, hvorki í pólitík né öðru !

 

En nú er mikið talað um kvennavald. Ný ríkisstjórn er komin til valda, þriggja flokka stjórn, þar sem viðkomandi flokkar eru allir undir stjórn formanna sem eru konur. Svo er líka að mestu í flokkum þeim sem keppa um völdin í höfuð-borginni !

 

Það má því segja, að stjórnun allrar framvindu í landsmálum sem og borgar-málum ráðist að mestu af því hvernig konur koma til með að standa þar að verkum. Það ætti því væntanlega að mega dæma komandi niðurstöður í þeim efnum konum sem valdamönnum í hag eða ekki, eftir því sem til tekst. Þarna eru því um nokkuð skýr prófmál að ræða varðandi kvennavald !

 

Stjórnun sem fylgir félagshyggjustefnu er auðvitað allt önnur stjórnun en það sem sjálfstæðisflokkurinn býður upp á. Hjá íhaldinu er alltaf dansað eftir pípu viðurkenndra fjármagnsaðila og sérhags-muna þeirra og þar af leiðandi eru almannahagsmunir ekki virtir mikils. Þetta vita allir, þó sumir hafi yfirleitt ekki hátt um það. Að láta ríki og sveitarfélög þjóna einkahagsmunum er, að margra mati, ein þaulæfðasta sérgrein hægri afla víðast hvar !

 

Sjálfstæðisflokkurinn eða íhaldið er í raun ekki venjulegur stjórnmálaflokkur. Þar er um ósvífið hagsmunabandalag að ræða, spillta hyglingarmaskínu sem getur ekki undir neinum kringumstæðum þjónað almennum borgurum þessa lands með heilshugar hætti. Enda er þar alfarið stefnt að valdastöðu sérgæskusjónarmiða og fyrst og síðast sáð fyrir hágróða-uppskeru einkavasanna !

 

Það er því hið eðlilegasta mál, að íhaldið sé utan við alla samninga um manngæskuleg og ærleg heildarsjónarmið varðandi það hvernig stjórnun samfélagsins sé háttað. Það eru ekki nein útilokunarstjórnmál þar að verki, heldur eðlileg afstöðu skilgreining með tilliti til lendingar þeirrar í málum sem að er stefnt. Það er því um grundvallar-skilgreiningu að ræða í því efni. Þar getur því enganveginn farið saman sérgæskufull og spillt varðhundagæsla óþjóðlegra kvótahagsmuna og hagsmunir almennings í þessu landi !

 

Ef meirihluti er fyrir hendi í samfélags-einingu sem vill starfa að hugsjónum félagshyggjunnar og í anda hennar, er íhaldið að sjálfsögðu ekki þar innan vébanda heldur þar fyrir utan. Í þeirri aðgreiningu felast stefnulega séð skýrustu línur sem hægt er að fá fram í stjórnmálum okkar íslensku þjóðar varðandi heildarstjórnun samfélagsins !