,,Þá vil ég tala líka !”

 

 

Að leggja orð í belg, að leggja eitthvað inn í umræðu, hlýtur að vera flestum nærtækt og eðlislægt, ef þeir á annað borð hafa einhverjar skoðanir fram að færa, sem þeir geta gengið út frá. Að öllu eðlilegu ætti það að geta talist ósköp mannleg tilhneiging að vilja segja sitt !

 

Ástæðan fyrir mínum pistlaskrifum hefur alltaf verið mjög einföld. Ég hef viljað fylgja inntaki þekktrar vísu eftir Káinn og löngum haft hana fyrir mín einkunnarorð - en hún hljóðar þannig :

 

Fyrir því lítið hef ég haft

heimsku minni að flíka.

En þegar aðrir þenja kjaft

þá vil ég tala líka !

 

Og af hverju skyldi maður ekki láta í sér heyra, þegar tjáning orðs er orðin jafn yfirtaksmikil og hún er í samfélaginu í dag ? Ef nánast allir eru að þenja kjaft því skyldi maður ekki gera það líka ? Er það ekki frelsi og mannréttindi að tjá sig og láta hvergi deigan síga ?

 

Sem betur fer sitja Íslendingar ekki almennt úti í horni – í fýlu – og þegja. Fólk tjáir sig, lætur í sér heyra og hefur í flestum tilfellum frá mörgu að segja. Netið er þannig orðið að nokkurskonar Háskóla samfélagsins !

 

Í deiglu þess er því margvíslegt lærdómsefni í gangi. Og lýðræðið á að geta blómstrað í gegnum mannleg samskipti meðan þau eru heilbrigð og falslaus. Eða hvað segir hið fornkveðna en gildisbæra orðtak, maður er manns gaman !

 

Netið er orðinn vettvangur umræðu sem ekki verður svo auðveldlega kæfð. Rödd fólksins fær að heyrast, fólk getur sagt skoðun sína. Sennilega er flestum valdaöflum illa við netið jafnvel þó þau noti það líka !

 

Möguleikar umræðunnar eru orðnir svo fjölbreyttir að kúgarar valdbeitingarinnar eru í stökustu vandræðum. Allt lekur út með einhverjum hætti !

 

Við þurfum menn eins og Julian Assange, menn sem berjast gegn leyndarhyggjunni og myrkravaldinu í heiminum, öllu svínaríinu og ofbeldinu í kringum ríkisvæddar kúgunarstofnanir. Fólk vill fá að búa við frið en ekki stríð. Það vill fá að eiga sitt líf með frjálsum hætti !

 

Höldum umræðunni áfram og verjum umræðuréttinn. Orð eru til alls fyrst og látum ábyrgð fylgja orðum, okkur sjálfum til æru og uppbyggingar !