Miðstýrð, frosin valdakerfi !

 

 

 

Sovéska stjórnkerfið var á seinni árum eins og allt miðstjórnarvald verður með tímanum, seinvirkt og hægfara. Kerfið kæfir manneskjuna og allt verður vélrænt og ómanneskjulegt. Æðstu valdsmennirnir voru orðnir svo gamlir og heilsulausir þegar þeir komust á toppinn, að þeir áttu bara eftir að geispa golunni !

 

En svo varð breyting á ! Allt í einu varð Mikhail Gorbachev æðsti maður Sovét-ríkjanna, maður á besta aldri, geðþekkur og manneskjulegur í hvívetna. Hvernig gat slíkt gerst í ómanneskjulegu kerfi, spurðu margir ? Á sama tíma tók við sem æðsti maður Bandaríkjanna, gamall kaldastríðs-jálkur, í mörgu mjög svipaður fyrri leiðtogum Sovétríkjanna, jafnt að aldri og aðferðum. Það þiðnaði í austri en fraus í vestri !

 

Og sviðið varð allt í einu gjörbreytt. Fólk á Vesturlöndum varð sem ruglað í ríminu. Kennedy var í Sovét og Krússi í Washington. Gorbi virkaði sem sovéskur sjarmör og Raisa kona hans kom vel fyrir, en Ronald og Nancy virkuðu bara sem bandarísk ellihró. Þessi útkoma á aðal-sviðinu bauð sannarlega upp á heldur óskemmtileg vandræði fyrir glansmynda-fabrikkur bandaríska kerfisins !

 

Og svo var Ronny síðara kjörtímabilið jafnvel farinn að verða mjög svo tæpur til höfuðsins eða tæpari en hann hafði áður verið. Hinar tilbúnu ímyndir geta stundum breyst í andstæður sínar og virkað alveg öfugt og þarna snerist sjarminn við !

 

En valdabákn, hvort sem það er byggt upp í Moskvu, Washington eða Brussel, er hreint ekki líklegt til að flytja með sér einhverja almenningsheill í gegnum mið-stýrðan, pólitískan óskapnað. Þar er ekkert lýðræðislegt sköpunarverk í gangi, aðeins sérgæskufull hagsmunatogtreita, þar sem fals og lygi ræður allri för !

 

Sami andinn ræður nefnilega á öllum þessum fyrrnefndu stöðum. Og heilbrigt mannfrelsi og almannaheill getur hvergi blómstrað þar sem frosið ferli hefur tekið yfir með mið-stýrðu ómanneskjulegu kerfi, sem auðvitað ætti hvergi að vera við lýði á þessari jörð !

Um einn meðalmanninn sem loginn var upp í leiðtogastöðu !

 

 

Dwight D. Eisenhower var hershöfðingi, en hann var kannski eitthvað ögn manneskjulegri en margur annar í slíkri stöðu. Kannski vegna þess að hann var aldrei beinn þátttakandi í vígvalla-átökum. Engum hefði dottið í hug að kalla hann Old Blood and Guts eins og Patton var kallaður, enda mennirnir eins ólíkir og frekast mátti verða !

 

Þegar Eisenhower var orðinn forseti Bandaríkjanna, lét hann vonda framvindu mála að mestu afskiptalausa og vildi líklega vera sem mest laus við leiðindin sem fylgdu, því arfleifð Trumans var alls ekki góð. En nánustu samstarfsmenn hans voru af allt annarri manntegund og engir friðarvinir. Eisenhower virtist aldrei átta sig á því að hann var bara leiksoppur í annarra höndum !

 

Menn eins og Dullesbræður, Richard Nixon og fleiri slíkir fóru mikinn á þeim tíma og lögðu sjaldan nokkuð uppbyggilegt til málanna. Þeir voru nefnilega hugar-farslega heilaþvegnir og alfarið í krossferð gegn ægilegustu ógn allra tíma – sjálfum heims-kommúnismanum !

 

En Eisenhower greyið, aumingja karlrolan, þekkti lítið inn á pólitík. Hann geispaði bara á pólitískum langloku-fundum og virtist oftast hundleiður á málastappinu og hefur líklega iðulega bara sagt ergilega : ,, Æi, þið sjáið bara um þetta, strákar !“ Og það gerðu þeir, en oftast allri framvindu heimsmála til ófarnaðar, enda ekki við öðru að búast af þeim, steingerðum haukum og harðlínu-mönnum þess tíma !

 

Valdatími Eisenhowers var - ekki síst þar af leiðandi - vondur tími fyrir heiminn. Þá keyrðu bandarísk yfirvöld sig til fulls upp í heimsvaldagírinn á rómverska vísu. Hinn værukæri skrifborðs-hershöfðingi lét hina ófriðsömu aðstoðarmenn sína um alla framvindu mála og fylgdist varla með. Hann var í golfi og hinu og þessu sem var honum til yndis og honum miklu ánægjulegri mál en að tryggja heilbrigða stöðu heims-málanna. Hann gerði sjálfan sig þannig að peði í valdataflinu og allt of talhlýðnu toppstykki. Honum reyndist það, þegar fram í sótti, ekki einu sinni fært að losa sig við Nixon sem varaforseta sinn þegar hann vildi það !

 

En Eisenhower sagði stundum í óvitaskap sínum ýmislegt sem var mun heiðarlegra en það sem bandaríska ríkiskerfið vildi að sagt væri. Hann lét til dæmis út úr sér við stríðslokin, að Japanir hefðu verið reiðubúnir til að gefast upp og það hefði alls ekki verið nauðsynlegt að ráðast á þá með þessum hræðilega hlut, og átti þá við kjarnorkusprengjuárásirnar alræmdu. Umrædd orð hans mátti lesa á sýningu í Smith-sonian safninu í Washington fyrir nokkrum árum svo þau segja sitt enn í dag !

 

En það breytir því ekki, að í nafni Eisen-howers forseta síðarmeir, var nokkrum sinnum hótað að beita kjarnavopnum og sumir eftirmenn hans hugleiddu líka að grípa til þeirra. Valdamenn eru sjaldan sjálfum sér samkvæmir og sumir frjósa á verstu augnablikum, ekki síst í Banda-ríkjunum. Það gæti þessvegna átt eftir að fara með þennan heim út í tómið !

