Stelirðu litlu = hegning ! Stelirðu miklu = viðurkenning !

Ísland er oft sagt hafa sérstöðu um margt og þegar landinn segir það er ekki laust við að nokkurt stærilæti sé haft með í för. En í mörgu er þó gengið hér um troðnar slóðir fyrirmyndanna utan úr heimi og margar þeirra eru nú ekki góðar.

Á Íslandi tíðkast það til dæmis, engu síður en í menningarlöndunum í kringum okkur, að hegna smáþjófum en heiðra stórþjófa !

Kunn er vísan sem segir að ef menn steli litlu og standi lágt fari þeir í steininn, en steli þeir miklu og standi hátt sé stjórnarráðið opið fyrir þeim !

Á síðustu árum hefur vísan sú vissulega þótt sanna sig með afgerandi sterkum hætti. Þó að ýmis mál hafi verið til rannsóknar allt frá hruni sýnist eftirtekjan ákaflega rýr. Þeir virðast hreint ekki vera svo fáir einstaklingarnir hérlendis sem standa ofar lögunum og eru ábyrgðarfríir og ósnertanlegir hvað sem þeir gera.

Það er því mjög skiljanlegt að maður heyri víðast hvar afar neikvæðar umsagnir  varðandi íslenskt réttarkerfi, enda virðist það hafa fengið slíka falleinkunn hjá öllum þorra fólks í þessu landi, að vandséð er hvort þar verði nokkurntíma aftur um marktækt traust að ræða. Að minnsta kosti þyrfti margt að breytast til að svo verði og því miður virðist fátt benda til þess að verið sé að stefna að einhverri siðbót innan kerfisins og stjórnmálanna, eftir það sem á undan hefur gengið.

Rannsóknarskýrsla Alþingis virðist beinlínis orðin að einhverju mesta dulsmáli Íslandssögunnar og fulltrúar kerfisins forðast eins og heitan eld að nefna hana á nafn. Almenningur hefur það því mjög sterkt á tilfinningunni að það sé eingöngu verið að teppaleggja yfir skítinn !

Framganga lögfræðinga í ýmsum málum er líka með þeim hætti að fólk skilur ekki lengur á hvaða grundvelli þeir starfa. Ég heyrði það nýlega haft eftir einum þeirra, að það væri ekki lengur gengið út frá því hvað væri rétt heldur hvað lögin segðu ! Og sannarlega höfum við fengið að sjá það á undanförnum árum að lagasetningar hérlendis geta þessvegna gengið þvert á almenna réttlætiskennd.

Það er vont að búa í samfélagi þar sem löggjöfin á ekki samleið með réttlætinu !

Þegar þeir sem sitja á þingi eru farnir að þjóna svo undir sérhagsmuni, að þeir fara að setja lög á kostnað heildarinnar sem hygla einstökum hópum og mismuna þannig þegnum landsins, er spilling auðvitað komin á verulega hátt stig og eðlileg lýðræðisstaða þar af leiðandi í verulegri hættu.

Og þegar yfirvöld sem hafa kannski pínulítið samviskubit vegna þess að stórþjófar ganga lausir, reyna að lappa upp á orðstírinn með því að ganga fram af meiri hörku gegn smáþjófum, eru siðalögmálin orðin talsvert ankannaleg svo ekki sé meira sagt og kannski ekki einu sinni höfð til hliðsjónar hvað þá annað.

En það eru hinsvegar gömul sannindi, að sumum er sama um öll siðalögmál svo framarlega sem þeir séu í þeirri stöðu að geta grætt peninga.

Það virðist margur skuggabaldurinn hafa hegðað sér með þeim hætti !

Margir hafa þannig grætt mikla peninga á Íslandi á árunum fyrir hrunið með því að brjóta öll mannleg siðalögmál og gefa skít í velferð þjóðarinnar !

Og það má heyra í gegnum fréttir og annað að arkitekta hrunsins skortir ekki fé, enda syndagjöldin bara innheimt af almenningi og verðtrygging ranglætisins sér um að gæta hagsmuna blóðsuganna sem fyrr.

Peningarnir sem hurfu úr bönkunum rétt fyrir hrunið og víðsvegar úr hinum ýmsu fjármálafyrirtækjum hættu ekki að vera til - þeir voru bara fluttir annað og þeim komið fyrir í ýmsum skálkaskjólum og pólitískir verjendur gerendanna hafa tönnlast á því síðan að það hafi ekki verið brotin nein lög !  

Það var sem sagt búið að koma málum þannig fyrir, að það var hægt að láta heilt þjóðfélag hrynja án þess að brjóta lög og enginn glæpur átti að hafa verið framinn þó allir sjóðir hefðu verið tæmdir !

Er það að skapa slíkt lagaumhverfi ekki hagræðing af hálfu andskotans ?

Sumsstaðar er helvítisherrann greinilega dýrkaður ásamt öllu því sem hann stendur fyrir og enginn vafi er á því, og allra síst í ljósi nýfenginnar reynslu, að Mammon er hægrisinnaður og helblár á litinn !

Þeir eru hreint ekki svo fáir sem vilja halda því fram að embætti sérstaks saksóknara hafi bara verið stofnað til að láta fólk halda að meiningin sé að gera eitthvað. Það muni ekkert koma út úr því brölti nema kostnaður og það mikill kostnaður. Svo verði embættið lagt niður einhvern daginn, þegar yfirvöldin telji að lítil sem engin hætta sé lengur á því að fólkið rísi upp.

Og í ljósi reynslunnar er auðvitað lítil sem engin hætta á því að fólkið rísi upp. Þetta píp þarna í janúar 2009 var líklega bara skammvinnur útblástur helsárra vonbrigða, undantekningin frá reglunni,  - láta ekki Íslendingar allt yfir sig ganga eins og fyrri daginn ?