Að kalla ógæfuna yfir sig !

 

 

Svíþjóð er og hefur verið í vondum málum. Það er augljóst hverjum þeim sem kýs að rýna í framvindu mála í þessari fyrrum háttlofuðu paradís jafnaðarmennskunnar. Fjölmenningarstefnan hefur þar beðið eitt sitt versta skipbrot í álfunni þó að fæstir vilji viðurkenna það og líklega síst Svíar sjálfir. Þessvegna mun framvindan halda þar áfram á sinni óheillabraut !

 

Svíar gengu einna lengst þjóða í að opna land sitt fyrir innflytjendum og þá var lítið sem ekkert hugað að því hverskonar fólk var að koma til landsins. Allir virðast hafa þar verið boðnir velkomnir, jafnt heiðarlegt fólk sem glæpamenn. Og það virðast hreint ekki svo fáir hafa nýtt sér gestrisnina með vanþakklátum og rangsnúnum hætti eins og dæmin sanna !

 

Slíkir innflytjendur hafa breytt Svíþjóð úr friðsömu, norrænu velferðarríki í óvissuríki allrar velferðar á tiltölulega fáum árum. Byssukúlur granda nú fleiri manneskjum í Svíþjóð en í nokkru öðru landi Evrópu þar sem ekki á að heita styrjöld í gangi. Það eru ávextirnir af kolrangri innflytjendastefnu og hreint og beint yfirgengilegum sleikjuhætti gagnvart fjölmenningar-átrúnaðinum !

 

Það eru margar þjóðir Evrópu enn í dag uppteknar við það að leyfa með sænskum hætti innflutning á vandræðum. En það er eðlilega mikill munur á æskilegum innflytjendum og óæskilegum. En það má ekki viðhafa neina greiningu í þeim efnum. Það er talið mannréttindabrot af öskurhópum eins og þeim sem iðulega hlaupa niður á Austurvöll til að skemmta sér í opinberu mótmælapartíi, með fullkomlega ábyrgðar-lausum hætti !

 

Það er hinsvegar alveg ljóst að fjölmenningarstefnan, sem átti víst að búa til alfullkomna Evrópumenn, soðna upp úr marglitum fjölþjóðapotti, er löngu hrunin og hefur aðeins skilið eftir sig slóð eyðingar í álfunni. Menningarverðmæti hafa verið fótum troðin og mörgu kastað á glæ sem síðar meir mun ótvírætt sannast að mikil þörf var að varðveita. Þar hefur margt glatast. En þjóðernislegar rætur í Evrópu liggja djúpt og þær verða ekki skornar burt með neinum hætti né gerðar að engu !

 

Aðstreymi fólks af öðrum kynþáttum og frá öðrum menningarheimum mun aðeins skerpa andstæðurnar þegar frá líður. Evrópumenn reyndu lengi að leggja undir sig Afríku en hinar afrísku þjóðir héldu fast í sitt. Suður-Afríka var sterkasta dæmið um það. Þjóðirnar heimafyrir stóðu fast á sínum frumburðarrétti til landsins og hann varð ekki frá þeim tekinn !

 

Eins er það með Evrópuþjóðirnar. Þær munu ekki gefa eftir sinn rétt þótt undanhaldsstefnan hafi verið ærin um skeið. Þjóðleg gildi munu aukast og endurskírast. Evrópa er ekki að sameinast. Hún er að fá gleggri sýn á hin þjóðlegu verðmæti. Hver þjóð þarf að hlynna að sinni arfleifð. Það gerir enginn annar, hvorki í Svíþjóð né annarsstaðar !

 

Tékkar og Slóvakar fóru hvorir sína leið. Júgóslavía var rifin upp og hver þjóð þar valdi sér sinn veg. Skotland vill fara sína þjóðfrelsisleið en hefur til þessa verið í klóm fjármálavaldsins í London. Þegar Skotar losna úr þeim fjötrum, er líklegt að Wales fylgi á eftir. Baskar hafa lengi barist fyrir eigin ríki á Norður Spáni og Katalóníumenn vilja ráða sínum örlögum !

 

Víða í Evrópu eru menn að átta sig á því að þeir hafa ekki gætt nægilega vel að sínum menningararfi og sofið á verðinum. Þar hefur hinn illa falski og uppskrúfaði fjölmenningar-draumur villt um fyrir mörgum vel meinandi mönnum, en hann er löngu orðinn að martröð um alla álfuna og menn eru sem betur fer að vakna frá þeim vonda draumi og fá vit sitt aftur !

 

Svíþjóð býr við áður óþekkt ofbeldi. Sænsk manngildis-sjónarmið eru ekki virt af fjölmörgum borgurum landsins, innflytjendum sem aldrei komu til landsins með þjóðhollustu í huga, heldur til að hafa gott af því sem þar stóð þeim til boða. Hvaða ríki er í þörf fyrir slíka þegna ?

 

Sérhvert ríki sem kallar yfir sig slíka óværu og ógæfu, verður að taka afleiðingum þess. Svíar voru á sínum tíma langt komnir á góðri leið, en þeir fóru út af hinni réttu braut þjóðlegra gilda og tóku til við að þjóna öðrum og vafasamari gildum. Af því súpa þeir seyðið nú !

 

Þeir verða annaðhvort að rífa sig upp úr fjölmenningarfeninu sem þeir hafa sökkt sér í eða að missa land sitt inn í endanlega upplausn og hrærigraut ofbeldis ólíkra hópa sem eiga enga samleið. Það er ekki annað í boði !

 

Ísland má líka vara sig. Fjölmenningarfarsóttin hefur skaðað margt hér til þessa og margir virðast enn sjá farsældarríkið í gegnum litað gler blekkinganna. En við Íslendingar erum ekki margir og megum ekki við miklu og hættan er mörg. Við skulum átta okkur á því að íslensk þjóðmenning er einskisvirði í augum þeirra sem ganga á seið gerninganna og ánetjast draumórum fjölmenningar-tálsins !

 

Varðstaða okkar fyrir eigin gildum verður að vera raunhæf. Lærum af óförum Svía og annarra þjóða sem hafa þegar glatað miklu af því sem var þeim til ávinnings og æru. Sem Íslendingar höfum við skyldur við eigin þjóð og þær eiga og þurfa að vera í forgangi. Það mun enginn gæta menningar okkar og þjóðararfs ef við gerum það ekki sjálfir !