Verjumst því sem verjast ber !

„Sumir röfla um friðarfar

fjarri rökum sönnum,

meðan öfga múslimar

myrða fólk í hrönnum !“

                          Þeim fer nú ört fjölgandi sem styrkjast í þeirri sannfæringu, að ef Vesturlönd snúi sér ekki frá fjölmenningardekrinu, muni fjölmenningardekrið endanlega gera út af við Vesturlönd. Það er að verða mörgum ljóst að ekkert á Vesturlöndum hefur þjónað markmiðum islamista betur en áróðurinn fyrir fjölmenningu og óþjóðleg viðhorf þeirra sem þann áróður hafa stundað. Sá áróður hefur að stórum hluta gengið út á það að níða niður öll þjóðmenningarleg gildi um alla Evrópu, að gera lítið úr öllu því sem við eigum að sjálfsögðu fyrst og fremst í einu og öllu að standa fyrir og verja !

Hefur nokkur kynnt sér það hvernig fjölmenningarsinnum gengur að vinna fjölmenningu fylgi í löndum múslima ? Eru þeir að halda uppi einhverju starfi þar ? Senda fjölmenningarfélög á Vesturlöndum fulltrúa sína til múslimaheimsins til að vinna að fjölmenningarsamfélögum þar ? Nei, fjölmenning er ekki æskileg þar sem islam ræður. En islamistum þykir hún æskileg meðan hún vinnur að því að brjóta niður öll þau trúar og menningarölturu sem þeir vilja feig, og það hefur hún verið að gera út um alla Evrópu til margra ára.

Hvar sem islam tekur yfir, eru dagar fjölmenningarinnar taldir. Sharía lög munu afnema öll réttindi fjölmenningar og sjá til þess að það eitt stjórni - sem sagt mun verða - að eigi að stjórna. Nytsamra sakleysingja - eða frómt frá sagt öllu heldur – heimskingja, verður þá ekki lengur þörf og þeir mega missa sig og verða miskunnarlaust látnir missa sig !

Forseti Íslands viðhafði fáein varnaðarorð um daginn. Hann benti meðal annars á að það væri ekki boðlegt að ríki eins og Saudi Arabía væri að beina fjárstyrkjum til múslima hérlendis. Og það var eins og við manninn mælt. Hann hafði varla lokið máli sínu þegar þekktur fjölmenningarsinni lýsti því yfir að forsetinn væri að auka sundrungu í landinu með þessum ummælum sínum. Hann ætti heldur að líta á það sem verkefni sitt að sameina þjóðina en sundra henni !

Og hvað skyldi umræddur fjölmenningarsinni starfa ? Hann er prófessor við Háskóla Íslands, prófessor við þá stofnun sem á að vera háborg íslenskrar menningar ! Ætti viðkomandi maður ekki heldur að vinna að eflingu þjóðmenningar okkar en að snúast algerlega rangsælis með fjölmenningarsýkinni, - sem mér finnst hann geri, – er sú framganga hans ekki öllu heldur til að auka sundrungu meðal þjóðarinnar og fer það ekki að verða talsvert stór spurning hverskonar viðhorf blómstri í hinni ætluðu háborg íslenskrar menningar – Háskóla Íslands ? Eru verjendur gilda okkar þar til staðar eða ekki ?

Og Svandís Svavarsdóttir alþingismaður lét sig ekki muna um það að taka í sama streng og umræddur prófessor og það í þingræðu. Skyldi sú flóðmælska þingkona og kvenréttindahetja hafa einhverja hugmynd um það hvernig ástatt er með réttindi kvenna meðal múslima og myndi hún vilja búa við þau kjör ? Það er sagt um múslimakonur að þær þori ekki að hrópa á torgum heldur hvísli á bak við gardínur. Varla ættu slíkar aðstæður vel við íslenskar kjarnakonur !

En þegar forsetinn varar réttilega við hættum sem kunna að steðja að þjóðinni og það út frá nöturlegum veruleika sem við blasir, hryðjuverkum og fjöldamorðum á saklausu fólki, segja þessi úrvalseintök úr fílabeinshallarliði fjölmenningarinnar, að hann sé að sundra þjóðinni........ Heyr á endemi !

