Neyðarkall úr Norðurþingi !

 

Það er stöðugt unnið að því til eflingar miðstjórnarvalds á Íslandi, að leggja niður minni sveitarfélög, sameina þau stærri sveitarfélögum eða sveitarfélagi, flytja svo allt vald í einn herkastala á stóra staðnum og byggja þar upp skrifstofubákn. Ríkiskerfishítin í Reykjavík vill hafa þetta þannig út um landið því þá er auðveldara fyrir hana að ríkja og drottna !

 

Og margir ganga í þau verk sem þjóna þessum markmiðum, jafnvel reynslumikið fólk sem lengi hefur starfað á vettvangi sveitarstjórnarmála í landinu og veit fullvel að aukin miðstýring þýðir ekki aukið lýðræði. En þetta fólk fær umboð og fjármuni til ráðríkis frá kerfinu og leikur síðan hlutverk gyllingarpostula sameiningar-málanna !

 

Þannig er stöðugt verið að efla þá stöðu mála, að fólk í hinum dreifðu byggðum hafi sem minnst um eigin kjör og aðstæður að segja. Vald fólks í minni sveitarfélögum yfir eigin örlögum, er markvisst flutt á burt úr byggðinni og persónuleg tenging fólks við kerfið eyðist og verður að engu. Og á endanum fer valdið suður yfir heiðar í óðaþéttbýlið á hugsjónageldu höfuðborgarsvæðinu !

 

Og allt þetta sameiningarkjaftæði er unnið á þeim forsendum, að verið sé að hækka þjónustustig og gera almenningi lífið bærilegra. Það hefur hinsvegar alls ekki gengið eftir og víða vantað mikið á það. En fólk virðist falla aftur og aftur fyrir slíkum svika málflutningi og trúa því að allt verði betra eftir sameiningu. Þvílík meðferð á sakleysingjum samfélagsins !

 

Og áróðurinn fyrir svokallaðri sameiningarlausn er býsna skriðþungur og lýðskrumsfullur. Töfraorðið er : ,,Bara sameinast, þá lagast allt”……..! En það er aldrei neitt ákvæði um að hægt verði að fara til baka !

 

Borgari á Raufarhöfn hefur látið í sér heyra, kominn með ógleðina upp í háls og kok, og sagt að í Norðurþingi miðist allt við Húsavík. Hið sameinaða sveitarfélag þar er Húsavíkurríki. Það er ekki hlustað á aðrar raddir en röddina þaðan. Hún hefur burðina til að hafa hæst !

 

Þar fyrir austan er svo Þórshafnarríkið, og eins og menn vita, miðast allt í því sameinaða sveitarfélagi við þann höfuðstað. Bakkafjörður hefur þar lítið vægi og hið lofaða aukna þjónustustig hefur lítið komið við á þeim stað. Í Eyjafirði er Akureyri náttúrulega miðpunkturinn, í Skagafirði er valdapóllinn Sauðárkrókur, þó fríríkið Akrahreppur haldi enn frelsi sínu, til mikils angurs fyrir sameiningarsinna. Í Húnavatnsþingi austanverðu stefna sameiningarsinnar að því að byggja upp framtíðar valdamiðstöð á Blönduósi !

 

Kerfishítin og Reykjavíkurvaldið styður allt þetta brambolt og þaðan er það líka komið. Það er ekki hikað við að tala niður til litlu sveitarfélaganna og krefjast þess að þau sameinist í þúsund manna einingar !

 

Og þingið svokallaða virðist alltaf tilbúið í að styðja landsbyggðarleg óhæfuverk af ýmsu tagi, enda Reykjavíkurvaldið í yfirvaðandi stöðu þar og í reynd til alls trúandi. Enginn þarf að vænta skilnings frá þeirri samkundu frekar en fyrri daginn, enda er það klárlega mín skoðun að alþingi hafi aldrei verið verr skipað en nú er og hefur þó mannvalið þar oft áður verið í þynnra lagi og lítt endurspeglað þjóðarviljann !

 

Þessi sameiningarkrafa felur í sér valdboð af versta tagi, með frelsissviptingarákvæðum gagnvart almennu mannfrelsi og slík vinnubrögð kerfisins munu draga á eftir sér viðvarandi samfélagslega ósátt til framtíðar í mörgum byggðarlögum, sem mun draga úr allri samstöðu. Það er bara valtað yfir fólk !

 

Miðstjórnarvaldið í höfuðstaðnum er stundum svo mannfélags-fjandsamlegt að maður á bara erfitt með að trúa að menn viðhafi slíkt framferði hérlendis. Verð ég þó seint sakaður um að bera mikið traust til kerfisins sem er í raun að minni hyggju lítið annað en nokkurskonar valdapýramídi hrokafullra skíthæla !

 

Þegar meirihluti gengur fram með offorsi í því að kúga minnihluta er ekkert lýðræði á ferðinni. Það er bara kerfislegt ofbeldi. Engin mannréttindi eru virt með slíkum vinnubrögðum. Þeir sem starfa þannig munu uppskera hatur margra samborgara sinna og því meira hatur sem lengra er gengið !

 

Þurfum við virkilega á slíkum ófriði að halda í viðbót við kvótakerfis-spillinguna og óánægju-eldinn í þeim málum og annað sem að er í þessu landi, sem á þó víst að heita lýðveldi - en að því er virðist - í viðvarandi skammar-tengslum við banana-forskeytið ?