Tjáningarfrelsi úr túninu heima !

 

 

 

Ekki virðist mikil umræða hafa átt sér stað á Skagaströnd varðandi framtíð mála í hinum dreifðu byggðum í landinu. Þjóð-félagið hefur samt verið rekið í meira en 30 ár, alfarið á hagnaðarforsendum höfuðborgarsvæðisins. Landsbyggðin hefur jafnframt allan þann tíma verið skilgreind sem afgangsstærð í samfélaginu af þeim sem ráðið hafa ferðinni í háköstulum ríkisvaldsins og mörgum ávinningi frá fyrri tíð verið spillt !

 

Níðingsleg langtíma framkoma yfirvalda gagnvart lífsafkomu bænda og ekki síst síðustu árin, hefur stórskaðað heilbrigðar undirstöðuforsendur mannlífsins í landinu og skapað geysilega mikið vantraust á kerfinu og öryggisleysi meðal fólks í sveitum landsins, sem bitnar á öllu samfélaginu. Það miðast allt sem fyrr við suðvesturhorn landsins og menningar-mafíulegar áherslur mála sem eru oftast úr öllum takti við vitrænan veruleika !

 

Mikill þrýstingur hefur verið viðhafður af kerfinu á öllum þeim tíma sem hér um ræðir, að heimta sameiningu sveitarfélaga úti á landi, meðan jafnvel smátotur á suðvesturhorninu, eins og Seltjarnarnes, komast upp með að vera sjálfstæð á forsendum sérgæskueiningar ríkisbubba sem vilja enga samleið eiga með venjulegu fólki, eða snauðum plebbum, eins og það er kallað !

 

Á Skagaströnd hefur verið unnið nokkuð í því að tala fyrir sameiningu við Blönduós, en sú hugmynd hefur víða fallið í grýttan jarðveg. Og nú þegar peningalegur vara-forði vegna fyrri eignastöðu er líklega mikið til uppurinn, líklega vegna aumrar ávöxtunar, er sameiningarumræða ef til vill ofar á baugi en áður hjá sumum og neðar hjá öðrum !

 

Og kannski er áhugi fyrir slíkri sameiningu ekkert endilega sá sami nú og hann var af hálfu yfirvalda á Blönduósi, þar sem fyrrnefndur varaforði er líkast til að fullu og öllu liðin tíð !

 

Við Skagstrendingar höfum lengst af getað mannað okkar stjórnunareiningu á bæjar-skrifstofu með heimafólki og þar þóttu samskipti oftast vera með nokkuð eðlilegum hætti. Nú um tíma hefur sú staða þó ekki verið í boði. Aðkomufólk hefur þar tekið við störfum og öll persónuleg samskipti hafa orðið heldur stífari og ánægjuminni fyrir vikið. Hin persónulega nánd sem áður var þó til staðar virðist horfin. Kannski eru þar komin fram fyrstu kynni okkar Skagstrendinga af því að vera undir aðra settir ?

 

Allmargir virðast líka vera að komast á þá skoðun, að sjálfstæði okkar sveitarfélags hljóti senn að verða liðin tíð og þá er líklega aðallega horft til sameiningar við Blönduós og kannski aðra hreppa innan sýslunnar. En til munu þeir menn vera meðal Skagstrendinga sem þykir það, við gjörbreyttar aðstæður, öllu fýsilegri kostur að sameinast þvert yfir Skagann til austurs. Það er að segja að sameinast Skagafirði. En þá er ein spurningin sú hvort Skagfirðingum hugnist slík sam-eining, en líklega mun Blönduósingum ekki lítast á slíkar hugmyndir. Allt er þó ókannað í þessum efnum, en orð eru samt til alls fyrst !

 

Með stórbættum samgöngum yfir Þverárfjall hafa þó forsendur sameiningarmála breyst mikið og kann sú breyting að fela í sér nýja möguleika samstarfs sem ekki hefur verið hugað að í neinni verulegri alvöru fyrr. Virk atvinnulífstenging milli Skagastrandar og Sauðárkróks hefur þó áður gefið nokkra reynslu í sambandi við útvegsmál og verið báðum í hag, að áliti sumra !

 

Þó að það sé löngum best að hvert sveitarfélag hafi burði til að geta verið sjálfstætt, verður því ekki neitað að ríkisvaldið hefur sett smáum sveitar-félögum um allt land nokkuð þröngar skorður, með sívaxandi kröfum um nánast alla hluti. Það getur því komið upp sú staða að sveitarfélag verði of fámennt til að standa undir álögum kerfislegrar ofstjórnunar af hálfu ríkisins og jafnvel þá kannski að viðbættri heimatilbúinni vanhæfni til stjórnunar !

 

Við slíkar aðstæður verður auðvitað ekki unað til lengdar. Setulið í sveitar-stjórnum verður skiljanlega á hverjum stað að axla þá ábyrgð sem af því er krafist. En við umræðu um sameiningarmál er rétt að hafa í huga, að það er ekki endilega bara einn valkostur til í því reikningsdæmi. Blönduós þarf því ekki að vera eini sameiningarkostur Skagstrendinga. En í öllu slíku efni er best að fara sér hægt og kanna möguleika þá sem kunna að vera fyrir hendi sem best til hlítar !

 

Við þær aðstæður og raunar allar aðstæður, væri auðvitað hagkvæmast ef menn byggju við trausta og ábyrga forustu, en því miður vill oft verða nokkur misbrestur á því að svo sé. Og þegar mál hafa farið í vondan farveg, er auðvitað verr af stað farið en heima setið. Lýðræðið virðist geta búið við töluverðan atgervisskort meðal kerfislegra fulltrúa sinna og það er greinilega vaxandi vandamál í samfélagslegum skilningi, líklega bæði hér og annarsstaðar !

 

Vantrú manna á kosningalegar lausnir virðist orðin svo mikil víða, að það er hætt að kjósa. Þrisvar sinnum hafa kosningar fallið niður á Skagaströnd á seinni árum, líklega vegna áhugaleysis kjósenda og þeirrar aumu útkomu sem þær hafa gefið að dómi of margra. En það er lýðræðisleg skylda að mæta á kjörstað og virða leikreglurnar. Og það þarf ekki síður að skapa valkosti sem fólk er tilbúið að kjósa um !

 

Álagning og hækkun gjalda, jafnvel í litlum sveitarfélögum virðist líka á seinni árum vera að fara í lóðbeint ris og telja margir að sveitarstjórnir á slíkum stöðum, séu víða í litlu jarðsambandi við hag óbreyttra borgara. Þar svífi yfir-borðskennt fólk bara um í einhverju menningarsósuðu uppstreymi, sem hafi lítið með veruleikann að gera, og þjóni heildarhagsmunum samfélagsins jafnvel með hangandi hendi og jafnvel öfugum hætti við það sem ætti að vera !

