KVEÐSKAPARMÁL

Ég fór að versla í gær og þar sem ég stóð á stéttinni við búðina, sá ég að vélgrafa var á fullu við að gera skurð umhverfis Brimnes, óðal kántrýkóngsins. Miklir moldarhaugar voru komnir þar og vandséð hvað væri á seyði. Þá skaust þessi vísa í hugann:

Sífellt þarf á suma hér
sjáanlega að loka.
Hringinn í kringum Hallbjörn er
hamast við að moka !

En málið reyndist þó ekki svo alvarlegt, því þarna voru bara starfsmenn hreppsins að verki við að koma í veg fyrir vatnsleka og engar útilokunaraðgerðir í gangi. Svona getur maður nú verið tortrygginn.

Þegar fortíðin er orðin nokkuð görótt þykir oft hið besta ráð að breyta um nafn. Nýlega varð þessi vísa til vegna slíks tilefnis:

Þegar angrar sektarsafnið,
séffa skortir hugarró,
upp þeir taka enn eitt nafnið,
utan samráðs – skilst mér þó !

Og svo er það vanabundið viðfangsefni:

Framsókn haldin ágirnd er
eftir völdum háum.
Geir-negld öll hún sviðið sér
sveipað tjöldum bláum.

Meðan Samfylkingin var sem lengst niðri í skoðanakönnunum fæddust þessar vísur:

Ingibjörgu ekki styður
aukið fylgi á nokkurn hátt.
Dýrkunin er dottin niður,
dregur því úr henni mátt.

Horfin virðist alveg áran,
af sér gengin lotningin.
Ber því orðið svipinn sáran
Samfylkingardrottningin.

Í sjónvarpi var nýlega pólitískur umræðuþáttur þar sem fulltrúi Frjálslynda
flokksins Grétar Mar var mjög skeleggur sem oftar:

Fram um vegi fetar snar
fjörs með krafti sterkum.
Garpur er hann Grétar Mar,
gengur fast að verkum.

Yfir mörgu mælskur býr,
magnar tóninn snjalla.
Frjálslyndur í fyrsta gír,
fitulaus að kalla.

Annars er pólitískur ferill sumra að verða hálf átakanlegur :

Margrét fátt til frama gómar,
farsældin þar greinist síst.
Held ég varla að hún og Ómar
hafi nokkurt fylgi víst.

Og að síðustu má vafalaust segja varðandi væntanlegar kosningar :

Flokkarnir sameinast allir um eitt
með andann í vélráðum köldum,
- að bjóða upp á eitthvað sem er ekki neitt,
en ef til vill lykill að völdum !

Rúnar Kristjánsson