,,Kære norske venner“ eða hitt þó heldur !

 

 

 

Oft hefur verið gert mikið úr því hvað Norðmenn hafi verið okkur Íslendingum góðir frændur alla tíð og fjölyrt um hin nánu vina og skyldleikatengsl milli þjóðanna. Í mínum huga hefur þessi slepja aldrei haft neina sérstaka innistæðu. Við eigum nefnilega Norð-mönnum ákaflega lítið að þakka, það er að segja norskum stjórnvöldum, enda hefur sagan sýnt okkur það alla tíð !

 

Í fyrsta lagi misstum við sjálfstæði okkar og frelsisstöðu lands og þjóðar fyrir stöðugan ágang norska konungsvaldsins. Og fram að því að við urðum hjálenda Dana fyrir aumingjaskap Norðmanna, vorum við undir stöðugu arðráni norskra drullusokka sem sendir voru hingað út reglulega til að ræna frá okkur öllu verðmætu !

 

Norðmenn misstu snemma öll landsvöld frá sér, fyrst með hjónabandsgjörningi við Dani, svo Kalmarsambandinu og í lok Napóleons-stríðanna urðu þeir skiptimynt í pólitískum skollaleik. Þá voru þeir teknir af Dönum og settir undir Svía. Svo ekki var nú reisn Norðmanna mikil allan þann tíma. Svíar risu snemma upp gegn Kalmarsambandinu og rufu þau tengsl, en Norðmenn sátu áfram undir Dönum og kysstu yfirleitt á vöndinn ekki síður en Íslendingar. Sami undirlægjuandinn var þá í báðum þjóðunum !

 

Svo kom að því 1905 að Norðmenn vildu verða sjálfstæð þjóð. Ekki veit ég hvaðan sú hugmynd hefur komið, en hún varð til þess að Noregur varð ríki undir eigin nafni. Langt var síðan svo hafði verið. Svíar hættu við að fara í stríð við þá, enda báru margir góðir menn klæði á vopnin. Svo var ekkert Nató komið og þeir gátu ráðið því sjálfir hvort þeir færu að drepa meðbræður sína !

 

En ekki voru Norðmenn í miklum lýðveldis-hugsunum, því þeir voru allt of mikið ánetjaðir fortíð konungsvaldsins. Og þegar til kom völdu þeir sem konung son Kristjáns IX Danakonungs. Danska valdið var þeim enn það hugstætt og nýr konungur þeirra tók sér nafnið Hákon. Þá kom til ríkis í Noregi sjöundi gaurinn með því nafni, ekki Hákon gamli að vísu, en Hákon samt !

 

Ekki er unnt að segja að það hafi verið mikil reisn yfir valdatöku hans þó henni hafi trúlega verið fagnað í Kaupmannahöfn. Kristján IX konungur Dana var afi hins nýja kóngs Norðmanna og rétt um ári síðar var Friðrik VIII faðir kóngsa orðinn Danajöfur. Síðan varð Kristján X konungur Dana 1912 og þá sátu þeir bræðurnir hann og Hákon VII langa hríð sem konungar þessara landa. Gef ég lítið fyrir þá báða eins og reyndar kónga yfirleitt !

 

Allt er þetta titlastand, hégómavesen og heiðursmerkjafargan tilbúinna yfirstétta, djöfullega ergilegt á tímum sem ættu skilyrðislaust að vísa öllu slíku á ruslahaug Sögunnar með afgerandi hætti. En mannskepnan og fordild hennar virðist aldrei ætla að lifa sér til batnaðar og vitleysan virðist alltaf koma aftur !

 

Þó ég sé enginn Norðmannavinur og sjái enga sögulega þörf á því að vera það, neita ég því seint að ekki hafi verið til ágætir Norðmenn, virðingarverðir og góðir menn. Ég get til dæmis í því sambandi nefnt Hans Nielsen Hauge, Kristófer Bruun og Fridtjov Nansen. Slíkir menn verða alltaf virtir meðan manndáð er til í þessum heimi og það af verðleikum !

 

En norsk stjórnvöld hafa síðasta manns-aldurinn horft á okkur Íslendinga fyrst og fremst í gegnum skoðunargler Nató og öll afstaða þeirra til þjóðar okkar hefur tekið mið af því hversu vel við þjónum Nató. Það hefur sýnt sig meðal annars í afskiptum þeirra af fiskveiði-réttarmálum okkar. Þar voru þeir okkur aldrei heilir, að mínu mati, þó slétt væri talað. Það eru ýmsar hliðar til á Norðmönnum og þær eru alls ekki allar góðar !

 

Margir slæmir Norðmenn voru valdamenn á Íslandi á sínum tíma. Nöfn þeirra eru sannarlega ekki heiðri vafin í íslenskri sögu og verða það seint. Og slæmir Norðmenn hafa verið til frá þjóðlegu íslensku sjónarmiði allt til okkar daga !

 

Norskir þjóðsvikarar voru nánast á hverju strái í styrjöldinni miklu. Vidkun Quisling var bara toppurinn á þeim ísjaka, en nafn hans varð þó forsenda samheitis yfir föðurlandssvikara um allan heim og menn geta velt því fyrir sér af hverju svo varð ? Það varð ekki út af engu !

 

Ég hef haft andstyggð á mörgum Norðmönnum sem hafa að mínu mati þjónað öðru en þeir hefðu átt að gera. Margir menn hafa orðið þrælar eigin þjóðar af ýmsum orsökum, en þeir sem hafa verið þrælslega undirgefnir öðrum þjóðum eru oftast verri !

 

Meðal þeirra Norðmanna sem ég hef haft og hef skömm á, eru menn eins og Trygve Lie, Knud Frydenlund, Thorbjörn Jagland og síðast en ekki síst Jens Stoltenberg !

Klasasprengjur og Klepptækir ráðamenn !

 

 

 

Nató virðist færa sig stöðugt nær beinum stríðsátökum við Rússland. Það tekur hver ögrunin við af annarri og bersýnilegt er að Vesturlönd undir forustu Bandaríkjanna ætla að reyna að halda óbreyttri valda-stöðu sinni í heiminum þó að það kosti meiriháttar stríð. Sú hernaðarhyggja þarf ekki að koma neinum á óvart eftir það sem á undan er gengið !

 

Umrætt hernaðarbandalag virðist komið í alblóðugan Júgóslavíugírinn rétt eina ferðina og þyrstir í að taka einhvern í gegn. Og Jens Stoltenberg er einmitt maðurinn til að leiða bandalagið við þessar aðstæður, enda eins undirgefinn bandarísku forræði eins og nokkur maður getur verið. Nýleg orð Paul Keating, fyrrverandi forsætisráðherra Ástralíu koma inn á það, þar sem hann segir Stoltenberg vera ,,supreme fool“ og ,,American agent“. Nord-Stream málið mun trúlega líka síðar meir leiða í ljós hvað sumir menn geta sokkið djúpt í þjónkun við aðra !