 

Það er því ljóst að Skagstrendingar þurfa, sem aðrir í þessu landi, að huga vel að lýðræðislegum réttindum sínum og skyldum, svo að þeir láti ekki aðra teyma sig eitthvað sem þeir vilja ekki fara. Og alltaf þyrfti með vitrænum hætti að búa svo um hnúta hvers máls, í sam-einingarmálum sem öðru, að menn eigi leið til baka ef væntingar ganga ekki eftir !

Úkraínustríðið – hinn óhreini getnaður Nató og ESB !

 

 

 

 

Það hefði ekkert stríð orðið í Úkraínu, ef Nató væri bara varnarbandalag eins og það hefur sagst vera. En vegna þess að það er í raun árásarbandalag og stríðsbandalag, á höttunum eftir landvinningum fyrir nýja, vestræna nýlendustefnu, skapar það viljandi stríðsaðstæður. Þannig startaði það þeirri stríðsbölvun í Úkraínu, sem hefur þegar valdið dauða meira en 500 þúsund manna og örkumlað aðra í þúsundatali. Þannig vinnur Nató að friði í Evrópu, með öfugum klónum og árásarstefnu !

 

Og ESB sem búið var að fjárfesta í Úkraínu fyrir líklega 80 milljarða dollara og í raun búið að yfirtaka landið fjárhagslega, var sannarlega með í leiknum ásamt Nató, enda þar um að ræða tvö höfuð á sama skrímslinu. Fyrsta nýlendan átti þar með að vera í höfn. Og gyðingurinn og trúðurinn Selensky var strax tilbúinn að þjóna Vesturveldunum með þeim hætti sem enginn annar í Úkraínu hafði fengist til, þó flestir væru annars marki Mammons brenndir í þessu líklega spilltasta ríki Evrópu !

 

Úkraínska þjóðin er hinsvegar ekki spurð eins eða neins. Hún er bara núll og nix í þessu glæfraspili öllu og fær engu að ráða. Brusselmafían segir bara að hún eigi að þola, þola og þola !

 

Íslendingar ættu að þekkja vörnina sem felst í því að vera í Nató. Hún sannaði sig, eða hitt þó heldur, þegar Bretar beittu okkur löndunarbanni 1952 og Rússar björguðu okkur með því að kaupa allan okkar fisk. Hún sannaði sig í landhelgis-stríðunum þegar Nató gerði nákvæmlega ekkert fyrir okkur, vegna þess að Bretar voru miklu mikilvægari bandamenn en við, þessar fáu hræður hér !

 

Samt var sagt í vinaþjóða sáttmálanum mikla, að árás á eitt aðildarríki Nató jafngilti árás á þau öll. ,,Það er svo öruggt fyrir okkur að vera í Nató“ tónuðu þá hinir heilaþvegnu eins og þeir hafa alltaf gert, allt fram á þennan dag !

 

Hvernig stóð á því að rússnesk olía var alltaf keypt inn í landið, sama hvaða flokkar voru hér í stjórn ? Af hverju keyptum við ekki olíu af vinaþjóðum okkar í Nató ? En svarið við því var einfalt, það var vegna þess að þessar margblessuðu vinaþjóðir voru ekki reiðubúnar til að selja okkur olíu á jafn lágu verði og Sovétríkin !

 

Jafnvel örgustu íhaldsdurgar og Natóþý vildu því kaupa olíuna af Rússum af því að það var svo miklu hagstæðara og peningalegur ágóði er nú alltaf svo hugstæður hjarta íhaldsins, enda mun gróðinn hafa skilað sér til þess í gegnum olíufélögin !

 

Við Íslendingar höfum alltaf haft þann leiða sið að skríða mest fyrir þeim þjóðum sem verst hafa farið með okkur hverju sinni og við gerum það enn. Vinaþjóðir, í túlkun ráðandi afla í Íslandi, eru og hafa jafnan verið þær þjóðir sem skapa útvöldum aðilum á Íslandi möguleika á viðskipta-samböndum sem færa þeim auð í hendur. Þar ræður bisniss en ekki vinátta. !

 

Það er þá ætlast til að menn selji sig með húð og hári og fái ríflega framfærslu í staðinn. En sálir viðkomandi manna eru þá jafnframt afíslenskaðar og sendar í stjörnumerktum sellofanumbúðum til geymslu í Pentagon eða hjá CIA eða öðrum óþverrabönkum bandarísku heimsvalda-stefnunnar til síðari nota !

 

Við Íslendingar höfum þannig aldrei vitað eða skilið hverjir sýna okkur raunverulegan vinarhug og verðum því smám saman vinalausir, eins og ótilteknir útgerðarmenn sem vaða í peningum, en eiga enga vini og munu aldrei eignast neina. Því veldur óhreinleiki auðsuppsprettunnar, sem nærist af spillingu og meiri spillingu gegn þjóðarheill. Í síðasta hruni sýndi sig hvað kærleikur vinaþjóðanna var lítilsvirði þegar kom að skuldaskiptum !

 

Íslensk stjórnvöld virðast lengstum, frá inngöngunni í Nató, hafa verið keimlík þeim ráðamönnum sem nú sitja á rassinum í Kiyv og fórna sinni eigin þjóð fyrir Nató/ESB línuna frá Brussell. Íslenska þjóðin er að vísu ekki sölluð niður á vígvöllum, en fórnarvilji stjórnvalda hennar virðist ótakmarkaður þegar Nató á í hlut !

 

Þjóðin er jafnframt mötuð á endalausum lygum dag eftir dag, og við slíkar aðstæður og slíkt sálarfóður óhrein-leikans, heldur engin manneskja eða nokkur þjóð heilbrigðum sönsum til lengdar !

 

Fjölmiðlar á Vesturlöndum, að þeim íslensku meðtöldum, hafa að undanförnu gjörfallið á sérhverju sannleiksprófi sem hið yfirlýsta fjórða vald. Þeir fylgja línunni sem fóðrar þá og hafa svikið allar skyldur við almenning um heiðarlegar upplýsingar. Þar virðist ekki hægt að undanskilja neinn. Lygaáróðurinn ræður og fer ofar fjöllum því þjónustan við hann á sér engin takmörk !

 

Og það versta er, að þeir sem áttu að verja okkar menningu og okkar lífsgildi, hafa reynst verstu svikararnir. Þessvegna er sú Evrópumenning sem við höfum þekkt og metið vígð þeim dauða sem yfirvöld Vestur-Evrópu hafa þegar samþykkt fyrir sitt leyti með ótrúlega vitlausri inn-flytjendastefnu um langt skeið. Stefnan þar er að drepa allt sem við höfum staðið fyrir og viljum standa fyrir !

