Mannfélagshópur í útrýmingarhættu !

 

 

 

Flestir skyni bærir menn eru að byrja að átta sig á þeirri staðreynd að samfélagsvænir eða samfélagshollir stjórnmálamenn eru sannarlega í bráðri útrýmingarhættu. Þetta á við um stóran hluta heimsins, ekki síst Evrópu, og þetta á við um stöðu mála á Íslandi !

 

Þegar talað er um virta stjórnmálamenn á Íslandi er yfirleitt vísað til manna sem voru upp á sitt besta fyrir mannsaldri eða meira. Af hverju skyldi það vera ? Jú, að almennu mati, eru þeir tæpast til í dag. Það virðist sem það lið sem situr nú á alþingi njóti mjög lítillar virðingar meðal almennings og traustið á því sé varla mælanlegt meðal þjóðarinnar ?

 

Skýringarinnar á því er að mínu mati frekar að leita hjá hinum kjörnu fulltrúum en almenningi. Fólk metur stöðuna eftir frammistöðu þingsins gagnvart því hlutverki sem það á að gegna og telur hana afspyrnu slaka. Á þingi séu mjög fáir, ef nokkrir, að skila þeim verkum sem þeim er ætlað að vinna og sinna. Sem sagt, þingið er að mati almennings dæmigert upp á það, að samfélagshollir stjórnmálamenn séu á sömu hverfandi leiðinni og geirfuglinn forðum. Þeir geta ekki flogið í frjálsum anda, falla í gildrur og eru étnir upp sálarlega af hagsmunahópum Mammons !

 

Er það annars orðið lögmál á Íslandi að sérgott og egóhlaðið fólk sitji á alþingi ? Margir virðast líta svo á og það er vaxandi tilhneiging í samfélaginu fyrir því að það sé eðlilegt að hafa skömm á þingmönnum. Það er vond framvinda í málum, en af hverju er þá fólk að kjósa slíka fulltrúa fyrir sig á þing og það aftur og aftur ? Jafnvel löngu eftir að öllum er orðið ljóst að þeir eru – frómt frá sagt - meira en gagnslausir sem slíkir !

 

Er þá kannski verið að kjósa flokkinn, sama hvað honum hugnast að bjóða fólki ? Varla getur það verið nú til dags, því traustið á flokkunum virðist langt frá því að koma vel út hjá kjósendum og er engu betra en traustið til þingmannanna. En hvernig eru þá málavextir ? Fer kannski margt fólk á kjörstað og skilur glóruna eftir heima ? Beitir fólk lýðræðisrétti sínum eins og það sé í svokallaðri rússneskri rúllettu ? Af hverju sitjum við uppi með ónýt stjórnvöld og ónýtt þing ?

 

Það er víst löngu liðin tíð, að fólk mennti sig til að verða samfélaginu til eflingar og gagns. Það tilheyrði frekar þeim tíma sem menntunina þurfti að sækja til Kaupmannahafnar. Nú til dags er menntafólk sannarlega ekki að sligast undan ábyrgð og glóandi samfélagskennd. Öðru nær !

 

Nú er það egóið eitt sem ræður og græðgin í gráðuspilltan frama, til þess að öllum verði kunnugt hvað viðkomandi ein-staklingur sé virkilega stórbrotin persóna. En dæmið gengur bara ekki lengur upp. Viðmiðin eru orðin svo skökk að ætlaður manngildisteljari fer með niðurstöður sínar út í móa, jafnvel Hádegismóa, og sá teljari er að mæla það stórt sem ekkert er !

 

Háskóli Íslands er löngu hættur að vera háborg íslenskrar menningar, eins og hann var kynntur við stofnun, hafi hann þá nokkurntíma náð því að verða það. Það sem menn hugsuðu varðandi þjóðleg menningarefni 1911 er löngu orðið að andstæðu sinni og varð það býsna fljótt. Hroki, sérgæska, snobb og egó tóku fljótt yfir og byrgðu fyrir alla útsýn til betri viðmiða !

 

Frá hreiníslensku sjónarmiði er langt síðan háskólinn virðist fyrst og fremst hafa orðið að notalegu dvalarhreiðri erlendra menntamanna og skyn þeirra á íslenska menningu og gildi hennar er sennilega vafasamt svo ekki sé meira sagt. Háskóli Íslands virðist í öllu orðinn að útungunarstöð fjölmenningar og íslensk menning er þar hvergi í öndvegi !

 

Egóistar af líku tagi og okkar menntamenn, frá miklu stærri þjóðum, munu í flestum tilfellum hugsa sitt út frá allt öðru og ólíku sjónarhorni en íslenskri þjóðmenningarstefnu. Hóflaust dekur við útlendinga á okkar kostnað er komið út úr öllu samhengi við þjóðleg gildi og þar virðist háskólinn miklu fremur orðinn að háborg fjölmenningar og þeirra rangsnúnu sjónarmiða sem henni fylgja. Sú staða verður aldrei neinu sem íslenskt er til gagns og gæða !

 

Svo þörfin á bitastæðum forustumönnum fyrir íslenska þjóð er brýn sem áður og jafnvel enn brýnni en hún var. En í því sambandi virðist sannarlega fátt um fína drætti. Þjóðin er sýnilega að glata þeim ávinningi sem sérhverri þjóð er talinn nauðsynlegur, með hliðsjón af vökulli og heilbrigðri sjálfstæðisvörn og lífsfrelsi almennra borgara !

 

Vandamálið er eiginlega uppeldislegs eðlis. Það hefur verið stórlega vanrækt að hlynna að þjóðræktarlegum sjónarmiðum í íslensku samfélagi og afleiðingarnar eru þegar orðnar augljósar. Íslenskt stjórn-málalið virðist orðið að einhverju alþjóðasinnuðu, óþjóðlegu og Nató-mörkuðu hyski sem veit ekki lengur hvar skyldur þess liggja. Stjórnmálalífið virðist orðið dauðhreinsað af þjóð-varnarsinnuðu fólki og enginn er að vernda sjálfstæði þjóðarinnar og síst af öllu flokkurinn sem kennir sig við það. Hann er eins og hægri flokkurinn í Danmörku sem heitir Venstre !

 

Þjóðhollir, íslenskir forustumenn ættu skilyrðislaust að vera á válista, – þeir virðast svo gott sem útdauðir !

