Um sálarlega stöðu hvers og eins !

 

 

 

Hver maður er sérstök sköpun. Sumir halda því fram að allir eigi sér tvífara, en það er útilokað í þeim skilningi að svo geti verið að öllu leyti. Menn geta verið furðu líkir, en engir tveir eru 100% eins. Maðurinn er nefnilega ótrúlega flókið líf-fræðilegt fyrirbæri, til anda, sálar og líkama. Og vegferð hans virðist afskaplega mikið bundin allskyns villuráfi fram og aftur í falsheimi blekkinga !

 

Því er það hverjum manni mikil nauðsyn að þekkja sjálfan sig sem best. Það vissu Grikkir til forna og lögðu á það mikla áherslu. Sjálfsögun og sívökul ábyrgðar-kennd einstaklingsins skiptir auðvitað miklu varðandi velferð hans í lífinu. Að vera nægjusamur og fylla ekki líf sitt af óteljandi gerviþörfum er líka nauðsynlegt !

 

En hvernig gerum við tíðarandann úr garði ? Við fyllum hann af öllum þeim kröfum sem ganga frekast gegn velferð okkar allar stundir. Við gerum tíðarandann að kúgunar-tæki gegn okkur sjálfum. Er eitthvað vit í því ? Auðvitað ekki, en af hverju hegðum við okkur þá svo heimskulega ? Líklega meðal annars vegna þess að við þekkjum okkur sjálf svo lítið. Okkar eigin vankantar komu okkur sífellt á óvart og við lærum seint að beita okkur sjálfsaga !

 

Íslenskt samfélag virðist á margan hátt hafa skekist til og hrasað út af betri leiðum á seinni árum. Kannski vegna þess að léttari lífsbarátta fyrir nauðþurftum í seinni tíð og aukin þægindi hafa framkallað í okkur heimtufrekju og til-ætlunarsemi sem var ekki til staðar í þeim tíma sem réði þar á undan. Sumir myndu hiklaust halda því fram að fólk hefði þá verið heilbrigðara í hugsun og opnara fyrir eðlilegum og fjölskylduvænni lífsháttum !

 

Nú eru allir í tímahraki. Unga fólkið kvíðir því að verða þrítugt, þá sé lífið búið. Þeir sem eru þrítugir fara að kvíða því að verða fimmtugir af sömu ástæðu og þeir sem orðnir eru sjötugir sjá ekkert fyrir augum nema kistu og gröf. En lífið á hverjum tíma er þroskaferli sem skilar sér ef menn taka því með réttum hætti !

 

Það þarf enginn að vera í tímahraki ef það er gert. Þá hefur hver tími og hver aldur sinn sjarma, og menn þurfa að meðtaka þá gjöf lífsins sem er í gangi sem ævintýri hinnar ríkjandi stundar !

 

Þá finna þeir að bikar þeirra er barmafullur og gæfa og náð fyrir höndum, ekki síst vegna þess að þeir hafa þá lært að þekkja sjálfa sig og vita að full hamingjustund þeirra er til staðar, ef þeir vilja njóta hennar með heilbrigðum hætti eins og þeim stendur til boða !

 

Hver sem ætlar að þeysast um lífsgötuna, heltekinn tímahraki, fer á mis við það sem þarf að lærast meðan staðið er við hérna megin tjaldsins. Að vera í skóla og læra ekki neitt skilar ekki neinu. Það gildir jafnt um alla skóla og ekki síst sjálfan lífsskólann. Og Skólastjórinn mikli sem þar ræður, verður ekki ánægður með þann lærisvein sem lærir ekki neitt. Við erum hér til að mannast og vaxa að andlegu manngildi til vegferðar í þeirri vídd sem við tekur !

 

Þessvegna þarf sálarleg staða hvers og eins okkar að taka framförum meðan hið andlega nám stendur yfir, sem á að gera okkur hæfari til þess sem framundan er, í því lífsferli sem er og verður ávallt í Guðs hendi !