 

Það er undarlegt hvað margir á Vestur-löndum virðast telja ögranir og ofbeldis-kennd viðbrögð árangursríkust þegar kveða þarf niður aukna spennu og vaxandi hættu á meiriháttar stríðsátökum. Það eru geðveikisleg andsvör, enda virðast margir í aðalstöðvum Nató vera lítið annað en taugaveiklaðir skynskiptingar. Ekki vildi ég hafa slíka fugla á öryggisvakt lífsins fyrir hönd minnar þjóðar !

 

Gamlinginn í Hvíta húsinu endar líklega með því að teljast versti forseti Banda-ríkjanna frá upphafi, og hafa flestir þegar týnt þeirri von að hann reynist maður til að standa í lappirnar á eðlilegum skynsemisforsendum. Enda veltur hann um eigin fætur á sviði og segir iðulega hverskonar vitleysu sem þó er reynt að gera lítið úr og þagga niður. Maðurinn virðist orðinn eins og Reagan var á seinna kjörtímabili sínu, að mestu leyti utangátta og ætti auðvitað ekki að vera í þessu embætti. Samt virðist hann ætla í framboð aftur, sem er fráleit fyrirætlun !

 

En þó þessi aldurhnigni forseti sé líklega algerlega ófær um að gegna skyldum sínum, er heill her af aðstoðarfólki og öðru baktjaldaliði sem vill hafa hann áfram í embættinu vegna eigin hagsmuna. Þar er hinsvegar enginn á öryggisvakt fyrir frið okkar allra, heimsfriðinn. Og ef Nató knýr fram þriðju heimsstyrjöldina með stríðsæsingastefnu sinni, verða afleiðing-arnar þau Ragnarök sem vestræn ríki virðast vera að biðja um alla daga !

 

Það er erfitt að sjá að þessi heimur okkar eigi sér framtíð, þegar til þess er litið hvað kæruleysi helstu ábyrgðaraðila heims-friðarins virðist á háu stigi. Menn kasta þar fjöreggi mannkynsins til og frá. Það virðast því allar líkur á því að Evrópa kunni að sökkva í ófriðarhrylling enn í ný og nú fyrir ómældan pólitískan þrýsting að vestan. Það virðist sem Bandaríkin og Bidenklíkan kjósi helst að Vestur Evrópa verði lögð í rúst !

 

Menn þykjast vera að auka öryggi sitt með stríðshertum bandalags-tengslum sitt á hvað, en öryggi þeirra verður þess í stað minna og minna. Og sú niðurstaða er ekkert annað en það sem þeir eiga skilið. Paul Keating fyrrnefndur, fyrrverandi forsætis-ráðherra Ástralíu, sér þetta og telur Nató fyrst og fremst í sök fyrir vaxandi ófriðarhættu og framtíðar-skelfingar !

 

Þannig er staðan, að Bandaríkin eru ekki lengur neinn björgunaraðili í hinu vaxandi voðaspili fyrir Evrópu, heldur aðalgerandi hinnar verstu atburðarásar sem hægt er að hrinda af stað í málefnum álfunnar. Stefna Bandaríkjanna er því ekkert nema  miskunnarlaus dauðadómur yfir friði í Evrópu !

Bandaríkin eru á óstöðvandi niðurleið !

 

 

Dapurlegar eru þær fréttir sem berast reglulega frá Bandaríkjunum um skotárásir og fjöldamorð í hverju ríkinu af öðru. Þar er verið að drepa fólk á degi hverjum með vopnum sem fylla þar nánast öll heimili. En þarna er sá dómur að ganga í verki sem bandaríska ríkið hefur kallað yfir sig með skefjalausu ofbeldi um allan heim !

 

Mér verður oft hugsað til Assyríu þegar ég hugleiði örlög Bandaríkjanna. Hernaðar-legur styrkur er oft að mati hershöfðingja eitthvað sem þarf að sýna. Og eins og Assyría hafa Bandaríkin ekki sparað að sýna herstyrk sinn. Frá 1945 hafa þau verið nánast óslitið í stríðum, verið að tukta einhverja til sem hafa ekki verið nógu hlýðnir og eftirgefanlegir við bandarískt auðvald !

 

Assyría féll þegar hatrið gegn herveldinu var orðið að sameign allra annarra. Bandaríkin eru komin í þá stöðu eða að nálgast hana og dómurinn er fallinn. Það er nú óyfirlýst borgarastyrjöld í landinu. Frelsisríkið sem eitt sinn átti að verða, hefur gjörsamlega fallið á prófinu sem skjól fyrir ofsótt fólk. Þangað flýði á sínum tíma fólk frá gamla heiminum. Það flýði einræði, óstjórn og miskunnarlausa kúgun. Það flýði vestur og hélt að nýi heimurinn myndi bjarga því. En þar byrjaði hið ofsótta fólk strax á því að svipta það fólk sem fyrir var öllum mannréttindum. Hinir ofsóttu byrjuðu þar strax á því að verða ofsækjendur !

 

Og nú er nýi heimurinn sem svo var kallaður, búinn að tileinka sér allar syndir gamla heimsins, og orðinn verri en hann að mörgu leyti. Þjóðin sem kom til liðs við gamla heiminn í stríðsneyð hans 1917 og 1941 er nú gangandi bölvunaraðili fyrir þann sama heim. Og hún hefur gjörfyllt bikar ódæða sinna og er að gjalda fyrir alla sína syndasögu með hliðstæðum hætti og Assyría forðum !

 

En hvar er aumingja fólkið statt sem trúir enn á ameríska drauminn, mitt í öllum ofbeldisbylgjunum sem falla nú um Bandaríkin þver og endilöng ? Það hefur lengi haldið sig vera í paradís en finnur sig líklega senn hvað líður í helvíti mann-gerðra hryðjuverka. Það er orðið svo hugvillt af lygafullu fjölmiðlakjaftæði og blekkingarvaðli, að það virðist ekki sjá að draumurinn er ekki lengur til staðar og martröð myrkranna tekin við í þessu mikla ríki sem eitt sinn átti að verða von heimsins !

 

Morðæðið í Bandaríkjunum er orðið yfir-gengilega skelfilegt. Jafnvel smábörn drepa systkini sín og foreldra. Andavald illskunnar er alls staðar til staðar og öll heimili eru full af drápsvopnum því enginn finnur sig óhultan lengur. Ríkið sem enn í dag sýnir sig grátt fyrir járnum hið ytra, er varnarlaust hið innra, því þar er óvinurinn það sjálft. Andlegt hrun ríkisins er fyrir höndum og hernaðar-styrkurinn mun þá fjara út, þegar hann styðst ekki lengur við neina hugsjónalega undirstöðu !