Loforðatíminn og fylgjur hans !

 

 

Nú stefnir í þann hluta kjörtímabils stjórnmálanna sem almennt gæti heitið ,,Loforðatíminn“. Þá fara þeir sem völdin hafa, að veita hinum og þessum aðilum allskyns dúsur til að tryggja sér stuðning við næstu kosningar. Ekki er neitt siðferði talið mælanlegt í slíkum viðskiptum sem öllu fremur minna á hrossakaup á skítlegu plani. Afleiðingarnar þrýsta okkur enn dýpra í skítinn, enda er almenningsheill aldrei hluti af slíkum gjörningum !

 

Hvernig skyldi vera hægt að mæla pólitískan veruleika hérlendis ? Á að gera það eftir norrænu spillingarstigi, eða því breska, franska eða þýska ? Á að sækja fyrirmyndina vestur um haf í spillingar-hreiðrið mikla í Washington eða í hitt höfuð spillingarhreiður Vesturlanda í miðstjórnarkastalanum í Brussel ?

 

Nú liggur fyrir að heimurinn er að breytast í ýmsum meginatriðum. Forræði Vesturlanda er að líða undir lok og ekki síst forræði Evrópu í heimsmálum. Bretland getur ekki keppt við fyrrum nýlendu sína Indland, Frakkland hefur glatað valdi sínu svo að það reynir að hanga á áhrifum sínum innan ESB, sem þó hafa líka gengið töluvert til baka. Margar fyrri nýlendur Frakka fyrirlíta gamla móðurlandið og sívaxandi aumingjadóm þess. Þýskaland hefur orðið fyrir verulegu efnahagslegu áfalli við að rjúfa orkusamskiptin við Rússland sem í raun lögðu til kraftinn í þýsku efnahagsvélina. En Nató skipar Þjóðverjum fyrir verkum í dag, jafnvel þeim sjálfum til bölvunar !

 

Japan sem algjört taglhnýtingsríki Vesturlanda hefur alltaf gengið fyrir aðfenginni orku og stendur illa að vígi í þeim efnum sem löngum fyrr. Kínaveldi virðist að flestu leyti ríki í örum vexti og nýtur eins og Indland góðra kjara varðandi orkukaup frá Rússlandi. Sem forusturíki í Brics hafa þessi þrjú ríki, ásamt bandalagsríkjum sínum, fulla burði til að byggja upp alþjóðlegt fjármálakerfi óháð dollaravaldinu. Vesturlönd eru sannarlega ekki að glíma við Gaddafi einan núna í þeim efnum og menn hafa lært mikið af því hvernig Vesturlandamafían fór að ráði sínu í Lybíu !

 

Vestræn viðmið gagnvart pólitískri fram-vindu á Íslandi geta þannig enganveginn byggst á ærlegri undirstöðu, enda hljóta allir menn að sjá það, nema þeir sem gjörspilltir eru. Við höfum undanfarin ár stöðugt verið að sökkva dýpra í spillingarfen auðvalds og arðráns og félagshyggja hefur verið algjörlega lögð í einelti á Íslandi, en hún var það fjöldaafl sem byggði í raun upp öll helstu verðmæti okkar í liðnum tíma !

 

Umrædd ójafnaðarsveifla hefur átt sér stað fyrir ofboðslega græðgi fjölda óseðjandi aðila, sem hafa skriðið sem afætur inn í ríkiskerfið, borgarkerfið og sveitarstjórnir víða um land og vilja stöðugt meiri pening. Í þeim efnum má segja að stórfelld verktakastarfsemi í vampýrustíl sé búin að sjúga sig fasta á spena hvar sem það hefur mögulega verið hægt og spillingin hefur aukist sem því nemur og það er ekki lítið !

 

Og slíkt óþurftarlið vill auðvitað fá sitt á loforðatímanum og þar er sannarlega ekki neins krafist sem á samleið með almannahag. Þar rís sérgæskan í hæðir og bitfestan er orðin slík, að kerfisleg þjóðhollustumál eru hrakin út og suður. Það má finna marga ranggefna fósturvísa á þeim furðuslóðum, og þó allt kunni að vera öfugt við það sem rétt er, má telja víst að þar sé enginn ábyrgur, enda er spillingarstigið hátt sem fyrr segir !

 

Möguleikar íslensku þjóðarinnar á því að hér megi byggja upp heilbrigða stefnu til almannaheilla fyrir tilverknað frambæri-legrar ríkisstjórnar eftir næstu kosningar hljóta því að teljast hverfandi. Það er hreint út sagt enginn góður kostur í boði. Blekkingar bæta ekki neitt. Hér er enginn stjórnmálaflokkur laus við spillingu, hér eru engir bitastæðir stjórnmálaforingjar, hér er djúpstæð hyglingapólitík í gangi og rótgróin sérgæska í skítugu öndvegi allra mála og blóðsugurnar eru vægast sagt margar. Og nú virðist reyndar svo komið í bölvunarlegu samhengi, að útlendingar eru alfarið farnir að ráða sjoppunni !

 

Hvernig var hægt að klúðra svona öllum manngildis málum íslensku þjóðarinnar og það á ekki lengri tíma en raun ber vitni ?

 

 

Að fara niður úr öllu valdi !

 

 

 

Nú þegar Vinstri græn hafa legið kylliflöt undir íhaldinu og frjálshyggjunni árum saman og þurrkað út hverja ögn af virðingu í sinn garð frá almenningi, virðast ráðherrar flokksnefnunnar og þingmenn leita í vaxandi örvæntingu eftir einhverju bitastæðu ágreiningsmáli við fyrrnefndan samstarfsflokk, til að reyna að bæta ímynd sem þegar er í rúst !

 

Vinstri græn hljóta eftir öllum réttum sólarmerkjum að vera á endanlegri útleið. Það er ekkert tilefni lengur til að bera traust til þeirra. Og sá forseta-frambjóðandinn sem kom úr liði Vg, var kolfelldur þrátt fyrir ríkulegan stuðning hægri aflanna, þar sem sumir gengu fram af sér í yfirlýsingum !

 

Það eina sem var verulega sláandi niðurstaða í nýafstöðnum forseta-kosningum var að umræddum frambjóðanda var algjörlega hafnað. Það blasir við hverjum manni sem skoðar málin. Núverandi forseti mun ekki hvað síst hafa náð kosningu vegna þess einbeitta ásetnings þjóðarmeiri-hlutans sem þar kom fram !

