AÐ SAMKOMU LOKINNI...........

 

Eins og undirritaður þóttist vita var Bjarni Ben II. endurkjörinn formaður Stóra Þjóðarógæfuflokksins á landsfundi hinna breiðu baka, enda búinn að sanna mikilvægi sitt fyrir hagsmuni þeirra sem vilja stuðla að áframhaldandi þjóðarógæfu. Yfirlýsing Bjarna Ben II. um Dabba Odds sem farsælasta leiðtoga flokksins á seinni árum, færði honum vafalaust allmörg atkvæði úr herbúðum gamla einvaldsins, enda allir þar þeirrar trúar að farsæll leiðtogi flokksins þurfi ekkert endilega að vera farsæll leiðtogi fyrir land og þjóð.

Raunar getur þetta tvennt enganveginn farið saman þar sem stefna flokksins gengur alfarið út á aðhlynningu sérhagsmuna og gefur nánast skít í allt sem þjónar hagsmunum heildarinnar. Af því leiðir auðvitað að flokkurinn er réttnefndur þjóðarógæfuflokkur.

Landsfundurinn var augljóslega sammála um að allir þingmenn flokksins væru réttir menn á réttum stað. Engin gagnrýni kom fram á fólk eins og Þorgerði Katrínu og Guðlaug Þór sem ættu þó almennt séð að hafa mjög skertan orðstír eftir það sem á undan er gengið. En í augum sérspilltra flokksmanna virðast þau bara enn gjaldgengari en áður !

Í því sambandi ber kannski að hafa það í huga, að íslenska þingið er orðið í augum almennings nokkurskonar þriðja flokks útfærsla af bandaríska þinginu, sem er búið að vera lokaður sérhagsmunaklúbbur til fjölda ára, þing sem nýtur afskaplega lítils trausts meðal almennings eins og það íslenska.

Menn á landsfundinum hafa því kannski hugsað sem svo " það skiptir engu máli hverjir sitja á þingi og kjafta þar, kaupin fara fram annars staðar ! "

Ekkert alvörustarf var unnið á landsfundinum í siðfræðilegum efnum, enda fer siðfræði auðvitað ekki saman við neitt í stefnu Stóra Þjóðarógæfuflokksins og skyldi engan undra. Stór hluti landsfundarfulltrúa myndi líklega, - aðspurður um siðfræði, - spyrja - hvað er það ?

Innmúraður og innvígður flokksmaður, ekki þó Styrmir Gunnarsson, sagði mér að það væri talið að enn væru þrír eða fjórir hugsjónamenn eftir í flokknum, en hann sagðist reikna með því að þeim myndi fækka jafnt og þétt, enda væri flokkurinn bandalag um hagsmuni en ekki hugsjónir. Menn sem væru að tala um hugsjónir væru yfirleitt aðhlátursefni innan flokksins og taldir ójarðtengdir og með takmarkað veruleikaskyn. Hann sagði jafnframt að fylgi Bjarna Ben II. í formanns-stöðuna hefði verið 100% hagsmunafylgi. Landsfundarmenn hefðu einfaldlega treyst honum mun betur en mótframbjóðandanum - fyrir sínum sérhagsmunum !

Heimildarmaður minn er einn af þeim Þjóðarógæfuflokksmönnum sem  viðurkennir eiginlega kinnroðalaust að flokkurinn sé þjóðarógæfuflokkur í ljósi þess sem gerðist, en það er hinsvegar í hans augum ekki svo slæmt mál, meðan sérhagsmunum er sinnt eins og verið hefur.

Kjörorð innvígðra flokksmanna er nefnilega - ég um mig frá mér til mín !

Það hefur löngum verið vitað að helstu fyrirmyndir flokksins hafa undanfarna áratugi verið vestan hafs. Sérstaklega fór sú hefð að nálgast tilbeiðslustigið eftir að Johnson Bandaríkjaforseti tók þáverandi forsætisráðherra og formann flokksins með sér í stuttan labbitúr í Washington meðan hann var að viðra hundana sína. Það þótti mikill heiður á þeim tíma.

Fyrir um það bil 100 árum var til stjórnmálaflokkur hér á Íslandi sem hét Sjálfstæðisflokkur - flokkur sem stóð nokkuð skaplega undir nafni meðan hann hélst í heilu lagi, sem var reyndar ekki lengi.

Eftir að hann leið undir lok hefur í raun ekki verið neinn Sjálfstæðisflokkur í þessu landi. Sjálfstæði lands og þjóðar hefur þó stöðugt verið í hættu fyrir þeim öflum sem vilja setja verðmiða á alla hluti sama hvað það er.

Er ekki kominn tími til þess að stofnaður verði hér SJÁLFSTÆÐISFLOKKUR ?