Syndakvittanir og aflátsbréf alþingis

Landsdómsmálið var, eins og ég hef komið inn á áður, afgreitt með þeim hætti frá alþingi að skömm var að og traust fjöldans á þingmönnum féll niður fyrir núll. Að sjálfsögðu átti að heimila málshöfðun vegna embættisfærslu allra ráðherranna sem greidd voru atkvæði um og jafnvel fleiri úr hrunstjórninni.

Rannsóknarskýrsla alþingis ein gaf nægar forsendur fyrir slíku réttarhaldi, en þegar á hólminn kom hlupu þingmenn eins og halaklipptir hundar í skotgrafir flokksmennskunnar og gleymdu því alfarið að þeir höfðu skyldum að gegna gagnvart þjóðinni.

Og þar með voru gefin út aflátsbréf á kaþólska vísu fyrir þrjá ráðherra, en bréfin þau eru gjörsamlega gildislaus við prófborð réttlætisins og sannleikans. Þau eru bara pólitískar syndakvittanir sem eru prentaðar á ómerkilegan lygapappír samtryggingarkerfis " besta klúbbsins í bænum ! "

En með þessum aflátsbréfum sýndi alþingi svo ekki varð um villst að það er enganveginn að vinna eftir forskriftum nokkurs hreinleika í uppgjörsmálum efnahagshrunsins.

Við getum spurt okkur að því hvernig Jóhanna Sigurðardóttir átti að fara að því að setja Ingibjörgu Sólrúnu undir landsdóm ? Menn geta sagt sér það sjálfir, að henni hafi verið það innst í huga að bjarga sínum fyrri foringja frá þeim örlögum og kannski hefur Ingibjörg getað minnt hana á að þær ættu nú ýmislegt sameiginlegt frá fyrri tíð ?

Og úr því að kratar ákváðu að gefa Ingibjörgu aflátsbréf, lá það í kortunum að Björgvin fengi að fljóta með. Og til þess að það væri ekki svo einhæft og áberandi hvernig Samtryggingin sá um sína, var þegjandi samkomulag um að bjarga Árna Matt frá eigin örlögum svona til þess að sýna að það væru ekki kratar einir sem hlytu grið !

Og svo má nú minna á það að Össur var líka á kafi í því að útvega Árna vinnu erlendis, út á alla hæfileikana sem hann sparaði svona mikið hér heima í þágu eigin landsmanna. Það hefði því getað spillt þeirri bræðralagsvinnu mikið ef landsdómur hefði tafið fyrir afkastagetu Árna utanlands !

En þegar þarna var komið, voru Samtryggingarmenn eiginlega orðnir svo skömmustulegir vegna eigin ræfilsháttar, að þeir töldu að Geir yrði að fá landsdóm yfir sig því hann hefði jú verið höfuð hrunstjórnarinnar. En þeim gleymdist að höfuð þeirrar stjórnar voru tvö og þeir voru þegar búnir að sýkna annað. En auðvitað er það löngu ákveðið að Geir verði aldrei dæmdur sekur og allt er þetta bara leikrit sett á svið til að láta fólk halda að réttlæti nái líka yfir þá sem sitja í hæstu stólum kerfisklíkunnar.

Staðreynd málanna er hinsvegar sú að spillingarhugsun íslenskra pólitíkusa er hreint með ólíkindum. Þetta fólk, sem situr á alþingi og víðar í valdastöðum, hefur sýnilega enga heilbrigða tengingu við mannlífið í landinu.

Eftir að Ingibjörg, Björgvin og Árni voru leyst undan landsdómi með pólitísku moldvörpustarfi, láta þau eins og þau séu þvegin af allri synd.

Bæði Björgvin og Árni láta nú frá sér bækur sem eiga að sýna hvílíkir englar þeir séu í raun og veru. Og þar eiga að birtast einhver vísindi varðandi hrunið og pólitíkina sem rekin var í kringum það !

Auðvitað er ekkert að marka það sem þessir menn eru að segja um þessa hluti. Þeir eru bara að hvítþvo eigin feril og sýna fram á að þeir hafi eiginlega bara verið píslarvottar aðstæðnanna.

En aflátsbréf þeirra frá alþingi og fölsk syndakvittun frá óhæfu löggjafarvaldi og gerspilltu ríkisvaldi mun duga þeim skammt. Hvorki kaþólska kirkjan né alþingi geta gefið út slíkar synda-aflausnir - fólk sér í gegnum slíkt prump og sagan mun fella sinn dóm um þessi mál og réttlætið mun segja sitt þegar það fær að komast að.

Það sjá það nefnilega flestir, að eins og málin hafa verið afgreidd, voru hvorki réttlætið eða sannleikurinn vottar þess sem gert var. Ógildin ein voru kölluð þar til vitnisburðar. Samspillingin ein var viðstödd verknaðinn !

Það er löngu sannað mál, að íslenska þjóðin tapar á öllu því sem fram fer í skítugum skotgröfum flokksmennskunnar !