Hvernig verða menn þjóðleysingjar ?

 

 

Það liggur fyrir í dag að allar norrænu þjóðirnar eru að glata lífsgildum sínum. Það fjarar undan þeim jafnt og þétt. Sífellt aðstreymi fólks af allt öðru tagi þynnir þau út og eftirgjöfin er alltaf af okkar hálfu. Það er í raun verið að yfirtaka okkur !

 

Drjúgur hluti þess fólks sem kemur til landa okkar undir því yfirskyni að það komi til að vera eitt með okkur, er með allt annað í huga. Það vill arðræna í skjóli fjölmenningar. Það vill fá hlutdeild í þeim arði sem erfiði liðinna áratuga hefur skilað okkur. Erfiði feðra okkar og mæðra !

 

Það vill eignast hlut í ágóða sem það hefur ekki á nokkurn hátt unnið til. Eignast lífskjör sem aðrir hafa unnið fyrir hörðum höndum. Hvaða sanngirni liggur þar að baki ? Hvaða rök tala fyrir slíkri hlutdeild ?

 

Það eru skiljanlega engin þjóðmenningarleg rök fyrir slíku, en það virðist talað nokkuð grimmt fyrir slíkri niðurstöðu af hálfu ,,hinna víðsýnu,” þeirra sem segjast aðhyllast svokallaða fjölmenningu. Þeirra sem stöðugt eru að segja : ,, Öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir !”

 

Staðreyndin er hinsvegar sú að slíkur vinskapur er blekking og getur aldrei orðið annað. Blekking sem gefur rándýrum skógarins, og þeim sem hafa ekkert gott í hyggju, betri tækifæri til að verða sér úti um bráð ?

 

Í fjölmenningarríki verða ekki síður en annarsstaðar einhverjir hópar voldugastir og þeir kúga þá aðra. Það verður aldrei um neinn jöfnuð að ræða í slíkum suðupotti ólíkra mannfélagshópa. Það segir sig sjálft !

 

Minnihlutahópar innflytjenda sem vaxa að styrk munu gera frekari kröfur eftir því sem þeir eflast. Og ofbeldi mun smám saman fylgja þeim kröfum. Fjölmenning er ekki boðskort að friði – miklu frekar ófriði !

 

Það er alveg jafnmikil þörf á því í nútímanum sem fyrri tímum að menn séu á verði og hugi að gildum sínum. Þar liggja rætur okkar og römm er sú taug. Þjóðfrelsisleg hugtök eiga fullan rétt á sér nú sem ætíð !

 

Sá sem verðfellir sín eigin gildi verður óhjákvæmilega undirgefinn öðrum gildum og endar með því að týna sjálfum sér í suðupotti blekkinganna !

 

Hann verður þjóðleysingi í landi sínu sem verður heldur ekki til lengdar hans land. Hann fyrirgerir rétti sínum til þess með virðingarleysi sínu gagnvart eigin gildum. Hann kallar á slík örlög og á þau skilið !

 

Skyldum við Íslendingar enda skeið okkar sem slíkir þjóðleysingjar ?