Einkavæðingu VG í persónuþágu KJ fer að ljúka !

 

Þegar virðist vera farið að hrikta töluvert í þeirri pólitísku burðargrind sem smíðuð var á sínum tíma til að bera uppi ríkisstjórnar-samstarfið. Auðvitað var grindin sú hrákasmíð og samsetningin ekkert nema klastur og svikaneglingar !

 

Ég hef um skeið haft þá skoðun að Vinstri græn séu líkleg til að búa til einhvern ágreining í lok kjörtímabilsins, sprengi stjórnina þannig og reyni síðan að hverfa aftur til vinstri átthaganna eftir alla íhaldsþjónkunina og tjónið sem þau hafa unnið á þjóðarhag með henni. Þar er um mikla pólitíska hryllingssögu að ræða !

 

En Vinstri græn vita að það fer að koma að skuldadögunum og þau hræðast dóminn. Enda á hann skilyrðislaust að vera harður refsidómur og réttlátur sem slíkur. En þau eru sjálfsagt að leita leiða til að komast hjá hinni lýðræðislegu rass-skellingu sem þau hafa unnið til og ætla sér líklega að komast í vinstri gírinn aftur og þykjast svo standa áfram fyrir það allt sem þau hafa svikið svo herfilega undanfarin ár fyrir ráðherrastólana !

 

Þannig vonast þau líklega til þess að geta fengið sæmilega kosningu með því að hamra á vinstri trommurnar í öllum framboðsræðum og treysta á skammtímaminni kjósenda. En sú von mun ekki og má heldur ekki ganga eftir !

 

Vinstri græn eiga ekkert annað skilið en að þurrkast burt af þingi fyrir fullt og allt vegna stórkostlegra stefnusvika sinna sem öll þjóðin hefur orðið vitni að. Við eigum ekki að hlaða undir stórlega athyglis-sjúkt fólk sem þjónar engu nema sjálfu sér !

 

Kata Kobba ætti að huga að því að taka saman tjónaskýrslu um það hversu mikið hún hefur skaðað vinstrihreyfinguna í landinu með því að skríða alfarið fyrir íhaldinu undanfarin ár og láta því öll raunveruleg völd eftir, bara út á það eitt að fá að vera forsætisráðherra ?

 

En líklega gerir hún það ekki, því íslenskur þjóðfélagsskaði virðist ekki vera henni eins hugstæður og tjón sem unnið er úti í heimi og er ekki og ætti ekki að vera á okkar ábyrgð að neinu leyti !

 

Manneskjan hefur nefnilega líka, að margra mati, skriðið fyrir erlendum öflum sem eru mun verri en íhaldið í landinu þó það verði nú aldrei talið gott að neinu leyti og síst fyrir íslenska þjóð !

 

Sú skríðandi framkoma hefur verið óíslensk í hæsta máta og valdið því að margur Íslendingur hefur skammast sín, þjóðlega séð, fyrir lágkúruna og lítilmennskuna sem þar hefur löngum verið sýnd og sem virðist stöðugt geta versnað og farið neðar í öllu manndómslegu tilliti !

 

Og meiri væri auðvitað gagnrýnin í þeim efnum, ef hluti þjóðarinnar væri ekki orðinn samdauna spillingu og sérgæsku vegna þeirra beina sem hent er til hans undir veisluborðið. Það er virkilega ógeðslegt að verða vitni að svo mikilli afturför þjóðlegs þroska í samfélaginu á tiltölulega skömmum tíma !

 

Spillingarmerkin eru víða orðin verulega augljós og áhrif þeirra virðast stöðugt ýta undir hryllileg samfélagsleg mein í siðfræðilegum skilningi. Nægir þar að nefna kvótakerfið og allan óþjóðlega viðbjóðinn í kringum það sem aldrei skyldi þrífast !

Nató – krabbameinsæxli Evrópu !

 

 

Við sem lifum í þessum heimi, viljum áreiðanlega flest fá að búa við frið. Fá að lifa lífi okkar, geta af okkur börn og skila einhverju góðu í hendur afkomenda okkar við ævilok. En þeir eru margir sem eru neyddir til að ganga aðra braut og deyja fyrir tímann í stríðsátökum og allskyns óáran sem þeim tengjast og allar eru þær hörmungar yfirleitt meira og minna af mannavöldum !

 

Andstæða friðar er nefnilega stríð og það eru alltaf einhverjir sem vilja stríð. Vopnasalar og allra handa  hergagnafram-leiðendur, valdamenn sem vilja meiri völd, gráðugir mannhákarlar sem virða lífið einskis, hershöfðingjar sem vilja auka orðstír sinn og allra handa mannkvikindi, yfirleitt lið af lakari sortinni !

 

Það eru stígvélaðir pattonar víða til í herjum, ruddalegir menn, metorðagjarnir og orðufíknir, menn sem seint munu verða friðflytjendur. Þeir sjá sjálfa sig gjarnan á flugi í forustu fyrir einhverri sigurbylgju hetjuskapar og manndáða. En í raun eru þeir bara litlir, hræddir karlar í óstöðugum heimi, og kunna manna síst með völd að fara. Og eftir kjarnorkustríð er ólíklegt að menn flaggi mikið heiðurs-merkjum eins og eftir velheppnað stríð. Geislavirknin mun ekki leyfa það, að þeir sprangi mikið um með orðum þakin brjóst !

