Skiljum okkur frá þeim

 

 

Eitt af því sem greinilega reynist mörgum erfitt í ljósi þess sem gerst hefur síðustu mánuðina - eða allt frá bankahruninu í fyrrahaust, er hvaða afstöðu menn eigi að hafa til svokallaðra útrásarvíkinga. Þeir eru nefnilega svo ótal margir sem dáðust að þessum mönnum, töldu þá fjármálasnillinga og afburðamenn og ekkert væri athugavert við að þeir væru með tugmilljónir í mánaðarkaup.

Allt frá forsetanum og niður allan þjóðfélagsstigann, voru menn að lofsyngja þessa græðgisfullu yfirgangsseggi sí og æ. Gullhamraslátturinn varð svo mikill að almenn dómgreind fékk hvergi komist að í neinu með sín varnaðarorð. Öryggisventill þjóðarinnar nr. 1, forsetinn sjálfur, virtist yfir sig heillaður af útrásarhyskinu og á að hafa sagt heldur betur kampakátur erlendis : " You Ain´t Seen Nothing Yet !"

Ísland átti víst bara að leggja undir sig heiminn !

Og þetta gagnrýnislausa hrifningarviðhorf var í reynd básúnað út um allt íslenska samfélagið og það án afláts. Nánast öll umfjöllun fjölmiðla þjónaði útrásinni í gegnum linnulausan áróður fyrir markaðshyggju, auðvaldi og græðgi.

Jafnvel í dag, eftir hrikalegt skipbrot frjálshyggju-glæframennskunnar, virðist enn reynt í fjölmiðlum að hefja þessa menn upp aftur þegar þeir eru að fjárfesta stórt, eins og nýleg dæmi sanna. Því ekki vantar þá peningana, enda nýttu þeir tímann undir lokin vel til undanskotanna.

Þeir sem stöðugt eru að reyna að mæla þeim bót sem hruninu ollu, gera það líklegast vegna þess að þeir hafa sjálfir eitthvað að fela í sambandi við þessi mál. Flestir þekkjast af þeim sem þeir binda vinskap við og stundum svíkja menn eigið manngildi með því að halda sig í illum félagsskap gegn betri vitund.

Og þar sem svo margir féllu í þá gildru að hrífast með í vitleysunni, eru slíkir með skömmustutilfinningu og þessvegna einna helst tilbúnir að reyna að milda málin gagnvart þeim sem sekir eru. En þeir hinir sömu eru hinsvegar einna heiftugastir út í þá sem miklu minna er við að sakast. Þannig hef ég hitt marga sem fara ekki mörgum orðum um gerendur þjóðarhrunsins, en verða alveg brjálaðir ef minnst er á Steingrím J. Sigfússon. Í augum slíkra manna er hann vondi maðurinn, sem er að halda illa á málum fyrir Ísland !

Svona geta menn nú umsnúið staðreyndum þegar samviskan er ekki góð !

Þessi afstaða á sér reyndar ýmsar sögulegar hliðstæður, því þegar menn vita upp á sig skömmina með eitthvað, hlaupa þeir stundum beint yfir í forherðinguna  og vilja ekkert af neinu vita sem heitir iðrun.

Ég var aldrei hrifinn af þessum græðgisfullu gangsterum sem óðu hér yfir allt. Þeir voru að öllu leyti fulltrúar viðhorfa sem ég hef alla tíð haft himinhrópandi skömm á og ég hef aldrei getað viðurkennt neinn mann merkilegri fyrir það eitt að hann eigi peninga.

Það er líka skoðun mín, að flestir þeir sem eiga eitthvað verulegt af peningum, hafi komist yfir þá með þeim hætti að ég myndi ekki treysta mér til að eiga peninga á þeim forsendum. Ég hef séð marga menn sem hafa aukið hroka sinn í beinum tengslum við vaxandi fjármuni, en manngildið hefur yfirleitt minnkað að sama skapi. Það er alltaf leitt að sjá !

Einn daginn eru þessir aurapúkar svo dauðir eins og aðrir og hafa eytt lífi sínu í tilbeiðslu verðmæta sem mölur og ryð fá grandað.

Þá er of seint að iðrast - eftir ævilangt fjárgræðgi og forherðingarferli  !

Í mínum augum eru þeir sem kallaðir hafa verið útrásarvíkingar einfaldlega þjóðníðingar ; menn sem léku sér að fjöreggi lands og þjóðar gjörsamlega ábyrgðarlaust og vísuðu afleiðingum breytni sinnar á okkur öll. Á okkur öll sem erum hin íslenska þjóð í dag - og myrkvuðu framtíðarvonir okkar og barna okkar !

Það sem þeir gerðu þjóðinni má aldrei gleymast - né hvernig þeim var gert fært á örfáum árum að splundra lífsmynd okkar og framtíðarheill.

Hvar sem Íslendingar koma saman um ókomin ár - þeir menn sem íslenskir vilja heita, ættu allir að hafa það hugfast að eiga engin samskipti við þá menn sem ekki hafa reynst samfélagshæfir ; þá menn sem hafa sagt sig úr lögum og frá allri ábyrgð gagnvart okkur hinum.

Þeir sem hafa sjálfir dæmt sig í þá stöðu með verkum sínum og gjörðum, ættu framvegis að búa við fyrirlitningu og algjöra samskiptalega útlegð af hálfu þjóðarinnar. Þeir hafa afneitað þjóðinni og þjóðin á að afneita þeim !

Það er ekki hægt að byggja upp neitt til framtíðar með svo eitruð og skemmd epli í þjóðarkörfunni !