Mannréttindi heimafyrir – mannréttindi erlendis !

 

Bandaríkin eru líklega það ríki sem lagt hefur mesta áherslu á að mannréttindabrot í öðrum ríkjum séu óþolandi og megi ekki líðast. Áhugi bandarískra stjórnvalda á því að taka á brotum gegn réttindum fólks heimafyrir hefur hinsvegar alltaf verið mjög umdeilanlegur og sýnilega lotið nokkuð þungu tregðulögmáli svo ekki sé meira sagt.

 

Meðferð stjórnvalda almennt á mannréttindamálum í heiminum fer oftast nokkuð mikið eftir því hvað menn sjá sér þar í pólitískum ávinningi. Við sjáum dæmin um það út um allan heim og margir virðast hafa lært í þeim efnum heilmikið af tvíhyggju Bandaríkjanna í þessum málum. Það er hinsvegar leiðum að líkjast !

 

Við sjáum til dæmis að forseti Tyrklands sem er nú ekki beinlínis þekktur sem mikill mannréttindamaður heimafyrir, hefur ýmislegt út á mannréttindabrot að setja þegar þau gerast í Myanmar og beinast þar að auki gegn múslímum. Svo er margt sinnið sem skinnið í þessu sem öðru !

 

Það er líka í hæsta máta skrautlegt þegar svokallað alþjóðasamfélag hleypur upp til handa og fóta í hrifningu á einhverju og misvitrir forustumenn ráða því á sömu forsendum að veita einhverjum friðarverðlaun Nóbels. Við sjáum að ýmislegt getur gerst í lífi slíkra verðlaunahafa síðar eins og virðist nú uppi á borðinu í Myanmar því ekki ber allt upp á sama daginn !

 

En áfram er samt haldið við að grafa undan gildi þessara umdeildu verðlauna með óskynsamlegri veitingu þeirra. Fangabúðastjóri í Guantanamo hefur fengið þau nýlega og einnig barn austur í heimi. Hver veit til dæmis hvað kann að eiga eftir að gerast í lífi þess barns síðar á ævinni. Ekki er víst að þar komi allt til með að samrýmast þessum ætlaða heiðri. Betra er að bíða með slíka viðurkenningu þar til ljóst er að hún sé verðskulduð í ljósi lífsferils viðkomandi manneskju - eins og reyndin var með Móðir Theresu !

 

Íslenskir pólitíkusar virðast margir haldnir undarlegri tvíhyggju í mannréttindamálum og fylgja þar líklega bandaríska módelinu sem segir í raun : “ Merkilegt erlendis – ómerkilegt heimafyrir “ !

Nokkuð hefur til dæmis borið á því - að margra mati, að píratar ergist yfir ýmsu sem gerist í útlöndum, en áhugi þeirra á vaxandi fátækt og bakslagi í velferðarmálum hér heimafyrir virðist ekki vera jafn brennandi mál eða spennandi á slíkt að líta.

Reyndar eru píratar ekki einir um slíkt meðal íslenskra pólitíkusa, sem allir eru þó kosnir á þing til að leysa úr vandamálum eigin þjóðar en ekki vanda alls heimsins !

 

Það er ljóst að þeir sem sýna vanmátt sinn og getuleysi gagnvart því að leysa úr vandamálum eigin þjóðar-heimilis, eru ekki líklegir til að finna lausnir á stærri málum á heimsvísu. En þeir vekja kannski á sér athygli með því að rausa meira um það sem þeim kemur kannski minna við og þá er ef til vill tilganginum náð af þeirra hálfu !

 

Við Íslendingar höfum lengi verið eindæma lélegir í því að koma okkur upp dugandi stjórnmálamönnum. Þeir sem á annað borð hafa verið að atast í málum á því sviði, hafa reynst þar afspyrnu slappir og hrekjast oftast eins og strá fyrir hverjum kenningavindi, fyrir tíðarandanum og fyrir síbreytilegu almenningsáliti. Stefnufesta virðist vera eitthvað sem þeir þekkja afar lítið til !

 

Það er því að mörgu leyti rétt sem Brynjar Níelsson segir, að menn þar standa ekki í lappirnar. En það getur átt við Sjálfstæðismenn engu síður en aðra. Það kemur oft býsna skýrt í ljós að margt fólk sem sækir til áhrifa í pólitík reynist vera mjög ábyrgðarfælið þegar á hólminn er komið og þá er það ekki að standa sig. Annars er ég lítið hrifinn af Brynjari Níelssyni og hans framgöngu í málum, en engum er sýnilega alls varnað !

 

Hin vinstri græna Svandís Svavarsdóttir lét víst hafa eftir sér einhversstaðar, að hún hefði miklar mætur á umræddum Brynjari og verð ég að segja að mér finnst það undarleg smekkleysa af hennar hálfu, ef hún er trú þeim hugsjónum sem hún segist standa fyrir.

Menn eins og Brynjar Níelsson munu alltaf standa þvert fyrir í þeirri götu sem hugsjónafólk á vinstri væng stjórnmálanna mun helst vilja ganga og maður hefur ekki mætur á þeim sem er Þrándur í Götu alls þess sem maður telur rétt að gera !

Það hlýtur því að vera eitthvað annað og óskyldara efni sem veldur umræddu velþóknunar-mati Svandísar Svavarsdóttur á háhægri manninum Brynjari Níelssyni !

 

Alþingismenn á Íslandi eru kjörnir til þess að vera fulltrúar íslensku þjóðarinnar á þjóðarþinginu og til að vinna þar heilshugar að því að tryggja hagsmuni Íslendinga og velferð þeirra í nútíð og framtíð. Fjöldi manna á Íslandi telur hinsvegar með gildum rökum að mikið vanti á að þar séu menn að standa sig og nógu vel sé unnið í þeim anda. Flokksræði er víða farið að skyggja mikið á heilbrigða þjóðarhagsmuni !

 

Íslenskir þingmenn þurfa að vera miklu betur vakandi gagnvart öllum þeim mannréttindabrotum sem hér viðgangast, brot á lögum og reglum og stöðugt vaxandi misskiptingu og mismunun í samfélaginu !

Sumir þeirra virðast miklu meira vakandi fyrir mannréttindabrotum annarsstaðar á hnettinum og kannski knýr samviskubit þá til að létta þannig á sér, en þeir eiga að vera á öryggisvakt fyrir almannahagsmunum HÉRLENDIS !

 

Ávinningur ómælds erfiðis íslenskra launþega á að koma þeim hinum sömu til góða en ekki að svelgjast upp í endalausa aðstoð og fyrirgreiðslu við allskonar landhlaupara utan úr heimi !