Í framhaldi mætti spyrja – hversvegna bregðast femínistar yfirleitt öfugt við allri umræðu um mannréttindi kvenna í múslimaheiminum ? Hversvegna horfa þeir yfir kúgunina og svívirðuna sem viðgengst gagnvart konum allt frá limlestingu á barnsárum og kjósa heldur að verja „rétt“ múslimakvenna til að bera slæðu ? Vita þeir ekki að félagsleg undirokun felst í slæðuburðinum ? Vissi Mona Sahlin það ekki þegar hún mætti forðum með slæðu á fund með Kúrdum ? Vita femínistar ekki að þegar konur fara að setja upp slæður þar sem þær hafa ekki áður gert það, er það órækt merki um að meiri kúgun en áður er að koma fram ? Sænsku veikina er því miður víðar að finna en í Svíþjóð einni !

Eitt sinn mun Karl Sigurbjörnsson biskup hafa sagt í ræðu, líklega út af einhverjum voðaverkum múslima, „að efna þyrfti til samtals við þá !“ Ég sá hann bara fyrir mér á tali við Osama Bin Laden og Ayman al Zawahiri þar sem hinn fullkomni skilningur ríkti milli manna sem allir voru náttúrulega með það eitt í huga að bjarga heiminum – eða þannig !!!

En nei,nei,nei, veruleikinn býður ekki upp á neitt slíkt samtal og það þýðir ekki að umgangast slíka menn með barnaskap. Þú spjallar ekki við mann meðan hann er að skera þig á háls !

Ég hef alltaf verið vinstri maður en hef satt að segja lengstum átt erfitt með að skilja hvað manneskjur eins og Katrín Jakobsdóttir, Svandís Svavarsdóttir og þeirra líkar eru að gera í Vinstri grænum, svona fólk er auðvitað Samfylkingarfólk og ekkert annað !

Á sínum tíma gegndi Margrét Frímannsdóttir að mínu mati lykilhlutverki í því að Alþýðubandalagið var látið leggja upp laupana, og þá áttu víst öll dýrin í vinstri helmingi skógarins að verða vinir og mætast í einni stórri kærleiks-samfylkingu. En það varð ekkert úr paradísinni sem átti að skapa. Einum sköllóttum bangsímoni fannst víst talsvert skorta á að það væri hægt og allir vita hvernig fór !

Ég velti því eiginlega fyrir mér hvort Katrín Jakobsdóttir gæti nú átt eftir að leika hlutverk Margrétar Frímannsdóttur í nýjum samfylkingarleik sem gengi út á það að leggja Vinstri græna niður í komandi tíð og sameinast kratamaskínunni ?

Margt hefur ólíklegra gerst í íslenskri pólitík og nú er svo flatt ris á Vinstri grænum að spyrja má hvað skilji eiginlega á milli þeirra og Árnapálistanna ?

Það er heldur enginn vandi að sjá hverskonar öfl það eru sem fagna hérlendis þegar menn tala eins og umræddur prófessor og Svandís Svavarsdóttur gerðu vegna ummæla forsetans. Það vill nefnilega oftast fara svo að : „Þegar býður þjóðarsómi, þá á Ísland marga rödd !“

Salman Tamimi múslimaforsprakki kom mjög kokhraustur og skælbrosandi í Kastljósið og var gallharður á því að henda upp Reykjavíkur-moskunni fyrir 400 milljónir. Hann segist enga styrki fá en vera bjartsýnn. Safnaðarmeðlimir muni verða svo örlátir. „Svo eigi þetta að verða Íslendingahús“, segir hann. Maðurinn er náttúrulega með þá framtíðarsýn í huga að allir Íslendingar verði múslimar einn góðan veðurdag og dyggir þegnar Evrabíu. Þá verði Norræna húsinu hent á haugana og Hálfmánahúsið verði allra athvarf !

Ólafur Ragnar Grímsson hefur - eins og margir vita - aldrei verið í neinu uppáhaldi hjá mér, en ég tel að umrædd varnaðarorð hans hafi verið í tíma töluð og líklega geta flestir Íslendingar verið mér sammála um það, - nema náttúrulega fjölmenningarsinnar sem ég efast satt að segja um að eigi nokkurt föðurland !

Við skulum gera okkur ljóst að fjöregg lands og þjóðar getur brotnað. Það er ekkert sem segir að Íslendingar og íslensk menning verði áfram til um allan aldur. Og ef við sjálf metum ekki það sem við eigum og förum vel með það, verjum það og varðveitum, hver gerir það þá ?

Þær eru ófáar þjóðirnar sem hafa horfið og týnst vegna þess að þær glötuðu hæfileikanum til að gæta arfs síns og menningar, voru gleyptar af stærri þjóðareiningum og hurfu með öllu. Látum okkar þjóð ekki hljóta slík örlög !

 

 

Staðreyndir um stöðu innflytjendamála í Danmörku !