 

Dwight D. Eisenhower var tilþrifalítill forseti og í raun tilþrifalítill maður. Hann var sérstakur skjólstæðingur George C. Marshalls formanns bandaríska herráðsins og síðar utanríkisráðherra og varnarmálaráðherra Bandaríkjanna, og sennilega hefur hann verið útnefndur yfir-hershöfðingi Bandaríkjanna á vígstöðvunum í Evrópustríðinu, í heimsstyrjöldinni síðari svo til eingöngu af þeirri ástæðu að hann var í uppáhaldi hjá Marshall og sérstakur vikapiltur hans !

 

Marshall hafði mikil völd á þeim tíma og naut þá áreiðanlega töluvert meira álits en hann stóð undir. Það kom meðalmanninum Eisenhower til góða. Marshall er einn af þeim ömurlegu einstaklingum sem hafa fengið friðarverðlaun Nóbels á algjörlega óboðlegum forsendum - aðeins spilltri, vestrænni pólitík !

 

Sagan sýnir mörg dæmi þess að sumum hefur verið hampað langt umfram það sem verðleikar buðu upp á. Þannig var það líka með Montgomery og kannski var það þessvegna sem ,,Ike“ og ,,Monty“ þoldu ekki hvorn annan til lengdar. Þeir hljóta nefnilega að hafa vitað innst inni að þeir voru bara litlir karlar. Ike sá litla karlinn í Monty og Monty sá litla karlinn í Ike. Hvorugur þoldi að horfa í slíkan spegil. En fyrir ýmsar undarlegar aðstæður verða sumir heimsfrægir, þó aldrei hafi þeir verið nein stórmenni og raunar haft afskaplega lítið til að bera í slík hlutverk !

 

En Eisenhower var samt afskaplega annt um orðstír sinn. Sagt er að ljósmyndari hafi fylgt honum nánast í öllu hans ferli, nema á klósettið. Myndir af honum áttu að undirstrika mikilvægi hans sem leiðtoga og gerðu það líklega meðan menn trúðu goð-sögninni !

 

En raunveruleikinn var þó aldrei eins glæstur og haldið hefur verið fram. Áróðurinn bar þar sannleikanum sem oftar ekki gott vitni og við þekkjum hvernig fjölmiðlablekkingar rústa skynsemi manna enn þann dag í dag með skelfilegum af-leiðingum; gera jafnvel svartan sorann hvítan sem mjöll !

 

Það eru margir af Eisenhowers taginu á kreiki í dag, meðal leiðtoga heimsins, menn sem halda að þeir séu toppstykkin, en eru oftast betri framvindu mála til bölvunar á flestan hátt. Við sjáum það, að margir slíkir menn hljóta að vera kosnir í valdastöður gegnum vitleysu allrar vit-leysu, og þá er ekki von að vel fari !

 

 

 

Burt með yfirgang Bandaríkjanna !

 

 

 

 

Í nærri 80 ár hafa Bandaríkin í krafti yfirburðastöðu sinnar arðrænt allan heiminn, beitt yfirgangi, ofbeldi og styrjöldum til að kúga og undiroka alla andstöðu við keisaraveldið í Washington. Lýðræði Bandaríkjanna er blekking, þar hefur stöðuglega verið við völd sama kapitalíska einræðisstjórnin sem hefur kúgað alla veröldina síðasta manns-aldurinn. Fjöldi þjóða er búinn að fá upp í kok af þessari amerísku yfirdrottnun og vill koma upp manneskjulegra kerfi í viðskiptum milli landa og Brics-ríkin standa fyrir þeim valkosti og verða að bjóða upp á betri lausnir !

 

Í lok seinni heimstyrjaldarinnar stóðu Bandaríkin mjög vel að vígi til að láta gott af sér leiða fyrir alla heims-byggðina. En þau kusu að fara aðra leið. Myrk auðvaldsöfl tóku yfir að fullu eftir lát Roosevelts, enda var Truman þeirra maður. Ákveðið var að varpa kjarnorku-sprengjum á Hiroshima og Nagasaki og láta þar með alla vita, og ekki síst Sovétmenn, að Bandaríkin réðu yfir gereyðingar-vopnum. Það voru síðustu forvöð að nota þessi vopn og prófa eyðingarmátt þeirra áður en Japanir gæfust upp og það var miskunnarlaust gert. Óbreyttum og varnar-lausum borgurum var þar með slátrað í tugþúsunda tali. Bandaríkin fóru rómversku leiðina í öllu þá og eftirleiðis. Beittu ofbeldi og yfirgengilegri fjármálakúgun gegn allri andstöðu út um allan heim !

 

Slóð flestra þeirra glæpa sem framdir voru er auðrakin og hefndargjöldin gleymast ekki. Jafnvel Japanir muna misgerðirnar þó þeir hafi fylgt Bandaríkjunum eins og viljalausir rakkar alla tíð frá stríðs-lokum. Þeir treystu sér bara ekki til annars. En engin þjóð sem ber virðingu fyrir sjálfri sér, gleymir því hvernig komið er fram við hana, þegar kúgun, valdbeiting, lítilsvirðing og margfaldur yfirgangur er í gangi ár eftir ár. Það kemur alltaf að skuldadögunum og Bandaríkin skulda mörgum þjóðum – mikið !

 

Brics blokkin ætti nú að vera ráðandi varðandi olíumarkaðinn í heiminum, sem þýðir að petró dollarinn er í raun úti. Heimsframleiðsla G-7 ríkjanna er nú 30.7%, en Brics-ríkjanna 31,5%. Margar þjóðir vilja ganga til liðs við Brics og flestar eru þær búnar að fá nóg af hroka og yfir-gangi Bandaríkjanna. Eftir nær 80 ára tíma af sívondum samskiptum við Bandaríkin, sjá flestir að vonlaust er að ætla að hið gjörspillta auðvaldsríki breyti um brag. Þjóðir heims eru í sívaxandi mæli komnar á það stig að snúa sér frá því með fullkomnu ógeði !

 

Sovétríkin hrundu fyrst og fremst vegna óstands í efnahagsmálum, en hernaðarmáttur þeirra var ótvíræður. Honum var þó ekki beitt. Efnahagsmál Bandaríkjanna eru í ólestri og skuldir ríkisins yfirþyrmandi miklar. En hernaðarmáttur ríkisins er ótvíræður. Spurningin er nú, mun honum verða beitt ? Mun honum verða beitt í þágu ójafnaðarafla og auðvaldsafla vestanhafs, gegn þeim sem vilja ekki búa við ameríska yfirdrottnun lengur ? Það er gegn meiri-hluta heimsins !