 

Vestræn menningargildi eru nú fótum troðin af eigin yfirvöldum því fyrir Nató/ESB virðist það ekki skipta neinu máli hvort álfan sé Evrópa eða Evrabía, svo framarlega sem aðkomnir íbúar álfunnar, frá öðrum álfum, hlýða línunni frá Brussel !

 

Hið yfirlýsta varnarbandalag, sem átti að verja evrópska menningu og evrópsk gildi hefur einfaldlega - aldrei í rauninni - verið til sem slíkt !

Úthugsuð undankomuleið Kötu Jakk !

 

 

 

Kata Jakk hefur trúlega vitað það um nokkurt skeið að hennar pólitíski ferill væri senn á enda. Og til þess að forðast þá brotlendingu sem þar hefur trúlega beðið hennar, ætlar hún að sigla á ný mið og sækja um Bessastaði. Það kann að bjarga henni frá því að mæta afleiðingum hinna sviksamlegu gjörða sinna í stjórnmálalífinu. En ef hún nær kjöri sem forseti, þá er íslenska þjóðin fljótari að gleyma alvarlegum misgerðum en ég og líklega flestir aðrir hafa hingað til talið !

 

Í mínum huga hefur manneskjan ekkert að gera á Bessastaði, og varðandi það er hún bara á því metorðaflakki sem hún hefur alla tíð verið og hyggst nú krýna ferilinn með því lokadjásni að verða forseti. Ég myndi ekki kjósa hana til eins eða neins og tel hana aldrei hafa orðið Íslandi til heilla á sínum ferli en hinsvegar ómótmælanlega skaðað margt sem þjóðlegt er og gott !

 

Forsetaembættið virðist vera orðið einhverskonar sælgætisstaða glæsileikans í augum glamúrfólksins og snobbhyskisins á höfuðborgarsvæðinu. Í sönnum  þjóðræktarlegum  mannskilningi er þessi staða löngu orðin einskisvirði og gildislaus með öllu, en einmitt þessvegna sækist sennilega það fólk eftir henni sem alla tíð hefur sýnt sig vera veikt fyrir hégóma og andlausri yfirborðsmennsku !

 

Líklega hefði aldrei átt að taka upp þetta toppfígúruembætti hérlendis, en auðvitað var þar snarlega apað eftir útlendum fyrirmyndum. Það var náttúrulega gert samkvæmt óþjóðlegu hefðarklíkuviðhorfi þess uppskrúfaða embættismannakerfis sem hér fór fljótt í fulla uppsiglingu eftir fullveldið, með fálkaorðuveitingum og allrahanda snobbuðum vitleysisgangi sem aldrei hefði átt að viðgangast hér og hefur orðið þjóðinni til vansæmdar !

 

Það er svo sem ekki hægt að segja annað en Kata Jakk sé afar flengingar-frambærilegur samnefnari fyrir þetta lið, sem nú sækist eftir að tylla sér á trón á Bessastöðum, hinu gamaldanska valda-setri kúgunar og yfirgangs, þaðan sem fár og fjötrakvaðir voru forðum sendar út, sem kvöldu landslýðinn linnulítið, öld af öld !

 

Þar á víst svipuð óart og þá tíðkaðist, að vera áfram til staðar í einhverskonar íslensku hræsnisgervi í fáránlegum upp-stillingarleik innantómrar og sjálfselsku-fullrar sérgæsku. Algjör skrumskæling heilbrigðra manngilda er í þeirri sirkus-sýningu aðeins átakanlegt dæmi um óþjóðleg og úrkynjuð viðhorf !

 

Það er hinsvegar augljóst að forsætis-ráðherrann, sem nú flýr frá borði á sínu sökkvandi stjórnarfleyi, á sitthvað sam-eiginlegt með öllum þeim sem hafa nú lýst yfir framboði til forsetaembættisins og þá ekki síst þá óhemju athyglissýki sem þeir flestir virðast ganga með og að sjálfsögðu allir - að sögn - fyrir hönd þjóðarinnar !

 

Það er vonandi, að íslenska þjóðin sýni ekki þá glópsku að kjósa þessa útjöskuðu íhaldshækju til forseta og bjargi henni þannig frá verðugum endalokum síns pólitíska svikaferils. Það má áreiðanlega segja, að vandlega hugsuð undankomuleið aðkrepptrar sálar sé kynnt með þessu framboði og líklega sú eina lausn sem viðkomandi átti tiltæka. Hún var nefnilega búin að mála sig endanlega út í horn og öll málefni eydd upp til agna !

 

Ég á sannarlega þá ákveðnu ósk í huga, að  þessi dramatíski sviðsleikur príma-donnunnar megi enda með þeirri verðugu rass-skellingu sem hún á margfaldlega skilið af höndum þeirrar þjóðar sem þurft hefur að búa við hina vanhæfu forustu hennar allt of lengi !

,,Glórulausa smáþjóðin !“

 

 

 

Það verður að segjast að fyrirsögn þessa pistils er skökk að því leyti að hún á miklu frekar við Natórugluð stjórnvöld Íslands en íslensku þjóðina sjálfa. En þó verður þjóðin að sætta sig við það, að vitleysisleg framganga stjórnvalda þessa lands í stórveldapólitíkinni, er öll á ábyrgð þjóðarinnar og þjóðin mun taka við gjöldunum þegar þar að kemur. Aðrir munu ekki telja sig bera þar neina ábyrgð !

 

Þjóðaratkvæðagreiðsla um aðildina að Nató var hindruð, enda þóttust þáverandi ráðamenn vita hvernig hún myndi fara. Því þurfti að koma í veg fyrir lýðræðið. Þeir höfðu þegar verið talaðir til og heilaþvegnir enda milli til fylgispektar við útlenda falsguði á kostnað þjóðarheilla. En það að leika sig upp úr skónum og blanda sér í glórulausa stórvelda-pólitíkina er glapræði fyrir litla þjóð, sem á allt sitt undir friði í heiminum !

 

Íslenskir stjórnmálamenn virðast yfirleitt allir með því marki brenndir, að hafa ekkert hjarta fyrir framtíð og friðar-hagsmunum eigin þjóðar. Þeir virðast límdir við Brusselþursann tvíhöfðaða, annaðhvort ESB höfuð hans eða Nató höfuðið. Þessi umræddi tvíhöfða þurs óþverraafla Vesturlanda hefur hreiðrað frekast um sig í ríkinu sem var gert að þjóðríki án þess að hafa nokkra burði til þess. Belgía er, að margra mati, kjörsvið fyrir þann viðbjóð sem í kringum það valdaskrímsli hefur lengi þrifist. Þar hæfir rifnum kjafti rotin skel að öllu leyti !

