Veltikefli í vinsældaleit !

„Rýrt er efni í roði þunnu

rop þó vaxi í karranum.

Bylur hátt í tómri tunnu,

til að mynda Gnarranum !"

Flestir menn hafa hingað til haft þá sómatilfinningu að blanda ekki Jesú Kristi inn í lágkúruleg sjónarmið hins daglega kjaftaþings með þeim hætti sem Jón Gnarr borgarstjóri Reykjavíkur gerði nýlega á erlendum vettvangi !

Stundum búast menn að vísu að heiman í fullmiklum flýti þegar um ferðalög er að ræða, og þá vill hitt og þetta verða eftir. Kannski varð sómatilfinningin eftir heima í þetta skipti hjá Jóni Gnarr því stundum getur ýmislegt verið svo smátt að vöxtum að auðvelt sé að missa það frá sér !

Jón Gnarr er sjáanlega maður sem er þannig gerður, að hann ætti ekki að þurfa að koma á óvart með það sem hann lætur út úr sér, jafnvel þó það sé þess eðlis að það myndi koma á óvart frá flestum öðrum. Stefnumark hans virðist nefnilega fyrst og fremst vera að vekja á sér athygli með einum eða öðrum hætti. Ein helsta leið hans til þess hefur sýnilega verið að viðra sig upp við þrýstihópa sem eru kannski ekki svo ýkja fjölmennir en hafa mjög hátt og láta mikið á sér bera. Jón Gnarr fellur greinilega eins og flís við rass þegar um slíka hópa er að ræða, enda líklega sinnið og skinnið þar til húsa í öllum skilningi.

Það býr margt í borg eins og Reykjavík og það ber mikið á ýmsum svonefndum menningarhópum þar sem sumir hverjir virðast hafa það eitt á stefnuskrá sinni að níða niður allt sem öðrum er heilagt eða einhvers virði. Það virðast nefnilega sumir þannig hugsandi í sinni uppskrúfuðu menningarviðleitni að frjálslyndið eigi að vera takmarkalaust, aðeins þannig sé það ekta ! Fólk með þessum hugsunarhætti virðist oft og einatt vilja tengja sig við hluti sem lengstum hafa ekki þótt sérlega eftirsóknarverðir til viðmiðunar, eins og þegar það til dæmis spyrðir nafn borgar sinnar við Sódómu.

Og nú um skeið hafa Reykvíkingar haft borgarstjóra sem virðist fylgja skoðunum þessara hópa að öllu leyti. Hann talar sem borgarstjóri á erlendum vettvangi með þeim hætti að það getur hvorki talist honum til sóma né borginni sem hann er fulltrúi fyrir. Kristur sjálfur getur ekki í hans huga hafa verið annað en hommi fyrst hann var ekki að flangsast utan í kvenfólki !

Það er ekkert nýtt í umræðunni að aðilar af hálfu homma og lesbía komi fram með yfirlýsingar um að ýmis stórmenni Sögunnar hafi verið samkynhneigðir einstaklingar, en hingað til hefur Kristur þó verið látinn að mestu í friði. En svona hegðar þetta fordómalausa fólk sér þegar það segist vera að berjast gegn fordómum annarra ! Eignar látnum einstaklingum kynhneigð sem engar sannanir eru fyrir að verið hafi til staðar, tekur sér þann rétt og brýtur á mannréttindum látins fólks og minningu þess !

Reykvíkingar kusu Jón Gnarr og hans fylgifiska yfir sig á sínum tíma til að sýna að þeir hefðu skömm á hinum frambjóðendunum. Jafnvel hann átti að vera betri en þeir. Þannig var það og flestir vita það og viðurkenna. Gnarrinn var ekki með neina stefnu, hann sat bara með órætt glott á vörum og vann sinn kosningasigur út á það. Ef hann hefði tjáð sig eitthvað að ráði hefði hann skiljanlega tapað á því. En vegna þess að hann sagði svo lítið, talaði hann minna af sér fyrir vikið !

