Um það sem kann að bera fyrir augu !

 

Fyrir nokkru kom ég inn á KFC í Reykjavík og var þar þétt setinn bekkurinn. Sá ég þar meðal annarra sitja þjóðkunnan mann, Guðmund G. Þórarinsson. Á móti honum sat skeggprúður og prófessorslegur maður sem talaði í nokkrum ákafa.

 

Guðmundur hallaði sér aftur á bak í sætinu og virtist nokkuð þreytulegur. Ekki virtist hann svara mikið viðmælanda sínum og kannski var hann bara þreyttur á mælgi hans !

 

Eins og flestir muna, að minnsta kosti þeir sem skipt hafa sér af skákmálum, var Guðmundur G. Þórarinsson hárfagur maður hér fyrr á árum, en nú er höfuðskrautið að mestu farið því auðvitað hefur maðurinn elst eins og aðrir.

 

Ég hitti hann einu sinni fyrir um 30 árum heima hjá Jóhanni Þóri hálfbróður hans, en þar var maður sem mér þótti nokkuð vænt um. En nú eru yfir tuttugu ár síðan Jóhann Þórir kvaddi og eiginlega finnst mér að enginn hafi almennilega komið í hans stað. Það er alltaf sagt að maður komi í manns stað, en stundum er nokkuð erfitt að trúa því !

 

Þegar ég sá Guðmund bróður Jóhanns þarna á Kentucky flaug í hugann þessi vísa :

 

Hér má líta Guðmund G.

garp með anda sönnum.

Á honum ég aldur sé,

eins og fleiri mönnum.

 

Svo kvað ég áfram í huganum á leið að borði mínu :

 

Vel hann skilur skáklegt gaman,

skóp sér frægð með sannleik þeim.

Spassky og Fischer spyrti saman,

spurðist það um allan heim !

 

Tíminn fer hratt um garð og margt gleymist, en Guðmundur G. Þórarinsson og einvalalið í forustusveit Skáksambands Íslands stóð árið 1972 fyrir einni mestu, víðtækustu og jákvæðustu landkynningu sem Ísland hefur hlotið að mínu mati - með því að halda með svo glæsilegum brag og stíl ,,Heimsmeistaraeinvígi aldarinnar !”

 

Áfram haldi hugans afl

hreinu merkis orði.

Lífið allt er eins og tafl,

ævin skák á borði.

 

Það var heiður Íslands sem var í öllu útgangs og viðmiðunarpunktur málanna af hálfu þeirra sem forustu höfðu fyrir þeim mikla viðburði sem heimsmeistara-einvígið sannarlega var, og full ástæða er því til að muna það sem vel er gert, ekki síst í þágu þess sem þjóðinni er virkilega til sigurs og sæmdar !

 

Þessvegna hafði ég ánægju af að sjá Guðmund G. Þórarinsson þarna á Kentucky, þó hann væri nokkuð þreytulegur og vissulega talsvert eldri en þegar fundum okkar bar saman á Meistaravöllum forðum daga, heima hjá Jóhanni Þóri bróður hans, þeim eldhuga driftar og dáða !