 

Fyrir 75 árum var Ísland vélað inn í þátttöku í stórveldapólitík án þess að hafa nokkuð til framlags þar nema að láta nota sig. Ævarandi hlutleysisyfirlýsing fullveldis okkar var svikin og einskismetin eftir tæplega 31 árs líftíma og brátt greip hersetið hugarfar um sig meðal fjölda landsmanna, sem fóru í gullnum Mammonsdraumum að líta á sig sem íslenska aðalverktaka !

 

Þeir urðu að vísu nokkrir að einhverskonar aðalverktökum sérgóðra auðgunarmála, ef ættartengslin þóttu rétt og leyfðu það, en íslenskir hættu þeir fljótt að vera í framhaldi mála. Íslendingar eru eina her-lausa þjóðin í heiminum sem er aðili að hernaðarbandalagi og ólíklegt er að það öfuga gildismet verði nokkurntíma slegið !

 

Sú tíð mun hinsvegar koma, að stallar óþjóðlegra forustuaðila í íslenskum stjórnmálum munu brotnir niður og svik þeirra verða augljós og opinber öllum þorra Íslendinga. Þjóðin mun þá endur-heimta eðlilega sýn á stöðu sína í samfélagi þjóðanna. Við höfum lengi verið að ganga um í hrokastórum Natóstígvélum sem eru líklega um tuttugu númerum of stór fyrir íslensku þjóðina. Það er áreiðanlega ekki á færi ríkisstjórnar Kötu Jakk að skapa íslenskt heimsveldi og þaðan af síður að fjármagna stríð sem gæti endað sem Þriðja heimsstyrjöldin !

 

En stórmennskubrjálæðið virðist engu að síður samt við sig hjá þeirri hæfnisvana innviðaelítu sem hefur farið með ríkisvald á Íslandi eftir vafasama niðurstöðu síðustu kosninga. Þar er fátt til þjóðlegs gagns, enda var enginn lærdómur dreginn af síðasta hruni og því fljótum við sofandi að því næsta. Minnimáttarkenndin fer löngum illa með marga sem reyna stöðugt að máta allt of stór stígvél og erlend einkennisföt !

 

Það er löngu sannað mál, að ekkert hefur farið eins illa með íslenska ráðamenn og geðheilsu þeirra og það að mæta á fundum hjá Stórráði Nató og knékrjúpa þar fyrir heiðursmerkja hlöðnum generálum og aðmírölum og stríðs-tindátum hins langtíma vanheilaga varnarbandalags vestrænnar mis-notkunar á öllu valdi, og kyssa í auðmýkt á ýmsa óæðri enda þar. Sú niðurlæging hefur jafnvel sannast meir og betur á síðustu árum en nokkru sinni fyrr, enda undirlægjuhátturinn aldrei sýnt sig meiri eða verri !

 

Réttlínuútskrifaðir fréttamenn frá Íslandi virðast hafðir í föstum gír hjá Nató til að senda öfugan friðarboðskap hverrar stundar úr höfuðstöðvunum þar, svo allir Íslendingar fái að sjá það svart á hvítu, að það sé alltaf verið að bjarga heimsmálunum baki brotnu, af þeim einu aðilum sem telja sig líklega til þess færa !

 

Og Kata Jakk og Bjarni Ben og Fróðárhirðin í kringum þau, dansa saman Natódansinn eina og sanna, í eindrægni þeirrar pöruðu samstöðu sem telur sig hafa fundið lausnarveginn sinn að helgivéi hinnar háborgaralegu Nató-Nirvana !

 

- En vesalings íslenska þjóðin situr á sama tíma úti á hjarni, og veit ekkert hvert er verið að leiða hana – meðan dansinn dunar og allri fjárhagsgetu Íslendinga virðist einspilað að æðstu fórnarhæð fáviskunnar – hinu sístækkandi Nató núlli !

 

 

 

,,Íslenskir innviðir !“

 

 

 

Eins og flestir hljóta að vita, eru innviðir íslenska ríkisins og þar með íslenska þjóðfélagsins, eða það sem eftir er af þeim, komnir í mjög brothætta stöðu. Einmitt við þær hrynjandi aðstæður, er farið að flagga með sérstökum innviða-ráðherra, en sú uppstilling mála virðist látin koma fram eins og vísvitandi blekkingartilraun af forhertara tagi !

 

Síðustu þrjátíu árin hefur pólitísk einkavinavæðing verið á teikniborði auðvaldssinnaðrar arðránsmafíu skugga-afla í þessu þjóðfélagi okkar. Ríkiseignir hafa verið seldar, gefnar eða gleyptar upp af sérvöldum gullkálfum fyrrnefndra afla, sem eru á engan hátt þjóðleg eða samfélagsvæn, fremur en annað ræningjakyns !

 

Þetta hefur verið gert með alls konar klækjakúnstum og umsnúningi á öllu því sem ætti að teljast rétt. Íslenska ríkið hefur verið rænt flestum þeim eignum sem þjóðin kom sér upp með sameiginlegu átaki fyrr á árum. Það var ekki hægt að byggja slíka innviði upp með öðrum hætti, en nú hefur einkavæðingar-sérgæskan, fyrir náð póli-tískra vina, hirt þessa innviði úr eignasafni þjóðarinnar, og arðrænir svo samfélagið með þjónustu sem áður var höfð á miklu mannsæmilegri forsendum !

 

Á árunum 1992 til 2003 voru eftirfarandi ríkisfyrirtæki yfirtekin eða ,,einkavædd“ eins og það er kallað : Áburðarverksmiðjan í Gufunesi, Barri hf., Bifreiðaskoðun hf., Búnaðarbanki Íslands hf., Ferðaskrifstofa Íslands, Fjárfestingabanki atvinnulífsins hf., Framleiðsludeild ÁTVR, Hólalax hf., Intís hf., Íslenska járn-blendifélagið hf., Íslenskir Aðalverktakar hf., Íslensk endur-trygging hf., Íslenskur markaður hf., Jarðboranir, Kísiliðjan hf., Landsbanki Íslands hf., Lyfjaverslun Íslands hf., Menningarsjóður, Skólavörubúð Námsgagnastofnunar,, Gutenberg prent-smiðjan, Ríkisskip, Rýni hf., Skýrr hf., SR-mjöl hf., Steinullarverksmiðjan hf., Stofnfiskur hf., Þormóður Rammi hf., Þróunarfélag Íslands, Þörungaverksmiðjan hf.!