 

Veröld okkar mun alltaf síður en ella búa við frið meðan hernaðarbandalög eins og Nató eru og verða til. Nató er samsteypa valds sem þrífst á stríði og verður að halda sér uppi með því að skapa forsendur fyrir viðvarandi stríðshættu. Nató var búið til á sínum tíma vegna ætlaðrar nauðsynjar á svokölluðu ógnarjafnvægi gegn Ráðstjórnarríkjunum. Þegar þau hrundu, töldu margir tímabært og nauðsynlegt að Nató hyrfi af vettvangi líka !

 

En áhrifamikil öfl í Vestur-Evrópu og Bandaríkjunum vildu viðhalda sínum fyrri hervaldstökum. Þeir vildu viðhalda Nató og eiga þar fyrirliggjandi grimman varðhund til gæslu valda sinna. Í þeirri fylkingu bar mikið á hægrisinnuðum forustumönnum í pólitík og leiðandi mönnum í auðhringum Vesturlanda. Mönnum sem gefa allt fyrir að hafa völd og meiri völd. Þau öfl hafa ekkert breyst og munu ekki breytast. Fyrr frýs í helvíti en það gerist !

 

Ef við stefnum að friði byggjum við ekki upp hernaðarbandalög. Við þurfum þess í stað að byggja eitthvað upp sem nærist á friði en ekki stríði. Stöðugt meira vígbúnaðarferli hrópar eftir því að vopnin verði látin tala. Og að því mun koma samfara slíku ferli !

 

Hernaðaráróður, svokallað ógnarjafnvægi, stríðstólaskakstur og skelfingarvakningar, eru fylgjur sem fela í sér dauða. Allar slíkar æsingar og hræringar af mannavöldum í samfélögum þjóðanna eru andstæður við líf og frið. Þeir sem vilja og ætla sér að lifa og hrærast í hernaðarhyggju velja ranga leið. Í þeim hópi eru og hafa yfirleitt alltaf verið allir mestu fjölda-morðingjar heimsins !

 

Veröldin á marga gersemina til. Í undraverðum byggingum og listaverkum hefur mannsandinn risið hátt, í andans verkum ljóða og sagna býr það sem veitir mennskunni ferskan framgang, ef sjónarmið lágkúru og mannhaturs eru ekki látin hlekkja og hefta heilbrigð stefnumið. Látum ekki ófriðaröfl hernaðarhyggjunnar steypa okkur fram af ystu nöf. Næst verður það svo, því allt er þegar þrennt er. Og þá verða það gereyðingarvopnin sem tala !

 

Allt hernaðarbrölt er sýking á heilbrigðu ferli lífs og dáða, krabbameinsæxli dauðans teygja sig þar fram, allt sem hrópar gegn heilbrigðum sálum í hraustum líkömum. Og ef þessi æxli feigðar og dauða fá að ráða, munu þau eyðileggja öll afrek mannsandans í þessum heimi og veröldina sjálfa með !

 

Tökum aldrei þátt í slíkri feigðargöngu, hvorki fyrir Nató né nokkurt annað manngert fyrirtæki dauða og tortímingar. Leggjum vopnaskakið niður og styðjum frið milli þjóða með öflugum alþjóðlegum samhug !

 

Látum Sameinuðu þjóðirnar standa undir nafni. Flytjum aðalstöðvar þeirra frá Bandaríkjunum, þar sem þær áttu auðvitað aldrei að vera. Setjum þær niður í Sviss eða einhverju ríki sem ætti að geta veitt þeim heilbrigða umgerð um starfsemina og látum með fjölþjóðaátaki samtökin verða það sem þau áttu að verða !

 

Tökum ávallt afstöðu með lífinu og framtíð þess hér á jörð. Andmælum af heilum hug stríði og dauðastefnu. Stefnum heilshugar að því að vera manneskjur í manneskjulegri heimi. Komandi kynslóðir munu þakka okkur það og ekki síst fyrir það - að fá tækifæri til að lifa !

 

 

Að bjarga heiminum !

 

Það er enganveginn auðvelt mál að bjarga heiminum. Samt hafa íslensk stjórnvöld, líklega í krafti ætlaðrar stórveldisstöðu sinnar, verið að reyna það undanfarin ár. Íslensk skylduviðmið virðast hafa verið víkkuð svo út, að raunverulega mætti ætla að verið væri að gera alla heimsbyggðina að ríkisborgurum á Íslandi. Ef einhvers-staðar brýst út stríð eru íslensk yfirvöld fljótlega komin í málið og farin að bjóða öllum heim !

 

Stjórnvöld örþjóðar á ysta hjara, eru þannig farin að leika hlutverk í heims-málunum sem margir telja að hljóti, þrátt fyrir allan stórmennskubraginn, að vera þeim um megn. En þessi íslensku heims-bjargaryfirvöld hlusta ekki á neitt varúðartal og ætla að halda sínu striki eftir gömlu Natólínunni sem fyrr. Í stjórnarráði Íslands virðast flest fyrir-bæri í mannheimi vera til staðar nema það sem heitir glóra !

 

Það er búið að dansa svo í kringum alls konar innflytjendur hérlendis að það hálfa væri nóg. Fullt af flóttamanna-flótta-mönnum streymir hér inn þó löngu sé komið að þolmörkum þjóðarinnar, ríkisins og bæjarfélaganna. En glóru er hvergi að finna, ábyrgð er hvergi að finna, fastar reglur er hvergi að finna. Og heimsku-sirkusinn heldur bara áfram að snúast í hringi, öllum þjóðarhag til bölvunar !