 

Sovétríkin hrundu þegar forustuliðið gekk ekki lengur fyrir neinum hugsjónum og efnahagsmálastefnan hafði um skeið verið gjöreyðilögð af svikurum og sérgæðingum í kerfinu. Sjálftökuliðið var alls staðar komið á fulla ferð. Mannseðlið verður fljótt ofurselt spillingu þegar hugsjónir varða ekki veginn. Það hefur sannast margsinnis á umliðnum öldum !

 

Hernaðarmátturinn einn var til staðar í Sovétríkjunum í lokin en engin stjórnhæf forusta. Bandaríkin eru á sömu dauðaleið og árásin á Þinghúsið í Washington var miklu alvarlegra mál fyrir þau en hin nýafstaðna Wagner-uppreisn í Rússlandi var fyrir þarlend yfirvöld. Vestrænir fjöl-miðlar halda enn í blekkingarnar, enda spenatengdir valdi sem heimtar stöðugt lygafréttir !

 

Heimurinn hefur á síðustu árum fengið yfir sig nóg af Bandaríkjunum, hroka þeirra og hóflausum yfirgangi um allan heim. Framtíðarsýn fjölmargra ríkja gerir ekki ráð fyrir frekari undirgefni við þessa Assyríu nútímans og stöðugt fjölgar í þeim hópi. New York getur þessvegna átt fyrir sér að fara eins og Nínive forðum. Bandaríkin munu fara hratt niður á næstu árum og hin blóðuga og soramarkaða heimsvaldastefna þeirra mun verða að engu !

,,Að stíga til hliðar !“

 

 

Rosalega er þetta ofanskráða nú flott umsögn eftir á þegar spilling hefur verið afhjúpuð. Þegar samsektarklíkan ákveður að einhver verði að taka á sig skömmina svo hinir geti sloppið. Það er ekki sagt hreint og beint - ,,Ég verð víst að segja af mér !“ Nei, nei, nei. Þá hrekkur blekkingarvörnin nánast sjálfkrafa í gang og með henni kemur þetta snyrtilega ósakhæfa útspil : ,,Ég stíg til hliðar !“

 

,,Ég bíð svo bara á hliðarlínunni ef það gefst síðar færi til þess að skutla sér inn í gróðahasarinn aftur. Það verður séð um mig á meðan og nógir peningar til staðar, ef ég fellst á að fórna mér fyrir hópinn. Starfslokasamningurinn minn var einmitt hafður svo ríflegur ef eitthvað svona kæmi fyrir !“

 

Þannig hugsar gróðatökuliðið, spillingar-klíkan, baktjaldavaldið og auðvaldshirðin sem er að fara með allt heilbrigt í þessu samfélagi okkar lóðbeint til andskotans. Og dæmin eru orðin býsna mörg og þau eru hreint ekki svo fá sem sýna yfirgengilega siðblindu og algjöran ábyrgðarskort í svo til öllum hugsanlegum greinum !

 

Ísland skiptir þetta lið engu. Man fólk eftir útrásarvíkingnum sem sagði eftir hrunið ,, Ég mun gera allt sem á mínu valdi stendur til að vinna Ísland upp aftur !“ En þar var bara um innihaldslaus orð að ræða til notkunar fyrir afar tilfinningaríkt augnablik. Maðurinn hefur hinsvegar séð um sig með sínum hætti allt til þessa dags, og hefur víst ekki þurft að stíga neitt til hliðar, enda líklega baktryggður til fulls fyrir öllu slíku ónæði !

 

Þjóðhollusta er eiginleiki sem sannar sig með verkum. Hin nýja auðstétt Íslands er hluti af hinu alþjóðlega auðvaldi og sem slík alveg laus við þjóðhollustu. Þeir sem þar leika sér að illa fengnum milljónum eru tilbúnir að semja við skrattann um hvað sem er. Engin siðagildi standa þar í vegi. Tilgangurinn helgar meðalið í öllu. Og víst er að fjandinn þekkir sína !

 

,,Að stíga til hliðar“ yfirlýsingin er einskonar biðleikur í svikamylludæmum fjármálalífs og stjórnmála og hún felur margt í sér. Í fyrsta lagi er sá sem segist stíga til hliðar ekki að játa nein brot, í öðru lagi eru menn að koma sér undan hugsanlegri rannsókn, og í þriðja lagi er viðkomandi að fórna sér fyrir hópinn, eins og það heitir á hinu kerfislega innanhússmáli !

 

Fyrir það eru slíkir fórnendur alltaf verðlaunaðir á bak við tjöldin, út á hollustuna við sérgæskuna, og eitt er nánast víst að samfélagið verður einhvern-veginn látið borga þá reikninga að lokum !

 

Samtrygging spillingarafla er orðin gömul og gróin í landi okkar sem og víðast hvar. Leiðir hennar að fjármagni eru án takmarka og þær eru óspart nýttar í þágu sérgæða-fólks forréttindanna. Fólk úr hópnum er líka oftast í einhverjum leynifélagsskap sem heldur utan um samtrygginguna með stökustu aðgát. Þar er öllu stjórnað og stýrt með fullu samviskuleysi utan við alla hagsmuni almannaheilla !

 

Ef til vill ætti forsætisráðherra að láta taka saman tjónaskrá yfir það hvernig samfélag okkar hefur verið hlunnfarið og svikið undanfarin ár, í gegnum verknaði hinna fjölmörgu sérvaldsaðila sem hafa stigið til hliðar. Það gæti trúlega orðið verulega fróðleg lesning fyrir bæði þingið og þjóðina !

 

Og í öllu falli ætti íslenska þjóðin nú, í gegnum alla umræðu ótal spillingarmála, að vera að fullu upplýst um það hvað felst í þeim gjörningi þegar einhver lykil-manneskja í kerfinu segist ,,stíga til hliðar !“

 

Þá er líkast til verið að fela eitthvað, hylja slóð einhverrar óþægilegrar framvindu mála í formi lögleysu og svika, koma í veg fyrir þá eftirgrennslan sem ein gæti afhjúpað seka og hreinsað saklausa frá illum grun. Allt þetta sýnir að ekki er staðan góð hjá þjóðinni okkar, sem virðist ekki enn þann dag í dag hafa fengið sjálfstæði sitt með frjálsum hætti í hendur, fyrir stöðugum yfirgangi innlendra sem erlendra óþokka, sem eru sýnilega nær því að vera djöflar en menn !

 

Spyrja má, á þjónustufólk spillingarinnar áfram að fá að ástunda það ,,að stíga til hliðar“ þegar kemst upp um ólíðanlegt framferði, svo ekkert verði rannsakað og öll rangindi fái að hafa sinn gang áfram sem hingað til ? Má aldrei anda á spillingarhreiðrin í þessu landi, í kerfinu jafnt sem utan þess ? Er spilling virkilega orðin friðhelg hérlendis og varin af stjórnkerfinu í hvívetna ?

 

Þarf heiðarlegt íslenskt fólk þá ekki að fara að hugsa um að stíga til hliðar, út úr þessu samfélagi, ef það sama samfélag getur ekki þrifist á annarri undirstöðu en botnlausum skít ?