 

Það mun fljótt koma í ljós í haust, að Vg mun kosta kapps að fjarlægja sig stjórnartaumum íhaldsins, en ólíklegt er að þjóðin láti gabbast af þeim gerviformúlum sem þá verða settar upp. Vg er eitthvað sem tilheyra þarf fortíðinni og þá sem víti til varnaðar fyrir alla sem kjósa að vera vinstri menn og vera þar sjálfum sér samkvæmir !

 

Komandi kosningar þurfa að undirstrika það með skýrum hætti, að svik við stefnumál verði ekki verðlaunuð. Það eru svik við kjósendur og eðlileg lýðræðisafstaða getur ekki heiðrað slíka framkomu. Vg er ekki lengur neinn valkostur fyrir fólk sem vill að almannahagsmunir séu varðir í þessu landi. Þeir hafa verið beygðir og brotnir á margan hátt á síðustu árum, undir stjórnarforustu prímadonnunnar, í fullri baktjaldaþjónustu við svartliða !

 

Það vita allir hvaða flokkur hefur alla tíð verið skjaldborg sérhagsmunanna í þessu landi, en það þurfa líka allir að vita hvaða flokkur hefur dyggilegast stutt hann þar í öllu sér til svörtustu skammar. Og þessvegna er Vg ekki lengur boðlegur valkostur með sitt lið til setu á þingi. Þjóðin þarf að vera minnug á það sem gert hefur verið síðustu árin til ills og bölvunar fyrir hennar hag og hún þarf því - vegna eigin nauðsynjar, að varpa Vg endanlega á dyr !

 

En margur óhugnaður er í gangi að tjaldabaki og löngum er sagt að kerfið sjái um sína. Það á trúlega jafnt við um ríkiskerfið og pólitíkina. Það veit því enginn hvað kann að koma í ljós á næstu mánuðum sem verða líklega nokkuð miklir örlagatímar fyrir íslenska þjóð. Kjósendur þurfa því að vera vel á verði og varast allar þær blekkingar sem kunna að verða settar á svið á næstunni þeim til falls og skaða í náinni framtíð !

 

Sumir af komandi gjörningum kunna vafalítið að þykja mjög ógeðfelldir, að mati almennra borgara og langt frá allri þjóðlegri nauðsyn. Í slíkum tilfellum þarf fólk að vera tilbúið að láta hug sinn í ljós. Þingið má ekki vera afgreiðslu-stofnun fyrir blóðsugaættaða sérhags-munaaðila, heldur á það að endurspegla þjóðarviljann með réttarfarslegum hætti og siðferðilegum styrk. Fáir telja að það geri það eins og sakir standa !

 

Margt virðist fara eftir ljósfælnum leiðarmerkjum í pólitískum veruleika og alls kyns hyglingar virðast daglegt brauð. Til dæmis má nefna það, að nokkuð víst er talið, að einhverjir hægrisinnaðir áhrifa-menn muni líklega um þessar mundir, vera mjög uppteknir í kringum það miður skemmtilega verkefni, að leita með logandi ljósi um allt ríkiskerfið - að einhverri nógu feitri stöðu sem eftirkosninga huggunardúsu fyrir prímadonnuna !

Eina kjarnorkusprengju-árásarþjóð veraldar !

 

 

 

Þegar litið er yfir síðustu 170 árin eða svo, kemst maður varla hjá því að hugleiða hvað það var mikil ógæfa fyrir veröldina og mannlegt frelsi um allan heim, að Suðurríkin skyldu ekki fá að segja sig frá bandaríska ríkjasambandinu með friðsamlegum hætti. Því miður hegðuðu leiðtogar Suðurríkjanna sér fávíslega í upphafi átakanna og gáfu Washingtonvaldinu færi á sér, með því að hefja árás. Það voru mikil og afdrifarík mistök !

 

En hefðu Suðurríkin orðið sjálfstætt ríkjasamband 1860 hefði hin blóðuga saga Bandaríkjanna aldrei orðið sú sem hún hefur orðið. Þá hefðu þrjú ríki deilt með sér Norður-Ameríku, Kanada í norðri, Suðurríkin í suðri og Bandaríkin þar á milli. Sennilega hefðu þau þurft að beina athygli sinni töluvert að hvert öðru vegna varnarhagsmuna sinna, og þar af leiðandi engin framvinda hrokkið í þann heimsveldisgír sem hefur skaðað orðstír Bandaríkjanna mest í gegnum hræðilega glæpi þeirra gegn öðrum þjóðum, einkum þó frá stríðslokum 1945 !

 

Það hefur ekkert ríki skaðað heimsfriðinn meira allan þann tíma en þetta glæparíki hinnar mestu tvöfeldni. Að hugsa sér, að frá dauða Roosevelts í apríl 1945 hafa Bandaríkin ekki komið sér upp einu einasta mikilmenni. Úrvalið úr ríflega 260 milljón manna þjóð hefur sjaldnast náð yfir meðallag mannlegra hæfileika. 75% leiðandi liðs virðast skussar og skíthælar og afgangurinn hangir í því að vera við meðallagið. Varla getur nú heildin verið merkileg þegar útkoman er með þessum hætti !

 

Ritstjóri við blað í Houston í Texas skrifaði á þeim tíma þegar Kosovomálin stóðu sem hæst, að hefði utanríkismálastefna Bandaríkjanna verið rekin með þeim hætti árið 1860, sem hún var um þær mundir, upp úr 1990, hefði engin borgara-styrjöld orðið í landinu og 600.000 Bandaríkjamenn fengið að lifa. Suðurríkin hefðu fengið að sigla sína leið í fullum friði !

 

En allt í einu var málum gjörbylt og einstakur ríkishluti mátti allt í einu segja sig úr sambandsríki einhliða. Hvað hafði gerst ? Þeirri spurningu getur enginn svarað nema Clintonstjórnin, sem stóð fyrir umræddri breytingu, líklega einkum til að herja á ríkishagsmuni Serba á þeim tíma, af pólitískum ástæðum. Svo var Nató keyrt upp í árásargír gegn viðkomandi þjóð !

