Betra seint en aldrei !

 

Nýverið birtist í bændablaðinu, þjóðlegasta og besta blaði landsins, grein eftir Guðna Ágústsson fyrrverandi Framsóknargoða sem var í alla staði athyglisverð. Gekk hún meðal annars út á það að Íslendingar reyndu að vera vakandi en ekki sofandi gagnvart þeirri hættu sem óneitanlega felst í því að auðugir útlendingar séu að kaupa hér upp land í stórum stíl !

 

Það er helst að heyra á þessari grein Guðna að sofandahátturinn sé slíkur hjá ráðamönnum að uppkaup lands fari senn að nálgast hlaðið á tilteknum Gunnarsstöðum, þar sem þekktur vökumaður frá því fyrir hrun var alinn og leiddur á legg á sínum tíma, en sá skallagrímur hefur að því er virðist dregið ýsur að mestu síðan, en þó líklega ekki laxa !

 

Bitleysi og ræfildómur forustumanna í hérlendri pólitík, einkum þeirra sem taka þátt í ríkisstjórnar-samstarfi, er reyndar síreynt vandamál í sögu íslensku þjóðarinnar. Allskonar frjálshyggjusýking virðist hafa spillt þjóðlegri framtíðarsýn þeirra flestra svo mikið að fátt eitt sé þar eftir af heilbrigðum viðmiðum !

 

Guðni segist í grein sinni harma það að hafa sjálfur verið nokkuð sofandi í þessum efnum meðan hann var ráðherra og valdamaður, en það er ekkert nýtt að slíkir menn tali um það eftir á að þeir hefðu viljað gera meira. Jafnvel þeir sem ekkert gerðu taka þannig til orða og þykir mörgum það skrítið. Með þessu er ég ekki beinlínis að segja að Guðni hafi ekki gert neitt, en hinsvegar hef ég þá skoðun að það liggi engin umtalsverð afrek eftir hann frá stjórnmálaferlinum !

 

Til þess að hann kæmi einhverju slíku í verk, var hann líklega oftast of önnum kafinn sem skemmtikraftur hér og þar. Guðni þykir nefnilega skemmtilegur maður og er það líklega. Sjálfsagt er hann fjölbreyttur til eðlis og anda, en ekki vil ég á nokkurn hátt halda því fram að hann sé vondur maður. Líklega er hann miklu nær því að vera góður maður, en það er nú einu sinni svo að við sendum menn á þing og í ráðherrastóla til að þeir geri gagn. Það hafa hinsvegar oftast verið afskaplega mikil afföll á þeim væntingum þjóðarinnar !

 

En umrædd grein Guðna í Bændablaðinu er gott framtak og líklega er hann að gera eitthvert gagn með svo skeleggu tilskrifi. Það var þá kominn tími til. Ég var eiginlega svo ánægður með hinn bláeyga hugsjónamann fyrir vikið, að ég klippti greinina úr blaðinu og ætla að geyma hana um sinn !

 

Við þurfum alltaf á því að halda að eiga forustumenn sem geta svarað kalli þjóðarinnar á hverjum tíma og varið sjálfstæði hennar og lífshagsmuni.

Þegar menn eru valdamenn og geta látið verkin tala þurfa þeir að gera það !

 

Tíminn er nefnilega býsna fljótur að líða og það verður að nýta tækifærin meðan þau gefast. Það er öllu leiðinlegra fyrir menn þegar þeir neyðast kannski til að segja síðar afsakandi : ,, Eftir á að hyggja sé ég að ég hefði átt að gera þetta og gera hitt !”

 

En samt er alltaf á vissan hátt mannsbragð að því að menn gangi í sig og játi að betur hefði mátt gera í ýmsum málum. Og um frelsismál lands og þjóðar verður alltaf að standa vörð. Sú barátta krefst þess af hverri nýrri kynslóð að menn séu á verði – vakandi !