Í þessum pistli ætla ég að fara nokkuð yfir innflytjendamál í Danmörku en þar virðast mér komin til sögunnar einu sýnilegu merkin um að stjórnvöld á Norðurlöndum séu að vakna til vitundar um þær hættur sem hafa verið skapaðar hingað til - af pólitískum sofandahætti og ótrúlegu ábyrgðarleysi - í gegnum innflytjendamálin.

Danir vöknuðu upp við vondan draum við það fár sem varð þegar skopmyndirnar af Múhameð spámanni voru birtar í dagblaðinu Jyllandsposten árið 2005. Allt í einu var eins og þeir skynjuðu allharkalega að eitthvað væri að, að eitthvað væri öðruvísi í landinu þeirra en þeir höfðu haldið. Öryggið sem þeir töldu sig hafa búið við virtist allt í einu orðið svo brothætt !

Og síðan hafa Danir dregið lærdóm af þeirri aðvörun sem þeir óneitanlega fengu og farið í að þétta þjóðarskútuna sína sem var orðin býsna múslimalek. Það hafa þeir gert með lagasetningum sem eiga að koma í veg fyrir að kerfið verði eins berskjaldað fyrir ríkishollustu-snauðum innflytjendum og það hafði áður verið.

Skopmyndadeilan var heimssögulegur atburður. Þá var það staðfest sem lengi hafði leikið grunur á, að áhrifamiklir imamar í Danmörku studdu alls ekki gildismat dansks lýðræðisþjóðfélags. Þeir léku tveimur skjöldum og unnu að því að skaða orðstír Danmerkur heima fyrir og erlendis með lygum og prettum. Í ljós komu umfangsmikil tengsl þeirra við islamista í múslimaheiminum, til að mynda samstarf við Yusuf-al-Qaradawi, hugmyndafræðilegan leiðtoga Múslimska bræðralagsins, en hann er mjög áhrifamikill islamisti. Þá skildist mörgum Dönum loksins að þeir stæðu frammi fyrir ótrúlegum innri óvini og bregðast þyrfti við ógninni með samvirkum hætti.

Danir byrjuðu reyndar að breyta innflytjendalöggjöf sinni 2002 og fengu strax á sig mikla ádeilu. Þeir voru sakaðir um rasisma og fordóma og allan þennan venjulega pakka sem fjölmenningarsinnar, sem segja má að séu hinir nytsömu sakleysingjar islamistanna, nota til að þagga niður í fólki með andstæðar skoðanir. En Danir létu það ekki á sig fá og héldu áfram að vinna að lagfæringum og endurbótum á þessum málum innan kerfisins.

Flestir sósíaldemókratar voru samt á þeim tíma fastir á sinni fjölmenningar rás undir forustu Poul Nyrup Rasmussen, en Karen Jespersen, þáverandi félagsmálaráðherra í ríkisstjórn Rasmussens og fleiri stjórnmálamenn hlustuðu á umræðuna og tóku t.d. mark á gildismiklum varnaðarorðum prófessors Poul Christian Matthiessen sem hann setti fram í grein í Jyllandsposten 1999.

Þrátt fyrir það neitaði flokksforusta sósíaldemókrata að breyta um stefnu og meðal annars vegna þess töpuðu þeir þingkosningunum 2001. Almenningur var farinn að hafa miklar áhyggjur af því að danska þjóðfélagið væri að klofna í aðskilda hópa. Þjóðin vildi nýja og skýra heildarstefnu í málum innflytjenda, en áralangur heigulsháttur sósíaldemókrata varðandi þessi mál og tregða til að viðurkenna gerð mistök olli því að þeir töpuðu líka kosningunum 2005.

Sama ár birti prófessor Matthiessen ný viðvörunarorð í Jyllandsposten. Grein hans var hlaðin af traustum rökum fyrir þeim hættum sem þjóðfélagið stæði frammi fyrir vegna innflytjenda sem neituðu að aðlagast og væru margir hverjir fjandsamlegir dönskum lífsgildum.

Matthiessen benti á að allir fyrri innflytjendahópar sem komið hefðu til Danmerkur hefðu aðlagast, hollenskir bændur á 16. öld, franskir húgenottar á 17. öld, sænskir og pólskir verkamenn á 19. öld, gyðingar frá Rússlandi um aldamótin 1900 og fólk frá Chile á áttunda tug 20. aldar. „En þeir sem koma í dag hópast saman í sérhverfi og mynda háværa kröfuhópa og skapa víðtæka erfiðleika í samfélaginu sem bitna á þeirri þjóðarsamheldni sem ríkt hefur í landinu til þessa!“

Á þessum tíma, síðla sumars 2005, vöktu þessi orð Matthiessens ekki uppnám eins og fyrri orð hans 1999. Breiður hópur stjórnmálamanna var þegar búinn að viðurkenna að aðlögun innflytjenda í landinu væri almennt séð klúður. Tölfræðin sagði líka sína sögu og menn gátu ekki svo auðveldlega hundsað þær niðurstöður.