 

Um Rússahatur og rugluð söguviðmið !

 

 

 

Af hverju skyldi löndum Vestur-Evrópu alltaf hafa staðið svona mikil ógn af Rússum sem raun ber vitni, líklega allar götur frá Norðurlandaófriðnum mikla í upphafi 18. aldar eða lengur ?

 

Svarið við þeirri spurningu getur verið fjölþætt. Vegna þess að Rússland er svo stórt, vegna þess að auðlindir ríkisins eru nær ótæmandi og vegna þess að Rússland hefur margsinnis skipt sköpum þegar tekist hefur verið á um örlög Evrópu og bjargað álfunni bæði frá Napóleoni og Hitler. Menn geta lesið sér til um staðreyndir sögunnar þar að lútandi. Það á enn að vera hægt !

 

En það er ljóst að náttúrulegar auðlindir Rússa hafa alltaf vakið bæði ótta og græðgi hjá vestrænu auðvaldi, og mönnum í þeim herbúðum hefur alltaf fundist ótækt að ein þjóð skuli fá að gína yfir svo miklu, eins og það heitir á þeirra máli. Þessum öflum er það draumur draumanna að lima Rússland niður í sæmilega við-ráðanlegar stærðir og hefja þar síðan arðrán á fullu!

 

Vesturlöndum tókst að brytja Júgóslavíu í frumparta sína og nú ráðskast þau þar með allt meira og minna eins og þeim er eiginlegt. Spurningin er því oft - hver er að ráðast á hvern og hver er að verjast ásælni hvers ?

 

Framferði Vesturveldanna hefur lengstum einkennst af yfirgangi í garð annarra ríkja. Þau vilja í þeim efnum brytja smátt. Jafnvel Tékkóslóvakía þótti mun auðveldari meðferðar, skipt í tvennt. Hugmyndin hefur verið að byggja Austur Evrópu upp sem safn smáríkja undir vakandi og takandi hönd USA, ESB og Nató !

 

Þá væri hægt að drottna yfir þeim öllum saman og sannkölluð veislutíð í boði fyrir vestræna auðhringa og arðránsöfl, þar sem græðgin ræður öllu. Og moldvörpustarf í þessum efnum hefur verið í virku leyni-þjónustuferli síðustu árin, allt upp í Kákasus, og hefur nákvæmlega ekkert með almannaheill eða lýðræði að gera – bara yfirgang, valdagræðgi og auðsöfnun !

 

Indland var frá miðri 18. öld höfuðarð-ránsnýlenda Breta, stór hluti af Lundúna-borg var byggður fyrir ránsfé frá Indlandi. Nánast öll ríki Vesturlanda arð-rændu Kína með svívirðilegum hætti fram undir miðja síðustu öld. Og auðlegð Rúss-lands hefur alltaf verið efst á lista hinna blóðugu arðránsvelda á Vesturlöndum. Rússland hefur sannarlega þurft að geta varið sig frá fyrstu tíð !

 

Jafnvel íslenskir landnámsmenn og þræla-haldarar sóttu auð til austurslóða á sínum tíma. Það voru Bjarmalandsferðirnar miklu, þegar farið var frá Noregi yfir Hvítahafið sem þá hét Gandvík og verslað og rænt jöfnum höndum á þeim slóðum þar sem Erkiengilsborg er núna. Þar var blóð í hverju spori !

 

Náttúrulegur auður Rússlands sýnir ljós-lega fram á að það hefur alltaf verið eftir töluverðu að slægjast í þessu stóra landi fyrir nýlendugráðug auðvaldsöflin :

Olía er með því mesta sem til er. Jarðgas er með því mesta sem til er. Brúnn járnsteinn, hundruð milljarða tonna. Kol, feykilegt magn. Gull, miklar námur. Vatns-orka,gífurleg. Skógar, 2/3 hlutar Síberíu. Mór, 1/3 af öllum mó í heiminum. Járn, tvöfalt á við Bandaríkin, Bretland og Þýskaland. Demantar, nóg til innanlands-nota og einnig til útflutnings. Marmari, heilu fjöllin, notaður jafnvel til ofaní-burðar í vegi. Mikil kornrækt í Síberíu. 80% hreindýra í heiminum, líklega um 2,5 milljónir dýra !

 

Í Napóleons-styrjöldunum í byrjun 19. aldar voru rússneskir herir víða á ferð í Vestur-Evrópu. Alexander Suvorov, líklega einn mesti hershöfðingi sem uppi hefur verið, fór með rússneskan her yfir Alpana. Hann barðist á Ítalíu, hann vann alls staðar sigur. Alexander I. Rússakeisari fór fremst í fylkingu sigurvegaranna inn í París eftir endanlegan ósigur Napóleons við Waterloo. Bretum og Þýskurum þótti gott að njóta liðveislu Rússa þá sem oftar, en bakbitu þá samt stöðugt af mikilli innri þörf !

 

Rússar voru líka áberandi á Sigurdeginum í lok Seinni heims-styrjaldarinnar, enda lögðu þeir mest af mörkum fyrir þann sigur. Hvar væri Evrópa stödd í dag ef Hitler og hans óþverravald hefði sigrað í þeim hildarleik ? Spyrji þar hver sjálfan sig ? En Vestur - Evrópuríkin ásamt Banda-ríkjunum hafa alla tíð verið ákaflega treg til þess að láta Rússa njóta þar sannmælis sem í öðru. Þar hefur illmælgi og færi-bandarógur alltaf ráðið allri umræðu og ekki hefur það batnað þó Ráðstjórnarríkin liðu undir lok með sitt skipulag !

 

Í breskri sagnfræði, sem virðist oft ákaflega frjálsleg varðandi staðreyndir og sannleika, eru til dæmis orusturnar við Stalingrad og El Alamein iðulega settar upp sem sambærilegir vendipunktar í seinni heimsstyrjöldinni. Sú fyrri stóð í 5 mánuði og sú seinni í tólf sólarhringa. Líklega hefur mannfall við El Alamein verið um það bil 1/10 af mannfallinu við Stalingrad. En Bretar vilja líklega hafa túlkunina svona, þar sem þeim finnst að það þjóni þeirra hagsmunum betur. Þeir virðast hugsa allt út frá Viktoríu-tímanum þegar þeir þóttust heldur betur stórir, en það er liðin tíð !

 

Á Vesturlöndum hefur sem sagt alltaf verið gert í því að gera lítið úr Rússum og löngum hefur verið talað um þá sem klunnalega þjösna, frumstæða og ódannaða menn, grófa og ósiðaða. Maður spyr sig : Er þar um að ræða afleiðingar af einhverri inngróinni minnimáttarkennd eða hver fjandinn veldur þessum sívirku og hatursfullu viðhorfum ? En við getum svo sem spurt okkur sjálf ýmissa spurninga ef við viljum vera heiðarleg. Hver fann upp lotukerfið, hverjir sendu fyrst mann út í geiminn o.s.frv.o.s.frv. !