Við Íslendingar eigum spakmæli yfir flestalla hluti og eitt þeirra hljóðar þannig :  „Lengi getur vont versnað"! Jón Gnarr hafði ekki lengi setið í embætti borgarstjóra þegar æði margir sem kusu hann iðruðust gerða sinna. Þeir sáu að þó hinir frambjóðendurnir hefðu vissulega verið slæmir þá var Gnarrinn verri ! Hann fór að birtast þeim sem einhverskonar margflókinn persónugervingur óljósra viðhorfa í flestum málum og því má segja að  misjafn Dagur og breytileg Nótt hafi tekið völdin í borg óttans og hlutföllin þar á milli hafi orðið og séu býsna ójöfn !

Jón Gnarr hegðar sér oft eins og trúður og hefur sýnilega gaman að því og telur sig jafnvel geta skemmt öðrum með því. En með afskiptum sínum af pólitík er hann hinsvegar afskaplega vafasamt fyrirbæri og ólíklegur til afreka á því sviði. Hann virðist þegar hafa spillt því tækifæri sem honum gafst þar, með þeim hætti að varla verður um bætt. Sumir telja reyndar að hann sem pólitíkus sé bara á undan sinni samtíð, hann sé eins og pólitíkusar verði almennt eftir 10-15 ár. Þá verði loddarar í aðalhlutverkum í öllu stjórnmálalífinu ! Hver veit, kannski verður það svo, og reyndar bendir ýmislegt til þess að svo verði. En það er vandamál komandi tíðar en Jón Gnarr virðist hinsvegar vaxandi samtíðarvandamál þeirra sem hann á að vera fulltrúi fyrir.

Reykvíkingar eiga sér borgarstjóra sem - er að verða og er jafnvel þegar orðinn -kunnur fyrir nokkuð sem margir myndu kalla „ótilhlýðilega framkomu" ! Maðurinn virðist hafa mikla þörf fyrir að tjá sig - beinlínis til að hneyksla !

Það er ef til vill ekki hægt að sakast svo mikið við hann fyrir það að honum sé ekkert heilagt. Skýringar á því liggja vafalaust í ýmsum hlutum í fortíð hans og ferli fram á þennan dag. Hitt er öllu verra þegar maður sem telur sig líklega fordómalausan, virðist hafa svo mikla tilhneigingu sem raun ber vitni, til að gera lítið úr því sem öðrum er heilagt. Í því framferði sýnast mér koma fram fordómar sem mæla ekki með þeirri innréttingu sem viðkomandi persóna hefur.

Ég hefði haldið að Jón Gnarr ætti að halda Jesú Kristi utan við sínar pælingar. Það virðist nefnilega ekkert benda til þess að hann hafi lifandi mannskilning á þeim hreinleika sem býr í eðli Krists og anda og sem hefur verið birtugjafi á vegi allra kristinna kynslóða í þessum heimi síðustu tvö þúsund árin.

Jón Gnarr er sýnilega með hugann við allt annað og ólíkt heimslegra sjónarmið í sínum þankagangi og pælingar hans eru þess eðlis að þær gera hann síður en svo að meiri manni eins og yfirlýsingar hans oftar en ekki sanna best. Það er einlæg von mín að borgarstjóratíð hans verði senn á enda og jafnframt el ég þá von í brjósti, að Reykvíkingar sem aðrir kjósendur í þessu landi, átti sig til fulls á því - að „lengi getur vont versnað" og kjósi ekki yfir sig ómerkinga vegna þess eins að aðrir séu svo slæmir !

Sérhvern valkost í kosningum ber að vega og meta í ljósi þess hvað hann hefur fram að færa og hvort það sé eitthvað sem orðið geti til gagns og gæfu fyrir samfélagið í heild. Gagnrýnin hugsun og greining af því tagi gæti til dæmis sýnt kjósendum það með afgerandi hætti - að „Besti flokkurinn"  væri hreint ekki besti flokkurinn þegar allt kæmi til alls !