,,Hvað er svo glatt sem góðra vina fundur !”

 

 

 

Oft hafa forustumenn sjálfstæðisflokksins verið gleiðir og kampakátir á Natófundum, þó að þeir hafi sennilega aldrei sýnt þar jafnmikla hrifningu og meðvirkni og gömlu alþýðuflokksbroddarnir, sem sjaldnast héldu þar vatni. En nú fer að liggja ljóst fyrir - að Kata slær þeim öllum við !

 

Það er eins og aumingja manneskjan kunni sér ekki læti þegar hún kemur þarna í blessaðan vinahópinn og maður gæti sem best búist við því að hún færi að syngja á sviðinu ,,Ég er komin heim í heiðardalinn” eða eitthvað álíka, svo mikill er sýnilega fögnuðurinn og sælutilfinningin yfir félags-skapnum !

 

Þannig virðist það vera þó annað væri haft uppi við í eina tíð og sé enn, af og til. En svona leikur hagsmunapólitíkin margt fólk og sumir fara nánast í hamskipti fyrir margan fundinn. Og verkin sýna þar sannarlega merkin.

Þegar Kata er á Natóþingi er útgeislunin svo mikil frá henni, að Hiroshima 6. ágúst 1945 kæmist þar varla í samjöfnuð !

 

Ég frétti fljótt að vinur minn Enginn Allrason hefði kveðið vísur af þessu tilefni og þar sem þær vissulega segja sitt, finnst mér rétt að birta þær hér með sjálfgefnu leyfi höfundar :

 

Kata glöð og ánægð er,

undir það má kvitta.

Út með Gulla í ferðir fer,

fær þá marga að hitta !

 

Þó eru alkunn þjóðarslys,

því skal ekki gleyma,

að ýmsir verða erlendis

öðruvísi en heima !

 

Þar er Kata þetta og hitt,

það má sjá og finna.

Innan sviga eðli sitt

er hún þá að kynna !

 

Uppi á sviði sveiflu tók

sæl og glöð hjá Nató.

Virtist orðin íhaldsblók

eins og gamli Cató !

 

Stóð hún þar með Stoltenberg,

stolt að mæta á þingin.

Orðin blá í bein og merg,

- búin að fara hringinn !