Skotar höfnuðu sjálfstæði !

Það er dapurlegt til þess að hugsa, að skoska þjóðin - svo hæfileikamikil og merk sem hún er, skuli ekki hafa treyst sér til að rífa sig frá enska valdinu og hefja nýtt líf undir merkjum sjálfstæðs ríkis.

En það var svo sem ýmsu til tjaldað að halda aftur af Skotum varðandi sjálfstæðismálin og það vantaði ekki að stjórnvöld í London lofuðu þeim gulli og grænum skógum, ef þeir bara héldu sig við fyrra stjórnar fyrirkomulag og færu ekki að spila alfarið upp á eigin spýtur.

Það mátti segja, ekki síst rétt fyrir kosningarnar, að gylliboðin streymdu norður á bóginn og sjálfsagt hafa þeir verið ófáir sem gleyptu við flugunum. En samt töldu margir að Skotar myndu standa fast í fætur og tryggja fullu sjálfstæði framgang.

En svo kom 18. september 2014 og því miður reyndist dagurinn sá ekki búa yfir niðurstöðu í anda þeirra Williams Wallace og Róberts Brúsa. Það var allt annað viðhorf sem setti mark sitt á þessar kosningar. Sjálfstæðisvilji skosku þjóðarinnar reyndist mun minni en áður hafði verið ætlað.

Langtíma forræði Englendinga virtist valda því að staðfestan til fullrar ábyrgðar eigin mála varð ekki nógu sterk meðal Skota og hlaut ekki nægilegt brautargengi. Það má því hreinlega segja að skort hafi á kjark og djörfungu hjá skoskum kjósendum til að taka sjálfstæðis-skrefið að fullu, enda sem fyrr segir, búið að bjóða þeim ýmislegt og um leið hræða þá með ýmsu móti .

Um það baktjaldaspil var kveðið með eftirfarandi hætti :

Enska mútan manndóm rotar,

margir skriðu í Edinborg.

„London, Darling " skræktu Skotar,

skelfing var það hvimleitt org !

Og í framhaldi þeirrar vísu fylgdi önnur :

Bitu Skota ráðin römmu,

reyndist stálið leir.

Undir pilsfald ensku mömmu

aftur skriðu þeir !

Það var verulega leitt, því það hefði sannarlega verið vel við hæfi og eftirminnilegt ef Skotar hefðu kosið sér sjálfstæði á sjö hundruð ára afmæli orustunnar við Bannockburn. En svo fór því miður ekki og niðurstaðan getur varla talist sérlega virðingarverð fyrir þjóðernislegan orðstír skosku þjóðarinnar.

Rættist sambands-sinna von,

svo fór þessi lota.

Teymið Clegg og Cameron

kunni að sigra Skota !

Hugsanlegur flutningur lykilstofnana á sviði fjármálavalds frá Skotlandi, ef sjálfstæði yrði niðurstaða kosninganna, hefur sjálfsagt valdið ugg hjá ýmsum Skotum, og margir munu hafa óttast breytingar í þeim efnum sem og öðrum. Það hefur áreiðanlega haft sitt að segja varðandi afstöðu margra kjósenda.

Að morgni kosningadagsins varð einhverjum þessi vísa á munni :

Nú við magnað mála stig

mæta Skotar kjörstað á.

Skyldu þeir ætla að skíta á sig

og skeinast svo á næstu krá ?

Og þegar úrslit urðu kunn kvað sami höfundur :

Hugarfrelsið fjötrar þvinga,

færri vildu á þá skera.

Undirlægjur Englendinga

áfram Skotar kusu að vera !

Og það verður að segjast eins og er, að hver svo sem framtíð Skota verður, finnst manni heldur ólíklegt að sagan eigi eftir að telja 18. september 2014 meðal þeirra virðingarverðustu daga !

En kannski á skoska þjóðin eftir að endurmeta stöðu sína og sambandið við Englendinga á komandi árum og kannski verður kosið aftur um sama mál ? Það ætti að vera hægt að kjósa aftur um fleiri mál sem felld hafa verið en aðild að Evrópusambandinu og opnun áfengisverslana ?

Skotar aftur mál sín meti,

 marki leið til sigurfórnar,

svo að lært þeir loksins geti

að líf er til - án enskrar stjórnar !

Á klettastapanum Einbúa á Skagaströnd var Andrésarfáninn dreginn í hálfa stöng þegar úrslit skosku kosninganna lágu fyrir - og þótti undirrituðum það fullkomlega skiljanlegt og mjög við hæfi eins og á stóð !