Um 200.000 innflytjendur í Danmörku hafa múslimskan bakgrunn eða um 3,5% af heildaríbúafjölda landsins. Um 85-90% kvenna frá Sómalíu, Líbanon, Írak og Afghanistan eru algjörlegan utan vinnumarkaðar og þannig utanveltu í dönsku samfélagi. Skýrslur hafa sýnt að opinberir ráðgjafar sem hafa átt að vinna að því að hjálpa þessum konum til þátttöku í atvinnulífinu, hafa í raun unnið þveröfugt að málum og talið sig vera að gera rétt með því.

Múslimskir eiginmenn virðast óttast það mjög mikið að þeir missi vald sitt yfir konunum þegar þær fara út á vinnumarkaðinn. Sjónarmið þeirra er að þær eigi að vera heima og fyrrnefndir ráðgjafar hafa myndað vanheilagt bandalag með þeim varðandi þetta og talið sig styrkja heimilin með því. Allskonar sýndarmennska er svo í gangi til að blekkja kerfið og forðast tilboð um vinnu. Í skoðanakönnun 2006 kom í ljós að aðeins 2% múslimskra innflytjenda í landinu sögðust í fyrsta lagi líta á sig sem danska borgara !

Útgjöld danska ríkisins vegna innflytjendamálanna og afleiðinga þeirra eru nú varla undir 40 milljörðum danskra króna árlega og fátt sem bendir til að þau lækki að ráði næstu árin, jafnvel þó verulegar stefnubreytingar verði í málaflokknum. Hvaðan skyldu þessir peningar vera teknir og frá hverjum ?

Ýmislegt bendir þó sem fyrr segir til þess að Danir séu að átta sig mun betur á vandanum en Svíar og Norðmenn. Þeir hafa sett nýjar reglur sem eru í þróun og breytt barnabótum unglinga í menntastyrki og eru að þreifa sig áfram með löggjöf sem á að skila því sem ætlast er til. Flestir Danir gera sér nú grein fyrir því að erindrekstur islamista út um alla Evrópu stefnir að því takmarki einu að þvinga þjóðir álfunnar til undirgefni við þeirra hugmyndafræði – skref fyrir skref !

Danir virðast vera farnir að skilja að ýmsar skýrslur sem þeir hafa ásamt öðrum tekið gildar fram að þessu, hafa í raun verið „einræður í þágu islam“, byggðar á umburðarlyndisheimskunni sem hefur þjónað islamistum betur en flest annað út um alla Evrópu, ekki síst á altari hrossakaupanna – hjá ESB í Brussel !

Danir eru að öllum líkindum það þjóðlegir í sér að þeir eru hreint ekki tilbúnir til að afneita eigin menningu eins og Svíar gerðu í raun 1997 þegar þeir lögðu fram nýja stefnu stjórnvalda sem fólst í því að fórna öllu því sem sænskt er fyrir fjölmenningu sem enginn veit í raun hvað er eða til hvers leiðir.

Í þeim gjörningum sannaðist sem víðar og oftar hvað það er sem er oft leiðandi í því að koma á svonefndri rétthugsun og skapar forsendur fyrir ýmisskonar einræðishreyfingar. Það eru hin margreyndu og alræmdu svik svonefnds menntafólks við almennt lýðræði !

Endurtekin hryðjuverkaárás á Frakkland af hálfu islamista sýnir að baráttan er við ytri óvini sem svífast einskis og sem styðjast við aðstoð innri óvina. Í Frakklandi er talið að séu um það bil 5 milljónir múslima, en tölur eru þar allt frá 4 milljónum til 6. Ef við gefum okkur að aðeins 10% þeirrar tölu feli í sér þjóðhættulega einstaklinga, sem hlýtur að teljast varlega áætlað, þá erum við að tala um 500.000 manns sem er hreint ekki lítið mál að fást við sem óvini – innan eigin landamæra !

Fjölmenningarstefnan hefur verið algjör eiturbikar fyrir þjóðir Evrópu. Helmuth Schmidt fyrrverandi kanslari Vestur-Þýskalands, sem er nýlátinn, viðurkenndi að hugmyndin um fjölmenningarsamfélagið væri misheppnuð, en enn situr fjöldi stjórnmálamanna til hægri og vinstri í sömu villunni og neitar að horfast í augu við staðreyndir. Sumir þeirra virðast þegar hafa gengið algerri uppgjöf á vald í þessum málum, svo sem í Svíþjóð og jafnvel Noregi.

