Glæpurinn mesti !

 

 

Þegar Bandaríkjamenn vörpuðu kjarnorkusprengjum sínum á japönsku borgirnar Hiroshima og Nagasaki, var meginástæðan sú - að þeir vildu ólmir og óðfúsir prófa hið nýja ofurvopn !

 

Þar var ekki um að ræða það yfirlýsta markmið, að með því væru þeir að bjarga bandarískum mannslífum, vegna þess að það yrði svo mannfrekt að gera innrás á japönsku heimaeyjarnar. Sú yfirlýsing var bara fyrirsláttur !

 

Bandaríkjamenn höfðu þegar gert margar innrásir á eyjar og eyðisker og ekki horft í mannslífin við þær aðgerðir. Það var miklu fremur eins og hershöfðingjunum væri gefinn þar algerlega frjáls taumur í stríðsleik sínum. Til hvers var verið að fórna öllum þessum mönnum á Iwo Jima og öðrum eyjaskikum ?

 

Af hverju voru Bandaríkin að tína upp þessar smáeyjar og taka þær hverja af annarri með því mannfalli sem því fylgdi ? Af hverju beindu þeir ekki geirum sínum að heimaeyjunum miklu fyrr, að Japan sjálfu, því engu skipti með hersveitir japana á þessum eyjaskikum víðsvegar um Kyrrahafið ef heimaríkið var sigrað !

 

Þegar japanska heimsveldishjartað í Tokyo væri brostið, var ekkert annað fyrir einstakar herdeildir á fjarlægum eyjum að gera en gefast upp.

 

Japanski flotinn var á þessum tíma orðinn aðeins svipur hjá sjón. Hann var lítil sem engin ógn lengur. Flest skip hans lágu á þessum tíma hér og þar á botni Kyrrahafsins !

 

Bandaríkjamenn voru komnir með full yfirráð í lofti. Þeir gátu þessvegna knúið japana til uppgjafar með hefðbundnum loftárásum í stórum stíl, þurftu alls ekki að fórna miklum mannafla með innrás !

 

En þeir vildu prófa nýja vopnið…! Þeir vildu ólmir henda þessu dauðahelvíti á lifandi fólk, venjulega borgara í venjulegum borgum. Það var það sem öllu skipti í augum herstjórnar Bandaríkjanna. Og nú voru þeir komnir með forseta sem kippti sér ekki upp við slíkt !

 

Fælingarmáttur kjarnorkusprengjunnar, hins nýja ofurvopns, átti að kenna öllum að halda frið við Bandaríkjamenn – hvernig svo sem þeir kæmu til með að hegða sér í komandi tíð !

 

Sovétmenn voru líka komnir að því að ráðast inn á Japanseyjar að norðan og sennilega hefur það haft sín áhrif að talin var pólitísk þörf á því að hespa stríðinu af sem fyrst, áður en til þess kæmi !

 

Samt var sú hernaðaraðgerð Sovétmanna algerlega eftir þeirri forskrift sem leiðtogar bandamanna höfðu samið um á ráðstefnum sínum !

 

Engri annarri þjóð í veröldinni hefði liðist þessi stríðsglæpur nema Bandaríkjamönnum. Þeim leyfðist allt. Þeir voru góðu gæjarnir sem aldrei gátu framið stríðsglæpi og hlutu að gera allt rétt !!!

 

Og svo var ráðandi viðhorf að japanar ættu ekkert gott skilið, jafnvel ekki óbreyttir borgarar. Japanar voru orðnir í bandarískum hugarheimi eins og indíánarnir, aðeins góðir þegar búið var að drepa þá !

 

Enn í dag er það svo, að ,,góðu gæjarnir” eru þeir einu sem hafa notað kjarnorkusprengjur á fólk. Jafnvel kommarnir, eins vondir og þeir voru sagðir, gerðu það ekki. Og vonandi verður slíkt aldrei framar gert !

 

En ömurlegt hlutskipti hlýtur það að vera fyrir þá þjóð, sem alltaf hefur talið sig mestu frelsisþjóð veraldar, að hafa framið mesta glæpinn sem framinn hefur verið á þessari jörð !

 

Það er fylgja sem ber með sér bölvun og það bölvun sem á eftir að koma fram gagnvart þeirri iðrunarlausu þjóð sem glæpinn drýgði !