ÍSLENSKA KÚLTÚRSNOBBIÐ

 

Því hefur löngum verið haldið fram að svokölluð menning hafi alltaf verið mikill gerandi í því að skapa velmegun meðal fólks. En það er nú enganveginn rétt að því er tekur til almennings. En það hafa alltaf verið til yfirstéttarklíkur og stórborgarar sem hafa haft tilhneigingar til að framleiða menningar-uppákomur af ýmsu tagi. Þær hafa hinsvegar yfirleitt verið gegnum-snobbaðar og lítt við hæfi venjulegs fólks. Þar hefur því ekki verið um menningu að ræða með sönnum hætti, heldur gervimenningu og hégóma sem aðeins hefur snúist um yfirborð og ekkert nema yfirborð.

Jónas heitinn Árnason rithöfundur segir margt gott í viðtalsbók sem gefin var út árið 1985. Hann vandar þar kúltúrsnobbinu ekki kveðjurnar og bendir á  misræmið milli þess og lífskjara fólks. Í þessari bók segir Jónas með spámannlegum orðum:

" Ég veit ekki hvenær ellilaun hér á landi komast upp í það að hætta að vera viðurstyggileg móðgun við gamalt fólk. Ég veit ekki heldur hvenær láglaunafólki verður tryggður sá dagvinnutaxti að það geti lifað mannsæmandi lífi. En mér sýnist ýmislegt benda til þess að löngu áður en til slíks komi, verði risið tónlistarhús á heimsmælikvarða í Reykjavík ".

Og  hvað höfum við fyrir augunum í dag. Menningarmafían er á reykvískum   rottuspretti eftir hégómanum svo það sem Jónas heitinn sagði fyrir rúmum 20 árum er að koma fram. Tónlistarhöllin sem er verið að byggja, verður aldrei fyrir almenning þessa lands, ekki frekar en synfónían þar sem miðar kosta um 5000 kr. á hverja tónleika. Þarna er aðeins á ferðinni dæmigerð framvinda menningar á gerviforsendum, sérverðlögð menning fyrir svokallaðra betri borgara, en fólkið, hinn breiði fjöldi, er ekki með. Venjulegt fólk hefur engin efni á bruðlinu sem gervimenningin útheimtir því hégóminn er dýr.

Stefán heitinn Jónsson sagði eitt sinn að " snobb væri yfirveguð leit eftir einhliða gyllingu ! "

Það er nokkuð beinskeytt lýsing.

En áfram heldur kúltúrsnobbið að vaxa og vera til, því hégómi er nokkuð sem mannskepnan virðist ætla að ala með sér alla tíð. Kúltúrsnobbarar eru sannnefndir hégómar hégómans. Það sést best á því hvað þeim þykir nauðsynlegast að gera.

Allt er sett í gang til að fá heimsfræga einstaklinga til að koma til Íslands á uppblásnar menningarhátíðir, til að syngja, spila og dansa eða láta bara sjá sig á kaffihúsum íslensku menningarborgarinnar. Og forstjórarnir sem hafa fitnað á arfleifð sambandsins sáluga eða á hliðstæðan hátt, borga tugmilljónir króna til að fá heimsfrægðar-listamenn til að koma og troða upp fyrir samkvæmishópinn.

Þvílík gervimennska, þvílíkt menningaröfugstreymi, þvílík eftiröpunardella !

Er hægt að komast lengra í andlegum aumingjadómi ?