 

Slík reginsveifla hafði aldrei fyrr, mér vitanlega, átt sér stað með samþykki og fyrir atbeina Bandaríkjanna. En þarna var áratuga föstum stefnupunkti breytt og enginn virðist vita hversvegna ? Mörgu kemur valdapólitíkin til leiðar og stundum er þar farið í heilan hring ósam-kvæmninnar, eins og þarna var bersýnilega gert, heimsfriðarmálum til óþurftar !

 

Bandaríkin hafa kúgað mörg ríki til hlýðni og undirgefni, en þó hygg ég að Suðurríkjamenn í Bandaríkjunum hafi verið barðir niður einna mest afgerandi af Washingtonvaldinu, því aldrei hefur æmt í þeim eftir borgarastyrjöldina og tólf ára svívirðilega hersetu Norðanmanna í Suðurríkjunum, enda voru þau meðhöndluð að fullu sem fyrsta nýlendan og yfirgangurinn og arðránið skelfilegt !

 

Það er lítill vafi á því að heimsbyggðin gæti verið mun betri án Bandaríkjanna eins og þau eru orðin. Þessi sannkölluðu Byssuríki eru eitt versta ofbeldishreiður veraldar og ómenningaráhrifin frá þeim streyma í allar áttir - allar stundir. Hin siðferðilega sýking er sem gangandi heimsfaraldur og nánast orðin áþreifanleg !

 

Ekkert ríki veraldar býr nú við meira hatur annarra þjóða en Bandaríkin. Enda þarf engan að undra það. Ófá þjóðríki hafa verið eyðilögð á undanförnum árum með sprengjuregni og algerri stríðsyfir-hellingu af Bandaríkjunum, svo lífskjör fólks hafa verið gjörsamlega eyðilögð. Það hefur gerst svo oft, að hatrið á orsakavaldinum er víða um heim komið í óslökkvandi stöðu !

 

Fólk æddi ekki út á Miðjarðarhafið frá Lybíu á manndrápsflekum á tímum Gaddafis. Það gerðist eftir að Bandaríkin ,,frelsuðu“ landið, eins og það heitir á Washingtonískunni – tungumáli ofbeldis-aflanna. Tugmilljónir manna út um allan heim, eiga um sárt að binda vegna yfirgangs Bandaríkjanna og hjá þeim er hatrið á þessu ríkisskrímsli orðið sterkasta tilfinning þeirra í lífinu. Slíkt hatur er komið yfir öll mörk og kallar á hefnd hverja einustu lífsins stund !

Litið til baka – dæmi um dómgreindarleysi !

 

 

Bretar urðu að flýja frá öllum búnaði sínum í Dunkirk á tímabilinu frá 26. maí til 4. júní 1940, yfir sundið til Bretlands. Búnaður þeirra fól í sér meira en 2000 fallbyssur, 60 þúsund farartæki, 76 þúsund tonn af skotfærum og 600 tonn af bensíni. Það munaði um minna !

 

Eftir var þá talið í Bretlandi búnaður handa 2 herfylkjum, með því að hirða gamlar byssur af söfnum, en Þjóðverjar réðu þá yfir meira en 200 herfylkjum. Tap Breta við liðsflutningana yfir sundið var eftirfarandi : Yfir 200 skip og 177 flugvélar, þar á meðal 40% af bestu sprengjuflugvélum Breta. Allt var þetta hin hræðilegasta útreið. Þeir björguðu samt meginhluta hersins, 338 þúsund allslausum hermönnum, breskum og frönskum, og má líklega segja að það hafi verið afrek út af fyrir sig !

 

En hvað hafði hinsvegar verið í gangi ? Aðeins 3 mánuðum áður höfðu Bretar og Frakkar ætlað að senda 100 þúsund manna hjálparher til Finna í Vetrarstríði þeirra við Sovétríkin, en Svíar neituðu að leyfa för hersins yfir sænskt land og því varð ekkert af því. Svíar vildu nefnilega meina að þeir væru hlutlausir. Það virtist þó allt annað viðhorf ráða hjá Svíum þegar þýskar hersveitir voru fluttar með járnbrautum yfir land þeirra til að berjast við Norðmenn og Breta í Narvik. Hlutleysi þeirra stóð ekki í vegi fyrir því. !

 

Og hinir allslausu Bretar sendu Finnum 144 flugvélar, 114 þungar fallbyssur, 185.000 fallbyssu-sprengjur, 50 þúsund hand-sprengjur, 15700 flugvélasprengjur, 100.000 hermannafrakka og 48 sjúkrabíla. Og hinir allslausu Frakkar sendu þeim 179 flugvélar, 472 fallbyssur, 795 fallbyssu-sprengjur, 5100 vélbyssur og 200 þúsund handsprengjur !

 

Hvorugt ríkið hafði nokkur efni á þessum hergagnasendingum og forsætisráðherra Breta hafði skömmu áður lýst því yfir að það væri mikil vöntun á herbúnaði í Bretlandi og franskir ráðamenn töluðu alveg á sömu lund hvað Frakkland varðaði. En Chamberlain og Daladier og þeirra fylgifiskar trúðu því eins og nýju neti, að Hitler færi að orðum þeirra og réðist á Sovétríkin. Það var því, að þeirra mati, allt í lagi að styðja Finna. En Frakkland hrundi strax upp úr júníbyrjun við árás Þjóðverja og Bretland var sem vitað er, alveg á nástrái hernaðarlega séð, um nokkurt skeið þar á eftir !

 

Hefði Hitler ekki óttast svo mjög Sovétríkin og talið þau allt of öflugt ríki á næstu grösum við Þýskaland og að þau settu honum skorður, hefði hann ekki hikað við að ráðast á Bretland í framhaldi flótta Breta frá Dunkirk og menn geta velt því fyrir sér hvað lengi Bretar hefðu þá getað varist ?

 

Auk þess hafði það alltaf verið ætlun nazistaríkisins að ráðast á Sovétríkin og Hitlersstjórnin vissi að tíminn skipti máli og að sú árás mætti ekki dragast lengi. Öll bið í þeim efnum þjónaði fyrst og fremst hagsmunum Sovétmanna !