 

Það var ljóst þegar Sovétríkin hrundu að það myndi koma að því að Bandaríkjunum yrði hætt við slíkum örlögum. Enda lærðu þau ekki neitt af falli Sovétríkjanna og hrokuðust bara ennþá meira upp. En það var Bandaríkjunum löngum drjúgur styrkur að Sovétríkin væru til sem slík. Þau töpuðu mikið á því að Óvinurinn sem hafði verið andskotast á áróðurslega í meira en mannsaldur, var ekki lengur til, enda voru þau í tilvistarkreppu næstu árin þar á eftir. Og þá var kjörið tækifæri til að leysa Nató upp og leita friðar og sam-starfs við aðrar þjóðir á heimsvísu, en það var ekki gert. Stjórnvöld Vesturlanda vildu áfram halda öllum hernaðarvöldum til að geta kúgað og ráðskast með veröldina sem fyrr - að vild !

 

Engum ætti að dyljast að ástandið í Úkraínu hefur verið keyrt upp með ágangi frá Vesturlöndum og Nató. Það er eins og verið sé að þreifa fyrir sér hvar veiku blettirnir í varnarkerfi Rússlands séu. En þetta áreiti hefur gert Rússum það miklu betur ljóst um hvað er að tefla. Þeir eru betur vakandi á verði nú en þeir hafa lengi verið og munu verja sitt land með öllu því afli sem þeir hafa yfir að ráða !

 

Auðlindir Rússlands liggja því ekki á lausu fyrir orkuhungruðu auðvaldi Vesturlanda, hvorki nú eða síðar. Þar verður öllum ágangi mætt með fullum varnarmætti og menn með glóru ættu að vita hvað það þýðir. Og Rússland verður trúlega ekki eitt í þeirri vörn, því aðrar þjóðir munu þekkja sinn vitjunartíma, ef til slíkra átaka kemur !

 

Bandaríkin geta ekki haldið áfram að kúga allan heiminn og þó bandarísk stjórnvöld hegði sér á Hitlers-vísu í yfirstandandi tíma, er ólíklegt að bandaríska þjóðin sjálf verði sátt við það framferði. Og þó lygafréttastofurnar haldi sannleikanum enn um sinn frá bandarísku þjóðinni, kemur að því að staðreyndir mála leita út. Lygar bresta þegar á líður. Þær halda ekki til lengdar !

 

Bandaríska þjóðin vill ekki tortímingar-styrjöld frekar en aðrar þjóðir og íbúar þessa heims. Og margt er að segja henni þessa dagana, að hlutirnir séu ekki eins og reynt hefur verið að telja henni trú um. Fólk í Bandaríkjunum er að vakna til vitundar um þá hættu sem kann að vera yfirvofandi vegna ábyrgðarleysis stjórn-valda þeirra. Og framundan eru kosningar sem kunna að snúast um það eitt að kjósa með glóru eða á móti glóru ?

 

Ekkert ríki má vera í þeirri stöðu eða komast í þá stöðu, að kúga allan heiminn. Ný heimsskipan fríverslunar og frjálsari milliríkja-viðskipta bíður við dyrnar. Bandarísk stjórnvöld verða að skilja það að óbreytt ástand er ekki í boði lengur. Hin alþjóðlegu kúgunartæki sem þau hafa hingað til notað gegn öðrum þjóðum, eru að glata yfirgangs-stöðu sinni og duga ekki lengur !

 

Samstarf þjóða verður að byggjast á jafnréttis-stöðu og gagnkvæmri virðingu. Flestar þjóðir virðast gera sér grein fyrir því nú á dögum, nema þá Bandaríkin. Þau virðast vilja halda í yfirgang sinn áfram, en heimurinn hafnar því og vill breytta skipan mála, meira frelsi, meira réttlæti og meiri jöfnuð í samskiptum þjóða. Fyrst við slíkar aðstæður getum við, mannanna börn, öll gengið saman upprétt til móts við betri framtíð !

Um hégómahræringar samfélagsins !

 

 

 

Sérhvert þjóðfélag á Vesturlöndum virðist eiga létt með að koma sér upp mótmæla-söfnuði. Það er svona nokkurnveginn sam-þjálfaður upphlaupshópur sem rýkur til ef það á að mótmæla einhverju. Í fæstum tilvikum á það skylt við hugsjónir, því þarna er fyrst og fremst verið að taka þátt í einhverju sem er spennandi og gefur lífinu lit. Fullt af óstöðugu fólki er þá til í tuskið !

 

Fólk sem þekkir lítið til almennra verka, hefur til dæmis sjaldan dýft hendi í kalt vatn, er í nafni mótmæla-samstöðunnar oftast tilbúið að taka lifibrauðið frá öðrum sem þurfa að vinna hörðum höndum. Það fyllist menningarofsa, æðir á samkomu-stað og sker lífsafkomu annars fólks niður við trog og þykist gera vel. Svo fer það heim og sest við kaffibolla og sígó og talar glaðbeitt um hvað það hafi nú staðið sig vel á stórmenningar-vaktinni !

 

Sú var tíðin á Íslandi að fólk mótmælti ranglæti af hugsjón, barðist fyrir mál-efnum verkalýðs af hugsjón og gekk nánast fyrir hugsjón. En sá tími virðist liðinn í þessu landi. Nú mótmælir enginn ranglæti, nú berst enginn af fullum heilindum fyrir verkalýðshugsjón og nú gengur enginn fyrir hugsjón. Svona langt höfum við gengið afleiðis á tæpri hálfri öld og áfram stefnum við að ystu brún !

 

Menn standa með ranglætinu ef þeir fá beinið sitt, enginn vill nú vera svo aumur að tilheyra verkalýð, allir eru stjórar að eigin sögn og annarra, og fólk gengur ekki lengur fyrir hugsjónum. Það gengur hinsvegar, af fullri meðvirkni, í takt við alla uppvakta græðgi í samfélaginu. Það magnar hana með afskiptum sínum, og fær þó aldrei nóg í sinn hlut. Þannig breytni leiðir allt til falls og það getur varla orðið langt í það !

 

Margt mótmælalið virðist horfa mikið á það að komast í fjölmiðla fyrir framferði sitt. Það vill verða frægt sem aðgerða-sinnar og þvælist um allar trissur til að verða sér úti um hasar. Hvernig er það, þarf þetta aumingja fólk aldrei að vinna ?