Stjórnmálaforustulið Norðurlanda er þannig mikið til enn á fullri ferð á ótryggu fjölmenningarhafinu, öslar þar áfram eins og Titanic forðum, upplýst og sjálfumglatt, en múslimski borgarísjakinn er beint fyrir stafni. Verður komist fyrir hann eða sekkur allt í svartnættisdjúp sharia laga í komandi tíð ?

Enginn veit en það er samt ljóstýra í myrkrinu. Danmörk er að vakna til varnar að einhverju leyti og kannski munu Danir vekja Norðmenn til meiri umhugsunar um þessi mál. Svíar eru hinsvegar sokknir svo djúpt að þeim virðist varla viðbjargandi. Þjóð sem afsegir eigin menningu hlýtur að vera komin býsna langt út í foræðið og vandséð að hún geti aftur fengið fast land undir fætur.

Það er því enganveginn ljóst hvað verður á komandi árum, en eitt er víst, að stefna Norðurlanda í innflytjendamálum hefur skapað svo mikil vandamál á heimaslóðum, að það mun seint sjást fyrir endann á þeim, jafnvel þó farið verði að hugsa eitthvað um lífshagsmuni þeirra sem í þessum löndum hafa búið og byggt upp þá velferð sem þar er. Ef slík hugsun vex og verður til í endurnýjuðum styrk og skapar þannig vegferð sem verður til heilla fyrir þau Norðurlönd sem við þekkjum og viljum viðhalda sem slíkum, þá geri ég ráð fyrir að hún muni helst vaxa upp í hinum danska þjóðargarði og dreifa sér þaðan.

Vonandi gerist það áður en allt verður um seinan !

 

 

 

Staðreyndir um stöðu innflytjendamála í Noregi !

Í þessum pistli ætla ég að fjalla nokkuð um fyrirliggjandi staðreyndir um innflytjendamálin í Noregi út frá gildum heimildum. Það má víst segja að norsk stjórnvöld hafi fallið í flestar þær gryfjur sem sænsk stjórnvöld hafa fallið í varðandi þessi mál, en þó kannski ekki allar – ennþá !

Norskir sósíaldemókratar eru þó mikið til á sama rólinu og þeir sænsku í innflytjendamálum og fjölmenningarveiran hefur líklega lamað dómgreind þeirra ekki síður. En það er sama hvort við lítum víðar í norskum stjórnmálum, til tveggja ríkisstjórna Kjell Magne Bondevik eða til pólitíkusa á hægri kantinum eins og Ernu Solberg, þar virðast svipuð viðhorf ráðandi í flestu. Hvergi er hægt að sjá að neinn marktækur skilningur sé fyrir hendi á þeim hættum sem skapaðar hafa verið með allt of miklu aðstreymi innflytjenda af því taginu sem styrkja ekki ríkisheildina heldur veikja hana.

Það er eins með Noreg og Svíþjóð að múslimskir innflytjendur þar líta á landið fyrst og fremst sem efnahagslega bækistöð. Þeir leggja sig strax fram um að læra á norsku lögin og kerfið svo þeir geti fært sér allt sem best í nyt fjárhagslega. En misnotkun á félagslegum styrkjum er ein leið til að sýna fullkomna fyrirlitningu á samfélaginu og slíkt á ekki að fá að viðgangast.

Árið 1997 stundaði einungis helmingur þeirra sem komu til Noregs frá Indlandi, Marokkó, Pakistan og Tyrklandi á tímabilinu 1971-1975 enn atvinnu á norskum vinnumarkaði þótt þeir byggju þar. Gögn sýna að þessir hópar nýta sér félagslega hjálp í auknum mæli eftir því sem árin líða. Þeir læra á kerfið og svífast einskis.

Á meðal Marokkómanna, Pakistana og Tyrkja á aldrinum 55-59 ára er hlutfall öryrkja um 67%, 45% og 55% í hverjum hópi fyrir sig. Eftir 5 ára búsetu í Noregi taka 36% innflytjenda af þessu tagi á móti opinberri aðstoð af einhverju tagi. Hjá innflytjendum sem komið hafa frá vestrænum löndum er sambærileg tala 18%.

