Ýjað að þessu og hinu !

Nýlega hlustaði ég á viðtal við Eygló Harðardóttur ráðherra í útvarpi og þar sagði hún meðal annars að ýjað hefði verið að því í frétt varðandi einhvern glæp sem framinn var hérlendis, að sá er drýgði verknaðinn hefði verið útlendingur. Skildist mér að hún teldi það afleita fréttamennsku. Ég segi hinsvegar, hvað er að því að tekið sé fram hver misgjörðina framdi ? Er betra að við stöndum í þeirri trú að Íslendingur hafi framið afbrotið þegar svo er ekki ?

Tvisvar sinnum hef ég upplifað það, að hrottaleg ofbeldisverk voru framin hérlendis, og þegar sagt var frá þeim í hádegisfréttum útvarps á sínum tíma, í ópersónulega stílnum, sem Eygló og fleirum virðist hugnast svo vel, hugsaði ég með mér: „Hvernig erum við Íslendingar eiginlega að verða ?"

En svo frétti maður það síðar að í báðum þessum tilvikum hefði árásarmaðurinn verið útlendingur ! Og ég verð nú bara að viðurkenna að mér létti. Þarna var landinn sem sagt ekki að verki !

Af hverju má ekki segja sannleikann eins og hann er í svona tilvikum ? Af hverju þarf alltaf að vera að hlífast við einhverja sem virðast hreint ekkert áhugasamir fyrir því að fara eftir okkar lögum og reglum ? Af hverju er svo margt stimplað sem fordómar þegar það hentar einhverjum sjálfskipuðum menningarelítuhópum, en annað sem eru kannski ekki síðri fordómar látið óátalið ? Af hverju er þessi ótrúlega tvöfeldni í gangi í samfélaginu sem lyftir stöðugt fölskum viðmiðum upp í himinhæðir ?

Erum við kannski svona miklir hræsnarar ? Erum við virkilega svona ómerkileg eins og umræða dagsins virðist oft gefa til kynna ? Ég neita bara að trúa því !  Við hljótum að vera skárri en það, við getum ekki hafa úrkynjast svo herfilega á ekki lengri tíma en hér er um að ræða. Það er nefnilega ekki langt hjá okkur í kynslóð þá sem innrætti börnum sínum Guðsótta og góða siði, kynslóð afa og ömmu. Það hlýtur að búa okkur í brjósti einhver arfgeng vitund um heiður og æru, einhver tilfinning og virðing fyrir því sem rétt er. Ég neita að trúa öðru !

Þannig hef ég alltaf séð Íslendinga fyrir mér á heildina litið, sem heiðarlegt og réttsýnt fólk. En ég verð þó að játa, að hin síðari ár hef ég átt æ erfiðara með að halda þessari skoðun uppréttri og ekki síst fyrir það, að umræðan í samfélaginu er að mínu mati orðin svo skökk og skítleg á margan hátt. Og ég vil meina að fjölmiðlarnir stjórni því mikið. Þeir eru hreint ekki í því að lyfta neinu á hærra plan, nema síður sé !

Ég fæ nefnilega ekki séð að einhverjar siðfræðilegar reglur eða grundvallar-hugsjónir ráði þar ferð, heldur miklu fremur einhver dægurmálasjónarmið sem virðast taka afgerandi mið af einhverjum skammtímahagsmunum eða jafnvel augnabliks-tilfinningum. Þegar æsifréttamennska er komin í spilið fer yfirleitt yfirvegun og góð dómgreind veg allrar veraldar. Að mínu áliti erum við komin nokkuð langt af vegi frá góðum fyrirheitum á fjölmiðlasviðinu, miðað við það sem talið var gott og gilt fyrir ekki svo löngu !

Ég sakna í fjölmiðlum leiðarlínu, einhvers sem segir mér að eitthvað háleitt og göfugt sé ennþá til í þessum mikla miðlunarheimi, en ég þykist vita að ég sé þar að gera mér vonir um hluti sem veruleikinn mótmæli kröftuglega að séu fyrir hendi.

En mataræðið sem við búum við andlega sem líkamlega hefur alltaf sitt að segja. Líkaminn bólgnar út af fitu við stöðuga neyslu sjoppumatar og ef við fóðrum hugann sífellt með rusli verður útkoman líklega eitthvað svipuð. Og fóðrið frá fjölmiðlunum er andlega talað, að miklu leyti miður gott, hreint ekkert kjarnafæði. En það er gleypt við því miklu meira en nokkur gerir sér grein fyrir, og sumir virðast vera orðnir svo þreyttir á því að hugsa sjálfir að þeir láta misvitra fjölmiðlana mata sig út í eitt. Og ekki kann það góðri lukku að stýra !

Hvað er að því að hlynna að þjóðlegum dyggðum ? Eða má kannski ekki lengur tala um þjóðlegar dyggðir, er þá litið svo á að verið sé að gera lítið úr einhverjum sem flutti til landsins í gær, frá Fjarskanistan eða Mars ?

Eigum við ekki bara að reyna að vera sjálfum okkur samkvæm og hætta að tala eins og hér sé verið að búa til farsældaríki fullkomleikans og kannski einkum fyrir aðkomna. Ég held að ráðherrar í ríkisstjórninni ættu til dæmis að fara sér hægt í slíkri tjáningu, því það er ekki svo margt sem kemur frá þeirra hendi markað þeim fullkomleika sem líklega teldist eiga við í slíku ríki.

Við eigum heima á jörðinni, í landi sem heitir Ísland, og þetta samfélag okkar hér á að vera fyrir þá sem vilja búa hér í sátt og samlyndi, og sýna þeim gildum hollustu sem skapað hafa samfélagið og halda því saman. Ég fæ ekki séð að það sé neitt að því að líta þannig á málið - sem Íslendingur !