 

Innrás Þjóðverja í Sovétríkin 22. júní 1941 kom endanlega í veg fyrir alla hættu á innrás Þjóðverja í Bretland. En þá fór ,,lýðræðisríkið“ Finnland með Nasista-Þýskalandi í beint árásarstríð gegn Sovétríkjunum. En uppbyggðar varnir Rússa eftir vetrarstríðið, vestan við Leningrad, áttu sinn þátt í að borgin gat varist Þjóðverjum í 900 daga og féll aldrei í hendur þeirra !

 

En glóruleysi breskra og franskra stjórnvalda frá þessum tíma virðist ekki síður fyrir hendi í dag. Þar eru litlir karlar við völd sem löngum fyrr, menn sem senda öðrum vopn þó birgðir séu litlar heima fyrir og treysta á Sám frænda handanhafs og bomburnar hans, ef í nauðir rekur. Og kannski eru forsendur til þess nú að það reki í nauðir og það verulegar nauðir. Og hvar er þá veröldin stödd með sitt brothætta fjöregg ?

 

 

Um niðurrif íslensks samfélags !

 

 

Margt íslenskt fólk er orðið svo yfir sig þreytt á lífsaðstæðum hérlendis, að það flytur úr landi og sumir hafa við orð að þeir muni aldrei koma hingað aftur. Samfélagskerfið er orðið svo spillt og fjarri því að vera mannvænt, að æ fleirum ofbýður það og hvernig komið er fram gagnvart almenningi, ekki síst af stjórnvöldum. Kapítalisminn veður yfir allt og peningagræðgin virðist hafa flæmt alla dómgreind og siðvitund út í hafsauga !

 

Fjármálaspillingin,mannfyrirlitningin,

vaxtaokrið, leiguokrið, öll húsnæðismála-kúgunin og ófrelsið til lands og sjávar, er að breyta Íslandi í samfélag sem er að verða allt sem það átti ekki að verða. Það getur ekkert heilbrigt fólk fundið til stolts yfir því að tilheyra slíku ríkisóbermi.

Hér er óhæft kerfislið á hverri tröppu valdastigans og framasjúk goggunarröðin gengur fyrir öllu. Íslensk velmegun er bara til hjá auðmannaklíkum og ríkis-jötuhyski sem arðræna samfélagið frá degi til dags með öllum hugsanlegum hætti !

 

Hér hafa kerfissköpuð auðvaldskvikindi traðkað yfir allt sem mannlegt var og peningavaldið ræður lögum og lofum með alla skapaða hluti. Auðlindir lands og sjávar, eignir þjóðarinnar, eru meira og minna komnar í hendurnar á ógeðslegustu fyrirbærum íslenskrar sögu. Og íslenska ríkið hefur haft alla forgöngu um þau blygðunarlausu svartnættis svik gagnvart lífshagsmunum þjóðarinnar. Kvótakerfið hefur sannað það til fulls !

 

Íslenskt samfélag er orðið skammarlegt fyrirbæri. Það er búið að gera það með pólitískum hætti að einhverskonar afskræmislegri Litlu-Ameríku, sem sýgur í sig alla lesti og ómennsku úr vestrænum viðbjóðsheimi og telur sig menningarlegra fyrir vikið. Staðreyndin sýnir hinsvegar hrollkalda veruleikamynd, sem fjarlægist stöðugt meira það sem að var stefnt, meðan heilbrigðri dómgreind var fylgt í þessu landi !

 

Auðvald og frjálshyggja er innflutt bölvun fyrir íslenska þjóð. Það sem gagnast getur litlu þjóðinni okkar best er félagshyggja og samhjálp. Sú var tíðin að þjóðin efldi með félagslegri samstöðu þrjár fjölda-hreyfingar í landinu, til almannaheilla. Í krafti þeirrar samstöðu voru miklir og góðir sigrar unnir. Það voru Ungmenna-félagshreyfingin, Samvinnuhreyfingin og Verkalýðshreyfingin sem unnu þá sigra með stuðningi fólksins í landinu !

 

Nú hefur peningavaldið eyðilagt ávinning þessarar þjóðlegu og félagslegu sóknar að stórum hluta. Allt er nú metið til verðs. Íþróttahreyfingin virðist nú undirlögð peningasjónarmiðum og ískaldri gróða-hyggju. Ræktun lands og lýðs er sýnilega ekki lengur neitt takmark. Samvinnu-hreyfingin hefur verið rústuð innanfrá af forhertu eiginhagsmunaliði. Verkalýðs-hreyfingin er í mörgu spillt og ótrúverðug því þar virðast margir í forustu sem ættu þar ekki að vera – þjóðarinnar vegna, fólksins vegna !

 

Þannig hefur hin ómannlega græðgi auðvalds og frjálshyggju leikið þjóðina okkar. Hvernig náum við að ganga til góðs á nýjan leik ? Kenningar kristindóms og góðra siða eru flæmdar burt úr skólum og uppeldis-stöðvum. Reynt virðist sem ákafast frá byrjun, að innræta börnunum okkar rangan rétttrúnað, með atfylgi ríkis og sveitar-félaga. Auðmannaklíkur Íslands hafa aldrei verið öflugri, meira kerfisráðandi og samviskulausari en þær eru í dag !

 

Slíkar klíkur eru orðnar aðall í landinu og herja í öllu á almannahagsmuni. Hvenær ætlar þjóðin að skilja að það þarf að mynda samstöðuhreyfingu og berjast gegn Mammons alinni sérgæsku þessara óþjóðlegu, kerfissköpuðu afla ? Gegn slíkum óþurftar-öflum þarf að bregðast með samstilltu þjóðarátaki. Almannaheill Íslands er í veði !

 

 

Siðrænt gildi Vesturlanda hefur hrunið !

 

 

Sú var tíðin að litið var svo á að Vesturlönd væru allur heimurinn. Afríka var öll undirlögð arðráni ríkja í Vestur-Evrópu og farið ránshöndum um ríki Asíu eins og frekast var hægt. Hinar sjálf-kjörnu siðmenningarþjóðir leyfðu sér allt í krafti iðnvæðingar og hernaðarlegra yfirburða. Allir aðrir voru réttlausir og yfirleitt bara í stöðu hinna kúguðu – stöðu þræla og undirmálslýðs !

 

En Vesturlönd eru ekki allur heimurinn og hafa aldrei verið það. En sennilega eru þau ómerkilegasti hluti heimsins og sá hluti hans sem er sekastur um mestar misgjörðir gagnvart náungum sínum.

