Nokkur orð í minningu HEMMA GUNN !

Þá er sú stund komin er hin sögufrægu orð Edwins M. Stantons um Abraham Lincoln látinn, eiga við Hermann Gunnarsson, Hemma Gunn, hinn þjóðkunna íþrótta og fjölmiðlamann okkar Íslendinga - „ Now he belongs to the ages !".

Þegar fréttin um lát Hemma barst, fannst manni strax persónulega að maður hefði orðið fyrir missi. Það var eitthvað sem sagði manni - í gegnum einlægustu kennd hinnar samíslensku þjóðartilfinningar, að við öll, landsins börn, hefðum misst góðan vin !

Hemmi kom nefnilega inn á íslensk heimili ár eftir ár sem einstakur vinur og gladdi unga sem aldna. Uppátæki hans og smitandi lífsfjör var vítamínsprauta fyrir þjóðina. Mér vitanlega hefur enginn einn maður glatt eins marga í gegnum fjölmiðla landsins með jafn hreinum hætti og hann. Hann hafði alveg einstakan hæfileika til að vera hjartanlega hress og einlægur.

Það var einmitt þessi hjartans einlægni sem gerði honum kleyft að eiga viðtöl við lítil börn og fá þau til að tjá sig um lífsviðhorfin, drauma sína og hugleiðingar, með yndislegum hætti. Þessi viðtöl Hemma við börn eru og verða sérstakar perlur í þjóðlegu menningarsafni okkar Íslendinga.

Og þegar Hemmi ræddi við gamalt fólk, kom þessi mikla hlýja hans og umhyggja ekki síður fram í öllu viðmóti hans. Eins var hann afskaplega innilegur og gefandi við alla sem áttu við fötlun að stríða og hafði hugheila samkennd með þeim.

Hann reyndi í stuttu máli sagt að gera öllum lífið með einhverjum hætti bærilegra.

Ég hallast að því að hann hafi í gegnum þætti sína og framkomu kennt fjölda fólks nýtt samskiptamynstur. Kennt fólki að láta í ljós væntumþykju sína með faðmlagi og sýnilegum kærleika. „ Verið góð við hvort annað ´´ sagði hann oft í lok þátta sinna og undirstrikaði þannig eitt kjarna-atriði alls mannlífs ?

Þótt hann hafi dáið fjarri ættlandi sínu, vitum við að Ísland var í hjarta hans hvar sem hann var. Hann varð ekki gamall maður, en hann fékk að kveðja sem sá maður sem hann var. Það er ekki slæmt hlutskipti að fá að fara þannig.

Nú er þessi ástsæli vinur okkar allra kominn heim í íslenska mold og fær að hvíla þar í friði eftir dýrmætt dagsverk.

Þegar ég heyrði að hann væri látinn, sat ég um stund hljóður fram í eldhúsi og hugsun mín snerist einkum um það hvað hann gat glatt marga á sinni ævileið. Svo fæddist þessi kveðjuvísa:

Fyrir gefinn gleðibrunn

góð er sagan bæði og kunn.

Orða má fyrir allra munn :

„ Ástarþakkir, Hemmi Gunn ! ´´

*************************