Þrælar og þrælahaldarar

 
Það er inngróið í flesta menn að hafa skömm á þrælahaldi og þrælahöldurum. Símon Legree í bókinni Kofi Tómasar frænda er lýst sem fyrirlitlegum manni í alla staði, en þó munu sjálfsagt hafa verið til verri menn en hann.

Margar þjóðir eiga að baki ljóta sögu varðandi þrælahald og mannréttindabrot. Hræðilegt er að lesa um framferði Belga og Portúgala í Afríku og þóttu þeir jafnvel verri sem nýlendukúgarar en Bretar og Frakkar.

Þegar lesnar eru bækur Thorkild Hansens um þrælahald Dana í Vestur Indíum, ganga sumar lýsingar þar alveg fram af manni. Hollendingar voru heldur ekki barnanna bestir sem nýlenduherrar og reyndust ekki fúsari en aðrir til að sleppa arðránshendi sinni af nýlendum þeim sem þeir  hremmdu.

Þurftu þeir þó lengi sjálfir að berjast fyrir sínu frelsi gegn Spánverjum og öðrum, en eftir að þeir komust úr þrælshlutverkinu gerðust þeir þrælahaldarar sjálfir. Margir hafa verið býsna fljótir að gleyma svipunni sem brann á baki þeirra þegar þeir hafa komist í þá aðstöðu að geta beitt svipu á aðra.

Margar kynslóðir Íslendinga voru beittar kúgun fyrr á tímum af nýlenduherrum, fyrst Norðmönnum, síðan Dönum. Fullveldi hlaut Ísland 1918, en konungssambandið stóð til 1944, en þá var konungsvaldi að fullu aflétt á Íslandi og vonandi verður sú bölvun aldrei upphafin hér á ný.

Eftir það var fagnað lýðveldi og í hönd fóru ár sem drógu úr ójöfnuði og mismunun meðal þjóðarinnar. Þróunin stefndi að miklu leyti í rétta átt.

Menn elskuðu sjálfstæði lands síns, íslenska tungu, fánann og þjóðsönginn og já, - jafnvel krónuna. Menn voru sem sagt þjóðræknir á þeim tíma.

En eftir 1980 fór að bera á afturgöngum löngu liðinna tíma með fríhyggjusjónarmiðum manna sem virtust telja sjálfgefið að tilgangurinn helgaði meðalið. Og eftir 1990 komst sú eigingirnis-ófreskja fyrir alvöru á legg, sem hefur síðan étið upp að stórum hluta þann heilbrigða mannfélagsgróður sem var sáð fyrir í von og trú á árunum eftir lýðveldisstofnunina.

Félagsleg uppbygging til almenningsþarfa hefur verið heft með ýmsu móti og sérgæskuöflin hafa með pólitískum yfirgangi látið fjármuni þjóðarinnar renna án afláts í vasa hinna útvöldu.

Misskipting hefur í kjölfarið stóraukist í íslensku samfélagi og verulegar forsendur fyrir þrælahald hafa þannig verið skapaðar að nýju.

Við skulum gera okkur grein fyrir því að þrælahald verður ekki síst til vegna þess að það virðast alltaf til menn sem eru fúsir til að gerast þrælahaldarar.

Þeir hafa þannig innréttingu til sálarinnar að þeir geta vel hugsað sér að láta svipuna ríða á annarra bökum ef það skilar þeim hagnaði.

Enginn maður vill verða þræll og margir vilja sem betur fer ekki heldur vera þrælahaldarar, en þeir sem hafa eðlið til að níðast á öðrum, taka hiklaust að sér slíkt hlutverk þegar aðstæður leyfa.

Og þegar langtíma stjórnvöld taka upp á því að þjóna undir sérklíkur, getur það auðvitað leitt til þess að lýðræðislegt þjóðfélag breytist smám saman í þjóðfélag þrælahaldara og þræla - þjóðfélag svipumanna og sultarlýðs !

Misrétti sem jafnvel er framkallað með lagasetningum er fljótt að margfalda lífskjara og tekjumun sem skiptir svo fólkinu í aðal og eignalaust fólk.  Framhaldið leiðir svo smám saman til kúgunar og mannréttindakrafa almennings er síðan bítandi beint neydd út í gjaldþrot !

Er það þetta sem við viljum hafa í okkar þjóðfélagi ? Viljum við að sumir verði neyddir til að gegna þrælshlutverkum í framtíðinni og aðrir verði þrælahaldarar og ofréttindamenn ?

Ekki börðust þjóðfrelsismenn Íslands fyrir slíkri niðurstöðu !

Ég held að við höfum verið að byggja á verulega slæmum blekkingum undanfarin ár. Velferð íslensku þjóðarinnar verður aldrei vel borgið í höndum auðmanna - þeir eru að hugsa um allt aðra hluti en almenna velsæld.

Og það bendir ýmislegt til þess að þeir séu ekki svo fáir á þjóðmálasviðinu sem eingöngu eru þar í hringdansi í eigin þágu. Þjóðin er vissulega með allt of marga slíka alikálfa á sínu framfæri.

Það er von mín að við eignumst einhverntíma stjórnmálamenn sem hafa hjarta fyrir sinni þjóð og vilja til að þjóna henni af alúð og fórnarlund. Mér finnst orðið langt síðan slíkir menn hafa látið að sér kveða í réttinda og sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar. Við þurfum bersýnilega að ala upp menn í krafti þjóðrækinnar hugsunar.

Hver einstaklingur leggur sitt til tíðarandans og þeirra viðhorfa sem skapast á líðandi stund  -  allir bera ábyrgð í þeim efnum og nauðsyn er að hver skili þar sínu.

Látum ekki gera okkur að þrælum, byggjum ekki undir þrælahaldara, látum þjóðarheimili okkar vera gott athvarf fyrir alla þjóðina, athvarf sem grundvallast á lýðræðislegum jöfnuði og réttlæti.