 

Hvar fær það pening til afkomumála, þegar það flækist landa milli árum saman og þykist vera að bjarga heiminum ? Þetta virðist að stærstum hluta vera snarruglað lið sem gengur fyrir hégóma, sýndar-mennsku og athyglissýki á háu stigi !

 

Samfélag þar sem allir vilja að lokum verða afætur, getur ekki átt sér langt tilvistarskeið. Þeir sem sleikt hafa rjóma alla sína tíð, verða sjaldan hæfir til að vera forsjá annarra í samfélagslegum hags-munamálum, en eru þó settir í það verkefni allt of oft vegna misskilnings af hálfu kjósenda. Það leiðir svo af sér samfélagslegan ófarnað, sem þó er aldrei rakinn til föðurhúsanna. Hégóminn ríður sjaldan við einteyming og síst í nútíma-samfélögum. Það sannast æ ofan í æ og það er öllum til óþurftar !

 

 

 

 

 

Í bláum veruleika !

 

 

 

Veruleikinn birtist fólki með ýmsu móti. Nokkuð stór hluti af mannkyninu virðist haldinn ranghugmyndum og vill mála sitt umhverfi að vild sinni, óháð því hvað öðrum finnst. Þar kemur heilbrigð hugsun ákaflega lítið við sögu eða lýðræðisleg afstaða og því er ruglið í veröldinni oftast í meira lagi !

 

Sumir eigna sér umhverfi í bláu og vilja sjá allt í bláu. Aðrir eigna sér alla regnbogalitina og regnbogann í ofanálag og eignaréttur í augum slíkra aðila verður þá mjög svo afstætt hugtak. Sumir vilja sjá allt í rauðu og ropa hátt um það, enn aðrir vilja sjá umhverfi sitt í grænum veruleika og sjást þá ekki fyrir. Hver vill eiga svokallað sitt með réttu eða röngu og margar manneskjur virðast fara létt með að upplifa sig sem nafla veraldar eða jafnvel alheimsins og þá er egóið komið upp í hæstu hæðir !

 

Allt getur þetta verið mjög skrautlegt út af fyrir sig, en varasamt þó á margan hátt, einkum með hliðsjón af álagi á sálarlega stöðu. Verst er þó þegar algjör umskipti verða með því hugarfarslega róti sem slíku fylgir oftast. Til dæmis þegar manneskja sem hefur viljað sjá allt í grænu tekur upp á því að vilja sjá allt í bláu !

 

Það gerist til dæmis þegar veruleikinn verður skyndilega allur annar og þá líklega fyrir einhvern þrýsting rang-hugmynda. Þegar slíkt gerist á vafalaust einhver persónuleikabreyting sér stað hjá viðkomandi manneskju sem einungis er þá trúlega á færi afburða sálfræðinga að skilgreina !

 

Ég fór fyrir nokkru að velta slíkum persónuleika-sveiflum fyrir mér og þar sem ég vildi nú ekki beinlínis hugleiða slíkar umveltur út frá manneskjum, tók ég mið af því að lítil gul hæna, eða segjum bara, lítil græn hæna, vildi allt í einu verða blá ? Hvað þá ?

 

Hvernig kemur það út, þegar veröld sem var með grænan hugarheim í lífi lítillar grænnar hænu, fær bláan hugarheim ? Verður þá hænan sjálf ekki slíkum breytingum undirorpin og breytist hún þá ekki bara í litla bláa hænu ?

 

Og hvernig kemur henni til með að líða eftir slíka umsköpun ? Hefur þá ekki ýmislegt farið forgörðum sem áður þótti ástæða til að varðveita ? Verður ekki allt verðmætamat annað ? Eða má segja : ,,Sjá, hið gamla er farið, ný sköpun hefur orðið til !“ Það geta svo sem verið ýmsir undarlegir leyndardómar í kringum slíkar persónuleikabreytingar, en í þessum pælingum varð mér á að yrkja eftirfarandi vísur sem kannski segja sitt og því læt ég þær fylgja hér með :

 

 

Litla, bláa hænan

 

 

Hún elskar líf sem allt er blátt

og eltir það á röndum.

Og kann að hoppa og hlæja dátt

með hönum úti í löndum.

 

Hún æðir jafnan stað úr stað

og stundar sig að grafa.

Fólk skilur ekki eðli það

sem umskiptingar hafa.

 

Úr einu hún í annað fer

þó allt hún viti fátt um.

Og fettubrettu ferlið er

á flugi í öllum dráttum.

 

Og þótt hún segi þetta og hitt

er það sem hvati á ælu.

Hún gerir alltaf gaggið sitt

að glappaskotaþvælu.

 

Svo uppi á borði engan séns

hún öllu lengur hefur,

þó kroppi hún margt í kringum Jens

sem kornið henni gefur.

 

Því hann sem fyrr er henni kær

sem himintengdur goði.

En sannleikskorn hún fráleitt fær,

sú fæða er ekki í boði.

 

En samt hún kýs að brosa breitt

á blárra óra valdi,

sem virðast snúast um það eitt

hún áfram stöðu haldi.

 

Þar unir hún sér alla tíð

við egó skammtinn vænan.

Og gefur skít í land og lýð,

- litla, bláa hænan !

 

 

 

 

Að af-íslenskast erlendis !

 

 

 

Sjálfstæðismál okkar Íslendinga eru sem löngum fyrr í nokkuð óljósum veruleika. Fölsk hollusta höfðingjavaldsins í landinu gagnvart þjóðargildum sjálfstæðis okkar veldur því engu síður en á Sturlungaöld. Það stafar engin hætta í þeim efnum frá almenningi á Íslandi, þó reynt hafi verið að villa um fyrir honum á allar lundir til margra ára. Íslensk þjóðarheill getur aldrei falist í endastöð í Brussel og það veit allt íslenskt fólk sem enn ræður sál og sinni, en því virðist að vísu fækka með hverju árinu !

 

Það ráða nefnilega ekki allir eigin sál og sinni á Íslandi. Markaðsauðvaldið hefur fjárfest býsna mikið í sálum á síðustu árum og sú fjárfesting á eftir að leiða það betur í ljós hverjir hafa þar glatað því sem skilar sér í manndómi og sjálfs-virðingu. Það er víða svo komið, að persónulegt innihald sálna er orðið rotið og spillt og margir landar okkar virðast hafa villst endanlega frá uppruna sínum og tilheyra nú allt öðru en því sem þeir gerðu meðan þeir hegðuðu sér enn sem ærlegir menn !

