TVÖ ÞÚSUND OG TÍU ?

Tvö þúsund og tíu ! Er það ár hinnar miklu aðkallandi spurningar ?

Hvað verður um framtíð hins almenna íslenska samfélags ?

Hvar lendum við og hvar endum við á því ári - við Íslendingar, við sem höfum gengið á vit frjálshyggjugerninga og horft eins og hlutlausir áhorfendur á siðlausa menn spila rússneska rúllettu með öryggismál okkar og almannahag að veði ?

Við sem höfum allt of mörg látið glepjast af tálsýnum græðgisvæðingar og gjörspillts tíðaranda, gengið í bláhallarbjörg ágirndar og gróðafíkni og skilið með því framferði skynsemi okkar eftir á hundavaði heimskunnar.

Við, við, við , þessir græningjar hinnar bláu ómennsku við ysta haf  !

Og enn, enn í dag, eftir hrun og hrylling, arðrán og svívirðu ríkisráns og einkavæddrar bankastarfsemi, eru menn að binda trúss við Þjóðarógæfuflokkinn, telja hann líklegastan til að koma öllu í gang aftur !

Flokkinn sem stjórnaði hér og réði öllu í 18 ár og kallaði þetta allt yfir okkur !

Er það furða þó ýmsir líti svo á að Íslendingar séu nú mestu vitleysingar í Evrópu og sé þó vissulega mikils til jafnað. Hefur ekki framferði forustumanna hér síðustu 10-15 árin fyrst og fremst undirstrikað stórmennskubrjálæði og vitleysisgang ?

Enginn var sjáanlega að hugsa um heildarhag þjóðarinnar, allir voru að hugsa um sig sjálfa, eigin græðgi og gróðasjónarmið. Og þannig var þjóðin keyrð niður á kolsvart núllið !

Innherjar af öllu tagi virðast hafa nýtt sér stöðu sína til að tryggja sig og sína og selt þannig eigin verðbréf í tíma fyrir hrunið. Margur skuggabaldur kerfisins hefur sýnilega farið þar með himinskautum í hræðslu sinni við persónulegt peningalegt tap.

Allt miðaðist þar við einn tilgang -  að bjarga eigin skinni !

Hvernig er hægt að reka þjóðfélag með heilbrigðum hætti þegar eigingirni og sjálfselska ráða ríkjum með svo afgerandi hætti ? Svari því hver fyrir sig !

Þegar ranghugmyndir kvótakerfismafíunnar fóru að setja sitt illa mark, já, sitt bölvaða brennimark, á þjóðfélagsgerðina, voru öll eðlileg siðalögmál í raun og veru sett úr sambandi. Illa fengnir peningar urðu að fullu gjaldgengir í viðskiptum landsmanna og það í stórum stíl. Fjöldi manns virtist ekki gera sér neina grein fyrir því að þeir peningar sem kvótagreifarnir borguðu þeim með fyrir vörur og viðskipti, voru í raun teknir úr þeirra eigin vösum. Ráðamenn stóra og litla Þjóðarógæfuflokksins hygluðu þar ógeðslegustu sérréttindaklíku þjóðarsögunnar á kostnað alþjóðar. Í sumum tilfellum voru þeir persónulega sjálfir inn í myndinni og spillingin algjör. Siðleysið fór að fara hamförum um öll svið samfélagsins.

Og brátt var ranghugmynda-sería hinna pólitísku jólasveina og kvótaliðsins orðin svo mikil að blekkingamagni í þjóðfélaginu, að fæstir gerðu sér grein fyrir að réttlætið hafði verið sent út í hafsauga - á sextugt djúp !

Ísland var orðið að spillingarakri viðbjóðslegra glæframanna sem svifust einskis í því að maka króka sína á kostnað þjóðarinnar. Þar var þeim - af samviskulausu liði í stjórnkerfinu - gefið ótakmarkað krókaleyfi til lands og sjávar !

Í dag virðast skilanefndir og nýjar/gamlar bankastjórnir vera að sinna því fyrst og fremst að afskrifa í óðaönn glæpagjöld útrásarvíkinga og annarra viðskiptalífskónga. Almenningi eru ekki boðin slík vildarkjör.

Í bönkunum ræður enn að mestu sama liðið og sat þar fyrir hrun, og allt sem gert er miðast sjáanlega við það eitt, fyrst og fremst, að bjarga brennuvörgum og brotamönnum efnahags-hrunsins frá afleiðingum verka sinna, en láta almenning sitja eftir í rústum samfélagsins með alla reikninga uppkeyrða með margföldum kostnaði.

Fæst af því sem fólki var áður sagt í bönkunum varðandi lán og kjör hefur staðist og enginn virðist ábyrgur fyrir svikamyllunni. Eftir virðist samt sitja að það eigi að blóðmjólka alþýðu manna og hirða allt af venjulegu fólki sem það hefur eignast með súrum sveita í áranna rás.

En það var ekki almenningur sem olli ósköpunum og almenningur á ekki að greiða glæpagjöld kerfis og kvótamafíu þessa lands. Nýtt Ísland verður ekki endurreist með slíkum hætti. Það þarf algera uppstokkun í kerfinu og stjórnmálaflokkunum - öllum !

Þeir eru hreint ekki svo fáir í dag sem geta sagt eins og ég : " Ég var stoltur af því að vera Íslendingur hér á árum áður og taldi okkur sem þjóð hafa margt til brunns að bera. En nú stend ég í þeim sporum að bera ekkert traust til framkvæmdavaldsins í landinu og þaðan af síður treysti ég löggjafarvaldinu - þinginu - og virðing mín fyrir dómsvaldinu er farin lóðbeint niður á ónefndan stað..................  ! "

-  Og hvað er þá eftir ?

Stjórnvöld Íslands síðustu árin brugðust gjörsamlega sem heilbrigður varnarskjöldur fyrir land og þjóð. Nærri átján ára samfelld valdatíð stóra Þjóðarógæfuflokksins hefur skilið við land og þjóð í rústum, efnahagslega, réttlætislega og siðferðilega. Þar er ekkert eftir sem hægt er að vera stoltur yfir. Og í dag virðist það helst blasa við að enginn ráði við ástandið og að spillingin sé orðin allsráðandi og yfirgnæfandi í öllu, ekki bara í bankakerfinu og viðskiptalífinu, heldur öllu ríkiskerfinu eins og það leggur sig.

Og mörgum finnst það blóðugra en nokkur bylting gæti orðið, að horfa upp á sömu skíthælana og gerðu sig breiða fyrir hrun, sömu svínin, sömu blóðsugurnar, sömu alikálfana, ganga um fatta og feita, í sama hrokanum og viðbjóðnum og áður.

Þeir eru skammarblettur á öllu því sem gott getur fundist og heiðarlegt meðal fólksins í landinu og meðan þeir eru ekki þvegnir burt úr ásýnd þjóðarinnar, verður fáu stýrt til betri vegar á Íslandi. Það eitt er víst og satt.

Spillingarkerfið sem vaxið hefur í kringum kvótahryllinginn og þjóðar-afæturnar þar, á enga samleið með heilbrigðu þjóðfélagi. Það verður að hreinsa þann smánarblett burt úr þjóðlífinu og því fyrr því betra.