Að loknum kosningum

Nýkominn frá Reykjavík fór ég á kjörstað og kaus. Þegar ég leit yfir kjörseðilinn fannst mér magnið sem boðið var upp á miklu meira áberandi en gæðin. En ég kaus það sem ég gat verið sáttur við og skilaði mínum seðli.

Ekki get ég neitað því að nokkur uggur var í mér varðandi þá hættu að þjóðarógæfuöfl sérhagsmunanna næðu hér völdum aftur.  Ég vonaði því innilega að sem flestir kjósendur forðuðust að kjósa það sem ég myndi aldrei kjósa undir nokkrum kringumstæðum.

En það er margur úlfurinn í sauðargæru og margir brosa breitt á kjördag þó að lítill trúverðugleiki fylgi þeim brosum. Og það eru svo oft óhreinu öflin sem hrósa sigri því tilgangurinn helgar meðalið hjá þeim og fjármagnið þar er oftast mikið og óspart notað til að ná sínu fram. Ég orti á leið frá kjörstað:

Læðist yfir landið vá,

lítt að marka brosin.

En aldrei kýs ég andstyggð þá

sem aldrei skyldi kosin !

Í þeim efnum vísa ég til þess stjórnmála-afls sem ég tel hafa valdið hér mestri þjóðarógæfu og skaðað þúsundir landsmanna og heill þeirra í víðtækum skilningi.

Það er hinsvegar mikið vafamál að Íslendingar hafi dregið einhvern bitastæðan lærdóm af hruninu, sem vísað gæti veginn til heilbrigðari stjórnarhátta.

Nú liggur það til dæmis fyrir að Framsóknarflokkurinn hefur með sínum stóru loforðum náð að vinna drjúgt fylgi í þessum nýafstöðnu kosningum og telst hann því fyrst og fremst sigurvegari þeirra.

Ekki er ég búinn að gleyma því hvernig þessi flokkur hegðaði sér gagnvart almannahagsmunum á árunum 1995 til 2007 þegar hann gegndi því hlutverki að vera mesta hækja sem íhaldið hefur nokkru sinni haft í sinni þjónustu. Ég tel því útkomu Framsóknar hreint ekki verðskuldaða og býð ekki í útkomu flokksins eftir þetta kjörtímabil þegar hann þarf að svara til saka fyrir sín fjögur ár.

Ég tel nefnilega næstum víst að hann muni falla á prófinu !

Sjálfstæðisflokkurinn náði líklega aðeins að bæta stöðu sína miðað við það sem skoðanakannanir höfðu sagt á síðustu vikum, en hann er langt fyrir neðan þær væntingar sem flokksmenn þar höfðu gert sér fyrir síðustu áramót og þar fyrst á eftir.

3% aukning á fylgi miðað við fyrri kosningar sem voru þær verstu í sögu flokksins er náttúrulega ekki mikið til að gleðjast yfir. Það virðist þó hafa haft mikil áhrif þegar Bjarni formaður nánast grét í beinni og talaði um að ef til vill ætti hann að hugleiða að segja af sér. Þá rann greinilega mörgum íhaldsblóðið til skyldunnar og tárin fóru að renna í takt við Bjarna.

Sumir flokksmenn sem höfðu verið eins og mannýgir bolar út í Bjarna, snerust  þannig allt í einu til fylgis við hann og fóru að sleikja hann í ræðu og riti niður á skósóla.

Sjálfstæðisflokkurinn nær því að verða stærsti flokkur landsins aftur í atkvæðum og prósentum talið, en Framsókn nær sömu þingmannatölu og það er náttúrulega það sem mestu máli skiptir.  

Stjórnarflokkarnir tapa miklu sem var reyndar fyrirséð, en tapið er líklega mun meira en búist var við og Össur Skarphéðinsson lýsir útkomu Samfylkingarinnar sem pólitískum hamförum. Vinstri græn virðast sleppa eitthvað betur en vafalaust má meta það með ýmsum hætti.

Björt framtíð og Píratar ná það hátt að koma inn mönnum og flestir jöfnunarmennirnir koma í þeirra hlut. Litlu munaði þó að Píratar næðu ekki mönnum inn.

Ég hygg samt að Björt framtíð eigi sér ekki bjarta framtíð í þingsal því að málflutningur flokksins er að mínu mati ekki sérlega heilsteyptur og þarf því eitthvað meira til svo flokkurinn festist í sessi sem sæmilegur valkostur. Ekki  finnst mér ólíklegt að þetta nýja afl muni smám saman fjara út og leifarnar að lokum skila sér heim til Framsóknar eða Samfylkingar.

Píratar eru hinsvegar af nokkuð öðru tagi og gætu því haldið velli á sínum forsendum eitthvað áfram ef forustan bilar ekki. Birgitta hefur hlotið vissa viðurkenningu sem baráttumanneskja og þykir tala af einlægni. Fróðlegt verður að sjá hvernig henni og pírötum tekst til við að vinna úr þeirri stöðu sem þeir hafa hlotið nú um sinn.

Ég sem vinstri maður og sósíalisti er auðvitað ekki sáttur við að þeir flokkar séu líklega komnir aftur til valda sem réðu hér á árunum frá 1995 til 2007.

Sporin hræða vissulega í þeim efnum, en þó verður að hafa það hugfast að þessir flokkar standa í dag undir talsvert meira aðhaldi en var á þeim árum. Þeir vita nefnilega að fylgið mun þurrkast af þeim ef þeir koma ekki til móts við fólkið í landinu.

Það verður því fylgst vel með þeim og sú reynd gæti sannast á Framsóknarflokknum áður en langt um líður sem vituð er, að margir kunna að vinna sigra en þeir eru miklu færri sem ná því að vinna vel úr þeim og halda þeim !