,,Mannréttindi meinsemdanna !”

 

 

Þegar menn fóru að vitkast svo, að ástæða þótti til að koma einhverju samfélagslegu skipulagi á almenna lifnaðarhætti, var strax til staðar sá skilningur að allt sem gæti flokkast undir samfélagslega styrkingu væri af hinu góða. Það sem hinsvegar græfi undan samfélagslegum styrk væri ekki gott og ætti raunverulega ekki að líðast. Þannig urðu til í upphafi boð og bönn, til að vernda samfélagið fyrir eyðileggjandi öflum !

 

Allt var það frá byrjun hugsað út frá hagsmunum heildarinnar, til varnar styrk og samheldni ættflokksins eða þess mengis sem í hlut átti. Réttindi voru skilgreind og skyldur líka, en allir þurftu að búa við þann aga að vita að sumt væri ekki leyfilegt. Það var ekki fyrr en á okkar tímum að algert agaleysi fór að flokkast undir mannréttindi ásamt fleiri ósiðum sem gera ekkert annað en að brjóta niður heilbrigt samfélag !

 

Velsæld og meðlæti hafa aldrei dregið fram það besta í manninum. Því miður er því alveg öfugt farið og Vesturlönd í dag eru talandi dæmi um niðurstöðuna. Við erum ekki lengur að byggja upp heilbrigð samfélög, við erum ekki einu sinni að viðhalda þeim. Við erum að brjóta þau niður !

 

Í dag vill fólk engin boð og bönn og hamast gegn öllu slíku, en samt verða til óskrifuð boð og bönn í rétttrúnaði tíðarandans. En þær leiðarlínur eru ekki heilbrigðar eða samfélagsvænar. Þær eru til að tryggja völd hinna rétttrúuðu sem virðast sjá samfélagsmyndina í einhverjum regnboga-lituðum draumaheimi. Það er mikið talað um baráttu gegn allskyns fordómum nú á tímum en fordómafyllsta fyrirbærið í mannlífinu nú til dags er í raun heilaþvottarkrafa rétttrúnaðarins !

 

Það virðist manninum eðlislægt, að við að forðast eina voðagryfjuna falli hann í aðra verri. Það er því ekki lengur um mannlega framþróun að ræða í andlegum skilningi, heldur einhvern meira eða minna hugsunarlausan hringsnúning sem skilar mönnum ekkert áleiðis til betri hluta. Og í sumum tilvikum virðist þróunarlega séð vera keyrt til baka af illum ásetningi og helst um verstu óvegi sem áður hafa verið farnir til feigðar og falls !

 

Menn ættu því að sjá að yfirlýst samfélagsleg uppbygging við slíkar aðstæður getur ekki verið góð, enda er hún það ekki. Við erum ekki að ganga götur lífsins til góðs. Allir vegir eru merktir sérgæskunni upp í topp. Menn hafa það nú sem mottó að lifa sjálfi sínu til dýrðar og engu öðru !

 

Þegar velsældartíminn hér á Íslandi endar og það er kannski ekki langt í það, verður erfitt fyrir marga að breyta um brag. En þeir munu verða að gera það því aðstæður munu þá ekki bjóða upp á annað. Engin veisla heldur áfram til eilífðar, það kemur alltaf að því að veisluföng þrýtur og kaldur veruleikinn tekur við. Ómennska allsnægtanna mun þá verða að víkja !

 

Þá mun margt kalla eftir manndómi hins liðna, svo það verður að fara að rækta hann upp að nýju. Það þótti ekki ástæða til að viðhalda honum í þeim áttleysutíma sem mest hefur gert út á mannréttindi meinsemdanna, samfara veisluglaumi vitleysunnar. Þar þurfti einskis manndóms við !

 

Íslendingar þurfa ekki að ímynda sér að framtíð þeirra sem velmegandi þjóðar sé tryggð. Mammons-hugarfar fer ekki eftir landamæralínum frekar en fyrri daginn. ,,Hirðmenn Noregskonungs” eru víða til staðar á Íslandi í dag og það í miklu umfangsmeira samhengi en 1262. Í augum slíkra manna er allt falt, pyngjan er þeirra Guð !

 

Varðstaðan um heildarhagsmuni íslensku þjóðarinnar er því jafnvel enn nauðsynlegri í dag en oft áður, vegna aukinnar ásælni erlendra aðila í auðlindir okkar og jafnframt aukinnar úrkynjunar innanlands gagnvart þjóðlegum skilningi á fjöreggi okkar – sjálfstæði og frelsi þessa lands !

 

,,Mannréttindi meinsemdanna” eru ranghverfa eðlilegra mannréttinda. Þau brjóta niður samfélagsleg gildi. Þau byggja ekkert upp !