 

Viðskiptasaga Íslands og Rússlands er líka þess eðlis að hún er okkur til lítillar sæmdar. Viðskipti ríkjanna lágu svo til alveg niðri 1947-1953 samkvæmt kröfum erlendis frá. Menn ættu kannski að kynna sér hversvegna og þá af hverju þau voru tekin upp aftur og það af sjálfum Bjarna Benediktssyni, sem gerði það áreiðanlega þvernauðugur, en neyddist til þess og vegna hvers ?

 

Vegna tilraunar Breta til að kúga okkur í landhelgismálunum með löndunarbanni. Þar átti nú aldeilis að kefla okkur og ekki hjálpaði Nató. En Sovétmenn komu okkur þá til hjálpar og keyptu fiskinn af okkur. Skoða mætti líka olíuviðskipti okkar við Rússa, sem engin íslensk ríkisstjórn treysti sér til að afnema, því þau voru okkur svo hagstæð. Það má nefna trefla-samningana margumtöluðu sem redduðu verk-efnum fyrir íslenskar saumastofur, en þá voru embættismenn frá Íslandi sendir austur til að grátbiðja yfirvöld í Kreml um að vera svo góð að kaupa af okkur milljón trefla eða svo. Öll þessi viðskipti voru okkur mjög hagstæð en skiptu Rússa í sjálfu sér ekki mjög miklu máli, viðskiptalega. Þeir voru okkur bara vinsamlegir, enda Ísland enganveginn orðið það stórveldi þá sem það virðist telja sig núna, með tilheyrandi hrokalátum !

 

En Rússar hafa, eins og svo margar aðrar þjóðir, oft búið við vond yfirvöld og spillta ráðamenn. Varla erum við Íslendingar þó í þeirri stöðu að geta deilt mikið á aðra fyrir slíkt. Fyrir rúmri öld þegar við vorum að endurheimta fullveldi okkar, vorum við í miklu heil-brigðari þjóðfélags-stöðu en við erum í núna. Siðferði og heiðarleika hefur nefni-lega stórlega hrakað og græðgi merkir nú allt samfélag okkar og samt þykjumst við þess umkomin að geta gagnrýnt spillingu kerfis og ráðamanna í Rússlandi ?

 

Því miður erum við í engri stöðu til þess. Ættum við ekki fyrst að taka til hjá okkur ? Nóg eru verkefnin í því næstu árin. Um leið og við sendum sorp okkar íslenska neyslusamfélags úr landi í geysilegu magni og skítum út heiminn, tökum við á móti svo miklu magni af andlegum óþverra á öllum sviðum erlendis frá, að sú inngjöf er mikið til fær um að hreinsa allt sem heilbrigt er úr okkar samfélagi. Svo tíma-bær er spurningin - Hvenær skyldum við fara að taka til hjá okkur ?

 

Lítum bara á stöðuna ! Ekki tekur Kata Jakk til, ekki Bjarni Ben, ekki Siggi Frammari, ekki Samfylkingin eða Píratar eða Miðflokksmenn, og þaðan af síður Viðreisn og ekki einu sinni Inga Sæland !

 

Ekkert af þessu liði myndi ráða við verkefnið eða yfir höfuð vilja fara í það. Rannsóknarskýrsla alþingis hræddi sýnilega allt þetta forustupakk frá öllum tiltektar hugmyndum nú og eftirleiðis !

 

Skýrslan sú sýndi að spillingin var afar djúplæg í kerfinu, hvert lagið sett þar ofan á annað. Það þurfti því manndómsfólk til að moka þar út skítinn en hvaðan átti það að koma ? Það var ekkert lið fyrir hendi nema kraftlausir gráðubréfa-vesalingar, menn sem vinna hvergi afrek. Einvalalið til þjóðlegra dáða er ólíklega til á Íslandi í dag og allra síst í ríkis-kerfinu !

 

Og ég held eða óttast - því miður - að okkur sé þegar orðið það algerlega um megn að gera hreint fyrir okkar dyrum. Til þess erum við líklega þegar sokkin of djúpt !

Einkavæðingu VG í persónuþágu KJ fer að ljúka !

 

Þegar virðist vera farið að hrikta töluvert í þeirri pólitísku burðargrind sem smíðuð var á sínum tíma til að bera uppi ríkisstjórnar-samstarfið. Auðvitað var grindin sú hrákasmíð og samsetningin ekkert nema klastur og svikaneglingar !

 

Ég hef um skeið haft þá skoðun að Vinstri græn séu líkleg til að búa til einhvern ágreining í lok kjörtímabilsins, sprengi stjórnina þannig og reyni síðan að hverfa aftur til vinstri átthaganna eftir alla íhaldsþjónkunina og tjónið sem þau hafa unnið á þjóðarhag með henni. Þar er um mikla pólitíska hryllingssögu að ræða !

 

En Vinstri græn vita að það fer að koma að skuldadögunum og þau hræðast dóminn. Enda á hann skilyrðislaust að vera harður refsidómur og réttlátur sem slíkur. En þau eru sjálfsagt að leita leiða til að komast hjá hinni lýðræðislegu rass-skellingu sem þau hafa unnið til og ætla sér líklega að komast í vinstri gírinn aftur og þykjast svo standa áfram fyrir það allt sem þau hafa svikið svo herfilega undanfarin ár fyrir ráðherrastólana !

 

Þannig vonast þau líklega til þess að geta fengið sæmilega kosningu með því að hamra á vinstri trommurnar í öllum framboðsræðum og treysta á skammtímaminni kjósenda. En sú von mun ekki og má heldur ekki ganga eftir !

 

Vinstri græn eiga ekkert annað skilið en að þurrkast burt af þingi fyrir fullt og allt vegna stórkostlegra stefnusvika sinna sem öll þjóðin hefur orðið vitni að. Við eigum ekki að hlaða undir stórlega athyglis-sjúkt fólk sem þjónar engu nema sjálfu sér !

 

Kata Kobba ætti að huga að því að taka saman tjónaskýrslu um það hversu mikið hún hefur skaðað vinstrihreyfinguna í landinu með því að skríða alfarið fyrir íhaldinu undanfarin ár og láta því öll raunveruleg völd eftir, bara út á það eitt að fá að vera forsætisráðherra ?

 

En líklega gerir hún það ekki, því íslenskur þjóðfélagsskaði virðist ekki vera henni eins hugstæður og tjón sem unnið er úti í heimi og er ekki og ætti ekki að vera á okkar ábyrgð að neinu leyti !

 

Manneskjan hefur nefnilega líka, að margra mati, skriðið fyrir erlendum öflum sem eru mun verri en íhaldið í landinu þó það verði nú aldrei talið gott að neinu leyti og síst fyrir íslenska þjóð !