 

Mesta hættan fyrir sjálfstæði Íslands virðist geta falist í íslenskum mennta-skrípum sem vilja koma sér í mjúkinn hjá Evrópusambandinu, upp á efnahagslega eigin farsæld, og gefa sem úlfar í sauðargæru allskyns sérfræðiálit sem markast af slíkum viðhorfum sem eru þá hvorki heiðarleg né sönn í heilbrigðu samhengi !

 

Skólakerfið er mjög mengað í þeim efnum og villukenningar vaða þar uppi. Svokölluðum upplýsingum, sem flestar eru í formi blekkinga og lyga, er haldið svo fast að þjóðinni að sannleikurinn fær hvergi að komast að. Menntunarmál eru farin að skila sér með öfugu móti og til tjóns fyrir samfélagið !

 

Fjöldi fólks telur sig nú búa að svo mikilli menntun að það fæst ekki lengur til að vinna þjóðnýt störf. Það telur sig of merkilegt til þess. Það vill bara raða pappírum í skúffur á margföldu kaupi. Flytja verður inn útlendinga til að vinna nauðsynleg störf. Við Íslendingar virðumst því miður vera að úrkynjast. En landið okkar gerir sínar kröfur til þeirra sem búa hér og ef við mætum þeim kröfum ekki á manndómslegan hátt, erfa aðrir landið !

 

Að vera Íslendingur í eigin landi og það sjálfstæðu eigin landi, er og ætti jafnan að vera keppikefli frjálsra manna, en nú segja hálærðir menntamenn með spekinga-svip, að við eigum að varðveita sjálfstæði okkar með því að farga því. Þeir tala þá annaðhvort frá Brussel eða Washington en sama valdinu er þar þjónað – og sýnilega samviskulaust. Það sama var sagt um full-veldi okkar á sínum tíma, af hliðstæðum aðilum, að við ættum að varðveita það með því að farga því !

 

Sérfræðimenntaðir Íslendingar sem horfa til Íslands frá fræðastólum í Brussel, Washington eða London, komast gjarnan að niðurstöðum sem samrýmast þeim erlenda sjónarhóli sem horft er frá. Líklegt er að niðurstöður slíkra manna yrðu í mörgum atriðum aðrar ef þeir skoðuðu málin frá íslenskum tilvistar-punkti með þjóðlegum hætti. En það er ekki í boði. Til þess eru þessir fræðingar orðnir talsvert um of lærðir á erlenda vísu !

 

Sókrates sagði forðum ,, Þekkingin er undirstaða dyggðarinnar“, en nútíminn hefur sannað óþyrmilega fyrir okkur þá staðreynd að menn verða enganveginn betri menn fyrir svokallaða aukna menntun. Í mörgum tilfellum gerir hærra menntunarstig þá að verri mönnum. Þeir fyllast hroka og líta niður á aðra !

 

Sókrates hefði átt að segja ,, Dyggðin er undirstaða þekkingarinnar“. Þekking sem grundvallast á dyggð hlýtur alltaf að vera af því góða og þjóna samfélagi manna miklu betur en sú þekking sem vill baða sig í egoisma og sérgæsku. Hæfnisstig manna til samfélagslegrar þjónustu fer yfirleitt niður þegar hrokinn fer upp !

 

Við þurfum ekki menntafólk af því tagi og svokallaðir sérfræðingar eru þegar komnir með óeðlilega mikil völd í samfélaginu, þó þeir beri litla sem enga ábyrgð. Við höfum hér nú þegar allt of mikið af gráðugu gráðuliði, ekki síst innan ríkiskerfisins, og það skilar sér afar illa til gagns fyrir þjóðarheill í þessu landi, og er hér þegar orðið að afætum almennrar velferðar !

Er kjarnorkuvetur framundan ?

 

 

Nú fer að líða að hausti og síðan vetri. Sá vetur verður trúlega kaldur víða í Vestur-Evrópu, en þau Nató dáleiddu stjórnvöld sem þar eru, mega sjálfum sér um kenna. Þau trúðu lygum vestrænna fréttastofa um að Rússar væru veikir fyrir, ættu engin vopn og herinn væri í afleitu standi, efnahagurinn bágborinn o.s.frv. !

 

Sannleikurinn er hinsvegar sá að Rússland hefur verið að eflast með hverjum degi, vopnaframleiðsla í ótal verksmiðjum sem stóðu áður auðar, er orðin eins og á stórstyrjaldartímum. Rússa skortir ekki vopn og þeir hafa allt sem þarf til að framleiða þau. Efnahagsþvinganir Vestur-landa gegn Rússum hafa snúist í algera andstæðu sína og fyrst og fremst skaðað þau sjálf !

 

Heimurinn virðist að mestu með Rússum, fyrir utan Bandaríkin og Vestur-evrópsku fylgiríkin. Athyglisvert er að öll gömlu nýlendu-kúgararíkin þjappa sér saman undir forustu Bandaríkjanna. Líkur sækir líkan heim. Nánast öll ríki Afríku virðast vera hlynnt Rússum og líklega stór hluti af Suður-Ameríku. En allt mun þetta skýrast betur á komandi mánuðum þrátt fyrir allt lygafárið sem í gangi er. Sannleikurinn mun koma í ljós !

 

Iðnaðarparadísin Þýskaland virðist nú vera að nálgast mikla efnahagslægð. Það skaðar sjálft sig stórlega á efnahags-stefnunni gagnvart Rússlandi, sem er neydd upp á það af Bandaríkjunum og Nató. Norðurlöndin öll eru undir pólitísku stjórnvaldi sem leitt er meira og minna af heilaþvegnu krata-liði, eins og nánast öll Vestur-Evrópa, sem hefur sökkt sjálfri sér í stjórnleysi fjölmenningarmála og hreinnar vitleysu !