Innflytjendur sem taka ekki þátt í rekstri samfélagsins en verða sífellt meiri afætur og blóðsugur á sameiginlegum sjóðum, auka alla erfiðleika og á einhverjum tímapunkti getur svo farið að norska hagkerfið hryggbrotni í efnahagslegu tilliti. Tölfræði sem sýnir 40% brottfall nemenda úr fyrrgreindum hópum úr framhaldsskólum staðfestir enn frekar þá hættu sem stafar af þessum óábyrgu þjóðfélagsþegnum fyrir heilsufar hins norska samfélags.

Samtök atvinnulífsins í Noregi (NHO) hafa viðurkennt þessar staðreyndir. Í júni 2006 sendu samtökin út aðvörun um að norski olíuauðurinn gæti tapast innan nokkurra ára. Ástæðurnar væru innflutningur af óhæfu vinnuafli og að margir sem hafa innflytjenda-bakgrunn ljúki ekki námi. Það leiði sjálfkrafa til lítillar atvinnu-þátttöku og þar af leiðandi til mikillar eyðslu á fjármagni almannatrygginga. Hluti innflytjenda muni tvöfaldast til ársins 2015 við óbreyttar aðstæður, fjöldi ellilífeyrisþega aukast og fækkun á vinnufæru fólki verða um 7%, þetta muni leiða til þess að olíuauðurinn mun tapast, segir í þessum aðvörunarorðum NHO.

Aðeins nokkrum dögum eftir að þessi aðvörun var send út, fengust í fyrsta skipti tölur yfir félagslega aðstoð til einstaklinga búsettra í Osló, sem upprunnir eru frá löndum utan Vesturlanda. Rúmlega 46% þeirra sem þiggja félagslega aðstoð er fólk af þessum uppruna. Alls fara um 55% af því fjármagni sem rennur til félags-aðstoðar innan höfuðborgar Noregs til þessa íbúahóps !

Þegar Selbekk ritstjóri kristilega blaðsins Magazinet birti í ársbyrjun 2006 Múhameðs-teikningar Jyllandsposten, fékk hann slíka meðferð af hálfu norskra fjölmiðla og stjórnmálamanna að það var með ólíkindum. Hann var nánast stimplaður sem óalandi og óferjandi öfgamaður. Þó gerði hann ekkert nema að halda uppi réttinum til þess ritfrelsis sem staðfestur er í stjórnarskrá landsins.

En ríkisstjórn Noregs boðaði til blaðamannafundar og þar var Selbekk ritstjóri látinn sitja ásamt islamska ráðinu í Noregi og allir hörmuðu allt. Ritstjórinn sem fengið hafði morðhótanir hlaut á þessum makalausa fundi yfirlýsta „verndun“ ráðsins. Það er, að islamska ráðið lýsti því yfir að það ætlaði að sjá til þess að honum yrði ekki sýnt banatilræði. Þar með gerði ráðið sig að dómstóli í ríkinu án nokkurra viðbragða af hálfu ríkisstjórnarinnar, sem virtist bara láta sér vel líka þessar uppsettu „sögulegu sættir !“ En þarna var stigið stórt skref til baka frá réttarstöðu gagnrýninnar hugsunar og þeim gildum sem okkur ber skylda til að verja.

Í þessu máli lagðist ríkisstjórn Noregs raunverulega hundflöt undir islam. Og orðið islam þýðir einmitt undirgefni. Viðbrögð ríkisstjórnarinnar í þessu máli var handaútrétting til islamista í Noregi sem vinna að því að islam fái stöðugt meira rými í norsku þjóðfélagi á kostnað vestrænna gilda.

Hinar tvær ríkisstjórnir Kjell Magne Bondeviks um og eftir síðustu aldamót gátu aldrei tekið á innflytjendamálum af festu og ábyrgð. Ábendingum um misfellur var yfirleitt stungið undir stól. Deilur urðu þá til dæmis milli stjórnvalda og Human Rights Service um skilning á tölfræðiatriðum varðandi fjölda barna innflytjenda sem væru í uppeldisaðlögun í fyrri heimalöndum og ríkisstjórnin setti upp hundshaus. Þó var Hagstofu Noregs falið að kanna málið en úttekt hennar varð mjög takmörkuð, að sögn vegna ónógra upplýsinga. Í framhaldinu mistúlkaði ríkisstjórnin niðurstöður þessarar úttektar sem hún hafði þó pantað sjálf og gerði lítið úr vandanum. Þannig vinnubrögð minna á atferli strútsins að stinga höfðinu í sandinn og neita að horfast í augu við aðkomandi hættu.