 

Sú skríðandi framkoma hefur verið óíslensk í hæsta máta og valdið því að margur Íslendingur hefur skammast sín, þjóðlega séð, fyrir lágkúruna og lítilmennskuna sem þar hefur löngum verið sýnd og sem virðist stöðugt geta versnað og farið neðar í öllu manndómslegu tilliti !

 

Og meiri væri auðvitað gagnrýnin í þeim efnum, ef hluti þjóðarinnar væri ekki orðinn samdauna spillingu og sérgæsku vegna þeirra beina sem hent er til hans undir veisluborðið. Það er virkilega ógeðslegt að verða vitni að svo mikilli afturför þjóðlegs þroska í samfélaginu á tiltölulega skömmum tíma !

 

Spillingarmerkin eru víða orðin verulega augljós og áhrif þeirra virðast stöðugt ýta undir hryllileg samfélagsleg mein í siðfræðilegum skilningi. Nægir þar að nefna kvótakerfið og allan óþjóðlega viðbjóðinn í kringum það sem aldrei skyldi þrífast !

Nató – krabbameinsæxli Evrópu !

 

 

Við sem lifum í þessum heimi, viljum áreiðanlega flest fá að búa við frið. Fá að lifa lífi okkar, geta af okkur börn og skila einhverju góðu í hendur afkomenda okkar við ævilok. En þeir eru margir sem eru neyddir til að ganga aðra braut og deyja fyrir tímann í stríðsátökum og allskyns óáran sem þeim tengjast og allar eru þær hörmungar yfirleitt meira og minna af mannavöldum !

 

Andstæða friðar er nefnilega stríð og það eru alltaf einhverjir sem vilja stríð. Vopnasalar og allra handa  hergagnafram-leiðendur, valdamenn sem vilja meiri völd, gráðugir mannhákarlar sem virða lífið einskis, hershöfðingjar sem vilja auka orðstír sinn og allra handa mannkvikindi, yfirleitt lið af lakari sortinni !

 

Það eru stígvélaðir pattonar víða til í herjum, ruddalegir menn, metorðagjarnir og orðufíknir, menn sem seint munu verða friðflytjendur. Þeir sjá sjálfa sig gjarnan á flugi í forustu fyrir einhverri sigurbylgju hetjuskapar og manndáða. En í raun eru þeir bara litlir, hræddir karlar í óstöðugum heimi, og kunna manna síst með völd að fara. Og eftir kjarnorkustríð er ólíklegt að menn flaggi mikið heiðurs-merkjum eins og eftir velheppnað stríð. Geislavirknin mun ekki leyfa það, að þeir sprangi mikið um með orðum þakin brjóst !

 

Veröld okkar mun alltaf síður en ella búa við frið meðan hernaðarbandalög eins og Nató eru og verða til. Nató er samsteypa valds sem þrífst á stríði og verður að halda sér uppi með því að skapa forsendur fyrir viðvarandi stríðshættu. Nató var búið til á sínum tíma vegna ætlaðrar nauðsynjar á svokölluðu ógnarjafnvægi gegn Ráðstjórnarríkjunum. Þegar þau hrundu, töldu margir tímabært og nauðsynlegt að Nató hyrfi af vettvangi líka !

 

En áhrifamikil öfl í Vestur-Evrópu og Bandaríkjunum vildu viðhalda sínum fyrri hervaldstökum. Þeir vildu viðhalda Nató og eiga þar fyrirliggjandi grimman varðhund til gæslu valda sinna. Í þeirri fylkingu bar mikið á hægrisinnuðum forustumönnum í pólitík og leiðandi mönnum í auðhringum Vesturlanda. Mönnum sem gefa allt fyrir að hafa völd og meiri völd. Þau öfl hafa ekkert breyst og munu ekki breytast. Fyrr frýs í helvíti en það gerist !

 

Ef við stefnum að friði byggjum við ekki upp hernaðarbandalög. Við þurfum þess í stað að byggja eitthvað upp sem nærist á friði en ekki stríði. Stöðugt meira vígbúnaðarferli hrópar eftir því að vopnin verði látin tala. Og að því mun koma samfara slíku ferli !

 

Hernaðaráróður, svokallað ógnarjafnvægi, stríðstólaskakstur og skelfingarvakningar, eru fylgjur sem fela í sér dauða. Allar slíkar æsingar og hræringar af mannavöldum í samfélögum þjóðanna eru andstæður við líf og frið. Þeir sem vilja og ætla sér að lifa og hrærast í hernaðarhyggju velja ranga leið. Í þeim hópi eru og hafa yfirleitt alltaf verið allir mestu fjölda-morðingjar heimsins !

 

Veröldin á marga gersemina til. Í undraverðum byggingum og listaverkum hefur mannsandinn risið hátt, í andans verkum ljóða og sagna býr það sem veitir mennskunni ferskan framgang, ef sjónarmið lágkúru og mannhaturs eru ekki látin hlekkja og hefta heilbrigð stefnumið. Látum ekki ófriðaröfl hernaðarhyggjunnar steypa okkur fram af ystu nöf. Næst verður það svo, því allt er þegar þrennt er. Og þá verða það gereyðingarvopnin sem tala !

 

Allt hernaðarbrölt er sýking á heilbrigðu ferli lífs og dáða, krabbameinsæxli dauðans teygja sig þar fram, allt sem hrópar gegn heilbrigðum sálum í hraustum líkömum. Og ef þessi æxli feigðar og dauða fá að ráða, munu þau eyðileggja öll afrek mannsandans í þessum heimi og veröldina sjálfa með !

 

Tökum aldrei þátt í slíkri feigðargöngu, hvorki fyrir Nató né nokkurt annað manngert fyrirtæki dauða og tortímingar. Leggjum vopnaskakið niður og styðjum frið milli þjóða með öflugum alþjóðlegum samhug !

 

Látum Sameinuðu þjóðirnar standa undir nafni. Flytjum aðalstöðvar þeirra frá Bandaríkjunum, þar sem þær áttu auðvitað aldrei að vera. Setjum þær niður í Sviss eða einhverju ríki sem ætti að geta veitt þeim heilbrigða umgerð um starfsemina og látum með fjölþjóðaátaki samtökin verða það sem þau áttu að verða !

 

Tökum ávallt afstöðu með lífinu og framtíð þess hér á jörð. Andmælum af heilum hug stríði og dauðastefnu. Stefnum heilshugar að því að vera manneskjur í manneskjulegri heimi. Komandi kynslóðir munu þakka okkur það og ekki síst fyrir það - að fá tækifæri til að lifa !

 

 

Að bjarga heiminum !

