Hátíð ljóssins er gjöf Guðs !

 

 

 

 

Einu sinni ákvað ég að yrkja jólaljóð nákvæmlega kl. 18 á aðfangadag. Það var árið 1973. Ég settist niður í herberginu mínu, að norðaustan á efri hæðinni heima í gömlu Grund, og beið spenntur komu jólanna, var tilbúinn með blýant og blað !

 

Svo glumdi hringingin við frá kirkju-klukkunum í útvarpinu og ég fékk þann innblástur sem til þurfti og orti á næstu mínútum lítið jólaljóð sem mér hefur þótt vænt um allar götur síðan. Svo vænt hefur mér þótt um það, að ég hef aldrei séð ástæðu til að endurtaka leikinn. Þetta litla jólastef birti ég svo í fyrstu bók minni sem út kom 1991. Það hljóðar svo :

 

Til dýrðar Guði nú er hátíð haldin

og heimsins þjóðum dýrmæt blessun færð.

Það vermir friður hjörtu ung og aldin

sem áður voru döpur eða særð.

Og bjarmi vonar lýsir lífsins vegi,

og ljúfur straumur fer um hverja sál.

Við fögnum öll með gleði Drottins degi

er dýpsta sæla hrekur fals og tál.

 

Mér fannst þetta segja það sem segja þurfti. Ef mannkynið sameinaðist bara um frið og hegðaði sér eins og það ætti að gera, þyrfti heimurinn ekki að vera sá ógnarstaður sem hann hefur verið gerður að – allt of víða, fyrir allt of marga. En rétt hegðun manna er nú bara það sem lengstum hefur vantað. Menn virðast vilja stríð en ekki frið. Og helst virðast menn vilja að aðrir búi við stríð, bara ekki þeir sjálfir. Þar er sérgæskan að verki eins og löngum fyrr og síðar og sérgæskufullir menn eru hættulegir öllu umhverfi sínu !

 

Mannkynið er sýnilega enn jafn óþroskað og það hefur lengstum verið. Því hefur sannarlega ekki farið fram nema síður sé. Og 21. öldin sem nú er senn liðin að einum fjórða hluta til, hefur sýnt að maðurinn hefur ekkert lært og kemur ekki til með að læra neitt við óbreyttar aðstæður. Allur hryllingur síðustu aldar hefur þar ekki haft neitt að segja. Það mun þannig ekkert breytast nema þá við beint inngrip Skaparans, enda hlýtur að fara að koma að skuldadögunum. Það getur ekki hjá því farið !

 

Víða er hart í heimi, það vantar marga mat og nauðsynjar, en umfram allt vantar fólk frið og öryggi. Það er þungbært að verða að horfa upp á þjáningar milljóna manna enn einu sinni á þessum tímamótum. Hvenær skyldu þær enda ? Það var víða fagnað um síðustu aldamót og talað um hina nýju friðaröld ? Varð hún sjálfdauð á sínu fyrsta ári ?

 

Senn er hún farin að fjórðungi til

og friðurinn hvergi til staðar.

Enginn sér nálgast þau skuldanna skil

sem skapað fá aðstæður glaðar !

 

Það er nöturlegt fyrir allt mannkynið þegar allt stendur í stað og andlegar framfarir verða allar í skötulíki eins og nú hefur verið á heimsvísu – lengi !

 

En þrátt fyrir allt er það svo, að enn er hægt að gleðjast við þá hátíð í íslenskum veruleika sem helguð er ljósi og kærleika. Það ber vissulega að þakka, þó við Íslendingar eigum auðvitað ekkert skilið í raun og veru umfram aðra. Vonandi færir árið sem framundan er, hrjáðu mannkyni einhverjar lausnir á þeim vandamálum sem dómgreindarleysi og vanhugsun ríkjandi valdamanna hefur hlaðið upp að undanförnu !

 

Megi sem flestir finna fró í því að horfa til hækkandi sólar og meðtaka inn í sál sína hinn friðelskandi fjölskylduanda jólanna – og verða betri og meiri manneskjur fyrir vikið. Látum börnin með sakleysi sínu kenna okkur að rata veginn sem liggur til himnaríkis. ,,Slíkra er himaríki“, segir Kristur í Orði sínu !

Gleðileg jól !