Ósjálfstæðasta þjóð veraldar eða hvað ?

Þegar sú staðreynd blasti við mönnum um allan heim, að Skotar - þjóð sem að flestra mati hefur jafnan verið talin merk og mikilhæf - treysti sér ekki til að verða sjálfstæð, fannst mörgum sem tiltrú þeirra á eigin getu hlyti að vera eitthvað undarleg. Líklega greiðir engin þjóð atkvæði á þennan veg í svona kosningum nema það sé einhver brotalöm í þjóðarsálinni sem spyrnir á móti eigin frelsi !

Víða í veröldinni hafa þjóðir sem ekki eiga jafngilda sögu og Skotar lagt mikið á sig til að öðlast sjálfstæði og því er ekki nema von að mönnum hnykki við hvað skoska þjóðin virðist meta sjálfstæði og umráð yfir eigin málum lítils miðað við aðra.

En það er svo sem ekkert erfitt í sjálfu sér að skilja að svo geti verið eftir svo langt ójafnaðar-samband við Englendinga, þar sem Skotar hafa yfirleitt verið í hlutverki þjónanna en Englendingar húsbændanna !

Og svo var auðvitað beitt þeirri fjármálakúgun á bak við tjöldin sem Englendingar eru sérhæfðir í og kunna öllum öðrum betur af langri reynslu. Margir Skotar virðast hafa farið að óttast um The Royal Bank of Scotland og önnur fjármagnsdjásna-fyrirtæki í landinu ef skoska þjóðin tæki upp á þeim andskota að vilja stjórna málum sínum sjálf !

En Vilhjálmur Wallace og Róbert Brúsi, hefðu nú sennilega ekki verið í vafa um hvað hefði átt að gera 18. september síðastliðinn, en Skotar virðast ekki nú til dags hafa þann merg í sér sem þeir hafa líklega haft á þeirra dögum. Mestöll orka þeirra fer líklega núorðið í bjórdrykkju og fótboltaleiki svo það er sennilega lítið afgangs til að huga að slíku smámáli sem sjálfstæði þjóðarinnar !

En samt er jafnan að heyra að Skotar vilji halda fast í sínar hefðir og þykist í mörgu allra manna þjóðlegastir, en Róbert Burns og Walter Scott hefðu nú líklega verið óhressir yfir niðurstöðu kosninganna 18. september í ár og fundist Skotabragðið af þeim falskt. Svo er það kannski líka að verða spurning eftir svo langan enskan yfirráðatíma hvort það sé ekki orðin hefð hjá Skotum að vera ósjálfstæðir ?

Vesturveldin hafa á undanförnum árum ýtt undir, fjármagnað og staðið að baki því með ýmsum hætti að stór ríki hafa sundrast og skipst í margar einingar sem farið hafa í ýmsar áttir. Þau telja slíkt sýnilega ávinning fyrir sig, að geta þá samið við minni aðila og haft meira upp úr krafsinu í þeirri nýlendustefnu sem þau hafa rekið eftir að sú gamla dugði ekki lengur.

Júgóslavía er nú komin í frumeindir, Tékkóslóvakía orðin að tveim ríkjum, Úkraína verður það kannski líka innan skamms og allt hefur þetta verið Vesturveldunum að skapi, enda hafa þau haft hönd á bagga með þetta allt saman. Sundrun ríkja í öðrum heimshlutum þjónar þeim og hagsmunum þeirra greinilega ágætlega !

En það gegnir hinsvegar allt öðru máli heima fyrir. Englendingar vilja ekki að Skotland fari sína leið og Wales kannski á eftir, vesturveldin vilja ekki að gerviríkið Belgía rifni upp í tvennt eða að Katalónía eða Baskahéruðin verði sjálfstæð !

Vilji fólks til að búa við sjálfstæði og fara þá leið sem það kýs, er ekki virtur mikils í þessum tilfellum af hinum miklu lýðræðisveldum mannréttindanna, sem hinsvegar vilja helst lima öll ríki niður í smæstu agnir annarsstaðar ! Sjálfsákvörðunarrétt þjóða ber sem sagt að virða þar sem hagsmunamafían mælir með því, en hundsa hann í þeim tilfellum þar sem svarta deildin segir nei !

Vegna slíkrar íhlutunar – meðal annars - sitja Skotar uppi með það að vera nú í augum margra ósjálfstæðasta þjóð veraldar og það er ekki eftirsóknarvert hlutverk, allra síst fyrir merka og mikilhæfa þjóð !

Kannski að Walesbúar eigi eftir að sýna Skotum hvernig eigi að halda á svona málum með fullri reisn og verði þannig fyrri til að öðlast fullt sjálfstæði og gefa skít í nýlenduvalds tímaskekkjuna sem enn virðist ráða lögum og lofum í Lundúnum ?