Dómur þjóðarinnar

Nú er búið að handtaka tvo menn sem störfuðu í bankakerfinu íslenska og voru þar háttsettir meðan frjálshyggjan vann í gegnum þá og aðra þvílíka að niðurbroti þjóðfélagslegrar velmegunar á Íslandi. Það má vel vera að eftir sé að handtaka fleiri, en samt er ljóst að þeir verða aldrei sakfelldir fyrir það sem þeir raunverulega gerðu. Þau afbrot verður aldrei hægt að sanna á lögfræðilega vísu og allra síst siðferðilega þáttinn.

Þeir dómar sem kunna að vera kveðnir upp yfir þessum mönnum verða því aldrei það víti til varnaðar sem þyrfti að vera. Það eru nefnilega mjög óljós ákvæði í lögum varðandi samfélagslega glæpi og þessvegna hægt að velkja slíkum málum fram og aftur í jafn réttarfarslega ótryggu kerfi og við búum við.

En fólk ætti nú að vita að frjálshyggjan er mannfjandsamleg stefna, stefna sem gengur út á að einstaklingar sem fá burði til þess, valti yfir samfélagið á skítugum skónum, troði á öllum og brjóti allar siðareglur til að auðgast á kostnað náungans.

Með einkavæðingu bankanna gerðu Davíð og Halldór tilteknum mönnum það fært að hafa burði til slíkrar yfirvöltunar. Þeir voru valdsmennirnir sem hrundu hringekju þjóðarhrollvekjunnar af stað. Þeir voru hinir pólitísku ábyrgðarmenn og flokkar þeirra hlýddu þeim í einu og öllu. Þeir eru margir í þessum flokkum í dag sem eiga ekki nógu sterk úthúðunarorð varðandi útrásarliðið og bankaforkólfana sem brugðust, en verja hinsvegar Davíð og Halldór eins og þeir hafi verið og séu englar með hörpur.

En öll óheillasagan byrjaði með valdasamspili Davíðs og Halldórs og það hefðu ekki orðið neinir útrásarvíkingar ef þeir hefðu ekki búið þá til. Bankaspillingin byrjaði sem pólitísk spilling í ráðandi valdaflokkum.

Þar sem íslenskir dómstólar eru ekki þesslegir að mikils sé af þeim að vænta varðandi sakamál þeirra sem settu hér allt á hvolf, þarf þjóðin að fella sinn dóm. Þar sem það liggur fyrir að þeir menn sem gengu svo hart fram í að auðgast við þær forréttinda-aðstæður sem þeim voru gefnar, að þjóðin er efnahagslega lömuð eftir rányrkju þeirra á þjóðarhag, er eðlilegt að fólkið í landinu hafni öllum samskiptum við þá. Dómur þjóðarinnar þarf að ganga út á að viðkomandi verði  " persona non grata " í íslensku samfélagi allar stundir héðan í frá.

Allir ættu því að sniðganga þá og láti sem þeir séu ekki til - þeir ættu þannig algerlega að vera núllaðir. Það er eina refsingin sem mun verða víti til varnaðar og forða öðrum frá því að ganga í þeirra spor. Íslensk samfélag hefur ekki efni á því að eiga " hvítflibba " afbrotamenn sem eru leiddir til öndvegis af pólitískum verndurum svo þeir geti þjónað lund sinni og rænt banka og fjármálafyrirtæki innanfrá og kippt fótunum undan eigin þjóð.

Sameinumst um það að afskrifa þessa menn og neita að viðurkenna hlutdeild þeirra í íslensku samfélagi - samfélagi sem þeir hafa sjálfir afneitað með gjörðum sínum. Þjóðin þarf að fella sinn dóm því stjórnvöld hér eru yfirleitt þeirrar gerðar að þau verja sérgæðingana en níðast á almenningi. Þessvegna þarf þjóðin alvarlega að hugsa sinn gang því ríkisstjórninni er ekki treystandi til að verja hana gegn kerfinu sem virðist nú algerlega rekið á sérhagsmuna-forsendum.