Sigurður málari

 

 

Sigurður Guðmundsson sjúkur lá,

það sannaði glær og tekin brá,

að sá var kominn að sækja hann

sem sýnir ei hlífð við nokkurn mann;

því dauðamörkin ei duldust þar

og dimmt fyrir sjónum þegar var.

 

Úr tærðum augum þó tignin skein

og tilfinningin svo undur hrein,

sem sýndi hvernig hans sál var gerð,

hann sannaði það á lífsins ferð,

að íslenskur var hann í innsta merg

og alinn við landsins stuðlaberg.

 

Svo oft hafði líf hans þrautir þekkt,

að það var í sannleika hræðilegt.

En snillinga umfaðmar engin þjóð

svo örlög þeirra eru sjaldnast góð.

Og við höfum okkar „ séní “ svelt

og síðast þau mörg úr hungri fellt.

 

Á hátíð þjóðar í þúsund ár

á Þingvöllum kringum frægar gjár,

var fjöldi manna í frískum móð

og fagnaðarstemmning rík og góð.

Þar skynjuðu allir Íslands lag

sem ómaði í hjörtum þennan dag.

 

Og Sigurður Guðmundsson glæsta búð

þar gerði með fagurt blómaskrúð,

því listamannshöndin lék við allt

þó löngum andaði um hana kalt.

Og fólkið undraðist fegurð þá

sem fyrir hans verk þar mátti sjá.

 

Er konungur Dana gekk í garð,

það gjörla sást að hann hrifinn varð.

Hann lofaði snjallan listamann

og landshöfðingjann svo spurði hann:

„Er ekki hægt að gera honum gott

því gjörvöll búðin er snilldarflott ?“

 

En Hilmar á konunginn hissa leit

og harðlega svo á vör hann beit,

og svaraði orðum hans seint og kalt,

og sagði – þó hvorki hátt né snjallt,

„han har ikke fortjent noget !”

Så lydede danske sproget.

 

Í augum konungs var undrun séð

og ekki féll honum vel í geð

að heyra óvildar hreiminn þar

og hugann sem fæddi þetta svar.

En kyrrt lét hann þó - að kónga sið,

sem koma ekki brot á þegnum við !

 

Rúnar Kristjánsson fecit 2003.

                                                       

 

 

Um einn versta óþverrann í heiminum !

 

Við Íslendingar erum svo lánssamir að vera ekki með her. Sumir hafa reyndar viljað að við tækjum upp þann ósið, en sem betur fer hefur það ekki fengið framgang. Við erum náttúrulega með lögreglu og satt að segja hef ég ekki verið sérlega ánægður með framgöngu hennar oft og tíðum, en svo eigum við landhelgisgæsluna okkar og björgunarsveitirnar og í því tilliti er varla nokkur þjóð með betra og manneskjulegra varnarlið en við !

 

Margar þjóðir heims eru með herafla sem þær hafa engin efni á að halda uppi. En eins og örlaði á hérlendis í eina tíð, getur oft verið talsverður vilji hjá yfirvöldum auðstétta til að beita slíkum mannafla gegn eigin borgurum ef út í það fer. Þá er oft stutt í bræðravígin. Svo er herjum sumra smáþjóða haldið uppi með erlendu fé á pólitískum forsendum !

 

Margt höfum við heyrt um framferði herja í Mið og Suður Ameríku og víðar, þar sem morð og pyntingar á borgurum viðkomandi landa hafa oft verið daglegt brauð og eru sumsstaðar enn. Lýsingar á framferði margra einræðisherra eru slíkar að maður á erfitt með að trúa því að til séu einhverjir sem gerast sekir um svo viðbjóðslega glæpi !

 

En veruleikinn í þeim efnum er sennilega miklu svartari en flesta grunar. Og enn í dag erum við minnt á það hvað mannskepnan getur lagst lágt. Þegar barist er um auð og völd eru sumir til alls vísir. Engin skepna er þá manninum verri sem margoft hefur sannast !

 

Herinn í Myanmar virðist vera sérlega ógeðslegt fyrirbæri af þessu tagi og eru þó dæmin mörg. Ég veit ekki hverskonar mannskrímsli það eru sem stjórna þar og láta miskunnarlaust drepa tugi og hundruð saklausra mótmælenda á götum úti, en slík kvikindi ættu hvergi að eiga heima í mannlegu samfélagi. Þeir sverja sig í ætt við Pol Pot og Khieu Samphan og slík ómenni !

 

Þegar hugsað er um ástand mála í Myanmar sést ljóslega að Aung San Suu Kyi hefur ekki átt sjö dagana sæla við að gera einhverskonar málamiðlum við herinn þar. Það er einfaldlega ekki hægt. Hún reyndi að finna einhverja lausn, en það eina sem hún fékk út úr því var eigin álitshnekkir. Það sást best í kringum meðferð heryfirvalda í Myanmar á Róhingjum !

 

Herskrímslin í Myanmar geta ekki verið viðsemjendur, valdaklíka sem myrðir eigin þegna og skeytir engu um lýðræði og mannréttindi, er utan við samfélag manna. Engin þjóð ætti að eiga skipti við slík yfirvöld, ekki síst sjálfs sín vegna. Það er mannskemmandi !

 

Ó, þessar Sameinuðu þjóðir sem aldrei eru sameinaðar þegar þörfin krefur !

Grundarsystkinabragur

 

Staðlægt mat úr kvæðakvörn

kýs ei mátann gleyminn,

um hvar Stjána og Boggu börn

brugðu sér í heiminn !

 

Ómar hóf í Herðubreið

hérvist líkur kólfi.

Bjó þar sjálfur seinna um skeið,

samt á efra gólfi.

 

Líkt og fyrri árum á

ekki mikið sleginn.

Tagli prýddur, til og frá

töltir æviveginn !

 

Rúnars önd í fyrstu fleyg

fannst á Akranesi.

Lá hann þá á Litla-Teig,

laus frá öllu vési.

 

Upphafsstundir allar þær

enn hann kýs að lofa.

Kúrði hann þar í vöggu vær,

vildi bara sofa !

 

Í Lækjarhvammi Linda var

lífs til dvalar borin.

Sumar alin átti þar

ævi fyrstu sporin.

 

Þar hún blíða bernsku fann,

blómin tíndi vallar.

Eplakinna rjóð þar rann

rösk um gættir allar !

 

Día í Skjaldbreið leit sitt lag

lífs við ævirökin.

Festi við sinn föðurdag

fyrstu andartökin.

 

Eðlið kynnti í æskusmæð

yfirfullt af gáska.

Alin var á efri hæð

eftir góða páska !

 

Svenni og Drífa sína stund

sáu rétt hjá græði.

Fyrsta sinn í gömlu Grund

gleyptu loftið bæði.

 

Hlupu þar um heimatún,

hlýddu engum lögum.

Léku sér þar létt á brún

lífs á bernskudögum !

 

Meðan lifa systkin sex

sýnast myndir blána.

Þeim í huga og hjarta vex

heimur Boggu og Stjána !

 

RK. Ort 23. sept. 2018.