Um titilbúninga hégómans !

Íslenska samfélagið er alltaf að þróast og þroskast og taka framförum með einum eða öðrum hætti. Svo er að minnsta kosti sagt, bæði í fjölmiðlum og opinberum skýrslum og þá hlýtur það að vera rétt samkvæmt því sem flestir halda !

Við erum til dæmis nánast komin upp af hinu almenna starfsmanns-stigi. Nú eru eiginlega engir almennir starfsmenn til. Það eru allir sviðstjórar eða fulltrúar nú til dags ! Ef þú kemur til dæmis í fyrirtæki og þarft einhverja þjónustu er þér líklega bent á þjónustufulltrúann og ef hann gerir eitthvað fyrir þig bendir hann þér líklega á viðkomandi sviðsstjóra sem á að leysa þinn vanda !

En þá er kannski staðan sú að hann er í útréttingum í útlöndum og varamaður hans að sinna öðrum útréttingum hér heima. Menn verða að athuga það að annir hafa margfaldast í þessum fyrirtækjum og stofnunum sem eru fullar út í dyr af fulltrúum og sviðsstjórum sem erfitt er að ná í !

Af einhverjum undarlegum ástæðum getur því komið yfir þig í allri framþróuninni, – ekki síst við þær aðstæður sem lýst er hér að framan - einhver þrá til þess tíma þegar hægt var að tala við skilningsríkan almennan starfsmann og upplifa að hann gat leyst úr málum fyrir þig fljótt og vel !

Það var ekkert stjórastand eða fulltrúaflökt á starfsmönnum hér áður fyrr, enda voru þeir nokkuð langt frá því ego-standi sem nú virðist stuðla að því að býsna margir halda víst að þeir séu nafli alheimsins og langt fyrir ofan aðra að virðingu !

Hvernig skyldi annars standa á því að allir virðast núorðið þurfa að hafa einhvern sérbókaðan starfstitil sér til gildisauka ? Er manngildið einskisvirði annars ?

Ég veit náttúrulega um þá þrælmögnuðu titla-áráttu sem tíðkast meðal svokallaðra menntamanna, en það er líka fullt af fólki til í dag, sem ekki hefur farið í mikið meira en skylduskóla, en er komið í fulltrúastöður út um allt og sýnilega hreint ekki svo lítið hreykið af því !

Það er margt talið til framfara í dag og ekki síst sitthvað sem ýtir undir eigingirni og hroka, gælir við sjálf mannsins og hégómagirnd, spilar með fólk út í últra-ego ! En það eru ekki „orður og titlar“ eða „skraddarans pund“ sem skapar manngildið, það er hin sálarlega innrétting einstaklingsins sem gerir það og hún segir okkur líka sína sögu um eðli hans og art !

Þegar einhver goggunarraðar-geggjun kemst svona í fullan fulltrúagang, hleypur hégóminn upp í hæðir vitleysunnar, og að kalla slíkt framþróun er auðvitað ekkert annað en hlægileg fjarstæða. Mannsandinn er í slíkum tilvikum að fara aftur á bak en ekki áfram. Hann er í slíkri upphafningu sjálfsins að glata sínum eigin kjarna ! Þá eru menn komnir býsna langt frá gömlu vísdómsreglunni sem segir :   „Þekktu sjálfan þig og vertu trúr því góða sem í þér býr og ávaxtaðu það sem best í lífinu !“

Við þurfum að byggja líf okkar á öruggri undirstöðu. Hégómi er ekki undirstaða og kjarnalausir kerfistitlar bæta þar engu við. Það er manngildið sem þarf að rækta og hafa þarf í heiðri hin fornhelgu sannindi um samleið heilbrigðrar sálar og hrausts líkama. Ef umgerð hins daglega lífs er óheilbrigð og fölsk, leiðir það alla menn sem við slíkt kjósa að búa um endalausar villubrautir og gerir þá alls ófæra til að leiða aðrar manneskjur til góðra hluta !

Þegar fólk er komið á fullorðinsaldur ætti það að vera eðlileg, mannleg þroskakrafa til allra – í nafni samfélagsheilla - að ætlast til þess að menn leggi niður barnaskapinn og fari upp úr sandkassa hégómans og verði að liðtækum almennum starfsmönnum utan hans !