 

Hin kratísku stjórnvöld á Norðurlöndunum eru sem fyrr svínbundin á Natóklafann og geta ekki hugsað frjálsa hugsun og vita varla lengur hvað það er. Þau þegja bara og hlýða. Ísland hefði líklega betur notað þessar 4500 milljónir sem það hefur látið í Úkraínu-seiðketil Nató í að byggja upp ónýta innviði hér, en forgangurinn er annar. Ísland er afgangsstærð hjá liðónýtum stjórnvöldum þessa lands okkar. Velferð lands og lýðs er á förum vegna gagnsleysis þeirra og himinhrópandi vesalmennsku sem sýnir sig í nánast öllu !

 

En við erum líklega að horfa upp á byrjunina að efnahagshruni bandaríska heimsveldisins. Heimsvaldastefna þeirra er að syngja sitt síðasta og nýtt fyrir-komulag heimsmála er í uppsiglingu. Heimurinn hefur fengið sig fullsaddan á yfirgangi Kanans, enda löngu mál til komið. Ekkert ríki á og má fá að hegða sér eins og Bandaríkin hafa gert !

 

Bræðravígin í Úkraínu hafa verið keyrð upp með linnulausri ýtni og áreiti af hálfu Vesturveldanna og allar fréttastöðvar reyna enn að básúna lygasönginn um slæma stöðu Rússa. En Rússar verða ekki með orðum vegnir frekar en í Seinni heims-styrjöldinni !

 

Vesturveldin höfðu fullvissað Kiev-stjórnina um að þau myndu vopna her Úkraínu og tryggja honum sigur. Komið var í veg fyrir gerða samninga við Rússa og Úkrar stóðu ekki við undirskriftir sínar vegna þrýstings frá Nató. En vopna-birgðirnar miklu að vestan hafa ekki dugað og hátæknigræjurnar skilað sér illa. Töfravopnin frá Könum, Bretum og Þjóðverjum hafa hreint ekki staðið undir væntingum og vonbrigði ráðamanna á Vesturlöndum og í Úkraínu eru gríðarleg. Sumir fara því kannski að flýja í villurnar sínar vestur í heimi ?

 

Sumarsóknin mikla og margauglýsta hjá her Úkraínu hefur fjarað út. Hún náði reyndar aldrei að gera sig. Líklega hafa 350 þúsund Úkraínumenn fallið og í kringum 40 þúsund Rússar. Annars veit enginn nákvæmar tölur í þeim efnum því sláturhúsin gefa þær ekki upp þó menn fylli út áróðurs-dálkana þeim mun betur !

 

En eitthvað gengur nú verr með lygaáróðurinn, þó fréttastofur á Vestur-löndum reyni að vera kokhraustar. Eitthvað verður jafnan að virðast styðja lygar, en fátt gerir það í Úkraínumálunum. Jafnvel Pólverjum líst ekki lengur á blikuna, en þeir hafa barist með her Úkraínu í átökunum og þegar misst nokkur þúsund hermenn. Leynistríð Nató eru sem löngum fyrr með ýmsu móti háð !

 

Staðreyndir mála eru samt að mestu ljósar. Rússland verður ekki sigrað með stríði. Kjarnorkuvopn landsins munu sjá til þess og hátæknivopn Rússa, sem í sumum tilfellum eru betri en þau sem Bandaríkin hafa yfir að ráða. Úkraínskir hermenn eru ekki lengur fyrir hendi sem Selensky-valið fallbyssufóður, ætlað til fórnar á stríðsaltari Nató. Þeir eru annaðhvort dauðir, særðir eða flúnir !

 

Blóðfórnirnar hafa verið ofboðslegar. Rússar sögðu strax í fullri alvöru í byrjun ógæfuferlisins, að ef það yrði þrengt að þeim, yrðu þeir til í allt. Síðan hefur stöðugt verið reynt að þrengja að þeim og þeir brugðist hart við. Aðvörun þeirra var ekki sinnt og ekki staðið við gerða samninga. Draumur vesturveldanna um einhverskonar hrun Rússlands hefur breyst í martröð, rétt eina ferðina enn !

 

Nytsamir sakleysingjar á Vesturlöndum sitja þó enn fyrir framan sjónvarpstækin sín og bölva Pútín í gríð og erg. Allt væri að þeirra mati í himnalagi í heiminum ef það væri ekki þessi ómögulegi, hábölvaði Rússi,Vladimir Pútín. Það er öllu minna talað um Mr. Biden í Washington sem orsakavald, enda er hann þegar hálfur út úr heiminum og elliær í meira lagi !

 

Á Vesturlöndum er Pútín sagður verri en Hitler, en hverjir vöktu Hitler upp til að hann gengi frá Rússum og hverjir voru það sem fyrst og fremst gengu frá Hitler ? Pútín er sjálfsagt engu betri en aðrir valdamenn í austri og vestri, en að halda að hann ráði öllu í Rússlandi og víðar er að gera manninn miklu stærri en hann er.

 

Það er hinsvegar mikil valdabarátta í gangi milli Bandaríkjanna og Rússlands, uppvakin af Nató, og framvinda mála fer þar að stjórna sér sjálf og kann því að leiða til þess að öllu ljúki í þessum heimi senn hvað líður !

 

Staðan er einfaldlega sú að meiriháttar kjarnorkustyrjöld getur skollið á fyrir-varalítið og þessi heimur okkur fer þá sem fyrr segir líklega endanlega til helvítis. Menn og djöflar hafa sosum lengi verið að reyna að koma honum þangað með ýmsu móti !

 

Skyldi sú niðurstaða annars vera svo mikill skaði í ljósi þess hvernig menn hegða sér og hafa alltaf hegðað sér á þessari syndum spilltu jörð, þar sem mikið til saklausu blóði er stöðugt úthellt, öllum jarðarbúum til ólýsanlegrar og eilífrar skammar ?

 

 

 

Nokkur orð um haldreipi sérgæskunnar og rembihnútarök ranglætisins !

 

 

Flestir Íslendingar virðast farnir að telja að allt of margt skapi hagsmuna-árekstra í okkar litla samfélagi þó fjölbreytni sé nokkur. Mikil nauðsyn sé á því að draga saman og sameina rekstrar-einingar, víðar en bara í fyrirtækjum sem þurfa að losa sig við óþægilegt fólk. Kannski er eitthvað til í þessu, en útfærslan verður líklega seint eðlileg enda áreiðanlega ekki að því stefnt !

 

Í því sambandi væru þeir sjálfsagt til sem líklega vildu skoða það alvarlega hvort ekki mætti sameina stöðu seðla-bankastjóra og stöðu forseta ASÍ. Nú hefur atburðarás síðustu ára sýnt glöggt mikil inngrip seðlabankastjóra í launabaráttu verkafólks og þar með vægi hans til þess að halda launum verkalýðsins niðri til að koma böndum á verðbólguna !

