Um ljós og myrkur í samfélagi manna !

 

Oft er talað um ljós þegar vísað er til mannkærleika, góðsemi og gæsku. Það er mjög skiljanleg viðmiðun og eins þegar hatur, illvilji og öll ódyggð er kennd við myrkur. Í samfélagi okkar verðum við stöðugt vör við áhrif ljóss og myrkurs á líf okkar í gegnum öll samskipti okkar við aðra !

 

Og það segir sig sjálft, að eftir því sem áhrif ljóss og góðra gilda verða meiri því betra verður samfélagið, en andstæðan bætir hvorki samfélagið né nokkurn þann sem reynir að eitra út frá sér með rangsnúnu framferði. Því þarf alltaf að vera á verði fyrir hverjum þeim sem spillir samstöðu og þeim vilja meðal þegna landsins að láta gott af sér leiða !

 

Í seinni tíð hefur borið mikið á stórauknum sérgæðingshætti innan samfélags okkar. Allt virðist vera metið til verðs og peningahyggja fer hamförum. Félagsleg tengsl og fjölskylduleg skaðast iðulega við yfirgang einstaklinga sem virða ekkert nema eigin hag. Traust milli manna fer síminnkandi og allt sem þjónar illum tilgangi virkar sem niðurbrot fyrir samfélagsheildina !

 

Í eina tíð var sagt að lögin endurspegluðu siðferðisstöðuna á hverjum tíma. Það má vel vera að svo hafi verið, en í seinni tíð hefur lagasetning alls ekki virtst endurspegla almenna siðferðisstöðu, enda oft talið að það sé iðulega verið - með ýmsum lagasetningum - að styrkja stöðu einstakra vel megandi hópa innan þjóðfélagsins og þá yfirleitt á kostnað heildarinnar !

 

Miðað við gildi laga, þekkingu á lögum og virðingu fyrir lögum, mætti gefa sér það - að lögfróðir menn og fræðingar á því sviði ættu að vera manna löghlýðnastir. En margir hafa miklar efasemdir um að svo sé. Lögfræðingar virðast geta komið sér í allra handa klandur, þó menntun þeirra ætti að vera þeim viðvörun um hættumörkin og hvað langt megi ganga. Það eitt segir okkur að mikil þekking á lögum er alls ekki einhlít til að leiðbeina mönnum um farsæla og dyggðum prýdda vegi !

 

Sumir virðast einfaldlega þannig gerðir, að þeir vilji nota áunna þekkingu meira til ills en góðs. Það býr sem sagt í þeim meira myrkur en ljós. Og þegar sérfróðir menn í lögum þjóðfélagsins eiga í hlut með slíkum hætti, er ekki hægt að segja að þar sé borin mikil virðing fyrir því sem styrkt getur mannfélagið. Þá virðist menntun þeirra ekki hafa skilað sér til mikils !

 

Þá er öllu heldur til staðar tilhneiging til að misnota annað fólk á grundvelli einhverra yfirburða, kerfislægrar valdastöðu, fjárhagsgetu eða einhvers slíks. Það er vont að heyra af slíkum málum. Yfir þeim er ekkert ljós. Þar er myrkrið eitt til staðar í sálum, einbeittur brotavilji, hroki og forherðing !

 

Samfélags-sáttmálinn gengur út á annað. Hann segir okkur einfaldlega að við eigum samleið meðan við virðum sömu gildi. Þegar við hættum því förum við hvert í sína áttina og samfélagið hættir að vera til sem slíkt. Allt niðurbrotsverk gegn gildum samfélagsins er því liður í því að skapa glundroða og stjórnleysi. Það er ekki hægt að láta slíkt viðgangast !

 

Fólk sem stundar slík niðurbrotsverk verður því að sæta ábyrgð vegna framferðis síns, hvort sem það er löglært eða ekki. Öryggi samfélagsins krefst þess að settar séu skorður við slíku. Þá er ótvírætt um að ræða almannaheill. Enginn einstaklingur má komast upp með það að setja sig ofar lögum og svívirða eðlileg samfélagsleg lög með framferði sínu !

 

Á Íslandi hefur almennt verið litið svo á - að menn eigi að vera jafnir fyrir lögunum. Því miður eru til ýmis dæmi um annað og kerfisleg tilhneiging virðist oft til staðar með að láta suma fá mjúka sérmeðferð !

Almenningsálitið verður að vera á verði fyrir því að misbeiting af slíku tagi verði ekki stunduð hér og gerist ekki venja. Slík varðstaða hlýtur að vera að öllu leyti í þágu okkar allra !

 

Reynum staðfastlega að auka ljósið í samfélaginu og vísum alfarið öflum myrkurs og meina á bug !