Sögutengdar vangaveltur !

 

Svo undarlegt sem mörgum kann að þykja það, urðu sumir nánustu félagar og samstarfsmenn Stalíns háaldraðir menn. Þó löngum hafi verið sagt að umræddur valdhafi hafi aldrei treyst neinum, virðist þó sem þar hafi verið um að ræða menn sem hann hafi þrátt fyrir allt borið eitthvert traust til. Að minnsta kosti tókst þeim að lifa áratugum saman í nánustu nánd við mann sem allt átti að drepa í kringum sig, að margra sögn !

 

Skyldu þetta kannski hafa verið svo miklir afburðamenn, að þeim hafi alltaf tekist að halda einvaldinum rólegum þegar þeir voru í þessari miklu nánd við hann. Strokið honum eins og ketti uns hann fór að mala ? Nei, varla hefur það verið þannig, enda vill enginn halda því fram. Þá verður ógnvaldurinn Stalín ekki sá ógnvaldur sem honum er ætlað að vera í ,,sannleiksútgáfu Heimsáróðurs-smiðjunnar” og þeirri túlkun má ekki hagga !

 

En hvernig fóru þá þessir menn að því að vera í svo nánum samskiptum við þetta margumtalaða mannskrímsli allan þennan tíma og lifa það af ? Eftir flestum Vesturlanda-lýsingum hefði það ekki átt að vera hægt ? Hér erum við að tala um pólitíska forustumenn eins og til dæmis Kliment Voroshilov, Nikita Kruschchev, Nikolai Bulganin, Anastas Mikoyan, Vyachslav Molotov, Giorgi Malenkov og Lazar Kaganovitch !

 

Stalín var fæddur undir árslok 1879 og var því kominn nokkuð á sjötugasta og fjórða ár þegar hann lést þann 5. mars 1953. Þann dag telja margir að hátíðlegt hljóti að hafa verið í helvíti. Sennilega hafi fagnaðarlætin nálgast djöflaganginn sem hefur eflaust orðið á umræddum stað nokkrum árum fyrr, þegar Hitler og hans fylgisveinar gengu í hlað !

 

Svo hafa nú fleiri þekktir menn af þessari stríðskynslóð farið að tínast þangað heim um svipað leyti, allir líklega meira eða minna með toppgild borgararéttindi á viðkomandi stað upp á vasann. Kannski hafa líka orðið þar miklir fjandvinafundir í ársbyrjun 1965, þegar Churchill hefur að öllum líkindum gengið þar glaðbeittur í garð með vindilinn í kjaftinum !

 

Allir þessir stríðsherrar áttu sök á dauða þúsunda manna með tillitsleysi sínu gagnvart mannslífum og þar verður seint hægt að telja allt til fulls. Öll dýrkun á slíkum skúrkum er því hverjum þeim til vansa sem hana viðhefur. Oft heyrist til hægri manna sem spyrða Hitler og Stalín saman, en ég sé enga ástæðu til að draga Churchill þar undan. Að mínu mati var hann ekki hótinu skárri en hinir blóðhundarnir !

 

Þúsundáraríki Hitlers stóð ekki lengi, það féll um leið og hann. England eins og Churchill hafði lengstum séð það og viljað hafa það, var endanlega úr sögunni upp úr stríðslokum 1945. Valdastaða þess var orðin svo veik á þeim tímapunkti, að eftir 1945 var England bara orðið fylgiríki Bandaríkjanna. Breska heimsveldið var ekki lengur til nema í algerri mýflugumynd þess sem var !

 

Sovétríki Stalíns stóðu hinsvegar sem stórveldi og jafnvel risaveldi í nær 4 áratugi eftir dauða hans og féllu reyndar á allt öðrum forsendum en hann hefði líklega nokkurntímann getað séð fyrir. Þau héldu hinsvegar velli nákvæmlega að tíma til - þar til allir nánustu félagar hans voru dauðir. Það er nokkuð athyglisvert !

 

Voroshilov lést 1969, 88 ára gamall, Kruchchev dó 1971, 77 ára, Bulganin dó 1975, tæplega 80 ára, Mikoyan lést 1978, nærri 83 ára, Molotov lést 1986, 96 ára, Malenkov lést 1988, 86 ára, en Kaganovitch andaðist 25. júlí 199l, nærri 98 ára. Innan mánaðar frá láti hans kom hin vodkafyllta valdaránstilraun gegn Gorbachev í ágúst og áður en árið var liðið, var ríkjasambandið leyst upp og saga Sovétríkjanna þar með á enda !

 

Meginástæðan var líklega sú, að Rússland neitaði að þjóna áfram sem hryggjarstykki og helsti kostnaðaraðili hins pólitíska valdahlutverks Sovétríkjanna. Forustumenn ríkjasambandsins voru meira og minna orðnir ríkiskapítalistar og vildu að Rússland færi eitt með þau völd sem Sovétríkin höfðu haft. Sú stefna þeirra gekk hinsvegar ekki upp, því Rússland hlaut að hafa miklu síðra áhrifavald á heimsvísu en Sovétríkin höfðu haft og ekki síst í ljósi þess að sósíalískri ríkisstefnu var hafnað !

 

Staðan í dag er því sú að þar við situr. Stóri Stalín er löngu dauður og enginn veit hvað litli Stalín – sá putalingur, stendur fyrir, nema kannski það eitt að halda völdum sem lengst !