 

Vandfundnasta fyrirbæri í mannheimum á Íslandi er sýnilega ráðherra með bein í nefinu. Allir ráðherrarnir virðast yfir höfuð vera svo sveigjanlegir og tækifæris-sinnaðir í öllum málaflokkum, að það mætti hreinlega vefja þá upp og setja á þá hagsmunastýrða slaufu. Og til eru þeir sem virðast kunna að notfæra sér heimskuna sem í gangi er til eigin hagnaðarauka !

 

Við þurfum ekki ónýta ráðherra og alþingismenn, við þurfum forustulið sem hugsar um hagsmuni íslensku þjóðarinnar og stendur í fætur á íslenskri jörð. Ekki glórulaust lið sem þykist alltaf vera að bjarga heiminum og eyðir þjóðar-verðmætum okkar út og suður í þágu pólitísks undir-lægjuháttar við Nató og önnur svívirðileg fyrirbæri hernaðarlegrar öfgahyggju sem ættu að vera úrelt. Fyrirbæri sem fara með allar vonir friðar, lífs og framtíðar þessa mannkyns okkar, beint til heljar !

 

Íslenskir ráðamenn geta ekki einu sinni staðið í lappirnar með þá hluti sem helst hefði mátt búast við að þeir gætu varið sem sérgæðingar, en þar klikka þeir líka. Það er undarlegt helvíti. Til dæmis hefur sá aðili, sem allt of lengi hefur haft hendur sínar á ríkiskassa Íslands, hingað til frekar verið kenndur við sérhagsmuni en einhverja glórulausa heimsbjargar-stefnu !

 

En þegar andi hins alþjóða-samfélagslega rétttrúnaðar og hagsmunaskyldra villu-kenninga yfirtekur stjórnarráðið, fer ekki hjá því að viðkomandi maður hrífist með, jafnvel þótt aurastaða ríkisins sé líklega með þeim hætti að hrun geti verið á næsta leiti. Og ríkiskassaráðuneytið virðist fara sína leið í þessu sem öðru, samkvæmt einhverjum formúlum sem virðast tómir vafningar og þjóðinni er og verður líklega áfram alveg ókunnugt um !

 

Það vita það líka sjálfsagt flestir, að ætluð góðmennska sérgæskumanna er og hefur alltaf verið framkvæmd á annarra kostnað, og þegar sérgæskumönnum er á ríkisins vegum ætlað að passa upp á almannahag er aldrei neitt gott í vændum fyrir fólkið í landinu. Enda hefur stjórnarstefnan undan-farin ár verið að segja okkur á stofnana-kenndu rósamáli ríkisins að útlendingum og útlendingum einum sé ætlað að erfa landið !

 

Hvað skyldi þá þjóðlega séð standa kynbornum Íslendingum til boða ? Líklega bara gamalt húsráð frá valdatíma Dana hér á landi. Sem sagt, að flytja Herúla-leifar Íslendinga af landinu bláa, með farar-tækjum frá Nató á Jótlands-heiðar, þar sem þær ættu bara að geta bitið gras eins og aðrir vankasauðir þessarar veraldar, sem glatað hafa landi sínu og öllum rétti til sjálfstæðrar hugsunar !

 

 

 

 

Nató-Ísland í kolbrúnum hasarleik við Rússa !

 

Nú hefur Nató-stórveldið Ísland svo gott sem slitið stjórnmálasambandi sínu við Rússland, sem er 1/6 hluti jarðarinnar og gefið skít í öll viðskipti við umrætt ríki. Þetta er gert þó viðskipti ríkjanna hafi jafnan verið Íslendingum mjög hagstæð og virðist manni glóran í þessum gjörningi vera vægast sagt mjög kolbrún !

 

Nú um stundir virðast Bandaríkin og Rússland hreint ekki stór ríki, samanborið við Ísland, hið nýja veldi í stórpólitík heimsins. Íslenska stelpustríðspólitíkin virðist ráða öllu í ríkisstjórn og á þingi en auðvitað er farið eftir fyrirmælum að utan þó stórveldislega sé látið. En manna-lætin eru því miður öll fengin að láni og koma líklega til með að kosta okkur sitt í eftirtímanum !

 

Hinar viðamiklu viðskiptaþvinganir íslenska efnahagsveldisins gegn Rússlandi hljóta þannig að hafa mikið að segja þegar til framtíðar er litið, enda alveg byggðar á stórmennskubrjálæði sem orsakast af minnimáttarkennd, en það er ein hættu-legasta uppskriftarblanda sem til er fyrir mistök af versta tagi !

 

Í framtíðinni á íslenska Nató-stórveldið því líklega eftir að loka á viðskipti við fleiri ríki, ef þau hegða sér ekki rétt eftir formúlum frá Reykjavík. Og svo verður kannski til á komandi árum undarlega einangrað ríkisfyrirbæri á ysta hjara, nokkurskonar eylenda hins íslenska arnar. Hugsanlega enn eitt fasistaríkið í Evrópu. ,,Miklir menn erum við Hrólfur minn“ var einu sinni sagt og ennfremur ,,fíflinu skal á foraðið etja !“

 

Nú halda menn líklega að sér höndum í aðalstöðvum Nató og bíða eftir næsta leik frá ríkinu sem hefur staðsett sig í fremstu víglínu fyrir hagsmuni hernaðar-bandalagsins. Utanríkisráðherra fer því sennilega ekki úr stríðsgallanum sínum á næstunni, enda sjálfsagt ýmsar kjass-ferðir fyrirhugaðar til að hressa upp á liðsandann !

