Misheppnuð tilraun - eða hvað ?

Það virðist býsna margt undirstrika það að sameiginlegur sáttagrundvöllur þjóðar í þessu landi sé kominn víða að þolmörkum. Stjórnkerfið hefur löngum verið fellt að þörfum þeirra sem búa að mestum efnum og varðhundur þeirrar stefnu, sjálfstæðisflokkurinn með litlum staf - eða Stóri þjóðarógæfuflokkurinn - er jafnan iðinn við sitt hlutverk. Sérgæskan situr þar í hásæti sem bústin blóðsuga. Enginn flokkur hefur mótað ríkiskerfið eins og það alræmda sérréttindabatterí sem sjálfstæðisflokkurinn er, enda hafa merkin löngum sýnt glöggt hvað þar situr í fyrirrúmi. Samfélagsleg uppbygging á félagslegum forsendum hefur gengið mjög til baka hérlendis, ekki síst á árunum eftir 1990, en hákarlasvipur frjálshyggjunnar færðist þá á margan hátt yfir íslenskt samfélag eins og tilfinningalaus helgríma og bölvun hlaut að fylgja í kjölfarið.

Það stýrði auðvitað ekki góðri lukku þegar stjórnvöld fóru að miða allt við Mammon, enda lauk fjármálalegri kappsiglingu frjálshyggjunnar með algerri brotlendingu og skipbroti og eyðileggingu áratuga uppbyggingar ásamt ótöldum harmleikjum í lífi einstaklinga, fjölskyldna og fyrirtækja um land allt. Enginn fær tölu á það komið hvað skemmt var þá og skaddað í lífsmálum þessarar litlu þjóðar við ysta haf, sem þarf þó öllu öðru fremur á því að halda að samstaða og samheldni sé til staðar í samfélaginu og það í sem mestum mæli.

Og menn fóru að hugsa margt upp á nýtt. Var þessi sjálfstæðissókn og lýðveldisstofnun sem hér átti sér stað á sínum tíma eitthvað sem skilaði sér íslenskri þjóð til þrifa ? Áttu tvær, þrjár kynslóðir að þræla baki brotnu í þessu landi til að skapa verðmæti sem yrðu svo yfirtekin í fyllingu tímans, stolin og sérmerkt eignarmarki kúgara og arðræningja eins og þekkist svo víða erlendis ? Var baráttan háð til þess ? Var ekki sagt að íslenskur almenningur myndi höndla mikla velferð þegar öll landhelgin væri komin í hendur þjóðarinnar ? En hvað gerðist svo, örfáum árum síðar var búið að stýra öllum ágóða sjávar-auðlindarinnar inn í einkadilka sem enn halda herfangi sínu með ofstopa og blindum hroka. Kvótagreifarnir hegða sér sumir hverjir eins og kóngar liðinnar tíðar og slíkt ætti hvergi að líðast í frjálsu landi. Slíkt framferði er óíslenskt í alla staði !

Margir Íslendingar hafa farið í vonbrigðum sínum að líta til Noregs sem draumalands heilbrigðra lífshátta og félagslegs öryggis og til eru þeir sem hugsa jafnvel svo að við hefðum aldrei átt að fara þaðan á sínum tíma og ættum bara að pilla okkur aftur heim á þeim forsendum að tilraunin til nýrrar þjóðfélagssköpunar við ysta haf hafi endanlega misheppnast ! En að spyrja  hvort við megum koma heim aftur til Noregs, líkt og glataði sonurinn eftir ævintýrið sem fór í vaskinn, er nú tæplega gerlegt fyrir Íslendinga á 21. öldinni, enda mætti spyrja í því sambandi – heim hvert ? Ekki förum við heim í þann Noreg sem forfeður okkar fóru frá, nei, auðvitað ekki, ekki heldur heim í þann velferðar-skapaða Noreg sem fórnfúsar kynslóðir Norðmanna sköpuðu á áratugum síðustu aldar. Nei,nei, nú er allt öðru að mæta þar en þá var !

Noregur er nefnilega ekki lengur það sem hann var, því miður. Norska ríkið virðist á nokkuð hraðri leið í það að umskapast í einhverskonar múslimska hjálendu, kannski það sem kalla mætti Norður Pakistan, og gæti þessvegna við áframhaldandi þjóðardoða orðið islömsk ríkiseining innan fárra áratuga. Íbúar Noregs eru að breytast úr norrænum stofni í fólk af allt öðru sauðahúsi. Víða í borgum og bæjum Noregs er að skapast meirihluti innflytjenda sem hefur gjörólík viðhorf til trúar, menningar og siða en það fólk hefur haft sem landið hefur byggt til þessa. Það virðist hægt nú til dags að leggja undir sig heilu löndin með ýmsum hætti og þarf ekki opinberan hernað til. Það er bara skipt um þjóð með ótakmörkuðu magni innflytjenda. Vinsælasta nafngift sveinbarns í Osló um þessar mundir er sagt vera Múhameð !

Nei, við Íslendingar förum ekki til Noregs í norrænt velferðarríki ! Það er að vísu velferð þar ennþá, en hún verður eflaust islamiseruð með tímanum og skilyrt við „rétta trú og rétta siði“ eins og þekkist í þeim heimshluta sem leggur hinar breyttu forsendur til. Noregur er að af-norrænast eins og Svíþjóð og Danmörk og meginástæðan er sú arfavitlausa innflytjendastefna sem hefur verið við lýði í þessum löndum síðustu fimmtíu árin eða svo. Fjölmenningarfarsóttin er hrein og klár dauðastefna. Ríkisvaldið í umræddum löndum hefur bersýnilega þjónað innflytjendum miklu betur og meira en eigin landsmönnum á þessum tíma sem hér um ræðir og virðist nú orðið meira en lítið hrætt við afleiðingar eigin verka. Sú hræðsla endurspeglast í stöðugri eftirgjöf og sleikjuhætti við þetta lið sem áfram fær að streyma inn í þessi lönd og éta þar upp félagsleg hlunnindi landsmanna eins og rétthafinn eini og sanni, með tilheyrandi frekju og yfirgangi.

Jú, íslenska tilraunin til góðrar samfélagssköpunar hefur ef til vill misheppnast, en ég sé ekki betur en jafnvel enn verri vanþróun sé að eyðileggja norrænu velferðarríkin, því þeir sem á verðinum sofa munu seint dag að morgni lofa. Yfirvöld viðkomandi landa, úr hvaða flokkum sem þau koma, hafa gjörsamlega villst í fjölmenningarskógi fáviskunnar og norræn gildi eru sýnilega hvarvetna þar á undanhaldi og útleið fyrir öðrum og verri gildum. Og við hér á Íslandi sem höfum dæmin fyrir okkur frá nágrannalöndunum virðumst ekkert ætla að læra af þeirra mistökum !

Það hefur oft sannast að margt sem misheppnast fyrir dómgreindarleysi manna og glatast af þeim sökum, verður aldrei endurheimt ! Og ég spyr því, hvenær ætla menn að vakna til varnar þeim gildum sem varða trú okkar, menningu, sögu og siði, – allt okkar líf ?

Erum við ekki komin fram á ystu nöf ?