Undirlægjuháttur norskra stjórnvalda gagnvart múslimum á norskri grund er litlu minni en þekkt er í Svíþjóð. Enn er hangið á goðsögninni um að því meiri innflutningi sem tiltekinn borgari samfélagsins sé reiðubúinn að mæla með, því betra sé siðgæði hans. Á slíkum goðsögnum hefur fjölmenningin þrifist til þessa.

En eitt sinn sagði breski sagnfræðingurinn Arnold J. Toynbee : „ Menningarheimar deyja ekki vegna þess að þeir séu ráðnir af dögum, þeir deyja vegna þess að þeir fremja sjálfsmorð !“ Norðurlönd hafa verið á fullri ferð til móts við slíkt sjálfsmorð og löngu er tímabært að hverfa frá goðsögnum fjölmenningar-vitleysunnar og horfast í augu við veruleika sem talar allt annað og alvarlegra mál.

Norrænir stjórnmálamenn verða að sýna meiri ábyrgð gagnvart eigin þjóðararfi og menningu og halda betur utan um þau fjöregg sem skylda þeirra er að gæta. Þeir eiga ekki að hegða sér eins og ráðherra aðlögunarmála í Svíþjóð Mona Sahlin gerði 2004, þegar hún átti fund með Kúrdum. Þá steig hún slæðuklædd í ræðustólinn. Slæðan er tákn um algera undirgefni konunnar í heimi múslima og ætti hvergi að sjást í Evrópu.

Þegar Erna Solberg var ráðherra á vegum Hægri flokksins í aðlögunarmálefnum innflytjenda í Noregi sama ár 2004, tók hún á móti Qazi Hussain Ahmad leiðtoga hins öfgasinnaða Jamaat-i-Islami flokks í Pakistan og átti fund með honum. Þá hafði Ahmad verið neitað um að koma til nokkurra landa, þar á meðal Hollands, vegna þess að hann er yfirlýstur islamisti.

Solberg tók á móti honum og í stað þess að rétta honum norska hönd jafnréttis og kristinnar menningar, lagði hún aðra hönd á brjóst sér og hneigði sig. Þannig heilsaði hún eins og islamisti ætlast til að konur heilsi sér. Mörgum þótti þarna um að ræða ömurlegt dæmi um undirlægjuhátt og auðmýktartjáningu sem ekki ætti að eiga sér stað.

Þegar við heimsækjum aðra menningarheima fylgjum við líklega hinni óskrifuðu reglu: „ When in Rome, do as the Romans do !“ Erna Solberg hegðaði sér hinsvegar eins og Róm væri í Noregi. Hún sýndi algeran menningarlegan undirlægjuhátt á norskri grundu. Slík framkoma er á engan hátt til þess fallin að halda uppi stöðu okkar gilda gagnvart þeim sem virða þau ekki !

Það er enginn möguleiki fyrir Evrópu að hjálpa löndum sem líða jafn óábyrga fólksfjölgunarstefnu innan sinna landamæra og múslimalöndin gera. Engum er þjónað með því að Evrópa brotni saman. Það er ómögulegt að kalla það mannúð að keyra Noreg og önnur evrópsk samfélög í þrot. Mannúðarstefna snýst líka um það að verja samfélög sem standa vörð um velferð þegna sinna, frelsi og mannréttindi. Því meiri hlutdeild sem múslimar fá innan evrópskra samfélaga því minni verður vörnin fyrir þau vestrænu gildi sem við flestöll viljum í heiðri hafa.

Eitt af því allra versta sem fylgir múslimsku samfélagi er hin gegndarlausa kvennakúgun sem þar viðgengst. Það er svo stórt mál að því verða ekki gerð nein skil hér. Þar snýr allt öfugt gagnvart því sem við Evrópumenn teljum rétt. Og hryllingurinn í kringum kynfæralimlestingar stúlkubarna, svokölluð heiðursmorð og margt fleira er slíkur að maður fyllist viðbjóði.

Noregur er eins og Svíþjóð á miklum krossgötum og í ærnum sjálfsköpuðum samfélagslegum vanda. Leiðin frá þeim vanda er ekki og getur aldrei orðið leið hálfmánans. Noregur má ekki undir neinum kringumstæðum verða Norður-Pakistan !

 

 

 

 

 

 

 

Staðreyndir um stöðu innflytjendamála í Svíþjóð !

Íslensk stjórnvöld hafa jafnan fylgt nokkuð því sem Danmörk, Noregur og Svíþjóð hafa gert í sínum samfélagsmálum, þó oft þannig að rekja af mestu nákvæmni vitleysurnar sem þessar frændþjóðir okkar hafa gert en sýnt minni kostgæfni við að fylgja því sem þær hafa gott gert sem er auðvitað margt og mikið. Innflytjendamálin í framangreindum löndum eru gjörsamlega komin í stjórnlausan óskapnað sem aldrei getur endað vel. Þar hafa margir lagt óábyrgar hendur að verki þó sósíaldemókratar eigi líklega mesta sök á því hvernig staða umræddra mála er orðin hjá þessum þjóðum.