 

Leiðin til friðar í deilumálum stórvelda heimsins sýnist eiga að vera sú að ögra stöðugt ríki sem á vopnabúr sem eytt gæti allri veröldinni, ekki bara einu sinni, heldur margsinnis. Einhvern-veginn finnst þó mörgum að slíkt sé hæpin friðarleið, en stelpurnar í stjórnarráðinu í Reykjavík og gamalmennið í Hvíta húsinu í Vostúni hugsa þetta greinilega eitthvað öðruvísi í valdagleði sinni, líklega samfara æsku-órum og elliglöpum !

 

Og það er aldrei að vita nema nú takist það sem Hitler reyndi 1941 með sókninni í austur, því hann hafði náttúrulega ekki Ísland með sér nema að mjög litlum hluta. Það hefði víst þurft töluvert fleiri unga menn með hreinar hugsanir hérlendis á þeim árum svo dæmið gæti gengið upp og sigur unnist á slavneska undirmáls-fólkinu og því fór sem fór !

 

Og ætli það sé ekki búið að heilaþvo svona um 80% af íbúum Vesturlanda og ljúga þá svo fulla í gegnum Nato fjölmiðlana að sumir halda að heimurinn verði góður ef einn maður í Moskvu verði einhvernveginn fluttur yfir á annað tilverustig !

 

En 6000 kjarnaoddar Rússlands og annar háþróaður vopnabúnaður í þeirra fórum munu sennilega gegna sínum hlutverkum gegn hinni stöðugu ásælni að vestan sem oftast er fylgt eftir þaðan með hitlerískum og göbbelskum áróðurs-aðferðum. Lygin er þar í hásæti hrokans sem fyrr og ekkert lát á yfirgengilegum falsfréttum !

 

Úkraína er sögð í stórsókn eins og Finnar forðum, og fullyrt er að barist verði til síðasta manns samkvæmt hörðustu dagskipun, eins og löngum er sagt af þeim forustu-mönnum sem ekki eru á vígvöllunum sjálfir og þannig í engri hættu. En öðrum er miskunnarlaust att fram og þeir eiga að deyja, jafnvel án þess að hafa hugmynd um hversvegna og fyrir hvað !

 

En bíðið við – íslenski herinn hlýtur að vera á teikniborðinu og þegar utanríkis-ráðherra sendir hann austur, sem hlýtur eiginlega að verða gert, verða trúlega engin vettlingatök viðhöfð af blöff stórveldinu við ysta haf. Ungir menn með hreinar hugsanir verða þá kannski orðnir nógu margir til staðar á Íslandi til að tryggja sigur fyrir Nató !

 

Þegar á allt er litið, er það eiginlega furðulegt að heimurinn skuli enn vera til, miðað við það hve miklir vitleysingar eru oftast við völd í helstu ríkjunum og það auðvitað að Nató Íslandi meðtöldu !

 

 

Að vera innanspillingar eða utanspillingar ?

 

 

Íslenskt samfélag er ekki stórt, en raddir þess eru margar. Það er breitt bil í þessu litla samfélagi milli tekjuhópa og það hefur alltaf verið erfitt fyrir láglauna-fólk að njóta hér skilnings!

 

Harðlínustefna hefur löngum verið til staðar hjá atvinnurekendum og þar verið spilað af mikilli og útfarinni kunnáttu á allar viðsjár sem fundist hafa innan verkalýðshreyfingarinnar og þær hafa stundum verið margar. Forustuöfl verka-lýðsins þurfa á hverjum tíma að vera vel á verði fyrir sundrungarpólitík af slíku tagi !

 

Sýn leiðandi manna á samfélagið er mjög breytileg. Viðhorfin eru fyrst og fremst mörkuð því hvort innanspillingarmaður eða utanspillingarmaður verður fyrir svörum. Innanspillingarmenn tala nánast sumir hverjir um íslenskt samfélag eins og það sé á himnum, en utanspillingarmenn líkja því eða að minnsta kosti hlutum þess öllu frekar við annan stað sem ekki þykir eftirsóknarverður !

 

Og barátta íslenskra launþega, í lægri kanti launastigans, væri áreiðanlega ekki sú sem hún er, ef Ísland ætti eitthvað skylt við himnaríki. Íslenskir atvinnu-rekendur eru heldur ekki neinir englar.

Kapítalistahjartað í þeim flestum virðist yfirleitt afskaplega hart og tilfinninga-laust. Það er djöfullegt við þá að eiga í samningum og hefur alltaf verið !

 

Það er oft eins og þessir menn komi annarsstaðar að, utan úr geimnum eða neðan úr jörðinni. Samfélagssýn þeirra virðist allavega óralangt frá öllum þeim viðhorfum sem barist er fyrir í réttlætishugsjón heilbrigðrar verkalýðs-baráttu og það er meinið !

 

Eins og margir vita hefur fyrrverandi forustumaður í samtökum atvinnurekenda tekið við nýju starfi og eftir fréttum að dæma verða launakjör hans líklega mjög rífleg. En af hverju þarf maðurinn svona há laun í himnaríkis-samfélagi sinna líka ?

