Um tómlætisástand allrar tilveru !

 

 

Fólk sem lifir nú á 21. öldinni, reynir eins og það frekast getur að tala um tíma síðustu aldar sem eitthvað sem aldrei komi aftur, hinar blóðugu heimsstyrjaldir og nánast alla atburðarás þess tíma. Það virðist líta á síðustu aldaskil sem kaflaskipti í sögu mannkynsins, hið ljóta sé að baki og betri tíð framundan, en því miður, fátt er fjær sanni !

 

Maðurinn er nákvæmlega sama siðleysisskepnan í dag og hann hefur alltaf verið. Eða hvað kennir manninum betri siði í dag ? Sennilega enn færra en gerði það áður. Hann er í uppreisn gegn öllum siðalögmálum og vill vera frjáls og undanþeginn öllum boðum og bönnum. En maður sem er haldinn þeirri andfélagslegu hugsun að hann sé sinn eiginn guð er samfélagslega hættulegur og þannig virðast margir vera í dag !

 

Úrkynjun er alltaf raunverulegur möguleiki í tengslum við mannlífið. Og það sýnir sig glöggt í samtíðinni. Þegar velmegunarstig er orðið það hátt að það gerir litlar kröfur til mannsins um að standa sig, koma fljótt í ljós ýmis úrkynjunar-einkenni. Það þarf ekki að fara víðar en bara smáhring um Norðurlöndin til að sjá þetta.

 

Við virðumst t.d. ekki vera að skapa neitt í dag í skáldskap og listum sem jafnast á við verk fyrri tíma höfunda, sem börðust nánast við hungurmörk í gamla daga. En það er samt sannarlega látið eins og svo sé !

 

Hvað myndi Michelangelo segja um stöðuna í dag ? Ég held að honum myndi lítast afskaplega illa á hana. Og hvers vegna ? Einkum vegna þess að aðeins lítill hluti þeirra sem kalla sig listamenn í dag eru trúlega í raun og veru listamenn og tilbúnir að fórna einhverju fyrir listina !

 

En þess er ekki krafist nú á tímum og velsældarsamfélag svokallaðra listamanna sýnist öllu heldur vera til staðar í dag. Þar virðist fólk þrífast ágætlega með fullan kvið við flottar aðstæður. Það lifir á styrkjum og stuðningi hvern dag og virðist ekki hafa tíma til að skapa neitt !

 

Og samfélagið borgar fyrir það allt, en svo lítið virðist koma þar á móti að ég held að það framlag sé varla þess virði að á það sé minnst. Íslenskt listalíf virðist svo til allt vera á opinberu framfæri í dag og einmitt þessvegna verður ekkert til sem einhverju máli skiptir og svipað ástand er á allt of mörgum sviðum. Við erum ekki í framför, við erum í afturför !

 

Það er lifað á ímyndaðri list í svo mörgu og verkin sem stöðugt er talað um að skapa verða aldrei til. Hvað ætti svo sem að þrýsta á sanna listsköpun í yfirstandandi lognmollu nægtanna ? Og líklega eru bara 10% bókaðra listamanna raunverulegir listamenn sem gætu hugsanlega skapað eitthvað ?

 

Allmargt fólk fæðist auðvitað sem fyrr með mikla listræna hæfileika, en ég held að það sé að stórum hluta eyðilagt með því meðvitundarleysi gagnvart list sem ræður greinilega ferðinni í dag. Það dregst með í hópferð heimskunnar eins og fjármálalífsaðallinn gerði fyrir hrun. Það má ekki skemma skemmtunina þó allt sé á kolvitlausu stími út í svartnætti svikalogns og blindrar sérgæsku !

 

Og hvert stefnir þjóðarskútan, hún stefnir auðvitað beint inn í skerjagarð skítmennskunnar eins og fyrir hrun. Okkur virðist hreint ekki viðbjargandi vegna þeirra blekkinga sem við beitum okkur sjálf !

 

Og verst er svo það að við eigum enga frambærilega forustumenn frekar en fyrri daginn. Það er sjáanlega engin bitastæð framtíðarsýn í gangi hjá því liði sem stjórnar !

 

,,Aha, þjóðfélagið, það lafir (kannski) meðan við lifum !“ virðist þetta ferilskráarfasta forustufólk hugsa, ef það hugsar þá, og svo stingur það höfðinu í sand mannhrokans og gerir lítið sem ekkert að gagni !

 

Og allar mannlegar dyggðir segja með sínum hætti við slíka forustu, yfir öll andleg svið mannshugans : – ,,Skammist þið ykkar !”