 

Frá 2003 til 2007 bættust svo við einka-væðingarránið, Sements-verksmiðjan hf., Landsími Íslands hf., Lánasjóður Land-búnaðarins, Hitaveita Suðurnesja og Baðfélag Mývatnssveitar !!!!!

 

Bylting græðgisafla frjálshyggjunnar og auðvaldsins náði ekki einungis til ríkisfyrirtækja. Á sama tíma sáu hugar-farsbreyttir innanbúðarmenn sér leik á borði með að ræna eignum stærsta einstaka atvinnurekanda landsins, Samvinnu-hreyfingunnar. Það rán gekk svo geyst yfir, að enginn náði að bregðast við því, þegar þessi félagshyggjuhreyfing, sem hafði tekið meira en heila öld að byggja upp, hvarf ofan í vasana á gjörspilltum græðgislubbum !

 

Kvótakerfið, sem komið var á af stjórnmálamönnum, sem voru í sumum tilfellum tengdir við stór útgerðarfélög á landinu, tryggði að nokkrir aðilar eignuðust dýrmætustu auðlind þjóðarinnar og líklega var það og er alvarlegasta brotið sem framið hefur verið gegn þjóðinni og heildarhagsmunum hennar allt frá 1918 !

 

Líklega er svo búið að einkavæða heilbrigðiskerfið að hálfu, þó allar skoðanakannanir hafi sýnt yfirgnæfandi fylgi þjóðarinnar við það fyrirkomulag að kerfið verði á ríkisins vegum. En svo illa er hægt að fara með kerfið í því fari, að það gagnist ekki þjóðinni og virðist sem ýmis öfl leggi hart að sér til að svo verði !

 

Nú á kerfið að vera rekið samhliða undir ríkinu og einka-framtakinu. Menn virðast þjóna þar tveimur herrum og það hefur löngum verið sagt að slíkt væri ógerlegt. Enginn þjónar tveimur herrum jafnt. Hvor aðilinn skyldi þá heldur búa þar við brigð, ríkið eða einkaaðilarnir ? Hver og einn getur hugleitt það fyrir sig !

 

Það er sama hvert litið er, innviðir Íslands eru komnir að mestu í hákarla-hakkavél kapitalismans og út úr henni kemur aldrei neitt gott fyrir almannaheill. Og svo þykjast stjórn-málamenn landsins standa stöðugir á vakt fyrir þjóðarhagsmunum og öryggi Íslendinga ? Þessi pistill undirstrikar og ber með sér að þeir gera það ekki og hafa aldrei gert það síður en nú á dögum !

 

Það er skoðun sífellt fleiri borgara þessa lands, að það séu ekki margar þjóðir í þessum heimi sem búa við jafn handónýtt forustulið og Ísland, og einmitt þessvegna er allt að hruni komið varðandi innviði íslenska ríkisins og staðan versnar stöðugt. Það er nefnilega enginn á vakt fyrir þjóðarheill !

 

Svo spyrja má - yfir hvaða innviði er nú farið að setja sérstakan ráðherra, - á að fara að vernda hlutina þegar allt er farið sem fórn til Mammons og komið í tröllahendur ?

Það sem Reykjavík aldrei varð !

 

 

 

Þegar Háskóli Íslands var stofnaður í Reykjavík 1911, á aldarafmæli Jóns Sigurðssonar, var því lýst yfir með fjálg-legum orðum að skólinn ætti að verða háborg íslenskrar menningar og varnarþing þjóðlegra gilda. Það gekk kannski eitthvað eftir fyrstu árin, en sannarlega ekki til lengdar !

 

Erlend áhrif fóru fljótt að útvatna íslensk menningargildi innan háskóla-samfélagsins og höfuðborgarinnar. Alda-gamall, landlægur undirlægjuháttur gagn-vart útlendingum fór þar fljótt á kreik og kreppti að þjóðlegum hugsunarhætti. Sjálf-stæðisbaráttan missti hugsjónaleg áhrif sín og menn urðu einhvernveginn viðskila við íslenska arfleifð sína og virtust ekki gera sér neina grein fyrir því !

 

Háskólinn varð því eiginlega aldrei nein háborg íslenskrar menningar og enn síður þegar frá leið. Útlendingar fóru fljótt að hreiðra þar um sig og brátt þótti íslenskum háskólaborgurum það svo dæma-laust gaman að vera þannig beintengdir inn á heimsmenninguna, að íslenska menningin varð smám saman hornreka í sínum eigin skóla, þeim skóla sem stofnaður var henni til varnar og viðgangs. Það hafði verið stefnt að stóru, en þegar til kom voru menntamenn landsins enganveginn færir um hlutina !

 

Hugmynd um að reisa einhverja háborg íslenskrar menningar á Skólavörðuholti fór líka forgörðum, enda virðist sem þar hafi verið um nokkuð loftkennda pælingu að ræða, sem tæpast komst á það stig að vera rædd af einhverri alvöru. En kannski mun þó áhugi valdaelítunnar hafa þá verið farinn að beinast að öðrum menningarheimum og snobbaðri eftirfylgni við þá !

 

Reykjavík - var sem vitað er - hálfdanskur bær fyrir fullveldis-tökuna, og menn héldu víst að eftir þau tímamót myndi borgin færast meira til þjóðarinnar, en það varð ekki. Borgin færðist fjær þjóðinni og þó að dönsk áhrif dvínuðu, stórjukust þar bresk áhrif og síðan bandarísk, eftir því sem Ameríkanar tóku alls staðar yfir áhrif Breta og kenndu þeim að hafa sig hæga !

 

Bretar höfðu ráðið öllu á Íslandi á fyrri stríðsárunum því Danir fengu ekkert við því gert. Bretar réðu jafnvel verðlagi á öllum okkar útflutningsvörum og níddust á okkur eins og öllum öðrum sem þeir gátu níðst á. Það var ekkert við þá að virða á neinn hátt. Þeir höfðu hér alvaldan fulltrúa sinn Eric Grant Cable að nafni, sem drottnaði yfir málum lands og þjóðar í þeirra þágu !

 

Arðrán Breta og yfirgangur á Íslandi á þeim tíma var kapítuli kúgunar út af fyrir sig. Og Danir sögðu ekki orð, enda lágu þeir hundflatir fyrir Bretum og óttuðust jafnframt að styggja Þjóðverja. Og alltaf þurftu innlendir ráðamenn okkar að fylgja þeirri gömlu uppskrift að sleikja upp þá útlendinga sem völtuðu yfir okkur dag hvern með algjörlega samviskulausu ráðslagi ræningjans !

