Með völdum skal veg tryggja !

 

 

Búa að völdum brattir menn,

branda sveiflur iðka.

Draugaglottin dafna tvenn,

dárar sporin liðka.

 

Virðist nokkuð víða deilt,

vantar hugsun gáða.

Sárt er þegar samstarf heilt

sést í engu ráða.

 

Séu mál til meina gerð,

mörgum boðinn klafi.

Þá er hroki þar á ferð,

það er enginn vafi.

 

Gæði hvergi greinast þar,

gníst er jafnvel tönnum.

Þegar heiftar hugarfar

hrærist upp í mönnum.

 

Samskiptin þá sigla í strand,

safnast fyrir þreyta.

Stórir höfði stinga í sand,

stöðu mála neita.

 

Fyrst þá verður fjandinn laus,

fljúga eitruð skeytin.

Svo að ekki halda haus

heilu ráðuneytin.

 

Kerfið snýst í heimsku hring,

hrokann fer að verja.

Möppudýra margfalt þing

magnar villu hverja.

 

Fráleitt lausn má finna þá,

flóna skarinn bullar.

Koppnum deildin æðsta á,

yfir málin drullar !