Um sveiflumeistara hins stórpólitíska hringleikasviðs !

Ekki kom það mér á óvart að Ólafur Ragnar skyldi ákveða að staðfesta lögin um breytingar á veiðigjaldinu þrátt fyrir fjöldaáskorun um að gera það ekki. Hann hefur að minni hyggju aldrei verið fastmótaður meginstefnumaður heldur fyrst og fremst hentistefnumaður. Allt sem hann gerir tel ég að taki fyrst og fremst mið af því hvað geti frekast orðið einstaklingnum Ólafi Ragnari Grímssyni og ferilskrá hans til framdráttar.

Það er margt athugunarvert í íslenskri sögu og það hefur oft vakið furðu mína hvað margir Íslendingar hafa í gegnum embættisstörf orðið svo miklir aristókratar að það mætti halda að á bak við þá væru þrjátíu ættliðir baróna og forréttindamanna, þó að fyrir liggi kannski að faðirinn hafi verið óbreyttur bóndi, bakari eða þá rakari !

Það sýnir sig líka jafnan hvar sem lög eru sveigð og beygð til svo að toppmenn geti haft sína hentisemi, að sumir menn eru í raun þannig gerðir að þeir telja að þeir eigi að njóta sérkjara. Að þeir eigi og megi vera yfir lögin hafnir þegar þeim finnst staða mála útheimta það. Og hvort sem um er að ræða smátt eða stórt í þeim efnum, sést að gjörðir manna eiga oft ekki mikla samleið með lýðræðislegu málskrúði þeirra.

Forsetaheimilið í landinu á auðvitað að vera fyrirmynd varðandi eðlilega heimilisfestu hjóna og engar undanþágur eða sveigjur og beygjur frá lögum um þá hluti eiga að líðast.  Slíkt grefur bara undan þeirri virðingu sem ætlast er til að menn beri fyrir lögum og verður þannig allri þjóðfélagsheildinni til skaða !

Það ætti að vera samíslensk erfð okkar allra að heiðra réttindalega jafnstöðu manna og samfélagsleg friðarstaða er að miklu leyti undir því komin að það sé gert á sem sannastan hátt.

Ólafur Ragnar Grímsson er vissulega mikill hæfileikamaður, en það er skoðun mín að hann hafi alla tíð notað hæfileika sína nánast eingöngu sem tæki til að koma sér áfram vegna mikils persónulegs metnaðar, en þeir hafi aldrei verið nýttir sem frumkraftar í þágu hugsjóna eða einhverrar sérstakrar réttlætisbaráttu.

Þegar menn skoða framsetningu Ólafs Ragnars og röksemdir í pólitískum álitamálum og hvað beri að gera við þessar og hinar aðstæðurnar, virðist augljóst að forsetinn sé alls ekki sjálfum sér samkvæmur og það er sem hann fari eftir einhverjum einkastöðlum sem virðast alfarið ráða ríkjum í hans sjálfhverfa sálarlífi.

Það sýnir ef til vill fátt betur sveiflukenndan málflutning forsetans en það, að jafnframt því sem hann hunsar undirskriftavilja 35.000 íslenskra kjósenda, segist hann vilja undirstrika nauðsyn á sátt varðandi veiðigjaldsmálið og talar um siðferðilega skyldu okkar allra í þeim efnum ?

Ég held að það leiki ekki nokkur vafi á því að það situr mjög pólitískur sjónhverfingamaður á Bessastöðum og að þessu sinni hefur hann ákveðið að leggja sitt af mörkum í þágu pólitískra stjórnvalda hvað sem þjóðarviljanum líður. Hann veit líka eflaust að menn verða að borga sínar kosningaskuldir, og því fyrr því betra, og vill greinilega ekki gera viðkomandi skuldurum þá skyldu erfiða.

Smáræði eins og lausnir á skuldavanda heimilanna verða að bíða á meðan svo mikilvæg mál eru afgreidd. Ólafur Ragnar hefur verið fjármálaráðherra og veit með sínum hætti hvað á að hafa forgang og hvað ekki !

Það væri svo líklega frekar óþægilegt fyrir hann og illt afspurnar í aðals og broddborgara-samkvæmum í London, ef það bærist út í slíkum gullklíkum að hann hefði sett fótinn fyrir hagsmuni hins íslenska stórútgerðarvalds sem er trúlega andlega skyldast því hyski sem sækir og heldur slík samkvæmi. Ólafur vill vafalítið vera vel séður meðal þeirra sem völd og auð hafa í ómældu magni enda eru líklega ekki svo fáir vinir eða ættingjar frúarinnar í þeim hópi.

Þegar svo ríkir hagsmunir álits og virðingar úti í hinum stóra heimi eru annarsvegar, vega 35.000 undirskriftir venjulegra íslenskra borgara auðvitað ekki mikið. En Ólafur Ragnar veit það líka, alveg eins og Magnús landshöfðingi vissi það á sínum tíma, að það getur verið klókt að vera alúðlegur við plebbana, þó menn séu ekkert nema aristókratar inn við beinið og þrái ekkert meira en að vera taldir og skilgreindir sem höfðingjar meðal höfðingja !

Svo hreina lýðræðið og beina lýðræðið má ekki reyna við yfirstandandi aðstæður. Það eru dómsorð forsetans, manns sem margir eiga æ erfiðara með að skilja, enda má segja að gjörðir hans í þessu máli sýni breytta viljaafstöðu hans með eftirfarandi hætti :

Fölnar bragur fyrri slóðar,

forsetinn í hringi gengur.

Gjána milli þings og þjóðar

þarf víst ekki að brúa lengur !