Aldrei Guði gleymdur !

 

Fáir virðast núorðið vita eitthvað um manninn Smith Wigglesworth, ævi hans og stórkostlega þjónustu hans í þessum heimi fyrir Drottin. Það eru þó til á ensku allmargar bækur sem byggja á prédikunum hans og kennslu í sönnum kristindómi og um hann var og hefur verið sitthvað skrifað !

 

Eitt lítið kver var þýtt á íslensku á sínum tíma um Wigglesworth og hefði vel mátt halda þar áfram í því verki að kynna meira þennan einstaka Guðs þjón. En þó maðurinn kunni nú að vera mörgum gleymdur í vegvilltum heimi mun hann ekki Guði gleymdur, enda var slík smurning yfir honum að sérstakt má teljast og átti það sér sína skýringu sem sögð er hér á eftir !

 

Smith Wigglesworth var fæddur 1859 og lést 12. mars 1947. Hann var ómenntaður maður, lærði þó pípulagnir og virtist líklegur til að stunda það starf til frambúðar. En hann brann af einhverju andlegu óþoli sem hann skildi kannski ekki þá, en fólst líklega í því að hann vildi eignast miklu nánara samfélag við Drottin. Og merkilegt er að lesa framvindu þeirrar sögu og hvernig Guð mætti honum í þeirri þörf hans og gerði hann að sterkum stólpa trúar sem var sem logandi kyndill í öllu lífi sínu og starfi !

 

Guð gaf honum yndislega eiginkonu að nafni Polly Featherstone. Smith var til að byrja með hrjúfur maður og skapmikill, en Polly var ljúflyndið sjálft. Þau náðu samt vel saman og Polly varð honum sönn blessun. Hún kenndi Smith sínum sannarlega margt og mikið meðan þau fengu að vera samvistum. Meðal annars kenndi hún honum að lesa !

 

En á nýársdag árið 1913 varð Polly bráðkvödd og Smith ætlaði ekki að afbera missinn. En Guð hughreysti hann og reisti hann upp til kröftugrar kristniboðsþjónustu sem hann hafði á hendi allt til síðasta ævidags. Hann fór víða um heim og hélt fjöldasamkomur þar sem stórkostleg kraftaverk áttu sér stað !

 

Eitt sinn sagði hann í viðtali, með tár í augum, þegar hann var spurður um leyndarmálið við kraftinn sem fylgdi honum og árangur hans : ,, Mér þykir leitt að þú skulir spyrja mig þessarar spurningar, en ég skal svara henni. Ég er niðurbrotinn maður. Konan mín sem var mér allt dó fyrir 11 árum. Eftir jarðarförina fór ég og lagðist á gröf hennar. Mig langaði til að deyja þar !

 

En Guð talaði til mín og sagði mér að rísa upp og fara þaðan. Ég sagði honum að ef hann gæfi mér tvöfalda smurningu Andans – konu minnar og mína, þá skyldi ég fara og prédika fagnaðarerindið.

Drottinn var mér náðugur og veitti mér bæn mína. En ég sigli um höfin einn. Ég er einmana maður og margar stundir get ég ekkert annað gert en grátið !”

 

Wigglesworth gat ásamt Jóhannesi skírara sagt : ,, Hann verður að stækka, ég verð að minnka !” Og sömu hugsun þurfa allir menn að temja sér ef þeir ætla sér að erfa hið óforgengilega líf.

Það gengur ekki fyrir nokkurn mann að vera > Allur í sjálfinu, ekkert í Guði. Hver maður þarf að stefna að því að verða > Minna í sjálfinu, meira í Guði. Eða þar til hann verður > Ekkert í sjálfinu, allur í Guði !

 

Wigglesworth undirstrikaði jafnan eftirfarandi sannindi : ,, Ef trú er boðuð, mun trú vaxa, ef lækning er boðuð mun lækning verða í kirkjunni, ef velmegun fyrir Guðs börn er boðuð, mun velmegun eiga sér stað !”

 

Smith Wigglesworth fékk aldrei neina formlega menntun, en hann las eina bók, Biblíuna. Og velmenntaðir skólamenn í Biblíufræðum undruðust stórlega þann vísdóm sem hann bjó yfir. Honum var markvisst kennt í gegnum opinberanir Heilags Anda. Hjálparinn var til staðar í lífi hans !

 

Hvar erum við menn þessarar jarðar staddir nú um stundir ? Við höfum yfirgefið gömlu göturnar og villan ágerist með hverju árinu. Við erum ekki á leiðinni heim, við villumst stöðugt lengra að heiman. Siðvillur breiða sig yfir alla mannlega hugsun nú til dags og þykja réttar svo ratvísin er engin !

 

Það er varla undarlegt að maður hugsi til manna eins og Smith Wigglesworths á slíkum tímum – vökumanna sem vissu alltaf að þeir voru á leiðinni heim, – heim til Guðs, og áttu þá gleði í hjarta sínu sem fylgir ávallt þeirri vissu !

Átt þú sem lest þessar línur þá gleði í þínu hjarta ?