 

Sumir ráðamenn lands og þjóðar allt til þessa dags, hafa aldrei séð útfyrir Reykjavík í þjóðlegu tilliti. Síðustu þrjátíu árin og ríflega það höfum við miklu frekar verið borgríki en þjóðríki. Landsbyggðin hefur allan þann tíma verið arðrænd af höfuðborginni. Miðað við tímana fyrir fullveldi var landsbyggðin komin í neyðarhlutverk Íslands en höfuðborgin í yfirgangs-hlutverk Danmerkur og þó líklega öllu verri !

 

Enginn hluti Íslands er í dag óþjóðlegri en höfuðborgin. Þar kennir núorðið margra grasa fjölþjóðlegs gróðurs og þeim fjölgar stöðugt sem ekki eru íslensk og verða sennilega aldrei íslensk. Þar er jafnvel ýmislegt illgresi farið að rótfesta sig eins og í Svíþjóð og víðar. Það mun sannast í komandi tíð þjóðinni til böls og skaða !

 

Hérlend stjórnvöld hafa aldrei verið íslensk með þeim hætti að setja þjóðarhagsmuni í forgang. Hagsmunir útlendinga hafa þar alltaf verið settir hærra og nú er svo komið, að Reykjavík er orðin hálfútlend eins og hún var hálfdönsk fyrir 1918. Höfuðborgin virðist ekki eiga neina hugarfarslega samleið með landsbyggðinni svo það eru nú tvær þjóðir í landinu – en aðeins önnur íslensk !

 

Reykjavík varð því aldrei það sem hún átti að verða og Háskóli Íslands ekki heldur. Þessi þjóðlegu virki urðu fljótt galopin fyrir öllu aðstreymi útlendra áhrifa og ekki síst þeirra sem verri þóttu. Andavaldið í borginni kom líka snemma að utan og það er ekki íslenskt. Þar mun öllum ætlað nú að nærast á óheilbrigðum graut í óþjóðlegri skál !

 

Íslendingar sem búa á landsbyggðinni finna yfirleitt til léttis þegar þeir ljúka erindum sínum í höfuðborginni og geta farið heim. Lífið í óðaþéttbýlinu á suðvesturhorninu fellur þeim fæstum að huga og hjarta. Það er sannarlega ekki í anda þess sem að var stefnt í eina tíð. Líklega er það ekki langt frá lagi sem kemur fram í vísu sem Enginn Allrason orti fyrir skömmu, á leið heim frá Reykjavík :

 

Innflytjendur undir sig

alla leggja pólitík.

Vinna í öllu aukin stig,

eiga þegar Reykjavík !

Konur Salómons !

 

 

Álfan okkar Evrópa, og þá einkum norður og vesturhluti hennar, hefur á seinni árum verið að taka við stórum hópum af kvenfólki, sem ég held að megi alveg í sögulegu samhengi nefna ,,konur Salómons.“ Konur þessar koma frá Fjarskanistan og öðrum sambærilegum löndum, austan og sunnan úr heimi, og setjast að hér og þar á fyrrnefndum Evrópuslóðum, flestar í leit að betri lífskjörum og líklega sæmilega vel stæðum mökum !

 

Salómon konungur í Ísrael var sagður á sínum tíma hafa þegið sérstaka viskugjöf frá Guði, en það var reyndar á meðan hann gekk í fullri hlýðni á vegi þeim sem Guð ætlaði honum að ganga. En Salómon miklaðist af völdum sínum og velgengni og hætti að fylgja ljósi visku þeirrar sem honum hafði verið gefin. Ritningin segir að hann hafi tekið sér útlendar konur og þær hafi snúið hjarta hans frá Guði !

 

Þannig voru konur Salómons. Þær voru útlendar, þær höfðu aðra siði og aðra trú, og þær sveigðu huga þessa vitrasta manns heims á þessum tíma frá uppsprettu alls veldis hans sem var blessun Guðs. Hvað má þá segja um aðra menn sem hafa tekið sér útlendar konur og afhent þeim umráða-réttinn yfir lífi sínu og dómgreind, eins og fjölmörg dæmi sanna, fyrr og síðar ?

 

Fyrst Salómon, þessi mikli spekingur, féll fyrir þessu innanbúðar Evubragði, þarf varla að undrast, að aðrir menn hafi beðið þar svipaðan ósigur, menn sem búið hafa að minna atgervi og þar með talið minni visku. Skyldi kannski viskunni alltaf vera hætt í hugum karla þegar konur eru annarsvegar ?

 

Ritningin segir að Salómon hafi átt sjö hundruð eiginkonur og þrjú hundruð hjákonur.....! Það hljóta allir að sjá, að við þær aðstæður hlýtur sú viska Salómons sem gefin var af Guði, hafa verið horfin úr höfði hans með öllu. Það getur engin viska verið fólgin í því að eiga svona margar konur. Flestir menn fá yfirleitt nóg af því að eiga eina, jafnvel þó hún sé af þeirra eigin þjóð !

 

Ritningin greinir líka frá því að sambúð við þrasgjarna konu sé helst sambærileg við sífelldan þakleka. Og ef til vill hefðu Sókrates og fleiri tekið undir það. Konur af því tagi sem konur Salómons eru sagðar hafa verið, hljóta sem fyrr að vera varhugaverðar í besta falli og stór-hættulegar í versta falli !

 

Þær kunna vafalaust til fulls þá tálsins list að leiða menn sína svo afvega, að þeir rati aldrei aftur til síns heima og glati öllu sem áður kann að hafa gert þá virðingarverða sem menn. Slík örlög hljóta að verða mörgum manninum að algjörri feigðarsnöru !

 

Það er sennilega lýsandi dæmi um skort karlmanna á visku, að sumir þeirra hafa sótt sinn eigin heimilisófrið yfir þveran hnöttinn og ekki sparað neitt í þeirri eftirsókn. Glatað svo öllum yfirráðum yfir eigin lífi. Það er greinilega eitthvað annað sem ræður slíku háttalagi hjá þeim en greindarleg heilastarfsemi. Sennilega er hin líkamlega stjórnunarforsenda þeirrar vitsmunalegu vanhegðunar staðsett talsvert neðar á kroppnum, ef að líkum lætur !

 

Það vill líklega verða mörgum dýr munaður þegar allt er talið með, að sækjast eftir konum Salómons og því sem þeim kann að fylgja. Það mun því löngum bestu gegna, að menn noti glórutengda innviði sína, ef þeir eru fyrir hendi, til að byggja líf sitt á undirstöðu sem getur haldið. Hollastur er heimafenginn baggi svo slíkrar undirstöðu ættu menn því kannski ekki að leita langt yfir skammt !