 

En eins og sumir virðast trúa og telja, skapar eiginlega ekkert verðbólgu nema laun verkafólks. Og það sem meira er, enginn virðist í alvöru vera að berjast fyrir verkafólk. Seðlabankastjóri er því líklega alveg kjörinn til að stjórna á báðum þessum umræddu vígstöðvum, og áreiðanlega mun hann fær um að gera það - að sumra mati - sumum til heilla og ríflega það !

 

Staða forseta ASÍ í umræddum efnum virðist þó orðin miklu veikari en áður og litlar líkur virðast á því að alþýðusamtökin komi sér saman um það að sameinast um almennilega bitastæðan mann til lengdar í það embætti. Oftast fara þá deilur í gang sem enda með einhverri málamiðlun sem verður hvorki fugl né fiskur. Og þá fer líklega mörgum að líða illa í samtökunum þeim. Í því sambandi má kannski minna á hina átakanlegu sögu um embættislegt úthald Drífu Snædal sem forseta ASÍ !

 

Þar sem seðlabankastjóri hefur leyft sér að vera með svo mikil inngrip í launakjör verkafólks á Íslandi sem raun ber vitni og virðist telja alla hækkun á þeim sérlega verðbólguhvetjandi, væri kannski lausnin sú, að hann tæki jafnframt að sér stöðu forseta ASÍ og stæði þar svo á bremsum varðandi almenningskjörin í landinu ?

 

Enginn hefur líklega meiri hæfni en viðkomandi maður til að þjóna með þeim hætti. Það þarf nefnilega nokkuð til. Það þarf auðvitað mikinn sveigjanleika gagn-vart allri réttlætishugsun og alveg sérstakan samstarfsvilja og bræðralags-anda gagnvart Samtökum atvinnulífsins, eða því afli sem fólk virðist kalla núorðið sín á milli SA - sveitirnar !

 

Þeir hugarfarslegu innviðir sem þörf er á í þessu tilfelli, virðast að öllu samanlögðu mjög ríflega til staðar í núverandi seðlabankastjóra, sumum vafalaust til mikils fagnaðar. Glansmyndin af Íslandi þarf að vera uppi við svo ferðamennskan dafni. Almennt verkafólk í landinu á því hvergi að sjást, ekki frekar en óhreinu börnin hennar Evu. Það væri bara til að skemma myndina !

 

Auðstéttin á Íslandi þarf því líklega ekki að hafa miklar áhyggjur af stöðu sinni á meðan seðlabankastjóri stendur keikur með sitt spámannlega skegg á hagsmuna-vaktinni fyrir hana - hverja stund, - í seðla-bankanum og kannski innan tíðar hjá ASÍ ?

 

 

Bandaríska auðvaldsófreskjan og undirúlfarnir !

 

 

Frakkar eiga mjög umbrotasama sögu og víða eru í henni mjög ljótir kaflar. Þeir eru líklega eina þjóðin í Vestur-Evrópu sem hefur kastað kristni og tekið upp aðra trúarsiði þó það stæði reyndar ekki lengi. Vellystingar frönsku þjóðarinnar hafa jafnan verið fengnar með kúgun á öðrum, en það hefur löngum verið litið framhjá því !

 

Sem nýlenduveldi á Frakkland sinn ljóta feril, ekki síður en önnur ríki, sem fóru fram með ofbeldi og kúgun gegn minni máttar. Aðallega í krafti betri og fjöl-breyttari vopna og meiri hervæðingar. Það var enginn öðrum betri í þeim siðlausa og mjög svo blóðuga ræningjahóp auðvaldsins sem hrifsaði til sín nýlendurnar !

 

En nú virðist í mörgu vera komið að nýjum kaflaskilum í stöðugri frelsisbaráttu fyrrum nýlenduþjóða. Fjölmargar nýlendur fengu að vísu sjálfstæði um og upp úr 1960, en fjármálakúgunin og arðránið hélt áfram undir yfirborðinu. Svokallað valda-rán í Níger beinist ekki hvað síst að því að hefta hið stöðuga og gegndarlausa auð-lindarán franska auðvaldsins gegn íbúum Níger !

 

Það hefur komið fram í ýmsum upplýsandi greinaskrifum, að Frakkar hafa blóðsogið fátæka þjóð Níger áratugum saman. Landið er ríkt af úrani, en það fer allt um franskar auðvalds-krumlur og Nígermenn njóta þar ekki neins. Að yfirlýst evrópsk menningarþjóð, sem þykist halda í heiðri grundvallargildi almennra mannréttinda, skuli haga sér svona á 21. öldinni er hneyksli og viðvarandi vansæmd fyrir viðkomandi þjóð !

 

Um 70% af raforkuframleiðslu Frakklands eru fengin frá kjarnorkuverum, sem ganga fyrir úrani sem kemur að mestu frá Níger. Og um fjórðungur þess úrans sem notað er í Evrópu kemur frá Níger. Arðránið er þarna hrein svívirðing og hinir mjög svo frjálsu Frakkar, eða hitt þó heldur, hegða sér þarna engu betur en verstu Bandaríkjamenn og þá er virkilega til vonds jafnað !

 

Sagt var frá því í fréttum af títtnefndu valdaráni að margir hefðu veifað rússneskum fánum á götum úti í Níger. Kannski var það vegna þess að orðstír Rússlands er allur annar í Afríku en Vesturveldanna ? Rússar hafa meðal annars afskrifað margra milljarða skuldir Afríku-þjóða við þá, í samhjálpar og samvinnu-skyni, til að létta þeim róðurinn til betri lífskjara. Slíkt gerir vestræna auðvaldið ekki. Það herðir bara þumal-skrúfurnar !

 

Afríkubúar eru engir vitleysingjar. Þeir vita hverjir eru með þeim og hverjir eru á móti þeim. Þeir vita hvar vinarhugur er til staðar og hvar ekki. Þeir vita hvernig Rússar og Kínverjar hafa reynst þeim. Þeir vita líka hvað þeir þurfa að gera til að losa sig við arðránsklærnar illræmdu sem þjaka þá og þeir vita hverjum þær tilheyra. Atburðarásin í Níger er skýrt dæmi um slíka viðleitni, þar sem Frakkar eru í hábölvuðu hlutverki kúgarans og arðræningjans, sér og sinni þjóð til hinnar mestu skammar !

