Nokkur orð um krónískan kóngasleikjuhátt !

 

Sú var tíðin að ofbeldisfullir einstaklingar söfnuðu um sig liði og vildu öllu ráða. Þeir gengu fram í uppreisnar-anda Nimrods og hlýddu engum lögum, þeir brutu niður arfgengt ættflokkakerfi sem byggðist á því að hver maður ætti sitt frelsi. Þannig varð konungsvaldið - ein mesta bölvun mannkynsins til !

 

Það reis upp í krafti ofbeldis og þeir sem vildu meira í sinn hlut gengu til liðs við þann sem stóð fyrir því. Konungsvald studdist allar götur við tækifærissinnaða skíthæla sem vildu sölsa undir sig auð og völd með því að troða á almennum mannréttindum !

 

Slíkir stuðningsmenn konungsvalds fengu sínar sporslur eða mútur. Þeir voru gerðir að forréttindaliði í sérhverju konungsríki, að svokölluðum aðalsmönnum og fengu alls konar hefðartitla, urðu hertogar,greifar, barónar og lávarðar !

 

Hið frjálsa ættflokkakerfi var eyðilagt fyrir tilkomu þessa óþurftarliðs sem allt fór að lifa á vinnuframlagi almennings. Og þegar venjulegt fólk lagði ekki nóg til óhófslífs þessara afæta, varð það að leggja fram meiri og meiri vinnu og þannig varð til það sem við köllum kúgunarferli. Menn voru ekki lengur frjálsir athafna sinna !

 

Síðan leiddi þessi kúgun til viðvarandi þrælahalds sem allt byggðist á því að þjónað væri undir þá sem hervaldi réðu og gátu sett öðrum alla kosti. Það hugarfar sem skapaði þessar aðstæður í samfélagi manna lifir enn víða um heim og merkir frekast alla svokallaða hægrimennsku !

 

Afturhaldssemi slíkra afla grundvallast á því að reynt er að halda sem mest í forréttinda-arfinn frá liðnum öldum. Þegar almenningur fór að rísa upp og krefjast mannsæmandi lífs og launa, fjaraði óneitanlega talsvert undan þessu býlífis-hyski !

 

En íhald allra landa vill ná gömlu stöðunni aftur, verða aftur sá aðili sem deilir og drottnar. Það sýnir sig og sannar á flestum sviðum, svo almenningur þarf að halda vöku sinni og sjá til þess að áunnum mannréttindum sé ekki rænt frá honum enn á ný af slíkum öflum, sem eru skiljanlega langt frá því að vera almenningsvæn !

 

Þessvegna er það að þeir sem telja sig til hægri húsa hugarfarslega séð, eru jafnan viðkvæmir fyrir kóngum og konungsvaldi og taka því illa ef að slíkum er vegið.

Ég þekki dæmi til þess að slíkir menn hér uppi á Íslandi geta verið mjög viðkvæmir ef þeim finnst t.d. hallað á löngu dauða kónga. Þeim rennur þar greinilega varnarblóðið til skyldunnar og væru vafalaust fljótir til að þjóna konungsvaldi ef það byðist þeim !

 

Það er því ekki mikil lýðræðishugsun í slíkum mönnum. Þeir vilja gamla kerfið aftur, hið gamla konungs og kirkjuvald, þar sem þeir gætu fyrir hundslega þjónustu sína notið réttinda umfram aðra. Þeir gefa skít í allan jöfnuð og lifa eingöngu fyrir sjálfið !

 

Slíkar konungs-sleikjur eru alls staðar til, menn sem vilja dýrka mannlegt vald á kostnað almannaheilla, menn sem skeyta engu um heilbrigða guðstrú, menn sem vilja verða aðalsmenn og afætur, forréttindalið, og lifa á vinnuframlagi annarra. Það er djöfullegt hugarfar sem þar býr að baki !

 

Jafnvel í svokölluðum vinstri flokkum finnast slíkir fuglar, svikulir í innstu æð, menn sem eru óheilir til anda og sálar. Júdasar gagnvart allri heilbrigðri mennsku !

Þeir vinna í öllu öfugt við það sem þeir ættu að gera. Grafa sífellt undan varnarkerfi þeirra herbúða sem þeir þykjast fylgja og valda þannig miklum skaða !

 

,,Kóng viljum við hafa “ sögðu Ísraelsmenn forðum. Ekki bara Guð og góða siði. Og þeir fengu kóng og þar með spillta forustu. Eins og allar aðrar þjóðir þess tíma !

Stjórnarfar sem beinlínis ýtir undir það versta í mannseðlinu er aldrei gott, manndýrkun er aldrei góð, enda hvergi dæmi til um að hún hafi skilað öðru en illri og ógeðslegri útkomu !

 

Eitt af því fáa sem þakka má hér á Íslandi er að við höfum ekki sett okkur að hafa einhvern yfirkóng með allt sitt slekti á almannaframfæri. Þó voru þeir til sem vildu koma slíku kerfi á hér. En við höfum hinsvegar nóg af smákóngum, mönnum sem halda að þeir séu eitthvað, hafa sýnilega kóngagen í sér og vilja vaða yfir aðra !

 

Kóngasleikjuháttur er ekki síður til á Íslandi en annars staðar. Það sést t.d. af hrifningu fjölmargra af brúðkaups-útsendingum o.fl. úr einkalífi kóngafólksins. Eflaust á slík hrifningarvíma einhverja stoð í því að sumt fólk dreymir sig inn í þannig aðstæður og hugsar á þeim nótum: ,, Ó, ef ég væri bara drottning o.s.frv. ”

 

En hvernig skildu kóngasleikjur vera yfir höfuð og hverjir væru vísir til að sleikja skósóla svokallaðs hefðarfólks ef út í það færi og hvað segir manni í raun hverjir eru þannig hugsandi ?

 

Ég tel að sæmilega glöggir menn ættu auðveldlega að geta séð hverjir eru með slíka eðlis-innréttingu, því undirlægjuháttur gagnvart hégóma leynir sér yfirleitt ekki.

,,Guð blessi kónginn” er Kíkí látinn segja í Ævintýrabókunum og eftirapandi páfagaukar allra alda hafa sagt það sama, – sjálfum sér og öllu heilbrigðu mannfrelsi til óvirðingar, skammar og skaða !