 

Það er enganveginn auðvelt mál að bjarga heiminum. Samt hafa íslensk stjórnvöld, líklega í krafti ætlaðrar stórveldisstöðu sinnar, verið að reyna það undanfarin ár. Íslensk skylduviðmið virðast hafa verið víkkuð svo út, að raunverulega mætti ætla að verið væri að gera alla heimsbyggðina að ríkisborgurum á Íslandi. Ef einhvers-staðar brýst út stríð eru íslensk yfirvöld fljótlega komin í málið og farin að bjóða öllum heim !

 

Stjórnvöld örþjóðar á ysta hjara, eru þannig farin að leika hlutverk í heims-málunum sem margir telja að hljóti, þrátt fyrir allan stórmennskubraginn, að vera þeim um megn. En þessi íslensku heims-bjargaryfirvöld hlusta ekki á neitt varúðartal og ætla að halda sínu striki eftir gömlu Natólínunni sem fyrr. Í stjórnarráði Íslands virðast flest fyrir-bæri í mannheimi vera til staðar nema það sem heitir glóra !

 

Það er búið að dansa svo í kringum alls konar innflytjendur hérlendis að það hálfa væri nóg. Fullt af flóttamanna-flótta-mönnum streymir hér inn þó löngu sé komið að þolmörkum þjóðarinnar, ríkisins og bæjarfélaganna. En glóru er hvergi að finna, ábyrgð er hvergi að finna, fastar reglur er hvergi að finna. Og heimsku-sirkusinn heldur bara áfram að snúast í hringi, öllum þjóðarhag til bölvunar !

 

Vandfundnasta fyrirbæri í mannheimum á Íslandi er sýnilega ráðherra með bein í nefinu. Allir ráðherrarnir virðast yfir höfuð vera svo sveigjanlegir og tækifæris-sinnaðir í öllum málaflokkum, að það mætti hreinlega vefja þá upp og setja á þá hagsmunastýrða slaufu. Og til eru þeir sem virðast kunna að notfæra sér heimskuna sem í gangi er til eigin hagnaðarauka !

 

Við þurfum ekki ónýta ráðherra og alþingismenn, við þurfum forustulið sem hugsar um hagsmuni íslensku þjóðarinnar og stendur í fætur á íslenskri jörð. Ekki glórulaust lið sem þykist alltaf vera að bjarga heiminum og eyðir þjóðar-verðmætum okkar út og suður í þágu pólitísks undir-lægjuháttar við Nató og önnur svívirðileg fyrirbæri hernaðarlegrar öfgahyggju sem ættu að vera úrelt. Fyrirbæri sem fara með allar vonir friðar, lífs og framtíðar þessa mannkyns okkar, beint til heljar !

 

Íslenskir ráðamenn geta ekki einu sinni staðið í lappirnar með þá hluti sem helst hefði mátt búast við að þeir gætu varið sem sérgæðingar, en þar klikka þeir líka. Það er undarlegt helvíti. Til dæmis hefur sá aðili, sem allt of lengi hefur haft hendur sínar á ríkiskassa Íslands, hingað til frekar verið kenndur við sérhagsmuni en einhverja glórulausa heimsbjargar-stefnu !

 

En þegar andi hins alþjóða-samfélagslega rétttrúnaðar og hagsmunaskyldra villu-kenninga yfirtekur stjórnarráðið, fer ekki hjá því að viðkomandi maður hrífist með, jafnvel þótt aurastaða ríkisins sé líklega með þeim hætti að hrun geti verið á næsta leiti. Og ríkiskassaráðuneytið virðist fara sína leið í þessu sem öðru, samkvæmt einhverjum formúlum sem virðast tómir vafningar og þjóðinni er og verður líklega áfram alveg ókunnugt um !

 

Það vita það líka sjálfsagt flestir, að ætluð góðmennska sérgæskumanna er og hefur alltaf verið framkvæmd á annarra kostnað, og þegar sérgæskumönnum er á ríkisins vegum ætlað að passa upp á almannahag er aldrei neitt gott í vændum fyrir fólkið í landinu. Enda hefur stjórnarstefnan undan-farin ár verið að segja okkur á stofnana-kenndu rósamáli ríkisins að útlendingum og útlendingum einum sé ætlað að erfa landið !

 

Hvað skyldi þá þjóðlega séð standa kynbornum Íslendingum til boða ? Líklega bara gamalt húsráð frá valdatíma Dana hér á landi. Sem sagt, að flytja Herúla-leifar Íslendinga af landinu bláa, með farar-tækjum frá Nató á Jótlands-heiðar, þar sem þær ættu bara að geta bitið gras eins og aðrir vankasauðir þessarar veraldar, sem glatað hafa landi sínu og öllum rétti til sjálfstæðrar hugsunar !

 

 

 

 

Nató-Ísland í kolbrúnum hasarleik við Rússa !

 

Nú hefur Nató-stórveldið Ísland svo gott sem slitið stjórnmálasambandi sínu við Rússland, sem er 1/6 hluti jarðarinnar og gefið skít í öll viðskipti við umrætt ríki. Þetta er gert þó viðskipti ríkjanna hafi jafnan verið Íslendingum mjög hagstæð og virðist manni glóran í þessum gjörningi vera vægast sagt mjög kolbrún !

 

Nú um stundir virðast Bandaríkin og Rússland hreint ekki stór ríki, samanborið við Ísland, hið nýja veldi í stórpólitík heimsins. Íslenska stelpustríðspólitíkin virðist ráða öllu í ríkisstjórn og á þingi en auðvitað er farið eftir fyrirmælum að utan þó stórveldislega sé látið. En manna-lætin eru því miður öll fengin að láni og koma líklega til með að kosta okkur sitt í eftirtímanum !

 

Hinar viðamiklu viðskiptaþvinganir íslenska efnahagsveldisins gegn Rússlandi hljóta þannig að hafa mikið að segja þegar til framtíðar er litið, enda alveg byggðar á stórmennskubrjálæði sem orsakast af minnimáttarkennd, en það er ein hættu-legasta uppskriftarblanda sem til er fyrir mistök af versta tagi !

 

Í framtíðinni á íslenska Nató-stórveldið því líklega eftir að loka á viðskipti við fleiri ríki, ef þau hegða sér ekki rétt eftir formúlum frá Reykjavík. Og svo verður kannski til á komandi árum undarlega einangrað ríkisfyrirbæri á ysta hjara, nokkurskonar eylenda hins íslenska arnar. Hugsanlega enn eitt fasistaríkið í Evrópu. ,,Miklir menn erum við Hrólfur minn“ var einu sinni sagt og ennfremur ,,fíflinu skal á foraðið etja !“

 

Nú halda menn líklega að sér höndum í aðalstöðvum Nató og bíða eftir næsta leik frá ríkinu sem hefur staðsett sig í fremstu víglínu fyrir hagsmuni hernaðar-bandalagsins. Utanríkisráðherra fer því sennilega ekki úr stríðsgallanum sínum á næstunni, enda sjálfsagt ýmsar kjass-ferðir fyrirhugaðar til að hressa upp á liðsandann !