Sá sem ekki sér þær staðreyndir sem hrópa hvað hæst gegn kúgun og misgjörðum Vesturlanda, hlýtur að hafa mjög takmarkaða innréttingu andlega séð. Og slík sálarstaða manna kallar í öllu á guðleysi og fráhvarf frá öllu sem er frambærilegt og siðlegt og rétt !

 

Að öllum líkindum er samviskulausasta og eigingjarnasta fólk veraldar búsett á Vesturlöndum. Mammonstengingin er lang-samlega sterkust þar og efnishyggju-dýrkunin takmarkalaus. Helstu auðmenn þar hreykja sér af því að vera trúleysingjar. Þeir trúa ekki á Guð. En hverjum þarf það að koma á óvart ? Menn sem fylgja Mammoni í öllu og glepjast af gulli hans, trúa auðvitað ekki á Guð. Það fer vafalaust ískaldur hrollur um þá, ef minnst er á Dómsdag í þeirra áheyrn !

 

Menn þurfa ekki að ímynda sér að slíkir sálarleysingjar fáist til að viðurkenna eitthvað vald sér æðra ? Að einhver dómur bíði þeirra þegar öll skil verða gerð upp ? Að sjálfsögðu ekki. Andavaldið sem ræður þeim og ríkir að baki öllu peningavaldi, á ekkert skylt við ríki Guðs. Það er af andstæðum rótum og þjónar þeim öflum sem þar ráða og eru í uppreisn gegn Guði. Illa fenginn auður talar aldrei í þágu góðra málefna !

 

Rætur mála vísa annaðhvort til góðs eða ills. Stór hluti auðmanna reynir stöðugt að skapa sér betri ímynd í gegnum gjafir til góðgerðarmála og með því að styrkja eitthvað af slíkum toga, en það verður aldrei til góðs. Ávextirnir verða alltaf beiskir frá slíkum rótum. Illa fengið fé skilar aldrei blessun !

 

Þórdís spákona vissi það á tíundu öld og vildi ekki að Þorvaldur Koðránsson, verðandi fóstursonur hennar, yrði alinn á slíku fé. Hann varð síðar fyrsti íslenski kristniboðinn og skilaði sér til góðs í mörgu. Orð Sveins Danakonungs um mannkosti hans eru ein mestu lofsyrði sem sögð hafa verið um íslenskan mann !

 

Nýlega sagði Íslendingur sem fór hringferð um hnöttinn frá viðtökum sem hann fékk hjá bláfátæku fólki á stríðshrjáðu svæði í Afríku. Það sýndi honum einstakan kærleika og vildi allt fyrir hann gera. Það gaf fúslega af fátækt sinni. Það var heldur ekki Vesturlandafólk og Vesturlönd eru ekki allur heimurinn, sem betur fer. Þá væri staða mannkynsins mun verri en hún er, þó ekki sé hún góð. Manngæskan lifir víða góðu lífi utan Vesturlanda fyrir þá náð sem þar er gefin !

 

Í Afríku og víðar eru kenningar kristindómsins boðaðar og sýndar í daglegu lífi með hreinni og sannari hætti en á Vesturlöndum. Það er virkilega kominn sá tími, að við þurfum að þiggja heilagar gjafir og endurnýjaðan og sannan mannkærleika úr höndum þeirra sem ekkert eiga nema það sem mölur og ryð fá ekki grandað. Þaðan og aðeins þaðan er blessun að fá af hreinum rótum Guðs Náðar !

Natóskattlandið Ísland !

 

 

 

 

Íslendingur sem vill fá hrein svör við ýmsu sem angrar hann, er líklegur til að vilja spyrja margs í yfirstandandi tíma, en þeir sem kynnu að geta svarað og ættu að geta svarað, þegja jafnan þunnu hljóði. Það er nánast venja ráðamanna hérlendis sem og víðar, að reyna að þagga allt niður sem þeim líkar ekki og þegja mál í hel. En spurningarnar leita samt fram og krefjast svara, spurningar eins og þær sem koma hér á eftir, í framhaldi þessa pistils !

 

Getur ríki sem greiðir öðru ríki skatt kallast sjálfstætt ? Eru Íslendingar alltaf að láta draga sig meira og meira undir yfirþjóðlegt vald og þvinganir þess ? Er allt sem gamla sjálfstæðisbaráttan stóð fyrir glatað og gleymt ? Erum við Íslendingar alfarið að verða skynlaus skoffín í samfélagi þjóðanna ?

 

Er landið okkar alltaf að sökkva dýpra sem samfélag niður í fenjalönd fjárglæfranna, erum við alltaf að sleikja þær hendur sem arðræna okkur mest ? Hvað er orðið af sjálfsvirðingu okkar og þeim frjálsa íslenska anda, sem var kjarninn í þeirri þjóðarhugsjón sem ruddi okkur með lifandi hætti brautina til fullveldis ?

 

Erum við að verða aðhlátursefni hjá skynbæru fólki um heim allan fyrir inngróið stórmennskubrjálæði lítil-mennskunnar og króníska hugarlömun minnimáttarkenndarinnar ? Af hverju er forustulið okkar svo steindautt í stjórnar-farslegu tilliti, að meiri vesalmenni finnast varla þó leitað væri um alla jörðina ? Og af hverju er efnahagsleg og andleg staða okkar sem þjóðar, í lóðréttu gengisfalli allar stundir ? Er það eitthvað sem verður að vera, til að hægt sé að ganga frá okkur að fullu og öllu sem marktækri þjóð ?

 

Af hverju förum við í yfirlýst stríð við aðrar þjóðir, þjóðir sem hafa ekki gert okkur neitt nema gott ? Af hverju látum við erlend öfl stöðugt leiða okkur fyrir björg ? Af hverju getum við ekki hegðað okkur í þjóðlegu tilliti eins og vinir okkar Færeyingar ? Af hverju lærum við aldrei neitt af öllum okkar glórulausu mistökum ? Hversvegna köstum við okkur stöðugt með blindum augum fyrir borð allrar bölvunar, í þágu blóðugra þrælahalds og stríðsæsingaafla úti í heimi ?