 

 

Hve mörg geta fórnarlömb tíðarandans orðið ?

 

 

 

Í sjálfsköpuðum hæstarétti tíðarandans taka sér öðrum fremur sæti sjálfumglaðir sagnfræðingar og sambærilegir sérgæðingar, sem segjast þjóna greiningu sannleikans í hvívetna, þó óhrein fylgja með falskari þáttum búi náttúrulega í og með undir afhjúpunaráráttu þeirra og athyglissýki. En þeir virðast löngum vilja stunda það helst núorðið að velta við hverjum steini á vegslóðum fortíðar til að finna eitthvað sem orðið getur látnu fólki til áfellis !

 

Þegar slíkir menn vilja leggja dóm siðbreyttrar samtíðar á líf fólks frá fyrri tíð, er ýmsu ýtt af stað sem enginn veit hvar endað getur. Þar kunna að vera um að ræða einhverskonar galdraofsóknir í nýjum stíl, faldar undir yfirborði einhverrar sannleiksleitar, sem sögð er hafa verið þreytt til þess að frelsa almenning frá arfboðinni tiltrú á eitthvað sem ekki var ekta. Og þeir sem grafa misfellurnar upp, segjast alfarið vera að þjóna því sanna, góða og gildisbæra !

 

Nú er það svo, að það lýsir líklega nokkuð vafasömum eðlisþáttum hjá hinum nýju rannsóknarréttarmönnum, að leita fórnar-lamba meðal látins fólks, því ekki verður aftökum þar viðkomið af augljósum ástæðum. En fleira er löngum hægt að drepa en manneskjur einar, enda sannast það oft !

 

Stundum virðist talin rík þörf á því að drepa eftirlátinn orðstír og tryggja að dauðir menn eigi sér aldrei viðreisnar von og það er víða gert, ekki síst í siðvilltum samtíðaranda, sem vill oft hatast við það sem fyrri tíð hefur sett á stalla. Það ætti að kenna okkur þá lexíu að setja ekki neinn eða neitt á stalla svo seinni tíma menn geti rifið það niður !

 

En endurmatsfylgjendur nýrrar söguskoðunar munu samt sem áður vilja að einhverjir verði settir á stalla áfram, því eitthvað verði börn komandi tíðar þó að fá að rífa niður. Þar ræður tímalaus samkennd slíkra niðurrifsmanna afstöðunni til málanna, því þeir finna þar líklega til skyldleikans í gegnum niðurrifsafl allra tíma !

 

Sú tilhneiging að dæma fólk annars tíma með þeim rökum sem látin eru gilda í tíðaranda yfirstandandi dags löngu síðar, er mjög varhugaverð í ljósi almennrar skynsemi. Þar veit enginn hvar staðar skuli numið svo hinar andlegu aftökur geta orðið óteljandi !

 

Því sá maður er ekki til sem hefur ekki í einhverju stýrt málum til vansa í sínu lífi. Og þegar sá vansi er látinn þurrka út allt sem viðkomandi hefur gott gert, verður útkoman með einum eða öðrum hætti samfélaginu öllu til tjóns !

 

Og þegar fyrirgefningarleysi vegvilltrar samtíðar ýtir á eftir grimmum og harðvítugum fordæmingarandanum, svo hann geti fullkomnað sitt eyðileggingarverk, verður í raun enginn einstaklingur sem lifað hefur í samfélaginu óhultur fyrir slíkum eftirtilveru árásum. Borgaralegt öryggi verður þar með gert að engu og dauðans alvara ver þar engan lengur. Afhjúpunarstefnan fær að dansa um allan samfélagssalinn fyrir tilverknað hins nýja rannsóknarréttar og fallöxin er smurð til notkunar á nýjan leik !

 

Svo fórnarlömb hinnar nýju söguskoðunar geta orðið býsna mörg áður en málum lýkur með þeim óhjákvæmilegu afleiðingum - að samfélagið verður þá að öllum líkindum endanlega hrunið – vegna eigin ávirðinga !

 

 

Vesturveldin spila stöðugt á falskar nótur !

 

 

Vesturveldin hafa í áratugi reynt að búa til rússneska frelsishetju til höfuðs rússneskum stjórnvöldum, en það hefur aldrei tekist. Rússneskja þjóðin virðist vera með þeim ósköpun fædd, að vilja ákveða sjálf hverjir séu hennar frelsishetjur og mikilmenni liðinnar sögu. Það er alveg sama hvað sumum mönnum hefur verið lyft hátt í fjölmiðlum og stjórnmálaumræðu Vesturlanda, þeir hafa ekki orðið neinar hetjur í Rússlandi eða talist merkilegir menn þar !

 

Aðalástæða þess er náttúrulega sú staðreynd sem Rússar almennt vita, að mönnum hefur verið lyft svona hátt vegna þess að þeir þjóna pólitískum markmiðum þeirra þjóða sem mest hafa fjandskapast við Rússa. Margir líta á þá sem föður-landssvikara. Svipuð viðhorf myndu líklega gilda við sömu aðstæður í mörgum löndum, jafnvel á Vesturlöndum !

 

Rússar eru ekkert óvanir því að þurfa að verja land sitt. Þeir urðu fyrir margföldum innrásum í lok fyrra stríðs og þeim innrásum var yfirleitt stjórnað að vestan og fjármagnaðar þaðan. Reynt var að gera hvítliðahershöfðingjana Denikin, Judenitsj, Kolsjak og Wrangel og fleiri slíka að rússneskum þjóðhetjum, en glæpir þeirra gegn eigin þjóð urðu svo alræmdir að þjóðin sneri baki við þeim. Vitað var að þeir þjónuðu erlendu valdi og þeir gátu því hvergi áunnið sér traust innanlands sem gat staðið undir sér !

 

Hægt er að nefna ýmsa fleiri einstaklinga sem reynt hefur verið að upphefja með svipuðum hætti. Það má nefna Boris Pasternak sem fékk Nóbelsverðlaunin eins og ekkert væri, ekki síst út á pólitíska verðleika, Andrei Sinyavsky, Yuli Daniel, Aleksander Solsjenitsyn, fylliraftinn Boris Jeltsin og nú síðast Alexei Navalny. En enginn þessara manna náði að vinna sér viðhlítandi traust í Rússlandi, bara á Vesturlöndum, og aðeins fyrir það eitt að vera andvígir stjórnvöldum heimafyrir !