 

Það er líklega vegna þess að háu launin marka sýn hans, og þeirra sem honum eru líkir, til samfélagsins. Þeir verða að hafa slík laun, annars er ekki um neitt himnaríki að ræða fyrir þá né yfirleitt menn sem meta allt til verðs !

 

Þessir gullkálfar virðast því halda býsna fast í auralega stöðu sína og svo hefur alltaf verið. En verðmat þeirra á eigin hæfni er svívirða í öllum samfélagslegum skilningi og ætti ekki að líðast!

 

En það virðist jafnframt vera beinhörð starfsleg skoðun og skylda slíkra manna að sjá til þess að há laun séu bara fyrir þá sem eiga þau skilið, að mati hinna innmúruðu og innvígðu. Sérgæskan ræður í þeim heimi þar sem enginn óverðugur skal stíga fæti né nokkur sanngirni finnast !

 

Og láglaunafólk Íslands tilheyrir sannar-lega ekki þeim hópi sem um gullsalina á að ganga og það á bara að vera utan þess himnaríkis sem fjármagnsöflin hafa vafið utan um sig í þessu landi sjálfum sér til dýrðar og dagláta. Þar skal allt vera í sama svikræðisfarinu og löngum fyrr !

 

Þannig er Ísland í dag ! Himnaríki fyrir sérhagsmunaöflin og innanspillingarhyskið en nær hinum endastaðnum að áliti almennings og utanspillingarfólksins í landinu. Það er breitt bil á milli þessara tveggja ólíku þjóða sem búa hérlendis, gullkálfaliðsins og allrar alþýðu manna, og það bil virðist stöðugt breikka !

 

Að lokum getur ekki verið þar um neina samleið að ræða né samfélag með þeim hætti sem verið hefur. Það hlýtur að koma að þeim skuldadögum og þar með að leiðarlokum sameiginlegra laga. Og hvað tekur þá við ?

 

 

Um kjarnalaust tímabil í íslenskri pólitík !

 

Einstaklega lágkúrulegu og virðingarlausu tímabili í pólitískri sögu þjóðar okkar fer vonandi brátt að ljúka, tímabili þar sem engin manneskja í valdasessi hefur unnið sér nokkurn orðstír samkvæmt þjóðlegum, íslenskum mannskilningi !

 

Það er alltaf dapurlegt þegar þjóðir búa við lélega forustu, þegar þeir sem völdin hafa, hegða sér með þeim hætti að þeir missa frá sér alla virðingu samfélagsins. Það gera menn þegar þeir draga sjálfa sig og samfélagið allt niður fyrir öll þau viðurkenndu gildi sem góðum markmiðum þjóna og meiða með slíku orðstír lands og þjóðar í lengd og bráð !

 

Það er sannfæring mín að við höfum búið við slíka forustu undanfarin ár. Og mér sárnar það mjög, Íslands vegna. Að mínu áliti er þjóðin bitastæðari en stjórn-völdin. En allt of oft sættir hún sig samt við hluti sem ættu að vera og eru óásættanlegir. Og einmitt þessvegna erum við í svo aumu fari sem raun ber vitni ?

 

Sú staða er uppi vegna þess að glórulítil stjórnvöld okkar gera í því að láta flækja sig og okkur inn í stórveldatogstreitu sem er hættulegri en orð fá lýst. Við látum erlenda aðila ráðskast með fjöregg Íslands, aðila sem í raun vilja okkur ekkert gott og hafa aðeins orðið okkur til bölvunar !

 

Það lá alltaf fyrir frá byrjun að Ísland hafði ekkert að gera inn í hernaðar-bandalag. En þar var ekkert lýðræði viðhaft og þjóðin herleidd í snöruna. Íslenska þjóðin var fámenn og friðsöm, hafði um aldir sagt skilið við allt hernaðarbrölt og vildi fá að una sínu lífi í friði og í hlutleysi gagnvart deilum annarra ríkja !

 

Fullveldis-yfirlýsing þjóðarinnar frá 1918 segir eiginlega allt um það hvernig við vildum hafa hlutina að eigin vilja. Við lýstum því yfir að við vildum ástunda friðsamleg samskipti við allar aðrar þjóðir og gerðum okkur grein fyrir því að það myndi í öllu farsælast fyrir íslenskan þjóðarhag að halda þannig á málum !

 

En aðrir vildu ráðskast með okkur og að því kom að margyfirlýstar vinaþjóðir okkar vildu draga íslensku þjóðina inn í ófrið og milliríkja svartnætti sem enginn sá í gegnum. Og það var sannarlega ekki vegna okkar hagsmuna heldur vegna eigin þarfa þessara tvöföldu vinaþjóða sem aldrei hafa sýnt okkur heilindi !

 

Og lýðveldið sem var stofnað á Íslandi 1944, líklega ekki hvað síst fyrir atbeina hersetuvalds Breta og Kana og með alveg sérstakri sérgæskublessun þeirra stjórn-valda, var þannig frá upphafi ætlað til að vera verkfæri sem þjónaði þeim en ekki okkur sem þjóð. Okkar lýðræðisþarfir komu í raun ekkert við sögu í því valdaspili !

