Við gefum eftir - þeir ganga á lagið !

Hvernig skyldu kjör kristinna manna vera í þeim löndum þar sem múslímar eru í meirihluta ? Sumir þeir sem þykjast flestum öðrum víðsýnari og frjálslyndari, í trúarefnum sem öðru, virðast hreint ekki hafa mikinn áhuga á kjörum kristinna manna í hálfmánaheiminum, en þeim mun meiri áhuga fyrir því að kjör múslíma séu sem best í okkar löndum. Það er býsna einkennilegt hvað viðhorfin geta verið einhliða hjá svo upplýstu fólki og það á okkar upplýstu dögum !

Er til dæmis gott að vera kristinn maður í Pakistan eða í Egyptalandi ? Meðan múslímar í meirihluta eru að brenna aldagamlar kirkjur í Egyptalandi, Kosovo og víðar, er verið að heimila múslímum að byggja moskur út um alla Evrópu !

Á sínum tíma var Ægisif, Soffíukirkjan í Miklagarði, höfuðkirkja kristninnar í austrómverska ríkinu, gerð að mosku og kallturnar byggðir í kringum hana, eftir að herskarar Tyrkja höfðu sigrað borgina 1453 eftir hetjulega vörn íbúanna.

Sá hörmungar atburður hefði aldrei átt sér stað ef Evrópuríkin hefðu verið vakandi og þekkt skyldu sína. Með þeim atburði opnaðist múslímum leið inn í Evrópu með tilheyrandi skelfingum fyrir hinar kristnu þjóðir á Balkanskaganum !

Og enn í dag virðast býsna margir eiga mjög erfitt með að læra af dæmum sögunnar því menn eru að falla aftur og aftur í sömu, gömlu gryfjurnar, vegna þess að hættuskyn þeirra virðist alltaf vera niður á núlli.

Það hefur komið skýrt í ljós í mörgum löndum Evrópu undanfarin ár að þar sem moskur hafa verið reistar, hafa þær víðast hvar orðið hreiður fyrir öfgakennd trúarsjónarmið og þar hafa margir fengið sína fyrstu fræðslu um meinta höfuðskyldu til þátttöku í heilögu stríði. Þar hafa verið lagðar þær línur sem leitt hafa til þess að ungir múslímar hafa hundruðum saman flykkst til átakasvæða til að berjast í nafni jihads gegn Vesturlöndum og kristnum grundvallargildum.

Það eru að sjálfsögðu til hófsamir múslímar, en þeir láta alltaf í minni pokann fyrir hinum öfgafullu og eru í raun hræddir við þá. Eins og flestallt venjulegt fólk vilja þeir fá að lifa í friði, en þeir verða að dansa með hinum ofbeldisfullu öfgamönnum annars verða þeir ofsóttir, barðir til óbóta eða drepnir !

Það hefði til dæmis orðið aröbum í Palestínu til mikillar gæfu ef þeir hefðu tekið meira mið af pólitískum samningavilja Nashashibi-ættarinnar en farið minna eftir öfgafullum ofbeldis-málflutningi Husseini-manna með muftann illræmda, samverkamann nazista, í fararbroddi. En verri kosturinn var valinn að venju vegna öfgakenndrar afstöðu og því fór sem fór. Þeir eru orðnir ófáir arabarnir í Mið-austurlöndum sem hafa verið drepnir af eigin félögum vegna þess að þeir hafa viljað leysa deilumálin með samningum, en allt slíkt er eitur í blóði múslímskra harðlínumanna.

Vesturlönd verða að fara að taka við sér og skilja að sumt fólk verður aldrei þannig hugsandi að það falli inn í vestræn samfélög með eðlilegum hætti, sem hollir og traustir samborgarar. Reynslan er þegar búin að sýna það. Það mun koma að því að taka verður fast á þessum málum og því lengur sem það uppgjör bíður, því harkalegra mun það verða þegar að því kemur.

Ef múslímskum öfgamönnum út um alla Evrópu leyfist áfram að ganga á lagið sem hingað til, kemur að því að öllum sem ekki eiga samleið með þeim, mun fara að þykja þröngt fyrir dyrum. Staðan verður fólki þá líklega erfiðari til varnar þegar nágrannarnir allt um kring eru orðnir slíkir og stjórnvaldið máttlaust og jafnvel hrætt við sinn eigin skugga. Slík staða er þegar farin að skapast sumsstaðar í borgum Svíþjóðar og jafnvel víðar.

Undanlátssemi gegn stöðugum ágangi leiðir aldrei mál til farsælla lausna, þeir sem valdið hafa ágangi í þessum efnum skilja aðeins eitt – að það sé fast fyrir hvar sem þeir herja á okkur og hvergi látið deigan síga !

Það er það eina sem gildir því við höfum heim að verja !