Innrásin í Frakkland – hvar er Karl Martel ?

 

 

 

Oft virðist fara svo, að á miklum örlaga-tímum verði til staðar menn sem sigrast á miklum hættum og bjarga málum fyrir eigin þjóð og jafnvel aðrar þjóðir um leið. Slíkur maður varð Karl Martel í sögu Frakklands og þess ber að minnast !

 

Saga Evrópu hefði trúlega orðið allt önnur, ef hann hefði ekki sigrað her múslíma, eftir að sá herafli ruddist yfir Pyreneafjöllin frá Spáni og inn í Frakk-land. Þá átti að láta sverfa til stáls og leggja allt undir yfirráð múslíma. En Karl Martel var ekki á því og kom með afgerandi sigri í þessum hernaðarátökum í veg fyrir þær ráðagerðir. Það gerðist í orustunni við Poitiers árið 732 !

 

Auknefni Karls, heitið Martel, þýðir hamar. Og vissulega hamraði Karl oft kröftuglega á sínum andstæðingum og var sigursæll um sína daga. Hann var afi Karls mikla, sem í norrænum heimildum er oftast kallaður Karlamagnús, eftir hinu latnesku heiti sínu Carolus magnus, sem þýðir einfaldlega Karl mikli. Orðið magnus mun þannig upphaflega hafa verið lýsingarorð sem breyttist í nafnorð !

 

Frankar voru allt frá tímum Clovis I. um 500, öflug hernaðarþjóð og þeir risu hæst með keisaraveldi Karls mikla um 800. Síðar breyttist nafn þeirra í Frakka og vesturhluti ríkis Karls mikla varð svo síðar það Frakkland sem við þekkjum í dag. Lengi hafa örlög Vestur-Evrópu verið ráðin í mörgu af franskri atburðarás og nú eru sannarlega hættutímar og margt að varast !

 

En Frakkar eru, að margra mati, orðnir úrkynjaðir nú á dögum, engu síður en Bretar. Þeir hafa lengi átt mjög slappa leiðtoga, sem hafa náttúrulega verið dæmigerðir sem slíkir, vegna þjóðlegrar afturfarar á flestum sviðum. Og sannast sagna bendir lítið sem ekkert til þess að Frakkland geti átt sér einhverja björgu-lega framtíð fyrir höndum, því til þess virðast engar raunhæfar forsendur eins vitleysislega og lengi hefur verið haldið á málum í landinu, þjóðinni til mestu bölvunar !

 

Frakkar virðast nefnilega vera að missa völdin í eigin landi, því hliðstæð innrás og sú sem kom yfir Pyreneafjöllin forðum, sýnist vera að heppnast eftir öðrum leiðum. Og nú virðast Frakkar ekki eiga neinn Karl Martel til að hamla slíkum ágangi. Og jafnvel þó einhver jafni hans kynni að rísa upp til varnar yfirtöku lands og lýðs, eru varla nokkrir Frakkar eftir í landinu sem eru til þess færir að standa í lappirnar gegn slíkum ágangi eins og menn !

 

Stuðningur við slíkan mann í því verkefni að tryggja öryggi lands og þjóðar, yrði því kannski hálfvelgjan ein. Svo mikil er afturförin orðin. Franska þjóðin er orðin merglaus og veit ekki sitt rjúkandi ráð. Og frönsk stjórnvöld hafa enga stefnu til að leysa þann vanda sem á knýr. Og sá vandi hefur líka að langmestu leyti verið búinn til af sofandi pólitíkusum. Til hvers er verið að eyða gífurlegum fjármunum í að endurbyggja kirkju þegar landið er að falla í hendur múslíma ?

 

Litli franski forsetinn vill víst öllu heldur, ef marka má fréttir, fara í hofmóði blekkinganna með franskt herlið í einhverskonar krossferð eða frelsisstríð, austur til Úkraínu. Hann virðist sjáanlega jafn blindur fyrir því og aðrir skynlitlir Frakkar nú á dögum, hver staðan er heimafyrir. Honum væri nær að bjarga sínu eigin landi !

 

Macron litli er náttúrulega hvorki ígildi Karls Martel eða Jóhönnu af Örk og reyndar býsna langt frá því. Það er því eðlilegt að spyrja, hvað getur orðið Frakklandi til bjargar eftir alla þá vitleysu sem viðgengist hefur í landinu síðastliðna hálfa öld eða meira, og hvar er vörnin fyrir þá innrás sem nú er í gangi og hver er hún ?

 

Hvað um franska menningu, sem hefur verið Evrópu svo mikils virði, hvað um franskt og evrópskt frelsi, jafnrétti og bræðralag í þeim þjóðlega anda, sem áður var svo huglægur í álfunni ? Hvað um gildi okkur Evrópumanna og vörn fyrir þá lífshætti sem hafa verið okkur eiginlegastir í okkar eigin löndum ? Hvar er arftaki Karls Martel til að veita þá forusta sem hann veitti þegar mest lá við ?