 

Þessvegna þótti til dæmis aldrei nein þörf á því að fullklára vinnu við íslenska stjórnarskrá, því hún skipti Breta og Bandaríkjamenn auðvitað engu máli. Málið af þeirra hálfu var að geta ráðskast með hið - í orðum kveðna - sjálfstæða Ísland sem ósjálfstætt ríki og það hefur að mestu verið gert allt til yfirstandandi dags og að flestu leyti okkar ætlaða þjóðlega frelsi til skemmdar og skaða !

 

Utanríkismál okkar hafa hvorki verið sjálfstæð né miðast við hagsmuni lands og þjóðar. Þar hefur alltaf verið maðkur í mysunni og minkur í hænsnakofa þjóðar-innar. Við höfum alltaf orðið að sökkva í svartnætti annarra hagsmuna en þeirra sem gagnast myndu þjóðinni best, í anda full-veldis-samningsins frá 1918 !

 

Þegar ein helsta þjóð Nató réðist á okkur ítrekað í landhelgisstríðunum, sem átti ekki að geta gerst samkvæmt varnarsamningi Natóþjóða, gerði Nató ekkert okkur til varnar. Vægi Bretlands fyrir hagsmuni Nató skipti öllu en litla Ísland og lífs-hagsmunamál þess engu. Þá sást gjörla hvað réði ferð og við vorum þar einskisvirði !

 

En þá forsmán létu menn yfir sig ganga. Jafnvel Norðmenn gengu erinda Nató gegn okkur og þá var ekki mikið talað um frændsemi og vinakynni. Öll sú saga er svo ljót og andstyggileg í blygðunarlausri tvöfeldni sinni að það hálfa væri nóg !

 

Persónugervingar Bjarna og Eysteins virðast ennþá, andlega talað, á stans-lausum þönum milli Íslands og Banda-ríkjanna eða á milli Reykjavíkur og Brussel, líklega til að sækja ófrelsis-fyrirmælin með tilheyrandi hneigingum !

 

Nató ræður öllum lagboðum og nú er það tónasyrpan Highway to Hell sem greinilega gildir í fílabeinsturni generálanna, manna sem virðast helst draga svip af persónu-einkennum James Matoon Scott úr örlaga-kvikmyndinni Sjö Dagar í Maí !

 

Slík er veruleikafirringin orðin við hringborð æðstu stjórnar Nató. En þar er enginn Arthúr, enginn Merlin, engin vitræn hugsun í gangi, enda ábyrgðar-leysið slíkt að stefnt virðist vera að meiriháttar styrjöld og milljóna-dauða í framhaldinu !

 

Og hver skyldi orðstír íslenskrar þjóðar verða í öllu því dauðaferli sem stefnt er að ? Hann hlýtur að verða neðar núlli eins og til hefur verið sáð, enda hefur hann stöðuglega verið að nálgast punkt gildis-leysisins í stjórnleysislegu hugleysi hér-lendra ráðamanna síðustu árin, þar sem enginn aðili mála virðist öðrum skárri !

 

Í þeim efnum er augljóst að lengi getur vont versnað og þjóðarhagur verður að óbreyttu brátt á hverfanda hveli - sem rjúkandi fórnfæring á altari Nató !

 

 

 

 

 

 

Sundurkramið sjálfstæði undir traðki útlendinga !

 

 

Íslenska stjórnkerfið er ekki stórt, en því hefur yfirleitt alla tíð verið illa stjórnað. Ábyrgðarkennd íslenskra ráða-manna er af mörgum sögð orðin nú til dags af þeirri lágstærðargráðu að hún finnist bara ekki. Hún sé ekki mælanleg lengur !

 

Íslensk stjórnvöld hafa sérstaklega farið illa með orðstír þjóðarinnar síðustu fjörutíu árin eða svo. Þar áður nutum við virðingar víða um heim, meðal annars fyrir framgöngu okkar í hafréttarmálum, en nú er sú virðing mikið til horfin !

 

Margir telja orðið fullvíst að þeir sem kallast íslenskir ráðamenn í dag, séu oft og tíðum í því fari að líta á sig sem menn í hlutverkum eftirlitskerfis útlendinga. Þeir séu sannarlega ekki réttir menn á réttum stað, ekki fyrir þjóðina og hags-muni hennar sem slíka !

 

Þeir séu sem sagt ekki ekta. Með því að þjóna undir útlent eftirlitsvald firri þeir sig kannski, að eigin mati, ábyrgð gagnvart þjóðlegum skyldum sínum og vilja líklega margir hverjir bara vera kommissarar fyrir útlent yfirvald. Nokkurskonar hirðmenn Hákonar gamla í nýja stílnum. Vilji þannig leika höfðingja á Íslandi – en jafnframt skriðdýr í útlöndum ?

 

Einkum virðist hafa borið á þessu hjá krötum, en allir flokkar landsins virðast eiga sína djöfla að draga í þessum efnum. Það hefur eiginlega alltaf verið visst vandamál fyrir Íslendinga að standa alveg uppréttir gagnvart útlendu valdi. Þýlyndið gamla virðist víða fyrir hendi í landanum enn í dag, þó þrælslund sé aldrei í raun talin neinum manni til gildis !

 

Og til hvers er að kallast sjálfstæð þjóð og vera jafnvel með sérstakan sjálfstæðis-flokk, þegar svo til allir pólitíkusar virðast sitja á svikráðum við sjálfstæði lands og þjóðar ? Hverskonar skollaleik er verið að leika í því sambandi ?

