Þreytt hefur lengi þjóðarsál........!

 

 

Kerfið sökk í svartan ál,

sýndi í standi bágu,

Guðmundar og Geirfinnsmál

sem glóruleysisplágu !

 

Ein almenn rödd ætti að mega segja sitt um blöskrunarlega meðferð máls sem allt of lengi hefur verið nánast öllum viðkomandi yfirvöldum til skammar.

 

Seint verður rakið allt það undarlega skynvillu-skaðræði sem fylgt hefur rannsókn svokallaðs Guðmundar og Geirfinnsmáls. Margir hafa þar fengið ömurlega meðhöndlun í réttarkerfi þessarar þjóðar og enginn hefði getað ímyndað sér að gerð yrðu slík mistök í málinu aftur og aftur sem nú eru kunn !

 

Margir hafa orðið að líða fyrir vanhæfni kerfisins til að taka á þessu máli. Menn hafa dáið frá því óútkljáðu með brennimark á sálu og sinni. Og þó að allskyns annmarkar hafi komið í ljós varðandi málsmeðferðina á ýmsum stigum virðist aldrei neinn hafa verið ábyrgur og lítið sem ekkert gengið með að hreinsa áfallinn ósóma í burt !

 

Lærdómurinn sem dreginn verður af þessu hrikalega mistakamáli verður því líklega lengst af takmarkaður. Og til eru þeir vafalaust sem fitnað hafa drjúgum á öllum þessum málaferlum sem hafa tekið sig upp aftur og aftur, einkum vegna þess að býsna mörgum fannst réttlætið alltaf vera sett til hliðar í þessu máli.

Þeir sem þar hafa löngum látið til sín heyra úr dómssölum hafa því tæpast verið til þess fallnir að kallast einhverjir riddarar réttlætisins – á fullu kaupi !

 

Einn þekktasti lögfræðingur landsins hefur lýst þessu máli sem réttarhneyksli. Og ef við göngum út frá því að sú greining sé rétt, er þá eðlilegt að enginn sé ábyrgur fyrir slíku hneyksli ? Hvað forðar því þá að sambærilegir hlutir endurtaki sig ?

Er eitthvað til sem lagar slíkt kerfi af sjálfu sér ?

 

Embættismenn í stjórnkerfinu, þar með talið réttarkerfinu, verða auðvitað að vera ábyrgir gjörða sinna. Þar sem fjöldi manns hefur þurft að líða fyrir vitleysisgang verka þeirra, þarf að rannsaka brot þeirra ekki síður en meint brot þeirra sem ákærðir voru í umræddu máli. Öll kurl þurfa að koma til grafar svo málið liggi ljóst fyrir og hverjir báru ábyrgð á sakfellingum sem ekki studdust við eðlileg réttarfarsleg gildi !

 

Það sem er sagt vera löglegt í þessu landi má ekki vera siðlaust. Við verðum að ástunda það að vera samkvæm okkur sjálf og búa jafnframt við réttarkerfi sem endurspeglar þá afstöðu manna í hvívetna. Annars hefur til lítils verið barist í þjóðréttarlegum skilningi fyrir öryggishagsmunum þeirra sem í landinu búa !

 

Guðmundar og Geirfinnsmálið er í áratugi búið að vera algjör hrollvekja fyrir íslensku þjóðina. Við skulum hafa það í huga að fyrst hurfu tveir menn. Það eitt var í sjálfu sér mikill harmleikur og engar haldbærar skýringar hafa enn komið fram hvað í raun og veru kom fyrir þessa menn. En eftirleikurinn virðist því miður hafa orðið – og það að miklu leyti fyrir tilverknað þeirra sem rannsökuðu málið, að enn meiri harmleik. Það hefur verið afskaplega vond niðurstaða í málinu !

 

Íslenska réttarkerfið varð skiljanlega fyrir gríðarlegum álitshnekki vegna þess hvernig á málinu var haldið og hefur alls ekki náð að endurheimta það traust sem það áður mun þó hafa haft að einhverju leyti. Fjöldi manns hefur upplifað hugarfarslega í gegnum fréttir af gangi málsins vaxandi vantrú á kerfinu og þar með óþægilegan skort á eðlilegri, borgaralegri öryggistilfinningu. Slík reynsla er afleit upplifun fyrir almenna borgara í hvaða samfélagi sem er !

 

Og svo virðist sem allur almenningur hafi jafnframt farið að finna til vaxandi ótta gagnvart hinu ópersónulega afli í kerfinu sem virtist hreint út sagt geta lagt líf og hamingju fólks í rúst án þess að nokkuð eða nokkur geti reist þar rönd við ákærum og ofsóknum, ef svo ber undir. Stundum virðist kerfið einhvernveginn sjálfkrafa geta brugðið yfir sig ómennskri mynd og enginn veit hvað veldur !

 

Eitthvað eða einhver virðist leggja alla dómgreind í læðing en Enginn stjórnar því samt sem fram fer. Þessi Enginn í réttarkerfinu virðist hafa farið hamförum í umræddu máli, völd hans virðast hafa verið algjör og starfsaðferðir hans í mörgu algjörlega óásættanlegar í samfélagi af því tagi sem við höfum talið okkur búa við hér. Og maður spyr í forundran:

Hvar var réttargæslan og hverjir áttu að gæta að mannréttarlegum hagsmunum þeirra sem fyrir sökum voru hafðir ? Hvernig er svonalagað hægt ?

 

Það er vont þegar Enginn fer af stað í kerfislegum ham í svona máli og ekki síst þegar það gerist þar sem menn hafa haldið að sæmilegt réttarríki væri til staðar og borgaraleg réttindi virt einhvers !

 

Það er margt sem mætt hefur íslensku þjóðarsálina og einkum á það við um þau mál í okkar samfélagi sem Enginn ber ábyrgð á þegar allt er komið í óefni !

 

Til hvers er réttarfar sem tekur helst og kannski aðeins við sér í öfugum gír ? Til hvers er lögfræði sem virkar með þeim hætti sem umrætt mál hefur sýnt og sannað ? Til hvers er fullveldi þegar fólki líður illa í landinu ?