 

Í viðskiptum Frakklands við Níger er hvorki boðið upp á frelsi né jafnrétti og þaðan af síður bræðralag. Frakkar eru þar að öllu leyti í hlutverki hins ógeðslega yfirgangs samviskulauss kúgara. Þeir eru meðal helstu undirúlfa Bandaríkjanna í Vestur-Evrópu og góla sitt hungurvæl í takt við blóðsugurnar í Brussel. Megi þeim illa farnast í öllu sínu kúgunarbrölti gagnvart öðrum þjóðum, því það eiga þeir sannarlega að öllu leyti skilið !

 

Enn þarf að berjast við bölvun hins liðna !

 

 

Ríki er til í Vestur-Evrópu sem var skipulagt af ætlaðri pólitískri nauðsyn á sínum tíma og líklega jafnframt til að koma tilteknum konungsrassi fyrir í gullbúnu hásæti. Þetta var upp úr 1830 í uppsiglingu hins komandi Viktoríutíma í Bretlandi. Leopold, sem gerður var að konungi Belgíu 1831, sá fyrsti með því nafni eftir mikið pólitískt þvarg, var móðurbróðir Viktoríu, hinnar komandi drottningar Bretlands og það segir auðvitað sína sögu um niðurstöðuna !

 

Belgía hefur löngum verið skilgreint sem nokkurskonar artificial state – tilbúið ríki eða bara gervi-ríki. Sjálfsagt hefði verið eðlilegast að norðurhlutinn hefði gengið undir Holland og suðurhlutinn undir Frakkland. Þá hefðu deilur Flæmingja og Vallóna ekki komið til og niðurstaðan verið sanngjarnari gagnvart öllum aðilum. En pólitíkin á þessum tíma sá til þess að Belgía varð að veruleika fyrir tilverknað utanaðkomandi afla, það er að segja þáverandi stórvelda, sem the artificial state !

 

Sagan sem fylgdi varð ekki geðsleg, síst í nýlendumálum, því Leopold II. Belgíu-konungur varð einn skelfilegasti einræðis-herra nýlendutímans og framferði hans í hinu svokallaða Belgíska Kongó var yfirgengilegt. Hann fékk að ráða þar öllu og var skilgreindur eigandi nýlendunnar og það sem fékk að viðgangast í Kongó á valdaárum hans, var ólýsanlega ofbeldis-full kúgun fyrir íbúa landsins og mikil skömm fyrir Belgíu !

 

Fortíðarsaga landsins hefur því verið skuggum sveipuð og Brussel varð snemma mikið hreiður pólitískra vélabragða. Það er því engin tilviljun að viðkomandi borg er og hefur verið valinn valdapunktur Evrópusambandsins, Nató og annarra álíka mannkynsfjandsamlegra afla, sem ganga fyrir heimsveldisdraumum og fullum vilja til yfirgangs og fjárhagslegrar kúgunar á öðrum heimshlutum !

 

Belgía er sem sagt ekki ríki neinnar þjóðlegrar einingar, heldur pólitískur tilbúningur kapitalískrar hagsmunahyggju þar sem allt eltir sína fyrstu fylgju. Líklega er ekkert ríki innan Evrópu-sambandsins svo algerlega samgróið sjálfu sambandinu stefnulega séð. Þar er nefni-lega allt byggt á gervigrunni, falskri undirstöðu pólitískra refshátta, og hefur alltaf verið !

 

Hin nýja nýlendupólitík Evrópu-sambandsins getur því sem best heitið andleg arfleifð Leopolds II. Kongókúgara og blóðbræðra hans. Paul-Henri Spaak utanríkisráðherra Belgíu sem var í hópi þeirra sem undir-bjuggu stofnun Efnahagsbandalags Evrópu á sínum tíma, lét hafa eftir sér á þeim tíma : ,, Sendið okkur nógu öflugan mann, hvort sem hann er guð eða djöfull, við munum taka á móti honum !“ Aðrir mega dæma um það hvern Spaak er að ákalla með þessu ?

 

Orkuveikleiki Evrópusambandsins hefur frá fyrstu tíð verið mjög til hindrunar mörgu af því sem auðvaldsöfl sambandsins hafa stefnt að.Þessvegna þurfti snemma nýja nýlendustefnu. Blóðsugur leita alltaf að blóði og Evrópusambandið er ekkert nema risastór og viðbjóðsleg blóðsuga !

 

Auðlindir Rússlands hafa því alltaf verið takmark í augum auðvalds-afla Vesturlanda. Það hefur aldrei farið á milli mála. Þangað hafa horft og horfa gráðugum augum enn í dag vestrænir auðhringir, nazistar, Nató og nánast allt hið ógeðslega blóðsuguvald þessarar válegu veraldar okkar !

 

Þau illu öfl gætu því sagt eins og Játvarður I. Englandskonungur er látinn segja í Braveheart: ,, Vandinn við Skotland eru Skotarnir !“ Vandinn við Rússland eru Rússarnir, þeir ættu auðvitað ekki að vera til, Þeir standa á milli okkar og veislunnar sem við þráum !“

 

Og Evrópusambandsstefnan, Natóstefnan, belgíska stefnan, eða hvað við kjósum að kalla ásælnina til austurs, byggir alltaf sína hugarfars-græðgi á þessum grunni, að sækja blóð til annarra, að kúga aðra og spilla lifibrauði þeirra, að yfirtaka auðlindir annarra þjóða og ræna og eyðileggja heilu þjóðlöndin í krafti ofbeldis og hernaðarvalds Nató. Fórnar-lömbin eru þegar orðin allt of mörg !

 

Hlustum ekki á lygafréttir vestrænna fréttastofa. Þar er enginn sannleikur á ferð, aðeins pólitískur áróður frá keyptum þjónum, sem glatað hafa manngildi sínu, og vita ekki hvað þeir eru að gera !

 

Slíkir vesalingar gefa ekki rétta mynd af fjórða valdinu. Þar er ekkert í gangi fyrir almannaheill. Burt með RÚV í heilu lagi og byggjum í staðinn eitthvað heilbrigt upp. Stöndum sameinuð og ákveðin gegn lygapólitík hinna illu græðgisafla.

Lifi heilbrigt þjóðfrelsi allra landa !