Svíður í gömlum sárum, sagan er full af tárum !

 

 

Allar tilraunir sem gerðar hafa verið til að sameina þjóðir Evrópu í einn allsherjar sértrúarsöfnuð einhverra kennisetninga hafa mistekist og þær munu halda áfram að mistakast. Lúðvík XIV reyndi hvað hann gat að leggja allt undir sig á sínum langa valdatíma, en skildi við allt í miklu verra ástandi en hann tók við því. Napóleon kom eins og eldibrandur fram úr svartnætti frönsku byltingarinnar og tók sér alræðisvöld. Hvað varð um hann og alla hans sigurvinninga ? Slóð hans um álfuna var vörðuð líkum hundruð þúsunda manna sem hefðu átt að fá að lifa lengur og í friði !

 

Sameining Evrópu sem verða átti undir hakakrossfánanum og forræði nazista varð einn hryllingur frá upphafi til enda. Þar sökk ein hæfileikamesta þjóð veraldar svo djúpt í svörtustu ómennsku að þess eru fá dæmi. Sovétríkin með sinn kommúnisma buðu aldrei upp á neinn frambærilegan valkost til sameiningar Evrópu. Og það gerir Evrópusambandið ekki heldur með neinum hætti !

 

Hrokafull afskiptasemi Breta á gullaldartímum veldis þeirra náði til allra ríkja Evrópu. Alltaf var Bretinn annaðhvort beint eða óbeint að ráðskast með frelsi annarra þjóða álfunnar. Oftar var þó krumlu þeirri beitt að tjaldabaki og hinn sterki Englandsbanki þótti jafnan styðja ofríkið eins og best hann gat. Það var heldur ekki við öðru að búast !

 

En nú er Bretinn sem betur fer aðeins svipur hjá sjón. Þar sprikla bara litlir karlar eins og Boris Johnson nú til dags. Þeir reyna að vísu að rífa kjaft en fá ekki áheyrn eins og í fyrri daga. Stórveldis-stælar Breta eru eiginlega bara hlægilegir nú til dags og Englandsbanki hefur ekki það vægi sem hann eitt sinn hafði. Það ber enganveginn að harma það !

 

Við íbúar Evrópu ættum að vera búnir að fá fullkomna sönnun fyrir því að í einhverju risavöxnu skriffinsku-bákni verður frelsi mannsins aldrei vel fyrir komið. Skrifstofuvald sérhvers alræðiskerfis hefur alltaf og verður alltaf fjarlægt öllu eðlilegu mannfrelsi. Það hefur sannast til fulls í sögulegum skilningi í París, Berlín og Moskvu og mun sannast í Brussel og reyndar hvar sem er. Mannfrelsi unir aldrei hlekkjum til lengdar !

 

Eitt sterkasta ákall þjóða heims á öllum tímum hefur beinst að þeirri sjálfsögðu, mannlegu kröfu að þær fái að vera í friði. Að þær fái að ráða örlögum sínum og þurfi ekki að búa við ágang annarra. Fái að rækta sinn garð og sitt lífsmengi í friði. Stundum gerist það, að svonefndar vinaþjóðir eru verstar með það að láta fólk ekki í friði. Þar er hin yfirlýsta vinátta oftar en ekki skilyrt fyrirkomulag og í raun ekkert nema aukning á áþján !

 

Reynum að halda heilbrigðri sýn í moldviðrum samtímans. Vökum sjálf yfir velferð okkar og fylgjum engum fölskum vinum fyrir björg. Þó að sagt sé, að sælt sé sameiginlegt fall er það ekki þannig í veruleikanum. Hverri þjóð er einboðið að gæta sjálfs sín af fullri ábyrgð og vera á verði fyrir varasamri íhlutun annarra, jafnvel og engu síður, þó vinir teljist !

 

Eitthvert miðstjórnarbákn og sjálfskaparvítisvald er ekki það sem þjóðir Evrópu sækjast eftir. Hver þjóð vill fyrst og fremst fá að una við sitt í friði eins og ættsveitirnar fyrir daga konungsvaldsins. Allt hið brjálaða basl heilaþveginna kerfisþræla við að búa til risastóran miðstjórnarkastala til að stjórna öllu, yfirleitt í nafni einhverrar blekkingarbólginnar hugmynda-fræði, þjónar aðeins einum tilgangi – að koma öllu valdi á sem fæstar hendur. Það er líklega undirbúningsvinnan fyrir komu Antikrists !

 

Enginn er annars bróðir í leik og öll saga Evrópu bæði fyrr og síðar - er og hefur verið afar fórnfrekt vitni um þá ísköldu og óþægilegu staðreynd veruleikans !