 

Leiðin til friðar í deilumálum stórvelda heimsins sýnist eiga að vera sú að ögra stöðugt ríki sem á vopnabúr sem eytt gæti allri veröldinni, ekki bara einu sinni, heldur margsinnis. Einhvern-veginn finnst þó mörgum að slíkt sé hæpin friðarleið, en stelpurnar í stjórnarráðinu í Reykjavík og gamalmennið í Hvíta húsinu í Vostúni hugsa þetta greinilega eitthvað öðruvísi í valdagleði sinni, líklega samfara æsku-órum og elliglöpum !

 

Og það er aldrei að vita nema nú takist það sem Hitler reyndi 1941 með sókninni í austur, því hann hafði náttúrulega ekki Ísland með sér nema að mjög litlum hluta. Það hefði víst þurft töluvert fleiri unga menn með hreinar hugsanir hérlendis á þeim árum svo dæmið gæti gengið upp og sigur unnist á slavneska undirmáls-fólkinu og því fór sem fór !

 

Og ætli það sé ekki búið að heilaþvo svona um 80% af íbúum Vesturlanda og ljúga þá svo fulla í gegnum Nato fjölmiðlana að sumir halda að heimurinn verði góður ef einn maður í Moskvu verði einhvernveginn fluttur yfir á annað tilverustig !

 

En 6000 kjarnaoddar Rússlands og annar háþróaður vopnabúnaður í þeirra fórum munu sennilega gegna sínum hlutverkum gegn hinni stöðugu ásælni að vestan sem oftast er fylgt eftir þaðan með hitlerískum og göbbelskum áróðurs-aðferðum. Lygin er þar í hásæti hrokans sem fyrr og ekkert lát á yfirgengilegum falsfréttum !

 

Úkraína er sögð í stórsókn eins og Finnar forðum, og fullyrt er að barist verði til síðasta manns samkvæmt hörðustu dagskipun, eins og löngum er sagt af þeim forustu-mönnum sem ekki eru á vígvöllunum sjálfir og þannig í engri hættu. En öðrum er miskunnarlaust att fram og þeir eiga að deyja, jafnvel án þess að hafa hugmynd um hversvegna og fyrir hvað !

 

En bíðið við – íslenski herinn hlýtur að vera á teikniborðinu og þegar utanríkis-ráðherra sendir hann austur, sem hlýtur eiginlega að verða gert, verða trúlega engin vettlingatök viðhöfð af blöff stórveldinu við ysta haf. Ungir menn með hreinar hugsanir verða þá kannski orðnir nógu margir til staðar á Íslandi til að tryggja sigur fyrir Nató !

 

Þegar á allt er litið, er það eiginlega furðulegt að heimurinn skuli enn vera til, miðað við það hve miklir vitleysingar eru oftast við völd í helstu ríkjunum og það auðvitað að Nató Íslandi meðtöldu !

 

 

Að vera innanspillingar eða utanspillingar ?

 

 

Íslenskt samfélag er ekki stórt, en raddir þess eru margar. Það er breitt bil í þessu litla samfélagi milli tekjuhópa og það hefur alltaf verið erfitt fyrir láglauna-fólk að njóta hér skilnings!

 

Harðlínustefna hefur löngum verið til staðar hjá atvinnurekendum og þar verið spilað af mikilli og útfarinni kunnáttu á allar viðsjár sem fundist hafa innan verkalýðshreyfingarinnar og þær hafa stundum verið margar. Forustuöfl verka-lýðsins þurfa á hverjum tíma að vera vel á verði fyrir sundrungarpólitík af slíku tagi !

 

Sýn leiðandi manna á samfélagið er mjög breytileg. Viðhorfin eru fyrst og fremst mörkuð því hvort innanspillingarmaður eða utanspillingarmaður verður fyrir svörum. Innanspillingarmenn tala nánast sumir hverjir um íslenskt samfélag eins og það sé á himnum, en utanspillingarmenn líkja því eða að minnsta kosti hlutum þess öllu frekar við annan stað sem ekki þykir eftirsóknarverður !

 

Og barátta íslenskra launþega, í lægri kanti launastigans, væri áreiðanlega ekki sú sem hún er, ef Ísland ætti eitthvað skylt við himnaríki. Íslenskir atvinnu-rekendur eru heldur ekki neinir englar.

Kapítalistahjartað í þeim flestum virðist yfirleitt afskaplega hart og tilfinninga-laust. Það er djöfullegt við þá að eiga í samningum og hefur alltaf verið !

 

Það er oft eins og þessir menn komi annarsstaðar að, utan úr geimnum eða neðan úr jörðinni. Samfélagssýn þeirra virðist allavega óralangt frá öllum þeim viðhorfum sem barist er fyrir í réttlætishugsjón heilbrigðrar verkalýðs-baráttu og það er meinið !

 

Eins og margir vita hefur fyrrverandi forustumaður í samtökum atvinnurekenda tekið við nýju starfi og eftir fréttum að dæma verða launakjör hans líklega mjög rífleg. En af hverju þarf maðurinn svona há laun í himnaríkis-samfélagi sinna líka ?

 

Það er líklega vegna þess að háu launin marka sýn hans, og þeirra sem honum eru líkir, til samfélagsins. Þeir verða að hafa slík laun, annars er ekki um neitt himnaríki að ræða fyrir þá né yfirleitt menn sem meta allt til verðs !

 

Þessir gullkálfar virðast því halda býsna fast í auralega stöðu sína og svo hefur alltaf verið. En verðmat þeirra á eigin hæfni er svívirða í öllum samfélagslegum skilningi og ætti ekki að líðast!

 

En það virðist jafnframt vera beinhörð starfsleg skoðun og skylda slíkra manna að sjá til þess að há laun séu bara fyrir þá sem eiga þau skilið, að mati hinna innmúruðu og innvígðu. Sérgæskan ræður í þeim heimi þar sem enginn óverðugur skal stíga fæti né nokkur sanngirni finnast !

 

Og láglaunafólk Íslands tilheyrir sannar-lega ekki þeim hópi sem um gullsalina á að ganga og það á bara að vera utan þess himnaríkis sem fjármagnsöflin hafa vafið utan um sig í þessu landi sjálfum sér til dýrðar og dagláta. Þar skal allt vera í sama svikræðisfarinu og löngum fyrr !

 

Þannig er Ísland í dag ! Himnaríki fyrir sérhagsmunaöflin og innanspillingarhyskið en nær hinum endastaðnum að áliti almennings og utanspillingarfólksins í landinu. Það er breitt bil á milli þessara tveggja ólíku þjóða sem búa hérlendis, gullkálfaliðsins og allrar alþýðu manna, og það bil virðist stöðugt breikka !

 

Að lokum getur ekki verið þar um neina samleið að ræða né samfélag með þeim hætti sem verið hefur. Það hlýtur að koma að þeim skuldadögum og þar með að leiðarlokum sameiginlegra laga. Og hvað tekur þá við ?