Þegar traustið er farið er ekkert eftir !

 

Það virðist hrikta þónokkuð nú til dags í margri gamalgróinni valdaskipan í ríkiskerfinu á Íslandi. Menn sem hafa setið og setið og setið virðast sumsstaðar vera farnir að missa tökin. Gamla þýlyndið er ekki til staðar eins og það var og undirlægjuhátturinn ekki heldur. Sennilega eru bara sumir hlutir í framför hjá okkur þó erfitt hafi verið að koma auga á það !

 

Valdamenn af gamla skólanum, með strangleika sinn og kröfu um grjóthart goggunarraðarferli, eru líklega bara á leiðinni út. Jafnvel þótt reynt sé að setja vörn um vald slíkra manna með afgömlum flokkshollustukröfum, gengur vægast sagt illa að halda óánægjunni yfir starfs-aðferðum þeirra í skefjum !

 

Ef reynt verður að kúga menn til að sætta sig við óbreytt ástand, þegar slík staða er komin upp innan einhvers embættis, er hætt við að lítill friður verði til góðs samstarfs á viðkomandi stað í komandi tíð !

 

Það eru ekki tímar Vilhjálms II. Þýskalandskeisara í dag og vald sem illa er farið með tapar einfaldlega virðingu sinni nú á tímum. Og þegar traust er ekki lengur til staðar í samskiptum milli manna hvað er þá eftir ?

 

Þegar yfirgnæfandi afstaða manna til mála undirstrikar að ástand sé orðið óþolandi breytir engu þótt einn tækifærissinnaður aðili vilji halda sig til hlés. Einhverntíma var sagt að heimili sem er sjálfu sér sundurþykkt fái ekki staðist. Það gildir í miklu víðara samhengi. Þar sem menn geta ekki lengur unnið saman, verður að höggva á hnútinn sem myndaður hefur verið, þó það kunni að vera sársaukafullt fyrir einhvern !

 

Velferð samfélagsins byggist ekki og á ekki að byggjast á valdaferli einstakra manna. Þá skiptir heldur engu hversu vel og lengi þeir hafa hreiðrað um sig innan kerfisins. Þaulseta manna í embættum getur oft orðið bæði þeim sjálfum og samfélaginu sem þeir telja sig þjóna til skaða. Ýmis dæmi eru til um slíkt.

 

Á sínum tíma var einn maður orðinn svo rótfastur að völdum innan bandaríska stjórnkerfisins, að jafnvel forsetar sem vildu ekki hafa hann, urðu að sitja uppi með hann !

 

Við þurfum umfram allt á friði að halda og samstarfi innan okkar viðkvæma samfélags. Þegar mál hafa fengið að vanþróast svo að allskonar vandi hefur orðið til, verður að taka óviðunandi samskipti til afgerandi skoðunar og finna lausnir sem tryggja traust og samstarfshæfni að nýju !

 

Að sópa vandanum undir eitthvert flokksteppið mun ekkert leysa heldur þvert á móti aðeins gera hann meiri. Menn þjóna samfélaginu best með því að friður sé tryggður, ekki síst í sambandi við öll öryggismál þjóðarinnar !