LÍÚ er ekki þjóðin

Jóhanna Sigurðardóttir sagði fyrir skömmu, að það væri ekki hægt að stjórna landinu og fara jafnframt eftir duttlungum LÍÚ. Þetta er athyglisverð umsögn frá forsætisráðherra Íslands. Ef horft er til baka, fer ekki hjá því að maður sér að sagan kennir, að forsætisráðherrar landsins hafa býsna lengi farið eftir duttlungum LÍÚ og þá yfirleitt á kostnað þjóðarinnar.

LÍÚ, stjórnarmiðstöð kvótakerfisins eða hvað við köllum þessa kaldhömruðu sérhagsmunaklíku, er fyrir löngu orðið að átumeini í íslensku samfélagi.

Býsna margir muna sjálfsagt grátklökka rödd Kristjáns Ragnarssonar hér á árum áður, þegar hann var að kvarta og kveina yfir því hvað illa væri farið með útgerðarmenn. Friðrik Arngrímsson er arftaki hans á því sviði og ekki er eftirmaðurinn betri í sínum siðum. Þessir hagsmunagæslumenn hafa báðir, að mínu mati, þjónað valdi sem innifelur í sér einhverja hættulegustu sérhagsmuni sem komið hafa fram hérlendis og ég tel þá sérhagsmuni tvímælalaust standa gegn þjóðarvelferð.

Það er löngu orðið tímabært að þjóðin taki til sinna ráða gegn þessu sérhagsmunaveldi LÍÚ. Kvótakerfið er og hefur virkað til margra ára sem óþverralegt krabbamein sem hefur tært íslensku þjóðarsálina og skapað sundrungu og ófrið þar sem þörf er samstöðu og friðar. Örfámenn klíka hefur fyrir atbeina pólitískra hyglingarvina fengið auðlind þjóðarinnar í sínar hendur til að arðræna fólkið í landinu. Sú sjötíumenninga siðleysa verður að taka enda ef íslensk þjóð á að hafa eðlilegar forsendur til að lifa og fá að ávaxta sitt  náttúrulega pund.

Gífurlegir fjármunir hafa verið teknir út úr sjávarútvegnum á undanförnum árum til einkaneyslu og fjárfestinga á öðrum sviðum. Á sama tíma og sumir þingmenn kvótaflokkanna halda því fram og það í fjölmiðlum, að íslenska kvótakerfið sé besta fiskveiðistjórnunarkerfi heims, tala forsvarsmenn LÍÚ fyrir því að afskrifa þurfi þar 100 milljarða skuldir !

Eru það rökin fyrir því að við séum með besta fiskveiðistjórnunarkerfi heims, að afskrifa þurfi 100 milljarða skuldir eftir aldarfjórðungs reynslu af þessu kerfi ?

Og í heild munu skuldirnar af rekstri þessa yfirlýsta afburðakerfis vera taldar á sjötta hundrað milljarða króna. En einstakir útgerðarmenn eiga stórfé og til dæmis er kona ein í Vestmannaeyjum talin eiga í það minnsta 10 milljarða prívat og persónulega. Hvaðan skyldi það fé vera fengið ?

Varla úr svo skuldugri atvinnugrein ?

Og í framhaldi mætti spyrja, ef kvótasinnar og LÍÚ klíkan hafa raunverulega sannfæringu fyrir gæðum og gildi þessa kerfis, af hverju vill þetta lið þá ekki láta reyna á fylgi fólksins í landinu við þetta meinta hágæðakerfi með almennri þjóðaratkvæðagreiðslu ?

Er þetta fólk ekki lýðræðislega sinnað eða skyldi það vera á móti lýðræði ?

Sagan kennir okkur að þeir sem njóta sérréttinda eru yfirleitt andvígir lýðræði og það virðist sannast á kvótasinnum og LÍÚ.

Aðallinn í gamla daga út um allan heim var ekki spenntur fyrir almennum mannréttindum, enda fór fljótt að draga úr óhófslífi hans þegar kröfur almennings um mannsæmandi líf fóru að vaxa með auknu lýðræði.

Það þurfti baráttu til að afnema yfirganginn og viðbjóðinn sem tíðkast hafði svo lengi, en bastillur blóðsugukerfisins voru þó víða rifnar niður með sameiginlegu átaki þjóða sem voru búnar að fá miklu meira en nóg af misrétti og kúgun.

Það er í beintengingu við forréttindastéttir liðinna tíma sem talað er um þá aðila  hérlendis sem kvótagreifa og kvótaaðal sem hafa fengið að valsa um með auðlind þjóðarinnar í einkaneyslu ofgnóttanna og sú samlíking á sér fullar stoðir í veruleikanum. Mál er að linni.

Kvótakerfið er ekki til að styrkja íslenskt samfélag og ef það á að verða friður á Íslandi verður að senda þetta djöfullega sérhagsmunakerfi sem fyrst beint ofan í helvíti, því þaðan var hugsunin fengin sem kom því á.

LÍU er ekki þjóðin og hagsmunir þjóðarinnar fara sannarlega ekki saman við hagsmuni eða duttlunga LÍÚ - það er margreynt mál.

Sýnum lýðræðið í verki og göngum til þjóðaratkvæðagreiðslu um kvótakerfið !