 

Ef við teljumst sjálfstæð þjóð í dag, þá er það sannarlega ekki fyrir reisn ráðamanna okkar því hún er yfirleitt engin eins og blasir við nánast á degi hverjum. Inngróin vesalmennska íslenska stjórn-kerfisins er að margra mati eitt mesta vandamál okkar Íslendinga og þar virðast menn alltaf geta gengið nýja tröppu niður á við - í skítinn og skömmina !

 

Ráðamenn Íslands eru nefnilega að áliti fjölmargra landsmanna gungur, hafa verið gungur og verða líklega lengstum gungur, einkum þó í samskiptum við útlenda valda-menn. Þeir liggja hundflatir fyrir öllu tilskipanakerfi ESB, sleikja upp allt sem bandarískt er og setja Nató í það sæti þar sem Guð vors lands á að sitja – og svo gala þeir um allar trissur og segjast vera sjálfstæðir. Ég segi bara eins og svo margir aðrir : Þvílíkir aumingjar !

 

Einar Einarsson skipherra tók of marga togara í landhelgi fyrir 1940. Breski sendiherrann klæddi sig í viðhafnar-búning, arkaði upp í stjórnarráð og kvartaði yfir skipherranum. Hann væri allt of athafna-samur í starfi sínu og krafðist fulltrúi breska valdsins með miklum hrokalátum, að hann yrði látinn hætta sem skipherra. Lufsurnar í stjórnarráðinu hneigðu sig og ráðherrarnir beygðu sig. Einar var látinn fara og í engu þakkað fyrir sína þjóðlegu vörn !

 

Þar eigum við ótrúlega sögu um auma frammistöðu íslenskra stjórnvalda og þannig virðist hún hafa verið allar lífsins götur, gagnvart Norðmönnum, Dönum, Bretum og Könum, þeim þjóðum sem hafa kúgað okkur mest, hver á sínum tíma. En ekki vantar að ropað sé mikið um þessar ætluðu vinaþjóðir okkar sem þó hafa aldrei sýnt okkur neitt annað en bölvaðan yfirgang og hroka !

 

Íslenskir ráðamenn virðast alla tíð hafa verið niðurlægðir og kaghýddir af þessum yfirgangsaðilum, en þeir hafa alltaf kysst á vöndinn eftir hirtinguna og hlýtt svo fyrirmælum sem engin sjálfstæð yfirvöld neinnar þjóðar ættu að hlýða. Öll slík samskipti virðast í raun og veru ein óslitin saga fyrirlitlegs undirlægjuháttar !

 

Andi Gissurar Þorvaldssonar virðist þannig sitja fastur í stjórnarráðinu. Andlega séð virðist Þorgils skarði standa þar við dyrnar og aðrir konungsþrælar sitja þar í hverjum krók og kima og vera skammt undan. Hinn Sanni sjálfstæðisandi sést hvergi !

 

Ætli hann hafi ekki bara verið jarðaður með Jóni Sigurðssyni áratugum fyrir fullveldið ? Ætli eftirleikurinn hafi bara ekki alla tíð síðan verið falskur veruleiki, hreinasta ómark bak við tjöldin ?

 

Allt virðist nefnilega hafa verið miðað við það að stilla upp Potemkin tjöldum slíkrar sögufölsunar. Líklega til þess að láta þjóðina una sér við blekkinguna, meðan gerviráðamennirnir sækja öll fyrirmæli um stjórnarfarsleg mál hins villuráfandi bananalýðveldis til útlendinga með aumasta undirlægjuhætti ?

 

Og alltaf virðist einhver Katrín vera til staðar til að gleypa beituna og ganga í björgin bláu. Þar virðist sannarlega ekki sérlega marktækur munur á Katrínu sem kölluð var í eina tíð hin mikla í Rússlandi og Katrínu litlu á Íslandi. Og eitt er jafnvel augljósara en áður, að lengi geta litlar manneskjur minnkað !

 

En Potemkin sjálfur, meistari fölsku leiktjaldanna í Íslands-málunum, hvar skyldi hann hreiðra um sig ? Jú, hann situr auðvitað í sínu Mammonshásæti úti í Brussel og hlær háðslega að íslenskum ráðamönnum ásamt óþverrahirðinni í kring !

 

Sjálfsvirðing íslensku þjóðarinnar hefur verið fótum troðin undanfarin ár og ekki síst eftir að hugvillt lið vinstri grænna hefur breyst í einhverskonar meðvirka innanflokksdeild í óþjóðlegum og fölskum sjálfstæðis-flokki þar sem hver virðist éta annars skít !

 

Ömurlegri örlög í íslenskri pólitík hefur varla nokkur flokksnefna hlotið hingað til. Enda er hin sýnilega allsráðandi kommissara-pólitík ekki íslenskt fyrir-bæri,heldur einkar svívirðilegt aðskotadýr útlendra yfirgangsafla. Henni hefur verið komið fyrir hérlendis til eflingar óþjóð-legri aumingjastefnu og auðvitað sýnist hún smellpassa við íslenska ráðamenn sem löngum fyrr !

 

 

Litið til baktjaldasymfóníu blekkinganna !