 

Fólk á Vesturlöndum ætti öllu heldur að hugsa um örlög Julians Assanges en velta sér upp úr dauða Alexeis Navalnys. Navalny var bara nytsamlegur fyrir CIA og sambærilegar skuggastofnanir á Vestur-löndum, en Julian Assange hefur gert mikið í því að afhjúpa glæpaverk stjórnvalda ,,hins frjálsa heims“ eins og það er víst kallað, og unnið þar afrek fyrir almannaheill. Fyrir það er hann þegar orðinn, að margra áliti, píslarvottur að verðleikum. Meðferðin á Assange verður alla tíð þeim stjórnvöldum til háborinnar skammar sem eru ábyrg fyrir henni !

 

Frelsisleiðtogar Katalóníumanna hafa verið ofsóttir fyrir alveg fullkomlega réttmætar kröfur og þar hafa engin lýðræðisleg gildi verið virt af valdhöfum Vesturlanda. Bandaríkin, Litla-Bretland, Frakkland og líklega Þýskaland, öll þessi Natóríki virða engar lýðræðislegar leikreglur þegar frelsi fólksins heima fyrir lætur kröfurnar beinast að þeim. Skotar og Walesbúar þurfa ekki heldur að búast við neinni miskunn, ef þeir hyggjast leita þjóðlegs frelsis og láta af fylgispekt við London. Nató er nefnilega fyrir löngu orðið kúgunarafl í Vestur-Evrópu og því er beinlínis ætlað að vera það, svo fólk þegi þar og hlýði valdinu !

 

Fulltrúar framangreindra ríkja rausa um ástand frelsismála í Rússlandi eða Kína alla daga, en þeim er alfarið sama um mannfrelsi í eigin löndum. Þeir hafa sýnt það margsinnis. En óþverralegar lyga-fréttastofur Vesturlanda sjá um að mata almenning þar á áróðursfæðu, svo að sem flestir haldi þar áfram að trúa því, í yfirþyrmandi upplýsingafátækt sinni, að Vesturlönd hljóti alltaf að standa fyrir allt sem er gott og blessað !

 

Nú hafa hin fasistísku yfirvöld Úkraínu gert öfgamanninn Stefan Bandera að frelsishetju í Kyiv. Einhverntíma hefðu það þótt fréttir að andstæðingar nazista í seinni heimstyrjöldinni, færu að hefja upp og lofsyngja nafn fasista eins og Bandera. En staða mála sýnir hversu nöturleg og nauðvarnarleg hetjufátæktin er orðin í blekkingaheimi þessara manna, ef menn skyldi kalla. Sumt er samt þess eðlis, að það verður seint hægt að gera úr því glansmynd, þó sumir reyni að sérhæfa sig í því að búa til falsmyndir !

 

Þjóð og alþýðu Úkraínu hefur í raun verið skipað að hylla mann sem hafði ekkert sér til gildis og var þjóð sinni enginn gæfumaður. Sú hylling er áreiðanlega veitt með miklu beiskjubragði í munni af fjölda fólks í Úkraínu, fólki sem veit hvers konar maður Bandera var, og veit jafnframt að hann verðskuldar enga hyllingu og allra síst af höndum eigin þjóðar !

 

Sérhver þjóð metur sína afreksmenn í ljósi reynslu sinnar og sögulegs veruleika og þar ráða og eiga að ráða niðurstöðum miklu ærlegri sjónarmið en þau sem koma frá sálarlegum sorphaugum erlendrar íhlutunarsemi !

,,Gefðu, að móðurmálið mitt " !

 

 

Hinn ágæti öldungur Sigurjón Björnsson sagði fyrir nokkru í viðtali, að sennilega væri sú röksemd drýgst á metum varðandi þá staðreynd að við Íslendingar höfum þraukað í gegnum óblíðar aldir hér á þessari eyju í úthafinu, að okkur hefur tekist af þeim sökum að varðveita tungu okkar óbrjálaða – dýrustu perluna sem við sem þjóð eigum !

 

Og auðvitað hittir Sigurjón þar fyrir kjarna málsins, sem er jafnframt kjarni tilvistarmáls okkar Íslendinga. En kunnum við núorðið að meta þessa perlu sem þjóðtungan er ? Kann unga fólkið okkar að meta hana ? Ég held að þar vanti nokkuð mikið á þótt dagur íslenskrar tungu fái að vera til, því allir hinir dagarnir í árinu virðast notaðir íslensku máli til óþurftar og ríflega það !

 

Þegar við skoðum eftirfarandi hið þjóðfræga erindi Hallgríms Péturssonar frá 17. öld, getum við séð hvernig kjarna-atriði sígildra þjóðlegra baráttumála eru í raun sundurtroðin nú til dags og það af okkur sjálfum :

 

Gefðu, að móðurmálið mitt,

minn Jesú, þess ég beiði,

frá allri villu klárt og kvitt,

krossins orð þitt útbreiði

um landið hér, til heiðurs þér,

helst mun það blessun valda,

meðan þín náð lætur vort láð

lýði og byggðum halda.

 

Við þurfum að vernda málið okkar sem þann fjársjóð sem það er. Og við þurfum að nota það til að útbreiða sannleiksorð en ekki lygar. Við þurfum að fylgja þeirri trú sem er samofin allri okkar menningu og í raun sú blessun sem hefur varðveitt okkur sem þjóð. Meðan við gerum það heilshugar, verður náð Guðs yfir þjóð og landi og byggðir munu viðhaldast og þjóðin glatar þá ekki rótum sínum. Þannig er boðun Hallgríms Péturssonar í þessu innblásna þjóðræktarerindi !

 

En í raun gerum við ekkert af þessu nú til dags. Við spillum tungumálinu dags daglega, við útbreiðum lygar en ekki sannleika, ekki síst í fjölmiðlunum og skólunum. Við teljum okkur ekki í neinni þörf fyrir Guðs blessun og hundsum hana eins og við hundsum rætur okkar og þjóðerni. Við svífum í lausu lofti í flestum efnum og náum hvergi að standa föstum fótum á kjarnamálum lífs og sálar !

 

Sá sem sagði ,,Leyfið börnunum að koma til mín“ fær ekki lengur aðgang að grunnskólum landsins, og þar virðist lestrarkunnátta orðin með þeim hætti að sagt er að sumir nemendur fari þar jafnvel frá námi ólæsir !

 

Þurfum við ekki að spyrja okkur, vegna alvarleika stöðunnar : Á hvaða leið erum við ? Göngum við þar til góðs ? Hvað er framundan ?

 

Leiðréttum við stefnuna í tíma eða förum við fram af feigðarbjargi hinna sívaxandi ranghugmynda, sem vaða nú uppi sem óðast, og tortímum okkur þar svo með sjálfkrafa hengingu ?

 

Valið um það er vonandi enn í okkar höndum !