 

Af hverju vinnum við, með hörðum hroka framgangi, að því að eyðileggja allan velferðarávinning þjóðarinnar sem vannst með botnlausum þrældómi þriggja undan-farandi kynslóða ? Af hverju rífum við stöðugt kjaft þegar við ættum að þegja og reyna að skammast okkar ? Það er gæfuleg framtíð fyrir íslensku þjóðina eða hitt þó heldur, þegar hún er komin í þá stöðu, að verða blóðmjólkuð bæði af Nató og ESB. Er okkur alls varnað núorðið sem þjóð sem vill vera virðingarverð ?

 

Spurningarnar geta verið margar en svörin virðast fá og innantóm sem slík. Fara íslensk ungmenni ef til vill eftir nokkur ár út í heim undir herboði með ,, license to kill,“ fyrir nýjar nýlenduherferðir Vesturveldanna og Nató ? Verðum við Íslendingar þá með löggildingu manndrápa í nafni vestrænnar hagsmunaklíku ? Verður það framtíð þeirrar þjóðar sem var friðelskandi fyrir svo skömmu ? Hvert er verið að leiða okkur, örþjóðina sem engum vildi illt í eina tíð ?

 

Nú erum við orðin skylduð til skattgjalds undir árásargjarnt og heilalaust hernaðar-batterí sem fæðir sig á stríðsástandi. Og hver skyldu verða næstu manngildis lækkunarskref í þeirri herleiðingu úrkynjunar og ómennsku sem við höfum verið þvinguð inn í ? Það vita sennilega bara blóðsuguandinn sem ræður Nató og ESB í Brussel - og púkarnir í Pentagon ?

Skrifstofuríkið SÞ !

 

 

 

Það er löngu ljóst, að vonir þær sem bundnar voru við stofnun Sameinuðu þjóðanna í lok heimsstyrjaldarinnar síðari eru horfnar og týndar og tapaðar. Endurtekning mistakanna með Þjóðabandalagið varð fljótt hin ömurlegasta staðreynd, og ekkert hefur getað bætt þá ímynd sem fljótt varð grútskítug í gegnum stöðugan hráskinnaleik stórveldanna. Allt traust milli aðila fór fljótlega í súginn og einskisverður kjaftaklúbbur sat eftir !

 

Auðvitað hefðu aðalstöðvar slíkra samtaka sem SÞ var ætlað að verða, aldrei átt að verða staðsettar í Bandaríkjunum. Það er með ólíkindum að það skyldi verða niðurstaðan. Aðalstöðvarnar hefðu auðvitað helst átt að byggjast upp í einhverju hlutlausu landi en ekki á öðrum valdapóli heimsmálanna. Eftirferlið hefur líka allt tekið mið af því hvað illa var af stað farið í þessum efnum !

 

SÞ hefur lengst af og nánast alla tíð verið hagsmunalegt tæki til að viðhalda fullu forræði Vesturlanda í heimsmálum. Stofnanir samtakanna enduróma þann tilgang með ýmsum hætti. Allir aðalritarar SÞ hafa verið hallir undir þá stefnu, en sumir telja að U Thant hafi helst sýnst vera þar nokkur undantekning. En á hans tíma voru mál komin í nokkuð fastan farveg þeirrar stýringar sem löngum hefur ráðið för hjá samtökunum og í raun, allt frá byrjun, stuðlað að því að brjóta áhrifavald þeirra niður innanfrá !

 

Nú er SÞ fyrst og fremst þunglamalegt skrifstofubákn, verulega kostnaðarsamur kjaftaklúbbur sem skilar ákaflega litlu í heimsfriðarlegum skilningi. SÞ er því nákvæmlega eins og Þjóðabandalagið var á sínum tíma. Sumir tala með fyrirlitningu um samtökin sem algera gólfþurrku Bandaríkjanna eða mjög svo skítugan afþurrkunarklút Vesturlanda og sannarlega virðist það ekki að ástæðulausu !

 

Sameinuðu þjóðirnar hafa aldrei verið sameinaðar og nafnið eitt er hið argasta ónefni sem slíkt. Stórveldapólitíkin hefur fyrir löngu eyðilagt allt í þessum efnum og spillt sérhverjum möguleika til gagnlegra milliríkjasamskipta. Öryggis-ráðið virkaði alla tíð öfugt og tryggði hagsmuni stórveldanna og þar með framvindu ranglætisins. Það valtaði yfir Allsherjar-þingið hvenær sem þörf var á því talin. Svo til sérhver stofnun á vegum þessa bákns sem SÞ er, hefur allt frá upphafi borið sitt vitni um tvöfeldni og hlutdrægni í málum. Þar hefur alltaf skinið í gegn og drottnað í öllu, undirlægjuhátturinn gagnvart yfirboðinni stefnu ráðandi ríkja !

 

Það væri því hreint og beint heilsufarsleg bót að því fyrir heiminn og heimsmálin, að leggja SÞ niður sem fyrst og verja þeim óhemju fjármunum sem í það bákn fara, til einhvers gagns fyrir þurfandi þjóðir, hvernig svo sem það yrði gert. En þar mætti auðvaldið eitt ekki fá að ráðskast með öll mál bak við tjöldin, eins og verið hefur hingað til, allri veröldinni til óþurftar og skammar !

 

Tilraunin sem gerð var til ætlaðra heimsfriðarmála 1945, með stofnun Sameinuðu þjóðanna, var mjög snemma eyðilögð og líklega vitandi vits, enda hefur enginn nokkra tiltrú lengur á framgöngu og gagnsemi SÞ í því sambandi og segir það sína sögu um það hvernig til hefur tekist !

 

Í margpóla heimi þar sem kapitalískt einræði fær ekki að drottna yfir öllu, er fólgin helsta von mannkynsins um manneskjulegri viðhorf í samskiptum þjóða. Þar ætti að vera hægt að koma milliríkjaviðskiptum í traustara og trúverðugra horf. Það sem kynni að verða þá til, eftir tímabært og endanlegt fráfall SÞ, verður að flestu leyti að taka mið af því að verða í engu eins og SÞ !

Nýlendustríðið í Úkraínu !

 

 

 

 

Bandaríkin og Vesturveldin, með Nató og ESB í broddi fylkingar, halda af einbeittum brotavilja áfram hinni nýju nýlendustefnu sinni í Úkraínu, sem er fyrsta skref þeirra til arðráns í austri í seinni tíð. Það er upptekið framhald auðvaldsríkjanna af þeirri sókn – Drang Nach Osten - sem hafin var til austurs 22. júní 1941, og endaði svo hrapallega, móti öllum vonum þeirra sem að henni stóðu, vorið 1945. Sömu öflin eru enn að verki !