Í þessum pistli ætla ég að ræða nokkuð stöðu þessara mála í Svíþjóð eftir heimildum sem ég tek gildar. Svíar eru líklega sem stendur í verstu stöðunni á Norðurlöndum hvað þessi mál varðar. Efnahagslegur kostnaður og útgjöld sænska ríkisins vegna innflutnings fólks nemur þegar tugum milljarða sænskra króna. Og ekkert bendir til þess að ástandið komi til með að batna. Fimmti hver borgari í Svíþjóð er innflytjandi af fyrstu eða annarri kynslóð. Reiknað hefur verið út að með óbreyttum forsendum verði Svíar orðnir minnihluti í eigin landi árið 2056. Er það sú framtíð sem sænska þjóðin stefnir að ?

Fjölgun sérsamfélaga, það er svæða þar sem innflytjendur af sama uppruna hópast saman, hefur stóraukist í landinu. Lokaðasta sérsamfélag í Skandinavíu er sennilega borgarhlutinn Rosengard í Malmö, þar er rúmlega 90% íbúanna upprunnir frá löndum utan Vesturlanda, flestir Arabar. Í Malmö er um helmingur íbúanna innflytjendur og borgin er hrópandi dæmi um andstæðu aðlögunar. Hún er risavaxið minnismerki um misheppnaða innflytjenda og aðlögunarstefnu sænskra stjórnvalda.

Ástandið í Rosengard er þannig að borgarhlutinn hefur snúið baki við Svíþjóð og fer sínar eigin leiðir í málum. Malmö er að verða fyrsta borgin í Svíþjóð sem er að tapast í hendur annars valds en þess sem stjórna á landinu. Lögreglan er ráðþrota og viðurkennir að hún hafi ekki stjórn á málum í Malmö. Glæpir og ofbeldi hafa margfaldast. Fjöldi nauðgana með grófu ofbeldi hefur tvöfaldast á tíu árum þar. Lögreglan þyrfti sjálf líklega hervernd til að geta haldið uppi lögum í Malmö með eðlilegum hætti.

Á 14 árum hefur utanveltusvæðum í Svíþjóð fjölgað úr 3 í 136. Nauðganir á börnum hafa stóraukist. Opinber rannsókn hefur sýnt hverjir standa á bak við mestan hluta grófs ofbeldis, morða og nauðgana. Það eru karlmenn frá Miðausturlöndum, Norður-Afríku og Tyrklandi. Flest fórnarlömb nauðgana eru sænskar stúlkur, allt niður í börn. Fólk er hætt að þora að fara út á kvöldin í mörgum sænskum borgum. Átta af hverjum tíu stúlkum segjast ekki þora því.

Íslamistar hafa komið sér upp sterkri stöðu í Svíþjóð og ganga þar sífellt á lagið. Stærsti söfnuður þeirra þar, Sveriges Muslimske Forbund með um 70.000 meðlimi, hefur krafist sérlaga í mörgum málaflokkum fyrir múslima. Einnig hefur þess verið krafist að söfnuðir múslima fái vaxtalaus lán til að byggja moskur og múslimskir ímanar fái að kenna í skólum landsins. Arabíska er orðið kennslumál í skólum í Malmö og fjölmörg börn þar tala eingöngu arabísku þó fædd séu í Svíþjóð.

Gyðingahatur hefur vaxið mikið í Svíþjóð og helst í hendur við aukinn fjölda múslima þar sem er nú talinn vera um hálf milljón manna. Þeir sem gerst til þekkja telja að Svíþjóð sé eitt skýrasta dæmið í Evrópu þar sem innflutningur fólks hefur verið svo mikill að hann hefur farið langt fram úr getu samfélagsins til að taka á móti. Straumurinn kaffærði kerfið og hefur nánast haldið því í kafi til þessa.

Nú er Svíþjóð ríki sem á í miklum erfiðleikum með að tryggja grundvallaröryggi í landinu, verndun eigin barna og kvenna. Samfélagsleg eining er að brotna niður og hér hafa bara verið settar fram staðreyndir sem sýna hvernig fjölmenningardekrið og botnlaus umburðarlyndisheimskan hefur leikið sænska velferðarríkið á tiltölulega stuttum tíma. MÁL ER Að LINNI !