 

 

Eftir fall Sovétríkjanna var skipuleg aðför gerð að ýmsum ríkishlutum þeirra og komu þar vestrænar leyniþjónustur mjög við sögu. Allt var skipulagt með þeim hætti að svo virtist sem almenningur í viðkomandi löndum væri að rísa upp. Lýðræðið væri sem sagt að fara mikilfenglega sigurför um fylgiríki austurblokkarinnar algerlega fyrir eigin vélarafli !

 

En þarna var hinsvegar allt annað í gangi. Erlend íhlutun á fullri ferð. Þúsundum manna borgað fyrir að eyða dögum og jafnvel vikum í mótmæli í stað þess að stunda vinnu sína. Það var engin vöntun á því hjá vestrænum leyniþjónustum og allskyns skuggastofnunum á þeim heima-slóðum, að leggja ómælt fé í þetta viðamikla moldvörpustarf íhlutunar til að grafa kerfisbundið undan stjórnvöldum í viðkomandi ríkjum !

 

Og vestrænir fjölmiðlar sáu um að auglýsa vel allt sem var í gangi undir glæstum formerkjum. Það var talað um byltingar hér og þar, byltingar í öllum regnbogans litum, allt í þágu frelsis og lýðræðis. Gamla rússneska byltingin hvarf gersamlega í skuggann fyrir öllum þessum nýju byltingum sem voru svo dæmalaust frjálsar og fallega lýðræðislegar. Heimurinn var víst allur að verða yndislegur og heilu þjóðirnar héldu ekki vatni – um stundarsakir !

 

En það sem raunverulega var að gerast, var að Vesturlönd voru að reyna að leggja undir sig eins stóra bita af hinu fallna sovétveldi eins og þeim var mögulega unnt. Og það var sannarlega ekki verið að hugsa um að bæta þar kjör almennings. Það voru hinir erlendu auðhringir sem áttu að njóta alls á kostnað landsmanna. Nýja nýlendu-stefnan átti að hirða allt sem var talið einhvers virði !

 

Málið var ósköp einfalt á kortinu, sem sagt að koma upp hæfilegum slatta af keyptum ráðamönnum, fjarstýrðum að vestan og taka yfir. Lýðræðið var ekkert með í þessum skollaleik, nema sem snyrtileg blekking meðan gildran var að smella !

 

Aðstæðurnar sýndust mjög hagfelldar. Enginn þungavigtarmaður þarna austurfrá virtist fyrstu árin eftir 1991 vera að hugsa um ríkishagsmuni Rússlands og því var talið lag til mikils ránskapar. Það hlakkaði því ekki svo lítið í vestrænum ráðamönnum. Slíkt færi hafði ekki boðist síðan 1917 en þá klikkaði allt út af helvítinu honum Lenín og bolsévíkunum hans !

 

Nú varð að vanda sig betur við að hluta stærsta ríki heims niður í hæfilega nýlendubita. En ferlið tók hinsvegar allt of langan tíma. Rússar fóru að skilja hvað var að gerast og byggja upp varnir fyrir rússneska þjóðarhagsmuni. Og nú er staða Rússlands ólíkt öflugri en hún var á niðurrifstímanum fyrir 20 árum !

 

Aðeins kjarnorku-vopnabúr Rússa eftir hrun Sovétríkjanna, varði þá fyrir harðasta ágangi frá Vesturlöndum. Ef það hefði ekki verið til staðar hefðu auðvaldsríkin sennilega náð að brjótast í gegn og nýtt arðránsógnar tímabil Vesturlanda hefði hafist til bölvunar fyrir ótaldar þjóðir í þessari þrautpíndu veröld okkar. Jafnvel haukar í Pentagon vissu og viðurkenndu getu Rússa til að berja frá sér og því átti að koma upp ,,þægum“ valdamönnum í Kreml og halda ,,réttu sambandi“ með þeim hætti !

 

En Putin var ekki sama manngerð og Jeltsin og honum féll ekki í geð að eiga að leika einhvern Júdas gegn þjóðar-hagsmunum Rússlands. Hann fór því að sýna miklu meira sjálfstæði í sínum ákvörðunum og þeim uppátækjum hans var hreint ekki vel tekið í Washington og Brussel. Það var bölsótast þar í hverju horni yfir hegðun hans, sem þótti náttúrulega forkastanleg !

 

Jeltsin sjálfur, sem eiginlega var nokkurskonar rússneskur Vesturlanda-agent, hafði valið hann sem sinn eftirmann, en mannhelvítið neitaði bara þegar til kom að láta að stjórn. Hann hafnaði því alfarið að vera keyptur Rússi í Washington og Brussel. Hann vildi heldur vera þjóðrækinn Rússi í Kreml en Júdas þjóðar sinnar í þjónustu Vesturveldanna. !

 

Og nú er maðurinn orðinn slíkur, að hann er gjörsamlega úthrópaður í vestrænu pressunni sem verstur allra manna í öllum heiminum, líklega bæði fyrr og síðar, og heiladauðar íslenskar ráðamannatuskur tralla þar með í fjölrödduðum fordæmingar-kór vestrænu ,,frelsis-fjölmiðlanna“ undir forspili Nató !

 

En Vesturlönd eru hinsvegar ekki allur heimurinn og dæmalaus yfirgangur þeirra undanfarna áratugi um víða veröld fer senn að syngja sitt síðasta og sannarlega sem betur fer. Þjóðir annarra heimshluta eiga sinn rétt og eiga að fá að ráða sínum örlögum sjálfar og það er komið að því að svo megi verða !