 

Skuldsetning úkraínska ríkisins gagnvart Bandaríkjunum og Brussel, Nató og ESB, er að verða stjarnfræðileg, enda ræður fasistastjórnin í Kiyv engu lengur með sjálfstæðum hætti. Hún er ekkert nema 100% leppstjórn vestrænnar íhlutunar í landinu. Úkraína hefur átt sér afar litla sjálfstæðissögu til þessa, en mun áreiðanlega ekki koma til með að eiga neina slíka héðan í frá. Vesturveldin hafa gleypt landið og sett það í ævarandi skuldafjötra, nema þann hluta þess sem Rússland hefur tekið, til varnar íbúum þeirra svæða, sem eru Rússar !

 

Á dögum frelsisstríðs þjóðar Úkraínu 1648-1654 undir forustu Bohdans Kmelnytskys, sem háð var gegn Pólverjum og kúgun pólskra lénsherra á Úkraínumönnum, ákvað Perejaslavskaya Rada, ráðstefna allra stétta hinnar úkraínsku þjóðar, að leita eftir sameiningu við Rússland, sér til hjálpar og viðnáms. Það var síðan gert en þrátt fyrir það tókst Pólverjum að halda nokkrum hluta landsins í vestri undir sínu valdi allt til 18. aldar, en Austurríki sem þá var stórveldi innlimaði síðar vestustu svæði Úkraínu undir sitt vald !

 

En enn og aftur réðust Pólverjar, og nú undir fasistavaldi, á Úkraínu 1920 og tóku Kiyv, en voru jafnharðan reknir þaðan af Rauða hernum, allt til Varsjár. Pólverjar hafa ekki alltaf verið píslarvottar, þó þeir láti stundum þannig. Og aftur kom svo hættan úr vestri yfir mannfólkið í Úkraínu, þegar Hitlers Þýskaland réðist án stríðsyfirlýsingar á Sovétríkin 1941, en þá var Úkraína öll nánast lögð í rúst ásamt Hvíta-Rússlandi !

 

Um 1955 var samt uppbyggingu landsins eftir þá auðn lokið, eftir sannkallað risaátak í þeim efnum. Sovétríkin misstu 27 milljónir þegna sinna í seinni heims-styrjöldinni, 1/4 hluti allra eigna landsmanna var eyðilagður, þar á meðal 17 þúsund borgir, 70 þúsund þorp, 31 þúsund verksmiðjur, 84 þúsund skólar og um 60 þúsund kílómetrar af járnbrautum. Hestum, nautum og svínum hafði fækkað um 45 milljónir og í stríðslok áttu 25 milljónir manna ekki þak yfir höfuðið !

 

Rússar þekkja flestum þjóðum betur afleiðingar stríðs í eigin landi og hafa þurft að þola mikið af þeim sökum. Það er hinsvegar reynsla sem Bandaríkjamenn hafa lítið sem ekkert þurft að kynnast. Kannski að beiting kjarnorkuvopna í því hugsanlega gereyðingarstríði sem Nató og ESB virðast vilja starta um þessar mundir, verði þeim hinn endanlegi lærdómur hvað það snertir ?

 

Uppkeyrsla stríðsins í Úkraínu og sífellt vaxandi ögranir Vestursins gagnvart Rússum með ágang til austurs, auka stöðugt líkurnar á því að stríðið breiðist út. Þá styttist í að breiðu spjótin verði notuð. Kjarnorkuvopnum verður því beitt að óbreyttu áður en langt um líður. Þau eru til og nógar birgðir af þeim ef til kemur, til að eyða heiminum margsinnis !

 

Það er kannski það sem stríðsóðum mönnum í Brussel og víðar finnst helst að vanti um þessar mundir, svo sjálfsmorðsstefna þeirra virki til fulls, - kjarnorkustríð í Evrópu ? Það er kannski styttra í það en margir halda og þegar svo er komið, verður ekki hægt að taka nein skref til baka. Þá er sjálfvirk dauðaframvinda alls lífs komin í gang !

 

Sagan sýnir okkur alltaf að skrattinn er iðinn við kolann. 2014 tókst leyni-þjónustum Vesturveldanna að koma nýjum stjórnvöldum að í Kiyv, með ólöglegu valdaráni og skipti þá engu að öfgamenn og fasistar voru þar í forustu. Nokkrum sinnum hefur tekist að koma slíkum valdaránstilraunum í gegn, svokölluðum litabyltingum, sem allar eiga náttúrulega að þjóna frelsinu og lýðræðinu, samkvæmt hinum fullkomnu forskriftum að vestan !

 

Það hlýtur samt að vera farið að ganga á fjármagnið hjá CIA í gegnum slíkar aðgerðir. Að vera kannski mánuðum saman með nokkur hundruð ef ekki þúsundir fólks á launaskrá sem mótmælendur í fullri vinnu hvern dag, gegn réttkjörnum yfirvöldum. Það þarf mikla peninga í kringum slíkt og Bandaríkin eru nú ekki eins rík og þau voru. Í öllu þessu er svo auðvitað um fullkomlega ólýðræðisleg vinnubrögð að ræða í eitruðum andhverfustíl bandarískrar moldvörpustarfsemi !

 

Nú er ekkert lýðræðislegt umboð frá þjóðinni fyrir hendi hjá stjórninni í Kiyv, þar sem kjörtímabili er lokið og engin endurnýjun þess í gegnum kosningar hefur átt sér stað. En sú staðreynd virðist ekki breyta neinu hjá hinum margyfirlýstu mannréttindasinnuðu og lýðræðiselskandi Vesturlöndum sem ráða þarna alfarið ferðinni. Enda er spilað um flest annað en frelsi fólks og mannréttindi í nýlendu-stríðinu þar eystra. Í því valdaspili ræður öllu djöfulleg Mammonsgræðgi hins tvíhöfðaða og síhungraða auðvalds-skrímslis í Brussel. Sú Hitlerseftiröpun sem þar hefur verið sett í gang, setur heiminn allan í þann voða sem kann að hleypa gereyðingar-skriðunni af stað og þá verður ekki aftur snúið !